ΦΩΝΑΖΟΝΤΑΣ...

[ARTYADIS]

Ιωάννα μου, υπέροχο!

[Sofoula]

Ιωαννούλι, είσαι απίστευτη!

Βασίλη μου, έχει απόλυτο δίκιο, το εφαρμόζω κάθε μέρα και περισσότερο

[Valia]

μπράβο Ιωαννάκι, τι καλά που το εφάρμοσες!!

Βασιλάκι

[Ιωαννάκι]

[Ελενα Κ.]

Και όταν έβγαινα έξω και άκουγα τις δυνατές φωνές, ένιωθα κομμάτια από το δίκτυο ενότητας μέσα μου να τραυματίζονται.

ετσι γινεται, ακομα και με τις εντασεις που δημιουργουνται μεταξυ των ανθρωπων. Οταν μεινεις στη σιωπη ακομα νιωθεις τον αποηχο τους

Αυτό το 5ο κέντρο, που είναι σημαντικό για την εσωτερική καθοδήγηση, μπλοκάρει κυρίως από τις φωνές…

Σαν να θέλουν οι άνθρωποι να καλύψουν την εσωτερική τους φωνή…να μην την ακούνε, γιατί τους οδηγεί με έναν τρόπο που είναι ασύμβατος με τις εντολές που παίρνουν από τα πρότυπα της εκπαίδευσης τους, όταν προσπαθούν να τους κάνουν ανθρώπους.

Φωνάζουν, ουρλιάζουν, για να μην ακούνε τον Εαυτό τους, και όσο δεν τον ακούνε, θέλουν να τους ακούσουν οι άλλοι…Να επιβληθούν, να είναι παρόντες στην ζωή με έναν ασύμβατο για την Ψυχή τους τρόπο. Δυνατά, εξουσιαστικά, άγρια…

ποσα χρονια εζησα κι εγω μεσα σ' αυτο δεν θυμαμαι πια και τι δεν θα δινα να το παρω πισω.... ουτε η ασθενεια βελτιωσε τα πραγματα... ισα ισα νομιζω πως τοτε ηταν που απογινε το κακο με τις φωνες και τους καυγαδες. Φωναζα οσο πιο πολυ μπορουσα για να μ' ακουσουν, να με προσεξουν, να μ' αγαπησουν... ματαια... και τοσο αρρωσταινα.. μεχρι που καταλαβα ποσο ματαιο ηταν ολο το προηγουμενο, πως η Ψυχη μου δεν θα αντεχε ουτε ενα τι παραπανω απο ολο αυτο..... και ετσι αρχισα να ψαχνω αλλο τροπο..... μεχρι που καποια στιγμη εγινα κουφη. Επαψα να ακουω αυτα που δεν ηθελα να ακουω. εγινα σαν τους κουφους που ακουνε τους ψιθυρους και τωρα καταλαβαινω οτι αυτη ηταν η αναγκη που πηγαζε απο μεσα μου, να ακουω τη Φωνη μεσα μου

δεν χρειάζονται, μετά, φωνές ούτε μέσα, ούτε έξω...Χρειάζεται ακεραιότητα να ακολουθείς αυτό που θέλεις, χωρίς να το δικαιολογείς...

αυτο το κραταω

και χαιρομαι πολυ Ιωαννα για το "πειραμα" σου

[Μάνος]

Πίστευα πάντα ότι ο λόγος της ασθένειας των ανθρώπων ήταν γιατί φωνάζουν πολύ, ο ένας στον άλλον…

Αυτό το 5ο κέντρο, που είναι σημαντικό για την εσωτερική καθοδήγηση, μπλοκάρει κυρίως από τις φωνές…

Σαν να θέλουν οι άνθρωποι να καλύψουν την εσωτερική τους φωνή…να μην την ακούνε, γιατί τους οδηγεί με έναν τρόπο που είναι ασύμβατος με τις εντολές που παίρνουν από τα πρότυπα της εκπαίδευσης τους, όταν προσπαθούν να τους κάνουν ανθρώπους.

Φωνάζουν, ουρλιάζουν, για να μην ακούνε τον Εαυτό τους, και όσο δεν τον ακούνε, θέλουν να τους ακούσουν οι άλλοι…Να επιβληθούν, να είναι παρόντες στην ζωή με έναν ασύμβατο για την Ψυχή τους τρόπο. Δυνατά, εξουσιαστικά, άγρια…

Η Ψυχή ακούει τον ψίθυρο…κάθε λέξη με ένταση την πληγώνει…την συρρικνώνει…την κάνει να φοβάται τον κόσμο που ήρθε να βιώσει…

Η φωνή έχει ήχο, δόνηση…Κάθε τι στον κόσμο μας έχει ήχο και δόνηση…
Παρομοίαζα την Ψυχή με ένα τζάμι, που όταν παίζει δυνατά μια μουσική στον χώρο, τρίζει και μπορεί να σπάσει κιόλας από την ένταση…

Αυτή ήταν η δική μου άποψη, τεκμηριωμένη από τον δικό μου πειραματισμό…

Μέχρι που έφτασε στα χέρια μου ένα βίντεο, που αποδεικνύει ότι η Σοφία υπάρχει μέσα μας, τόσο αυθεντικά, όσο και στην Φύση…

Βασούλα μου Αγαπημένη!

Το βιντεάκι εξαιρετικό!!!

[Βικούλα]

[Annoula]