το όραμα μου

[Ellaki]

Τι να πω κι εγώ

εδώ μέσα θυμήθηκα το γέλιο μου

[Επισκέπτης]

Τι να πω κι εγώ

εδώ μέσα θυμήθηκα το γέλιο μου

Και από τότε δεν έχεις σταματήσει... Σου πάειιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι!!!

[Ellaki]

ευχαριστώ

[ΙΩΑΝΝΑ]

Eκλεισα τον υπολογιστή, και άφησα την ψυχή μου να ανιχνεύσει, να νιώσει, να απλωθεί μέσα στο σύμπαν. Υψώθηκα πάνω από την ύλη και άφησα μια γλυκιά ενεργειακή δόνηση να γίνει το όχημά της και να την πάει με ασφάλεια στην «πατρίδα» της.
΄Ενιωσα το φως σαν αναπόσπαστο μέρος της και την ευδαιμονία σαν το μοναδικό συναίσθημα που επικρατούσε.
Κρυστάλλινο φως, πλεγμένο με μια ιδιαίτερη ενέργεια είδα ότι αγκάλιαζε και το φυσικό μου σώμα και το έκανε μια ενιαία μονάδα, ένα ολοφώτεινο άστρο που δεν είχε όρια.
Σ’ αυτό το άστρο, πάνω ή μέσα του, ένιωσα κι άλλες «δονήσεις». Κύτταρα όλες ενός τεράστιου «οντος» που μας «περιείχε»…
Δεν αναρωτήθηκα τι είναι, γιατί γνώριζα…΄Ενιωθα, με μια ιδιαίτερη αίσθηση, τι σημαίνει να είσαι «μέσα» σ’ αυτήν την συνειδητότητα.

Είδα το φυσικό μου σώμα να «πλησιάζεται» από «μαύρα στίγματα»…δεν μπορούσα να διακρίνω τι είναι, γιατί το φως με εμπόδιζε.
Προσπάθησα να τα αναγνωρίσω, με τις φυσικές αισθήσεις, αλλά μόλις ο νους μου επικεντρώθηκε στις φυσικές αισθήσεις ένα δυνατό φως, μια ύψιστη ενεργειακή δόνηση τύλιξε το φυσικό μου σώμα…Μου ήταν οικεία…Και έτσι αφέθηκα, με τον νου μου να αντιλαμβάνεται μέσω της φυσικής όρασης και να διακρίνει τα «μαύρα στίγματα»…
΄Ηταν «άνθρωποι», με πλέγμα γύρω από το ενεργειακό τους σώμα, που δεν τους άφηνε περιθώρια να νιώσουν το φως και γι’ αυτό η όραση της ψυχής μου τα αντιλαμβανόταν σαν «μαύρα στίγματα»…

Η «γνώριμη» ενέργεια με είχε τυλίξει και δεν επέτρεπε το πλησίασμα αυτών των «ανθρώπων», αντίθετα τα απομάκρυνε ολοένα και περισσότερο, μέχρι που εξαφανίστηκαν από το πεδίο αντίληψής μου.

΄Ενιωσα τα μάτια μου να γεμίζουν δάκρυα…

«Μην σου αποσπούν την σκέψη ανθρώπινες αντιδράσεις, σου είπα ότι στο δικό μας «καράβι» έρχεται κανείς μόνο με την θέλησή του!»



«Πολλοί άνθρωποι χάνονται σ' αυτήν την διεργασία και εκδηλώνουν εκείνο το μέρος της σχέσης που θεωρούν ότι εκείνη την ιερή στιγμή τους αντιπροσωπεύει. Και αυτή είναι η αλήθεια η δική τους. Δεν έχουν όλοι οι ενσαρκωμένοι άνθρωποι την ίδια εξελικτική πορεία, αφού αυτή η πορεία αγγιζει την ελεύθερη βούληση και δεν επιβάλλεται. ΑΠΟ ΚΑΝΕΝΑΝ!!

Το αν θεωρούν ορισμένοι ότι βρίσκονται σε ανώτερο εξελικτικό στάδιο από άλλους, είναι γιατί η σχέση "φως-σκοτάδι" δεν έχει ακόμα ισορροπήσει και γιατί δεν έχουν κατανοήσει την παρουσία τους μέσα σε ένα φυσικό σώμα και τι ακριβώς αυτό σημαίνει. Αυτούς τους ανθρώπους δεν τους βοηθάς με το να τους παροτρύνεις να αντιληφθούν την ουσιαστική τους εμπειρική διαδρομή που θα τους οδηγήσει σε ανώτερα πνευματικά επίπεδα. Τους βοηθάς αφήνοντάς τους να αντιμετωπίσουν μόνοι τους, με όποιο τρόπο, τους φόβους και τις ενοχές που ανάγονται μόνο στην προσωπικότητα με την οποία έχουν ενδυθεί. 'Οταν κάποια κατάσταση γίνει επώδυνη στο υλικό πεδίο, τότε η ψυχή του ενσαρκωμένου ανθρώπου θα πρέπει να βρει τρόπο να απεγκλωβιστεί από τις ψευδαισθήσεις που εγείρονται από την προσωπικότητα. Σ' αυτό το σημείο η δική σου βοήθεια είναι να μην τους κρίνεις. Να μην τους αποστρέφεσαι, αλλά και να μην τους "χαϊδεύεις".

'Ασε τους να ζήσουν αυτόν τον φόβο και αυτές τις ενοχές. Χωρίς απαραίτητα να προσπαθείς να δικαιολογείς την ύπαρξή τους..."

[ΙΩΑΝΝΑ]

Σου θυμίζω ότι αυτό συνέβη και στο φόρουμ του εσωτερικα, από μια αγαπημένη μας φίλη. Και ήταν ο λόγος που αποχώρησα και από το δικό μας τοπικ, αλλά και από το δικό της, στο οποίο εκείνη με προσκάλεσε.
Βέβαια, αγνόησε ότι όλοι οι συμμετέχοντες είχαν κάτι να νιώσουν από εμένα, και είναι αυτό που με χαρακτηρίζει "η διαφάνεια".

Το ίδιο συμβαίνει και εδώ μέσα. Ορισμένοι, δεν κατανοούν την "διαφάνεια" με την οποία "εκτίθεμαι" και προσπαθούν να οριοθετήσουν την πνευματικότητά μου μέσα από την ανθρώπινη φύση μου. Και είναι λάθος κατεύθυνση για να κατανοήσουν εμένα και αυτά που λέω.


Η προστασία μου ειναι η αξιοποίηση όλων των συναισθημάτων που οριοθετούν τους υλικούς νόμους, χωρίς την ανάγκη να τα "διώξω" μακρυά μου, προσαρμοζόμενη στους "εδώ" νόμους.
Η βαθύτερη ισορροπία είναι αυτή ακριβώς η φράση "τα περιέχω όλα" και τα βιώνω όλα, χωρίς να φοβάμαι...
Συνήθως οι άνθρωποι φοβούνται να βιώσουν, γιατί δεν γνωρίζουν.
΄Ετσι μπαίνουν στην διαδικασία να οριοθετούν την αγάπη σαν βασική παράμετρο της ανθρώπινης φύσης τους, αλλά δεν είναι έτσι ακριβώς. Γιατί αυτή η αγάπη περιέχει όρους. Αν κάτι "επιτεθεί" σ' αυτήν την αγάπη που έχουμε σαν σκέψη, τότε σταματά να είναι χωρίς όρους...

Το "σώμα" αυτό που αναφέρω, έχει δουλευτεί με τις ιδιαίτερες δονήσεις ανώτερης συνειδητότητας, και είναι αυτό που ουσιαστικά με συνδέει με άλλα επίπεδα εξελικτικά. Λέγεται "φωτεινό σώμα" και είναι το πρώτο στάδιο της διαδικασίας της ανάληψης.

΄Ομως δεν ξέρω, δεν γνωρίζω πως γίνεται να το οριοθετήσω σαν διαδικασία, για να την δώσω σαν άσκηση στους ανθρώπους που ενδιαφέρονται.

΄Εχει να κάνει με την αύξηση της δονητικής συχνότητας του σώματος, το οποίο συμμετέχει ενεργά σ' αυτήν την διαδικασία, σαν αποδέκτης και δότης συγχρόνως.

Η εργασία δεν γίνεται μόνο από τις ανώτερες πνευματικές δονήσεις, αλλά κυρίως από τις ενεργειακές δονήσεις του πλανήτη μας. Και αυτό σε φέρνει σε απόλυτη συνειδητοποίσηση της υλικής διάστασης και της ζωής.

Η "θεραπεία" για μένα και για τις βιωματικές γνώσεις που έχω αποκομμίσει, έρχεται όταν καταφέρουμε να ξεπεράσουμε την 4η διάσταση, εκεί όπου πάμε όταν ονειρευόμαστε ή όταν αφήνουμε το σώμα μας (σωματικός θάνατος) και δημιουργούμε τις πραγματικότητες της επόμενης ζωής της ψυχής μας. Η επόμενη ενσάρκωση έχει να κάνει με το ξεπέρασμα αυτής της διάστασης των συναισθημάτων και των σκέψεων, προσεγγίζοντας την πρώτη πνευματικη διάσταση της αληθινής ζωής, που είναι η 5η, το πρώτο πνευματικό επίπεδο του Ανώτερου Εαυτού μας.

Η θεραπεία μας είναι όταν δεν δεσμευόμαστε σ' αυτήν την διάσταση από αυτές τις σκεπτομορφές που εμείς οι ίδιοι έχουμε δημιουργήσει και μας παροτρύνουν να βιώνουμε αυτήν την "υποτιθέμενη" αλήθεια που είναι δημιούργημά μας. Από εκεί ξεκινούν και τα όνειρα που προσλαμβάνουμε από ότι έχουμε δημιουργήσει και τοποθετήσει εκεί. Η αποκωδικοποίηση αυτών έρχεται σαν γαλήνια όνειρα ή σαν εφιάλτες.

Το να προσλαμβάνεις την "ασθένεια" κάποιου προσώπου, στο οποίο στέλνεις ενέργεια, σ' ενοχλεί?
Συνειδητοποίησα ότι αυτό συμβαίνει όταν "προσπαθούμε" να δούμε "ενεργειακά" τον άλλον, για να βοηθήσουμε τον εαυτό μας να πιστέψει ότι μπορεί. Είναι κάτι που λειτουργεί υποσυνείδητα, όταν ο άνθρωπος δεν έχει κατανοήσει απόλυτα, τι είναι η ενέργεια και ότι το ενεργειακό πεδίο έχει αλληλεπίδραση.

Η εργασία με τις ενέργειες του πλανήτη είναι ο συγχρονισμός με το ενεργειακό πεδίο της γης, όπου προσλαμβάνει φως σαν ουσία από εσένα για να αναβαθμίσει τις δονήσεις της και να μπει στην διαδικασία ανάληψης. Το σώμα μας είναι κάτι σαν ενδιάμεσο μεταξύ των πνευματικών ανώτερων δονήσεων και των γήινων ενεργειακών δονήσεων. Μέσα από αυτήν την εργασία η γείωση είναι κάτι αυτονόητο.
Και φυσικά μέσα από αυτήν την διαδικασία, το σώμα αναπλάθεται και αναδομείται για να "αντέξει" όλη αυτήν την διαφορετικότητα των δονήσεων.

Δεν ξέρω, μήπως είπα πολλά?

Σημασια έχει να καταλάβει κανείς τι είμαστε με ουσία και όχι με υπόθεση. Δεν υποθέτω ότι έχω Ανώτερο Εαυτό, τον βιώνω κι όλας. Αυτό από μόνο του είναι η "προστασία" που δεν χρειάζομαι, και η ασφάλεια του "είμαι" στο υλικό πεδίο στο οποίο επέλεξα να βρεθώ.
Μέσα στην συμπαντική αγάπη δεν υπάρχει τίποτα που θα με βλάψει, γιατί τίποτα δεν υπάρχει έξω από αυτήν, παρά μόνο οι ανθρώπινες σκέψεις και τα ανθρώπινα συναισθήματα της 4ης διάστασης.
Γιατι είναι η διάσταση που δεν υπάρχει ο ανώτερος εαυτός μας. Εκεί είμαστε μόνοι μας με τους οδηγούς μας.

Δεν λέω ότι είναι εύκολο, λέω ότι είναι εφικτό. Αλλά και αν ακόμα δεν είναι η διαδρομή ορισμένων ανθρώπων, σημασία έχει η συνειδητοποίηση της θεότητας που είμαστε όλοι μέρος της, σαν απόλυτη πραγματικότητα και όχι σαν έννοια.
Γι' αυτό και "αντιτίθεμαι" με την έννοια "θεός", γιατί με βγάζει από το όλον και μου "συμπαγιοποιεί".

Πολύ ενδιαφέροντα αυτά που γράφεις Βασούλα αλλά για να είμαι ειλικρινείς κατάλαβα μόνο την τελευταία παράγραφο

[Vasoula]

αλλά για να είμαι ειλικρινείς κατάλαβα μόνο την τελευταία παράγραφο

Δεν πειράζει Ιωαννούλα μου...αν δεν κατανοείς τα δικά μου λόγια σήμερα, εργάζεσαι για να κατανοήσεις την αλήθεια αιώνια...

Η ενότητα με το θείο είναι η πηγή έμπνευσης και η αληθινή Ζωή.
Αν κάτι δεν παραμένει σε σύνδεση με την Αρχή του, θα αποσυντεθεί και θα φθαρεί.
Ο Λόγος δεν είναι παρά έκφραση αυτής της ενότητας και η θεραπεία μας αποκαθιστά συνεχώς αυτήν την ενότητα μέσα μας, για να κατανοούμε τις συνδέσεις μας με την Αγάπη και την Σοφία της θείας Πηγής μας!

Είναι ανόητο να σκεφτώ ότι αυτό που λέω ή κάνω έχει σαν πηγή τον εαυτό μου μόνο, στο φυσικό του περιβάλλον!
Είναι ανόητο να σκεφτώ ότι κάνω καλό από μόνη μου ή ότι εκφράζω σοφία από μόνη μου.
Οι καλές πράξεις και τα καλά λόγια, είναι μόνο για τους διανοητικά ανάπηρους, όταν χρειάζονται επαίνους και αποδοχή.

Αν τα μάτια των ανθρώπων φύγουν από τον εαυτό τους και αρχίζουν να βλέπουν το σύμπαν, τότε το "Καλό" δεν οριοθετείται ούτε καν μέσα στην ευγνωμοσύνη, γιατί είναι κάτι αυθεντικό και αληθινό και γιατί δεν γίνεται για τον εαυτό μας, αλλά για το ίδιο το "Καλό"...

Εμείς οι άνθρωποι έχουμε μάθει να αποδίδουμε την ευγνωμοσύνη για κάτι που παίρνουμε και την απαιτούμε για κάτι που δίνουμε...με επίκεντρο τον εαυτό μας πάντα. Μα αυτό που παίρνουμε έχει Πηγή ανεξάντλητη μόνο μέσα μας και αυτό που δίνουμε είναι από αυτήν την Πηγή και μόνο! Είναι κοινή Πηγή για όλους μας και ότι λαμβάνουμε από έναν άνθρωπο, και ότι του δίνουμε, δεν έχει σημείο αναφοράς εμάς, αλλά αυτήν την αιώνια και ανεξάντλητη Πηγή Ζωής!

Εκεί χρειάζεται να στραφεί η ευγνωμοσύνη και η κατανόησή μας...σ' αυτήν την θεία Ουσία που γεμίζει την Ζωή και δεν την αδειάζει ποτέ!

Αν στερεύει η πηγή της Ζωής μας είναι γιατί δεν έχουμε βρει τον τρόπο να την συνδέσουμε με τον Αιώνιο Αρχικό Ωκεανό Αγάπης και Σοφίας και προσπαθούμε να την γεμίσουμε από τους άλλους, παίρνοντας διαρκώς αυτό που δεν μας είναι χρήσιμο για την Ζωή, αλλά για μια μικρής διάρκειας απόλαυση της!

Τώρα ούτε ξέρω γιατί στα είπα αυτά...

[ΙΩΑΝΝΑ]

Τώρα ούτε ξέρω γιατί στα είπα αυτά...

γιατί Βασούλα ήταν αυτό ακριβώς που είχα ανάγκη να ακούσω ;)
σου έχω πεί ποτέ πόσο πολύτιμες είναι για μένα όλα αυτά που μου εξηγείς και όλες της συμβουλές που μου δίνεις
κατανοώ πλέον πόσο μικρές είναι οι λέξεις μπροστά στα συναισθήματα

[Vasoula]

[Δωρουλα]

Μα αυτό που παίρνουμε έχει Πηγή ανεξάντλητη μόνο μέσα μας και αυτό που δίνουμε είναι από αυτήν την Πηγή και μόνο! Είναι κοινή Πηγή για όλους μας και ότι λαμβάνουμε από έναν άνθρωπο, και ότι του δίνουμε, δεν έχει σημείο αναφοράς εμάς, αλλά αυτήν την αιώνια και ανεξάντλητη Πηγή Ζωής!

όμορφο και αληθινό!!

[Danielli]

Τώρα ούτε ξέρω γιατί στα είπα αυτά...

γιατί Βασούλα ήταν αυτό ακριβώς που είχα ανάγκη να ακούσω ;)
σου έχω πεί ποτέ πόσο πολύτιμες είναι για μένα όλα αυτά που μου εξηγείς και όλες της συμβουλές που μου δίνεις
κατανοώ πλέον πόσο μικρές είναι οι λέξεις μπροστά στα συναισθήματα

Συμφωνώ Ιωάννα.

[Vasoula]

Πριν λίγα χρόνια είχα ένα όραμα…ήταν ένα ταξίδι στις πνευματικές διαστάσεις …Δεν υπάρχουν, βέβαια, λόγια για να περιγράψουν την αισθαντικότητα αυτού του ταξιδιού, αλλά θα το επιχειρήσω…
Είναι διαλογισμός από μόνο του…


΄Όλα ξεκίνησαν από το φως που έβλεπα στην καρδιά μου…
Ενιωσα βαθιά μέσα μου την κίνησή του, τον ήχο του, την μυρωδιά του, το χρώμα του.
Αυτό το φως μεταβλήθηκε σε μια Αρχική Μορφή Συνειδητότητας, Αγνή, Θεϊκή και ενωμένη με την Πηγή της.

Ακολούθησα το Φως και ένιωσα ότι αυτή η Μορφή Συνειδητότητας, εκφράζοντας τον θεϊκό Νου, την πρωταρχική Σκέψη Του, απολάμβανε μια ιδέα αυτονομίας, έχοντας Πρόθεση να μεταφέρει τον Θεϊκό Νου σε όλα τα επίπεδα της ύπαρξης της…΄Ετσι κατέβηκε σε ένα ανέκφραστο μέρος της δημιουργίας και «ποίησε» Φως με τον Λόγο.

Παρατηρούσα αυτήν την Μορφή Συνειδητότητας να αυτονομείται ακόμα περισσότερο μέσα από την Αγάπη της για την Θεϊκή Πηγή της…΄Ετσι κατέβηκε σε ένα άλλο ανέκφραστο μέρος της δημιουργίας και «ποίησε» την Ζωή, με την Αγάπη.

΄Ενιωσα ότι αυτή η Μορφή Συνειδητότητας είναι πλέον αυτόνομη και ελεύθερη, παρ’ όλα αυτά ενωμένη με την θεϊκή της Αρχή μέσα από τον Νου, τον Λόγο και την Αγάπη και βίωσα στην καρδιά μου την Θέληση της να εκφράσει την Θεϊκή της Αρχή και στα πιο χαμηλά επίπεδα ύπαρξης …

Παρακολουθούσα τον Θείο Σπινθήρα, που ξεπηδάει από αυτήν την Μορφή Συνειδητότητας, να δημιουργεί την Ψυχή, δίνοντάς της Θεϊκή Πνοή, Δύναμη και Θέληση να συνεχίσει να εκφράζει τον Νου, τον Λόγο και την Αγάπη της Θεϊκής της Αρχής σε πιο πυκνά επίπεδα δημιουργίας.

Ενιωσα την Ψυχή, σαν ένα μέρος του Θεϊκού Σπινθήρα, που
πάντα ενωμένος με την Αρχική του Μορφή Συνειδητότητας και, μέσω αυτής, με την Θεϊκή του Αρχή, να κατεβαίνει σε μια πυκνότητα ανέκφραστη ακόμα από τον Θεϊκό Νου, τον Θεϊκό Λόγο και την Θεϊκή Αγάπη και ένιωσα την ανάγκη της να αποκτήσει μια πιο στέρεα Μορφή για να μπορέσει να την γονιμοποιήσει.
Μόνο από την δυνατή Θέληση να εκφράσει την Θεϊκή του Αρχή, ο Θεϊκός Σπινθήρας χρησιμοποίησε τον Νου, τον Λόγο και την Αγάπη και μέσα από την Φωτιά, το Νερό, τον Αέρα και την Γη δημιούργησε το Φυσικό Πεδίο, και εμφυσώντας του την Πνοή της Θεϊκής του Αρχής το εντάσσει στην πνευματική εξέλιξη της ΄Υπαρξής του .

Αυτή η Αρχική Θέληση γέμιζε με φως όλα τα πεδία μου και ένιωσα μια βαθιά Θεϊκή Σύνδεση μέσα στο Σώμα μου, που μπορούσε να εκφραστεί μέσα από τον συνειδητό Λόγο και τον Συνειδητό Νου της Θεϊκής Μου Αρχής.

Μεμιάς όλα τα εμποδια έγιναν αποτέλεσμα του πυκνού πεδίου και κατανόησα ότι τίποτα δεν υπάρχει μέσα μου, που μπορεί να με βγάλει από την Αρχή Μου και την σύνδεση με την Αρχική Θεία Βούληση.

Το ένιωσα βαθιά στην καρδιά μου, σαν ιερό γάμο, που κάνει το ταξίδι αυτό σαν έκφραση του θεού στην γη...

[Annoula]

[O_ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ]

[AMALIA]

[VasilisM]