Μυθοι - Παραμυθια

[Qisan]

H Χυτρα της Θεας Κεριντουεν ( Keridwen )

Χυτρα της Υπερτατης γνωσης της Σοφιας και της Εμπνευσης .

Η Θεα Κεριντουεν ειχε δυο παιδια , ενα πενευμορφο κοριτσι και ενα κακασχημο αγορι , τον Αφαγκτου ( Afagdou ) που σημαινε ( Πληρες σκοταδι ) . Η Θεα ενοχλημενη ηθελε να αποκαταστηση καποια ισορροπια , αποφασησε λοιπον να φτιαξει ενα μαγικο φιλτρο που θα εδινε στο γιο της την συμπαντικη γνωση , και την σοφια για να χειριστει σωστα αυτη την γνωση . Η μαγικη συνταγη ηταν περιπλοκη , Εφτιαξε το φιλτρο και το εβαλε στη φωτια οπου επρεπε να βραζει για ενα χρονο και μια ημερα ( 13 σεληνιακους μηνες και μια ημερα ) . Η Θεα πολυ απασχολημενη αφηνει ενα αγορι υπηρετη της , τον Γκουιον να προσεχει την φωτια και το βρασιμο . Μια μερα το αγορι αφαιρειται και αφηνει την φωτια να παραδυναμωσει και το φιλτρο ξεχυλισε και πιτσιλησε το δακτυλο του Γκουιον, ο οποιος απο ενστικτο εγλυψε το δακτυλο του για ανακουφιστει απο τον πονο του καψιματος. Ετσι εφαγε μια σταγονα φιλτρο και αμεσως απεκτησε την γνωση του Παρελθοντος του Παροντος και του Μελλοντος . Η Πανγνωστης Θεα οπου και αν ηταν εμαθε αμεσως το συμβαν και εσπευσε για να την τιμωρηση τον Γκουιον . Αυτος ξετρελλαμενος απο την φοβο του ετρεξε να σωθη .

Οπως ετρεχε εννοιωσε τις νεες γνωσεις - δυναμεις και μεταμορφωνεται σε λαγο . Η Θεα κινηγωντας τον μεταμορφωνεται σε λαγονικο . Ο Γκουιον μεταμορφωνεται σε ψαρι και βουταει στη λιμνη . Η Κεριντουεν μεταμορφονεται σε ενυδριδα και βουταει στη λιμνη. Ο Γκουιον γινεται πουλι και πεταει στους ουρανους και η Θεα αμεσως γινεται γερακι. Ο Γουιον τελικα κρυβεται μεσα σε ενα σπορο κριθαριου. Η Θεα γινεται μαυρη Κοτα και τρωει τον σπορο κριθαριου !!
Εννεα μηνες μετα η Κεροντουεν γενναει ενα πανεμορφο αγορακι, τοσο ομορφο που δεν ειχε την καρδια να το αφανισει ( οπως επρεπε ). Κλεινει το μωρο σε ενα σακκο δερματος και το αφηνει στη θαλασσα . Το σακκι πλεοντας φτανει μεχρι ενα φραγμα για σολομους ( το ψαρι της γνωσης ) . Ενας φτωχος ψαρας ο Ελφιν το βρισκει . Ανοιγει το σακκο και βλεπει την εκθαυμβωτικη λαμψη του μωρου και φωναζει : Πω πω τι λαμπερο προσωπο ! ! ! και το μωρο του απανταει : Το ονομα μου ειναι Ταλιεσιν ( Μετωπο που λαμπει ) . Με τα χρονια ο Ταλιεσιν εγινε ο μυθικος ποιητης , γνωστης σαμανος , μυστης , που γνωριζε τα μυστικα " της χυτρας " δια μεσου των αιωνων .

[Vasoula]

[nikos]

Τέτοιου είδους όμορφες ιστορίες τις τοποθετούμε στα "άλλα θέματα" .
Θα μεταφερθεί αύριο το θέμα

[Emmaki]

Πάρα πολύ όμορφη ιστοριούλα!!!Μύθος...τρελλαίνομαι για μύθους!!!!

[Ichor]

....ότι είναι να γίνει......θα γίνει!!!!

Τιποτα δεν αντιστέκεται στο Θεϊκό Σχέδιο. Όποιου ήρθε η ώρα να "κληθεί", θα κληθεί. Γιατί έτσι έχει προαποφασισθεί... από τον ίδιο..!

:lol: :!: :!:

Ευχαριστούμε Qisan

[Qisan]

Μια φορα και εναν καιρο , καπου , ηταν μια πολιτεια ,
οι κατοικοι της ζουσαν μια συνηθισμενη ζωη με τις
καθημερινες τους ασχολειες ...Tιποτα το συναρπαστικο !
Και ομως ....Αυτη η πολιτεια ειχε ενα περιεργο χαρακτηριστικο :
Oλοι οι κατοικοι της επασχαν απο τρομερη μυωπια ...

Εμεις ασφαλως , θα τους λεγαμε αναπηρους , αλλα , οι ιδιοι ,
επειδη δεν ειχαν ποτε την παραμικρη επαφη με αλλους κοσμους ,
ηταν πεπισμενοι πως ηταν εντελως φυσιολογικοι ! Αν και μερικα
γεροντακια ηξεραν ακομα παλιους μυθους που μιλαγαν για μυστηριους
κοσμους οπου ανθρωποι και οντα που ζουνε εκει εβλεπαν τα πραγματα
με ενα διαφορετικο τροπο .
Οι μορφωμενοι καθηγητες των πανεπιστημιων τους , ειχαν κανει το κοπο
να μελετησουν αυτους τους μυθους , ειχαν δηλωσει ομως : εφοσον
δεν υπαρχουν τεκμηρια και αποδειξεις , προκειται μονο για χαριτομενες
ιστοριες αποκλειστικα χρησιμες για το νανουρισμα των μωρων !

Αυτος ο πολιτισμος λειτουργουσε μια χαρα κουτσα-στραβα μεσα
στην αιωνια ομιχλη του , και κανεις δεν μπορουσε να ενατενιζει ενα
διαφορετικο τροπο ζωης .

Κοντα στην πολιτεια , κυλουσε ενα μεγαλο και επικινδυνο ποταμι ,
με νερα ορμητικα , που επρεπε οι κατοικοι να αντιμετωπισουν παρ'ολους
τους φοβο τους γιατι ηταν η μοναδικη πηγη ποσιμου νερου .
Πολλοι ειχαν πνιγει εκει , αλλοι ειχαν τρελαθει απο το φοβο τους ,
και οι περισσοτεροι ειχαν κουραστει απο τον κοπο για την καθηνερινη
αντιμετωπιση των δισκολιων που εφερνε το ποταμι .....
Δεν ηταν οτι πιο ευχαριστο , αλλα δεν υπηρχε αλλος τροπος επιβιωσης .

Μια ημερα που οι γονεις ενος κοριτσιου αποφασισαν πως ειναι αρκετα
μεγαλο και ωριμο να αντιμετωπιζει τις καθημερινες δυσκολιες ,
και το εστειλαν να παει εκει μονο του για ψαρεμα στο ποταμι
και να φερει νερο .....

Το κοριτσακι μας εφυγε λοιπον, με το μυαλο γεματο ονειρα και προσδοκιες
λιγο φοβισμενο ισως , αλλα αποφασισμενο να παλευει γενναια με το χειμαρο ,
και να νικησει .

Η περιπετεια αρχισε καλα . Οι νεροκουβαδες γεμιζανε σχετικα ευκολα ,
και αρκετα ψαρια και καραβιδες μισογεμισαν τα καλαθια .
Προς το μεσημερι ομως , ενας απροβλεπτος αερας σηκωθηκε ,
τα νερα εγιναν πιο ορμητικα , και για κακη τυχη , αρχισε να βρεχει ,
ενοχλημενο και δυσαρεστημενο , το κοριτσι εκανε ενα λαθος :
παραπατησε σε μια βρεγμενη πετρα , γλιστρησε
και ... επεσε στο ποταμι ! Για μια στιγμη , νομισε πως ηρθε το τελος του ,
ομως σε μια απελπισμενη προσπαθεια , μαζεψε τις δυναμεις του ,
και καταπινοντας λασπομενο νερο , σχιζοντας τα γονατα του σε κοφτερες
πετρες , πλατσουριζοντας σε λασπες , καταφερε να βγει σωο στην οχθη .....
μα ηταν στην απεναντι οχθη ομως ,
εκει που κανεις αλλος δεν ειχε πατησει ποτε .

Εξαντλημενο , καθισε στο χορταρι , κλαιγοντας την μοιρα του ..... :
" Μα γιατι να μου συμβει ΕΜΕΝΑ αυτη η τραγωδια ; Γιατι σε'μενα ;
Δεν ειναι σωστο ... Φταιει ο κακος ποταμος . Φταιει η απαισια αδιαφορια των συνανθρωπων μου ,
που δεν σηκωσαν το μικρο δακτυλο τους να με βοηθησουν ...
( ηταν μονο του )
Ειμαι το πιο δυστυχημενο κοριτσι του κοσμου εγκαταλειμενο
σε μια αβυσσο μοναξιας .... Τι θα κανω τωρα ; ...Τι θα απογινω ; ..."

Ενας θορυβος την εκανε να γυρισει τα ματια και εμεινε με το στομα ανοιχτο ,
μπροστα του καθοτανε ενας αγνωστος , μυστηριος γεροντας που το κοιταζε
με μια περιεργη λαμψη στα ματια .
Ξαφνιαστηκε τοσο πολυ το κοριτσι μας πως του κοπηκε το κλαμα με μιας.
Τοτε , ο γεροντας χαμογελασε , και ειπε απλα :
" Θα σου κανω ενα δωρο " . Εβγαλε απο το δερματινο σακκο του ενα
πακετακι τυλιγμενο σε ενα κομματι υφασμα , και του το εδωσε.

Οταν εχει δει κανεις τον Θανατο μπροστα του , οταν βρεσκεται χαμενος στο αγνωστο ,
και βυθηστει στην αυτολυπηση , ευκολα χανει την δυνατοτητα
για λογικες σκεψεις .
Ετσι , σαν μεσα σε ονειρο , το κοριτσι πηρε
το δεματακι, και απορροφηθηκε στο ξετιλιγμα του , ισως με μια ασαφη ελπιδα
να βρει μεσα λιγη τροφη. Ομως , με μεγαλη εκπλιξη , ανακαλυψε ενα
περιεργο αντικειμενο , εντελως αγνωστο ...και δεν μπορουσε να καταλαβει
τι σοϊ πραγμα ηταν : δυο στρoγγυλα κομματια γιαλου περικυλωμενα απο
ενα μεταλλικο πλαισιο που προεκτεινοταν στο καθε πλαι με κατι σαν γαντζο ..!
Γυσισε να ρωτησει τον γεροντα τι ,στο καλο. ειδος κοροΪδια ηταν αυτο '
αρκετα βασανα δεν ειχε περασει ; με ποιο δικαιωμα με περιπαιζεις .......
αλλα ο γεροντας ειχε εξαφανιστει !

Αναστεναζοντας , το κοριτσι εξετασε με απορια το μυστηριο αντικειμενο ....
μηπως ηταν καποιο στολιδι, καποιο φυλακτο ; Δοκιμασε να το βαλει γυρο
στο λαιμο του , αλλα δεν στεκοτανε .. αρα , δεν ηταν περιλαιμιο ,
ουτε βραχιολι ... πραγματι , δεν ειχε νοημα .
Τοτε , θυμοσε πολυ , και με μια αποτομη κινηση , πεταξε το αντικειμενο σε
μια συσταδα απο αγρια χορτα και αγκαθια που απλωνοταν μπροστα του .

Δεν προλαβε ομως να πεταξει και το ειχε κιολας μετανιωσει ....
και αν στο κατω κατω αυτο το μαραφετι ειχε καποια αξια ;
Υποθετοντας , σκεφτηκε , πως αν μπορεσω να γυρισω στην πολη ,
καποιος εκει θα πληρωνε καλα λεφτα να αποχτησει μια ξενικη σπανια αντικα ...
και να το κοριτσι μας , σερνεται χαμω με τα τεσσερα στην αναζητηση
του πραγμενου δωρου ! Ενα αποτομο φταρνισμα εκανε το κεφαλι του
να χτυπησει το εδαφος , και οταν το σηκωσε .....το αντικειμενο ειχε γαντζωθει
πανω στην μυτη του !!!!!
Το κοριτσι περασε μια στιγμη πανικου και απογνωσης ....
Ο κοσμος γυρο του δεν ηταν πια ο ιδιος .... Τα αγρια και απειλητικα χορτα
που ηταν εκει πριν ενα δευτερολεπτο ειχαν μεταμορφωθει σε ενα ομορφο
χορταρι , και ο αγριος ποταμος απο τον οποιον μολις ειχε σωθει , δεν ηταν
τωρα παρα ενα αθωο ποταμι με το πολυ πολυ εναμισι μετρο βαθος νερου .
Μαλιστα , το ποταμι αυτο ηταν και πολυ λιγοτερο πλατι , γιατι μπορουσε
ακομα να βλεπει καθαρα την απεναντι οχθη .

Παει , σκεφτηκε , το δωρο του αγνωστου ειναι ενα μαγικο αντικειμενο
που με εστειλε σε εναν αλλο κοσμο ! Μα ...μα ....ομως , αν ειμαι
σε ενα διαφορετικο κοσμο , γιατι βλεπω , εκει απεναντι , τους κουβαδες μου,
τα καλαθια και το καροτσι μου ; .....
Κατι το ξεπερναγε , το κοριτσι μας ...δεν καταλαβαινε πια τιποτα .

Τοτε ,ειχε μια ασυνηθηστη αντιδραση . Αντι για να ξαναπεσει στην κλαψα
στην αυτολυπηση και τον πανικο , αρχισε να παρατηρει προσεκτικα το
καινουριο περιβαλλον . Δεν αργησε να συνειδητοποιησει , πως χαρη
στο μαγικο δωρο του γεροντα , καλα στερεωμενο πανω στην μυτη του ,
θα μπορουσε να περασει ευκολα τωρα , το ποταμι, τα πραγματα ηταν
πιο συγκεκριμενα, μπορουσε να αποφυγει τις πιο κοφτερες πετρες και
τις πιο βαθιες λακκουβες να περασει απεναντι .
Και ετσι εκανε . Συντομα , ξεπερνοντας μαλλον ευκολα τα εμποδια ,
βρεθηκε κοντα στα αγαθα του , αν και του φαινοταν τωρα πιο μικρα
και φτωχα, τα φορτωσε στο καροτσι του και ετοιμαστηκε
να παρει το δρομο του γυρισμου για το σπιτι .

Πισω απο το λοφακι , εκει , περα , απλωνοταν η μεγαλη πολη της ,
και η ηρωιδα μας λαχταρουσε να την δει . Οταν εφτασε στην κορυφη
του λοφου, μια καινουρια απογοητευση την περιμενε :
Αντι για την μεγαλη πολη , ειχε τωρα μπροστα της μονο ενα ασημαντο
χωριο, και μαλιστα οχι και περιποιημενο .
Κρυος ιδρωτας αρχισε να τρεχει στο μετωπο της, και το μαγικο αντικειμενο
γλιστρησε λιγο στην βρεγμενη μυτη της .....
τα κομματια γιαλιου δεν βρισκοταν πια μπροστα στα ματια της ,
και ... εμφανιστηκε παλι η μεγαλοπρεπη γνωστη πολη της .

Το κοριτσι ηταν κουρασμενο , δεν ειχε πια δυναμη να εικασει καποια εξηγηση .
Το μονο που ηθελε ηταν η σιγουρια και η ησυχια του σπιτιου .
Εβγαλε το μαγικο πραγμα απο την μυτη του, το εκρυψε στην τσεπη του ,
και προχωρησε προς το Γνωστο .

Οταν περασει το πρωτο κυμα ανακουφισης , συμβαινει καποια φορα
το γνωστο και το σιγουρο να γινεται βαρετο ! Η ρουτινα , λενε , ειναι ενας αργος
θανατος για την ψυχη ..... Και πολυ γρηγορα το κοριτσι αρχισε να το νοιωθει .
Για πρωτη φορα , παρατηρουσε πως ο Πατερας ηταν αυταρχηκος και
επενεβαινε στο καθε ζητημα , πως η Μητερα δεν ηταν ποτε ευχαριστημενη
και ηταν πρωταθλητρια του συναισθηματικου εκβιασμου .
Το μοναδικο ενδιαφερον των φιλεναδων του ηταν η εμφανιση τους ,
τα στολιδια τους, και το μικροπρεπες καθημερηνο κουτσομπολιο της γειτονιας
ηταν ανυποφορο .
Σε κανεναν δεν μπορουσε να εμπιστευτει την εμπειρια του , απο φοβο μην
την περασουν για τρελλη , ετσι, σιγα σιγα , αρχισε να νοιωθει ξενο μεσα
στο οικιο του περιβαλλον .

Μια μερα , θυμηθηκε εντονα την περιπετεια του και την νοσταλγησε .
Κρυφα , εβγαλε το μαγικο αντικειμενο απο το κρυψωνα του και αρχισε
να παρατηρει τον κοσμο γυρω του με αυτο . Περιεργα , ο Πατερας φαινοταν
πιο κοντος , πιο αδυναμος , και η κουραση ηταν χαραγμενη στο προσωπο του.
Η Μητερα ειχε σημαδια γηρανσης, τα μαλλια για τα οποια ηταν τοσο περιφανη φαινοτανε θαμπα .
Ακομα και το ωραιο πλουσιο σπιτι τους ειχε μικρυνει
ηταν πιο στενο .

Τοτε το κοριτσι καταλαβε πως , μαλλον , το δωρο του ξενου γεροντα
δεν ηταν ενα μαγικο αντικειμενο , αλλα μια βοηθεια για να βλεπει τον κοσμο
απο μια διαφορετικη οπτικη γωνια , με ενα αλλο βλεμμα , το καθε τι εχανε
την σημασια του.... η επαιρνε μια αλλη σημασια ....
Ποια εικονα ηταν η πραγματικη για τον κοσμο ;
Και αν υπαρχει δευτερη εικονα του ιδιου θεματος , γιατι να μην υπαρχει μια
τριτη ; ... μια δεκατητριτη ...ισως ; Πολλες απορειες ...καμια απαντηση !
Σκεφτηκε λοιπον πως καπου θα υπηρχαν πιο σημαντικα πραγματα για
να ασχοληθει .
Δεν ενοιωθε καμια περιφρονιση για τον κοσμο που ειχε γεννηθει ,
και ηταν ευγνωμων για αυτο . Απλως , αυτος ο κοσμος δεν το χωραγε πια .

Ενα πρωϊ , αφηνοντας πισω του τα υπαρχοντα του , το κοριτσι εφυγε προς
το ποταμι ( η το χειμαρο , τι σημασια εχει ; ) . Φτανοντας στο λοφο , κοιταξε
με τρυφεροτητα την μεγαλη πολη ( η το μικρο χωριο , τι σημασια εχει ; )
μια τελευταια φορα , και προχωρισε . Περασε στην αλλη οχθη .
Εκει που ειχε συναντησει τον δωρητη του , εκανε μια σταση για να ακουμπησει
το αντικειμενο πανω σε μια πετρα , γιατι ηξερε πως δεν το χρειαζοταν πια .
Ψιθυρισε ενα ευχαριστω στο Αγνωστο , και λιγο φοβισμενο , αλλα σιγουρα αποφασισμενο ,
αρχισε το ταξιδι του προς την απεραντοσυνη των λιβαδιων .

Δεν καταλαβε καν πως , κοντα στην οχθη του ποταμου ,
ο μυστηριος γεροντας στεκοτανε και το κοιταζε χαμογελωντας .


Mrvn Ll

[Vasoula]

Ενα ζευγάρι γυαλιά...αυτό λείπει από τους ανθρώπους...τουλάχιστον για την αρχή...

Τι όμορφη ιστορία Qisan!!!

[Qisan]

Ενα ζευγαρι γυαλια Κυριολεκτικα ...
Ενα αλλο τροπο να βλεπουμε τον " κοσμο " σαν να λεμε . :-))

Το παραμυθι δεν ειναι δικο μου , Baso μου , το εγραψε η γυναικα μου , περυσι το καλοκαιρι ... γιαυτο και υπεγραψα για λογαριασμο της με το ονομα της Mrvn .

NamasTe .

[Επισκέπτης]

Γνωρίζει κανένας το συμβολισμό του εντόμου πράσινου σκαθαριού?
Νομίζω οτι οι Αιγύπτιοι το έχουν για κάτι πολύ γούρικο...

[Δωρουλα]

Έλενα δε θα το πιστέψεις χθες έψαχνα για τα Αιγυπτιακά σύμβολα και διάβασα και για το σκαθάρι. Θ α ξαναμπω και θα σου γράψω λεπτομέρειες

[Επισκέπτης]

thankssssssssssssssssss

[Δωρουλα]

Λοιπόν,το σκαθάρι έιχε τη συνήθεια να φτιάχνει μπάλα απο κοπριά και να την κυλάει στο έδαφος. Οι Αιγύπτιοι παρατιρώντας αυτή τη διαδικασία παρομίαζαν την μπάλα που κυλάει με τον ήλιο που κυλάει πάνω στον ουρανό όπως επίσης και με τα αβγά που που γεννούσε ο θηλυκός σκαραβαίος και τα έθαβε κατόπιν στη Γη. Όταν τα αβγά έσπαγαν τα νεογέννητα μικρά φαίνονταν να βγαίνουν απο τη Γη σαν να εμφανίζονται απο το πουθενά, έτσι ο σκαραβαίος συμβολίζει εκτός των άλλων την αυθόρμητη δημιουργία και την ανατολή του ηλίου. Επίσης το λεγόμενο ΑΒ σύμφωνα με τους Αιγυπτίους είναι ένας απο τους 7 φορείς του Ανθρώπου. Είναι η καρδιά ως έδρα του πνεύματος και της ανώτερης διάνοιας. Το ΑΒ εμπεριεχει την ψυχή του Κεφέρ, του ιερού σκαραβαίου ο οποίος συμβολίζει κάθε πνευματική ιδιότητα που βρίσκεται σε κατάσταση ανάπτυξης. Η καρδία εξαγνίζεται και όσο προχωράει σε αυτη τη διαδικασί αφήνει όλο και περισσότερο χώρο στο πνεύμα(Ανώτερο Εαυτό) στον ιερό Σκαραβαίο να ενωθεί και να εκδηλωθεί!

[Επισκέπτης]

ΑNGELS ON EARTH σ'ευχαριστώ πάρα πολύ!!!
Ο άντρας μου χθες βρήκε έναν αληθινό και πολύ μεγάλο πράσινο σκαθάρι στο σαλόνι μας. Το έβαλε στην γλάστρα της ελιάς που έχω πάνω σε ένα τραπεζάκι για να το δω. Αφού έσκαψε το χώμα μετά από λίγο εξαφανίστηκε!!! Γιαυτό ήθελα να δω τι συμβολίζει!

[Επισκέπτης]

"ΕΡΩΤΑΣ και ΤΡΕΛΑ !"

Μια μέρα συγκεντρώθηκαν σε κάποιο μέρος της γης όλα τα συναισθήματα και όλες οι αξίες του ανθρώπου. Η τρέλα, επειδή λυπήθηκε την ανία, πρότεινε να παίξουν κρυφτό. Το ενδιαφέρον σήκωσε το φρύδι και περίμενε να ακούσει, ενώ η περιέργεια που δεν μπορούσε να κρατηθεί ρώτησε: «τι είναι το κρυφτό»;

Ο ενθουσιασμός άρχισε να χορεύει παρέα με την ευφορία και η χαρά άρχισε να πηδάει πάνω κάτω για να καταφέρει να πείσει το δίλημμα και την απάθεια να παίξουν κι αυτοί.

Αλλά υπήρχαν πολλοί που δεν ήθελαν να παίξουν : Η αλήθεια δεν ήθελε να παίξει γιατί ήξερε ότι ούτως ή άλλως κάποια στιγμή θα την αποκάλυπταν, η υπεροψία έβρισκε το παιχνίδι χαζό και ο άνανδρος δεν ήθελε να ρισκάρει.

«Ένα, δύο, τρία» άρχισε να μετράει η τρέλα…

Η πρώτη που κρύφτηκε πίσω απ΄ τον πρώτο βράχο ήταν η τεμπελιά που βαριόταν. Η πίστη πέταξε στους ουρανούς και η ζήλια κρύφτηκε στην σκιά του θριάμβου, που με τη δύναμη του κατάφερε να σκαρφαλώσει στο πιο ψηλό δέντρο. Ο αλτρουισμός δεν μπόρεσε να κρυφτεί, γιατί κάθε μέρος που έβρισκε το άφηνε για κάποιον άλλο, ενώ η γενναιοδωρία κάθε κρυψώνα που έβρισκε την παραχωρούσε σε όποιον της την ζητούσε. Ο εγωισμός αντίθετα βρήκε καλή κρυψώνα, αγνοώντας όλους τους γύρω του, ενώ ξοπίσω του έτρεξε η ρουφιανιά. Το ψέμα κρύφτηκε στον πάτο του ωκεανού, ενώ το πάθος και ο πόθος κρύφτηκαν μέσα σ΄ ένα ηφαίστειο.
Ο έρωτας δεν είχε βρει ακόμη κάπου να κρυφτεί. Έβρισκε όλες τις κρυψώνες πιασμένες, ώσπου βρήκε ένα θάμνο από τριαντάφυλλα και κρύφτηκε εκεί.
«....1000» μέτρησε η τρέλα και άρχισε να ψάχνει.

Την πρώτη που βρήκε ήταν η τεμπελιά, αφού δεν είχε κρυφτεί και πολύ μακριά. Μετά βρήκε την πίστη που μίλαγε φωναχτά στον ουρανό με το Θεό. Ένιωσε το σεισμό του πόθου και του πάθους στο βάθος του ηφαιστείου και, αφού βρήκε τη ζήλια, δεν δυσκολεύτηκε να βρει και το θρίαμβο που θριαμβολογούσε για την κρυψώνα του. Βέβαια, βρήκε πολύ εύκολα το δίλημμα που δεν είχε αποφασίσει ακόμα που να κρυφτεί. Η γενναιοδωρία αποκαλύφθηκε μόνη της για να βοηθήσει, οπότε ο αλτρουισμός φιλοτιμήθηκε και βγήκε δίπλα της. Στο μεταξύ, η ρουφιανιά, πηγαίνοντας να καρφώσει τον εγωϊσμό, αποκαλύφθηκε μαζί του.

Σιγά-σιγά τους βρήκε όλους, εκτός απ΄ τον έρωτα. Η τρέλα έψαχνε παντού, πίσω από κάθε δένδρο, κάτω από κάθε πέτρα, σε κάθε κορφή βουνού, μα τίποτα. Όταν ήταν σχεδόν έτοιμη να τα παρατήσει βρήκε ένα θάμνο από τριαντάφυλλα κι απ΄ το θυμό της άρχισε να τον κλωτσάει νευρικά, ώσπου ακούστηκε ένα βογγητό πόνου. Ήταν ο έρωτας, που τα αγκάθια της τριανταφυλλιάς τον είχαν τυφλώσει!

Η τρέλα ταράχτηκε, δεν ήξερε πως να επανορθώσει, έκλαιγε, ζήταγε συγνώμη… Στο τέλος, μην μπορώντας να ξαναδώσει το φως του στον έρωτα, ορκίστηκε να γίνει ο οδηγός του.

Κι από τότε, ο Έρωτας είναι τυφλός και η Τρέλα τον συνοδεύει !

[CHRYSSOULA]

ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΦΟΒΟΣ

Κάποτε ζούσαν μέσα σε μια υπέροχη κοιλάδα 2 Υπάρξεις. Την μία την έλεγαν Φόβο και την άλλη Αγάπη. Κάποια ημέρα ο Φόβος είπε στην Αγάπη. Είμαι ο πιο δυνατός. Όλα μπροστά μου υποχωρούν και τρέπονται σε φυγή. Η Αγάπη γέλασε. Μα δεν έχεις προσέξει όμως ότι μόλις εμφανίζομαι εγώ παύουν όλοι να σε φοβούνται….
Τότε ο Φόβος αναψοκοκκίνισε από θυμό και της είπε να παίξουν ένα παιχνίδι για να μετρήσουν την δύναμη τους….
Έφερε 7 ορυκτούς κρυστάλλους που έμοιαζαν με καθρέπτες και είπε στην Αγάπη, ότι θα κρυβόταν σε ένα από αυτούς. Αν κατάφερνε να τον εντοπίσει τότε θα παραδεχόταν την δύναμη της για πάντα.
Στη στιγμή χάθηκε μέσα στους καθρέφτες!!
Η Αγάπη πλησίασε τον πρώτο καθρέφτη και τότε παρατήρησε μία φιγούρα. Είμαι η απληστία της είπε. Πλησίασε τον δεύτερο καθρέφτη. Είμαι ο εγωισμός., ο τρίτος ήταν ο θυμός, ο τέταρτος ήταν το ψέμα, ο πέμπτος ήταν η λαιμαργία, ο έκτος η λαγνεία και ο έβδομος η αλαζονεία.
Η Αγάπη κατάλαβε, ότι ο φόβος είχε διασπαστεί σε πολλές εκδηλώσεις για να την μπερδέψει, ώστε να ξεγελαστεί και να μη τον βρει…..
Τότε εκείνη έστρεψε το βλέμμα της στον Ήλιο και λούσθηκε από το Φως. Πλησίασε στον πρώτο καθρέφτη και η προηγούμενη εικόνα άλλαξε με μιας, Η απληστία έγινε γενναιοδωρία, ο δεύτερος μόλις πλησίασε η Αγάπη έγινε αλτρουισμός, ο τρίτος έγινε συμπόνια, ο τέταρτος αλήθεια, ο πέμπτος εγκράτεια, ο έκτος αγνότητα και ο έβδομος ταπεινότητα.
Στέλνοντας Φως σε όλους τους καθρέφτες η Αγάπη τους μετάλλαξε και με μιας έσπασαν όλοι σε άπειρα κομμάτια. Ο Φόβος ξεπρόβαλλε τότε μέσα από αυτούς άφωνος. Είδε, ότι όπως στέκονταν και οι 2 στο Φως εκείνος ήταν η σκιά της Αγάπης.
Τότε εκείνη του είπε. Τα κομμάτια που έσπασαν τα πήρε ο άνεμος και σκορπίστηκαν στον κόσμο. Όμως να ξέρεις ότι δεν είσαι πια δυνατός γιατί όποιος επικαλείται την Αγάπη και το Φως όλα τα κομμάτια του φόβου θα μεταστοιχειώνονται σε Θειικές Αρετές. Εσύ θα είσαι πάντα η πολικότητα της Αγάπης.