Οικογένειες αγγέλων

[meinall]

Οκ, απλά ήθελα να δω τί λένε και οι πιο έμπειροι. Κυρίως με παραξένεψε το μπέρδεμα των χρωμάτων, σαν να μην ακολουθούσε όλο αυτό καθόλου τα στάδια του κατευθυνόμενου διαλογισμού. Κι εκείνο το μωβ τσουπ πετάγεται από μόνο του την ώρα που καλείς άλλο... (δυστυχώς έκανα το λάθος να το διώξω για να δω το άλλο )

Βασούλα τέρμα οι διακοπές. Μην ανησυχείτε, πηγαίνετε για ηλιοθεραπεία κι αφήστε το φόρουμ πάνω μου Δε θέλετε όταν θα ξαναβγούμε για καφέ να είμαι σαν τη μύγα μες το γάλα (ναι ναι, μαύρισα, σαν Πακιστανός λαθρομετανάστης έγινα!)

[meinall]

Τώρα για το αν πέρασα καλά;
Απ' όλα είχε ο μπαξές και αλλαγή παραστάσεων και πολύ χαλάρωση και πολύ ένταση και καινούργια πράγματα και επαναφορά παλιών φόβων που ξαναέζησα έναν έναν κάθε μέρα (με κλάμματα και ουρλιαχτά και πανικούς και ό,τι θες)... Ξέρω ότι θα λέγατε ότι για κάποιο λόγο ήρθαν μπροστά μου πάλι, αλλά εγώ χάρηκα τις δυο τελευταίες μέρες που απαλλάχτηκα απ' αυτούς. Ίσως, από την άλλη, με το να τους αφήνω να συμβαίνουν, να μην ήταν για να τους ξεπεράσω αλλά επειδή ίσως τους προκαλούσα κιόλας. Και δεν ήθελα να είναι η δικαιολογία μου για να γκρινιάζω και να χαλάω και το κέφι μου και το κλίμα.

Σαν κατάληξη, θα έλεγα ότι πέρασα καλά, έζησα και όμορφα πράγματα, έβγαλα κι απ' το μυαλό μου το θέμα της δουλειάς. Μόλις ετοιμαστεί το υλικό, θα κοιτάξω να δω τί μπορώ να ανεβάσω. Ελπίζω να υπάρχει ενδιαφέρον.

Θα πω κάτι ενδιαφέρον μόνο... ένα βράδυ πήγαμε σε μια καφετέρια που μας άρεσε πάρα πολύ. Εξαιρετικό ντεκόρ και μουσική. Βγαίνοντας και θέλοντας να το έχουμε στα υπόψιν, κοιτάξαμε να δούμε πώς λέγεται.

"Τρίτο μάτι" Τυχαίο;

[Vasoula]

αι επαναφορά παλιών φόβων που ξαναέζησα έναν έναν κάθε μέρα (με κλάμματα και ουρλιαχτά και πανικούς και ό,τι θες)...

όχι, δεν θα πω ότι ήρθαν οι φόβοι μπροστά σου για κάποιον λόγο, Μαράκι μου...
Οι φόβοι, αν υπάρχουν μέσα μας, δεν έρχονται, τους κουβαλάμε και το πιο υγιές που μπορούμε να κάνουμε για εμάς, είναι να τους διαχειριστούμε με κατανόηση και όχι με "αντιπάθεια"...΄

Να μάθουμε να ζούμε όμορφα μέσα στις καταστάσεις της συνείδησής μας που προκύπτουν από κάθε λεπτό εξέλιξής μας, είναι η μεγαλύτερη επίτευξη της Ζωής!

Το τι ελευθερώνουμε, το τι μετασχηματίζουμε, το τι κρατάμε, είναι μια διαρκής κίνηση προς την απελευθέρωσή μας, που ωριμάζει μέσα μας για να αντέξουμε αυτήν την ελευθερία να είμαστε Ανθρωποι!

[meinall]

Δηλαδή μου λες ότι δεν πειράζει που δεν εκμεταλλεύτηκα την 'ευκαιρία' να ελευθερωθώ απ' το φόβο μου; Είχα 2 αντίθετες σκέψεις πάνω σε αυτό. Πίστευα ότι αν σου έρχονται συνέχεια τα προβλήματα που πρέπει να λύσεις τότε το καλύτερο που είχα να κάνω ήταν να τα λύσω. Είδα όμως ότι κάτι τέτοιο δεν ήμουν έτοιμη να κάνω, ούτε είχα ιδιαίτερη θέληση, ιδίως 2 μέρες που ήταν ό,τι πιο τρομαχτικό μπορούσα να ζήσω. Και τότε σκέφτηκα ότι...μαζοχίζομαι κοινώς κι ότι αφού έχω την επιλογή να μην αντιμετωπίσω τους φόβους μου, θα ήταν δικό μου λάθος να πηγαίνω καταπάνω τους με αποτέλεσμα να καταπιέζομαι κι εγώ και να κατηγορώ τον άλλο που με 'σέρνει' για το όλο σκηνικό. Οι δικαιολογίες πολλές. Το ότι ο άλλος ήθελε να τα ζήσουμε μαζί αυτά τα όμορφα (για μένα εφιαλτικά), το ότι δεν ήταν όμορφο να κάνουμε χωριστά διακοπές στο ίδιο νησί κλπ κλπ. Τελικά ήρθα στα όριά μου και έβαλα και τα όριά μου, ότι τις μέρες που απέμειναν, εγώ θα μείνω πίσω και έτσι δε θα στερήσω το δικαίωμα του άλλου σε εξορμήσεις, ούτε το δικό μου να ζήσω τις διακοπές μου με ηρεμία και χαρά.
Μέσα μου βέβαια πίστευα ότι αν ήθελα να είμαι σοβαρή και να κάνω το σωστό για τον εαυτό μου, θα έπρεπε να πάω και να τα επιδιώξω κιόλας τα δύσκολα ώστε να τα ξεπεράσω. ’λλα πάλι μέσα μου σαν αντίλογος υπήρχε ένα μεγάλο ΌΧΙ.

[Vasoula]

Δεν ξέρω αν κατάλαβα καλά, αλλά ο σύντροφός σου ήθελε να μοιραστείτε πράγματα που εσένα σου ξυπνούσαν δυσάρεστα συναισθήματα...???

αν ήθελα να είμαι σοβαρή και να κάνω το σωστό για τον εαυτό μου, θα έπρεπε να πάω και να τα επιδιώξω κιόλας τα δύσκολα ώστε να τα ξεπεράσω. ʼλλα πάλι μέσα μου σαν αντίλογος υπήρχε ένα μεγάλο ΌΧΙ.

Δεν χρειάζεται να ξεπεράσεις τίποτα, Μαράκι...
Χρειάζεται μόνο να ενσωματώσεις...
Στον χρόνο που εσύ νιώθεις έτοιμη να το κάνεις, αλλιώς είναι σαν να παλεύεις με χίμαιρες...που στο τέλος, πάντα σε νικάνε...

Το να εργάζεσαι εσωτερικά γι' αυτήν την ενσωμάτωση, δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι το κάνεις προς χάρη οποιουδήποτε άλλου...
Δεν έχει νόήμα...

Οι διαφόρων ειδών πεποιθήσεις δεν διαλύονται γιατί "πρέπει", κανένας άνθρωπος δεν τα κατάφερε γιατί "πρέπει"...

Αυτό που μπορούμε να κάνουμε για εμάς, είναι απλά να οραματιστούμε την κατάστασή που θέλουμε να βρεθούμε και να την βάλουμε σαν πνευματικό στόχο. Η απελευθέρωση είναι ένας πνευματικός στόχος.
Αν αυτός ο πνευματικός στόχος τεθεί σωστά, τότε η διαδρομή μας περιέχει όλα εκείνα που χρειάζεται να ανακαλύψουμε, όλα εκείνα που χρειάζεται να βιώσουμε, όλα εκείνα που από άγνοια αφήσαμε να μας δυναστεύουν ασυνείδητα...

Ο πόλεμος του ανθρώπου δεν γίνεται με τον άνθρωπο, αλλά με τις εσωτερικές σκιές του...
Αν αυτό το κατανοήσουμε εγκαίρως, τότε έχουμε βρει την άκρη του διαχωρισμού του εσωτερικού μας κόσμου...ο καλός και ο κακός εαυτός μας δεν είναι παρά αντικατοπτρισμός του εξωτερικού κόσμου, όσο επιτρέπουμε τον επηρεασμό μας από τον κόσμο των φαινομένων...

[meinall]

Τι εννοείς ενσωμάτωση; Το να δεχτώ ότι έχω το συγκεκριμένο πρόβλημα; Νομίζω πως όχι ακριβώς...ε;

Α να διευκρινίσω και τί εννοούσα. Ο μεγαλύτερος φόβος μου είναι η υψοφοβία. Κανένας δεν μπορεί να καταλάβει με ακρίβεια τί εννοώ γιατί είναι ακραία η περίπτωση. Ξεκινάει από ακροφοβία (το απλούστατο να περάσω από το μόλο σε βαρκούλα χωρίς να πιάνομαι κάπου ή να υπάρχει κάποιο ορατό στήριγμα) μέχρι το να ταξιδεύω με το λεωφορείο επί μια ώρα σε ύψος 400 μέτρων, ή σε χωματόδρομο διπλής κατεύθυνσης που να χωράει όμως βια 2 αυτοκίνητα, με γκρεμό από κάτω ή να περπατήσω σε χωματένιο μονοπάτι με γκρεμό πάλι. Αν και ο φίλος μου ξέρει το πρόβλημά μου, είναι η άλλη άκρη που θα ανέβει στο πιο ψηλό βουνό άκρη άκρη άκρη για να το χαρεί. Αυτά που πιστεύει ότι θα τα έβλεπα οκ είναι για μένα ακραία κι όταν θα πιστέψει ότι είναι επικίνδυνο και ότι θα φοβηθώ μπορεί να εκπλαγεί που δεν το κάνω επειδή πχ υπάρχει κάποιο δέντρο που κόβει τη θέα και μου δίνει τη σιγουριά ότι μπορώ να πιαστώ. Δεν μπορούσε επομένως να έχει άποψη για την περιπέτεια που με έβαζε. Ο προορισμός ήταν το ζητούμενό του, στην πρώτη περίπτωση μια όμορφη παραλία και στη δεύτερη μια πηγή με μικρό καταρράκτη. Όμως εγώ δεν τα χάρηκα όπως έπρεπε γιατί ήταν οι δυο μεγαλύτεροι φόβοι μου κι εκτός ότι η ψυχή μου είχε ταραχτεί, είχα και το άγχος ότι έπρεπε να τους ξανααντιμετωπίσω στο γυρισμό.
Δεν τα βάζω μαζί του γιατί έχει άλλη άποψη περι φόβου (μηδενική-να φανταστείτε σήμερα φεύγει για Ταϋγετο και για του χρόνου έχει βάλει στο μάτι τον Όλυμπο) και του είναι δύσκολο να καταλάβει. Εγώ όμως που υποψιάστηκα ότι θα τα βρω σκούρα, αντί να βάζω δικαιολογίες ότι θα μείνει μόνος του ενώ θέλει να τα χαρεί με μένα κι ότι αν είναι να φοβάμαι το ενδεχόμενο να τα βρω σκούρα τότε να μην βγαίνω από το σπίτι, έπρεπε μάλλον να είχα μείνει πίσω. Κατάλαβε στο τέλος όταν είδε να με κυριεύει ο πανικός παρόλο που δε σταμάτησε στιγμή να με προσέχει κι όταν μετά του είπα ότι δεν ξαναπάω πουθενά Τις 3 τελευταίες μέρες τις πέρασα στο κάμπινγκ και ήταν οι ιδανικές διακοπές για μένα. Δεν είχε νόημα να μαζοχίζομαι και να κατηγορώ το φίλο μου ή εμένα γι' αυτό. Εκτός, όπως σκεφτόμουν, αν ο φίλος μου (που αγαπάει τη φύση και τα βουνά και τα ύψη) ήρθε στη ζωή μου για να με σπρώξει να τα ξεπεράσω. Αλλά δε γίνεται, τουλάχιστον ακόμα. Είναι ο μόνος φόβος που αν με ρωτούσαν αν θέλω να ξεπεράσω, θα έλεγα όχι, γιατί ξέρω ότι θα αναγκαζόμουν να έρθω αντιμέτωπη με κάποιο ύψος. Μακάρι να μην υπήρχε καθόλου ο φόβος. Αλλά μόνο που σκέφτομαι ότι αν το ξεπεράσω, τότε θα βρεθώ μια μέρα σε ύψος.... Όσο παράλογο κι αν ακούγεται, δε θέλω να γίνει.

[Vasoula]

ποιός μπορεί να θεωρήσει παράλογο έναν φόβο, χωρίς να ασεβήσει?
Το θεωρώ τραγικό...
Δεν ξεπερνιούνται τα εμπόδια για χάρη κανενός!

Καλά έκανες και έμεινες στην πεδιάδα, Μαράκι...Η βια δεν είναι λύση και κυρίως δεν ειναι παρά συνέχiση του προβλήματος από μια άλλη ανήθικη οπτική...

Ο φόβος εξομαλύνεται μόνο με την αποκατάσταση της αγάπης μέσα σου. Χωρίς να ανοιξει μύτη...΄Ετσι όμορφα θα προκύψει, όταν έρθει η στιγμή να είσαι ώριμη γι' αυτό, χωρίς καμία απολυτως προσπάθεια...

Θα σου πω πως προέκυψε η ενσωμάτωση του δικου μου φόβου...

Φοβόμουν πολύ το σκοτάδι και τα ζωύφια...Οποιοδήποτε, ακόμα και τα άκακα, όπως οι μύγες!
Δεν έκανα καμία θεραπεία γι' αυτόν τον φόβο, παρά μόνο εργαζόμουν για αποκατάσταση της Αγάπης εσωτερικά...

Και ένα βράδυ, εντελώς ξαφνικά, χωρις να το επιδιώξω, χωρις να κάνω καμία προσπάθεια, περπάτησα σε ένα κατασκότεινο δάσος, γεμάτο αρουραίους φίδια, αράχνες...χωρίς να με κυριεύσει τίποτα...Είχα μόνο μια γλυκύτητα μέσα μου και τον θεό...Τίποτα άλλο...Και αυτό ήταν το τέλος του φόβου που έρχεται από διαφόρων ειδών φυσικά φαινόμενα...

Το σκοτάδι ενσωματώθηκε αμέσως μετά, μέσα από άλλη βεβαίως διαδικασία, που δεν είναι της παρούσης...

Με την λέξη "ενσωματώνω" δεν εννοώ ότι δέχομαι το συγκεκριμένο πρόβλημα, αλλά ότι δεν υπάρχει μέσα μου κάποια κατάσταση που να το φοβάται σαν σύμπτωμα, γιατί έχω ερευνήσει τις αιτίες...

[meinall]

Παρόλ' αυτά δεν τον κατηγορώ. Είπαμε, η ευθύνη είναι δική μας.

Ευχαριστώ για την...κατάθεση. Κάποια στιγμή θα ανακαλύψω κι εγώ τον τρόπο.

[Vasoula]

όχι δεν προέρχεται από τον άλλον πάντα η "ασέβεια", αλλά από εμάς προς εμάς κυρίως!
Γιατί να τον κατηγορήσεις?
Για το μόνο που θα μπορούσες να εκφράσεις παράπονο, είναι για την έλλειψη κατανόησης, κι αυτό "αν και εφ' όσον"...΄Εχει δηλαδή προϋποθέσεις κι αυτό ακόμα...

Ο μεγαλύτερος βιασμός προέρχεται από εμάς τους ίδιους...Τα φαινόμενα μόνο τον σπρώχνουν στους άλλους! Ποτέ όμως δεν μπορούν οι άλλοι να μας κάνουν κάτι που δεν είμαστε...

[meinall]

Ποτέ όμως δεν μπορούν οι άλλοι να μας κάνουν κάτι που δεν είμαστε...

Μ' αρέσει αυτή η φράση. Έχει εφαρμογή στα πάντα.

[Αμαλία]

Ποτέ όμως δεν μπορούν οι άλλοι να μας κάνουν κάτι που δεν είμαστε...

Μ' αρέσει αυτή η φράση. Έχει εφαρμογή στα πάντα.

Και μένα

[ΙΩΑΝΝΑ]

Ο μεγαλύτερος βιασμός προέρχεται από εμάς τους ίδιους...Τα φαινόμενα μόνο τον σπρώχνουν στους άλλους! Ποτέ όμως δεν μπορούν οι άλλοι να μας κάνουν κάτι που δεν είμαστε...

[Sofoula]

Ποτέ όμως δεν μπορούν οι άλλοι να μας κάνουν κάτι που δεν είμαστε...

Ποτέ μην λες ποτέ...

[Fotinoula]

Φοβόμουν πολύ το σκοτάδι και τα ζωύφια...Οποιοδήποτε, ακόμα και τα άκακα, όπως οι μύγες!
Δεν έκανα καμία θεραπεία γι' αυτόν τον φόβο, παρά μόνο εργαζόμουν για αποκατάσταση της Αγάπης εσωτερικά...

παρατήρησα αυτές τις ημέρες ότι έχει μειωθεί σε βαθμό ο φόβος μου για τα ζωύφια και ιδαίτερα για τις αράχνες, το σκ κοιμήθηκα στο τροχόσπιτο και΄παρόλο που όταν ξάπλωσα είδα την αραχνη στο ταβάνι δεν ταράχτηκα, κοιμήθηκα και ήμουν σίγουρη ότι δεν θα με περπατήσει και δεν χρειάζεται να ανησυχώ

ήταν κάτι καινούργιο σαν άισθηση και ήταν αυθόρμητη

[Επισκέπτης]

Φοβόμουν πολύ το σκοτάδι και τα ζωύφια...Οποιοδήποτε, ακόμα και τα άκακα, όπως οι μύγες!
Δεν έκανα καμία θεραπεία γι' αυτόν τον φόβο, παρά μόνο εργαζόμουν για αποκατάσταση της Αγάπης εσωτερικά...

παρατήρησα αυτές τις ημέρες ότι έχει μειωθεί σε βαθμό ο φόβος μου για τα ζωύφια και ιδαίτερα για τις αράχνες, το σκ κοιμήθηκα στο τροχόσπιτο και΄παρόλο που όταν ξάπλωσα είδα την αραχνη στο ταβάνι δεν ταράχτηκα, κοιμήθηκα και ήμουν σίγουρη ότι δεν θα με περπατήσει και δεν χρειάζεται να ανησυχώ

ήταν κάτι καινούργιο σαν άισθηση και ήταν αυθόρμητη

Αμα ηταν καμια τεραστια κατσαριδουλα εγω παντως δεν θα κοιμομουνα