Μία "διαδρομή" στα μονοπάτια του φόβου

[VasilisM]

[Danielli]

Ειναι πραγματι εμμονικό όλο αυτο με το καλό-κακό όταν αρχίσει να εκδηλώνεται.

Υποψιαζόμαστε πάντα το Καλό, αλλά επιλέγουμε πάντα αυτό που δεν είναι κακό...΄Ετσι ο αυθορμητισμός έγινε συμπεριφορά...΄Ετσι ο θεός έγινε η επιλογή του μη κακού...

Ετσι είναι...

Συναίσθημα και σκέψη... σκέψη και συναισθημα!
Κοντράστ στη αρμονική σκέψη, ένα συναισθημα φόβου που ο νους τρέχει να το πιθανολογήσει με θλιβερό τέλος!

[Danielli]

Τον θεό δεν μπορούμε σε καμία περίπτωση να τον προσεγγίσουμε δογματικά, γιατί τότε προσθέτουμε ένα ακόμα επιχείρημα για να τον φοβόμαστε, για αδικίες που δεν οφείλαμε να εισπράξουμε, αλλά τελικά τις επιλέξαμε...

Τι εννοείς με τη λέξη "δογματικά" ,Βασούλα?

[Vasoula]

το δόγμα έχει κανόνες Νταννιέλι...

Σκέψου πως ήταν ο θεός μέσα σου και πως τον προσέγγιζες σε μια προηγούμενη κατάσταση συνείδησης...

με αναξιότητα ίσως?

[Danielli]

Η αναξιότητα είναι μια λέξη...( από όλες...)

Εντάξει κατάλαβα !

[Fotinoula]

Ε λοιπόν τα παίρνω κρανίο! Τελειώνω με τις υποχρεώσεις μου, κλείνω πόρτες, παράθυρα, βάζω χαλαρή μουσική, ανάβω κεριά και λέω: «τώρα Θοδωρή σε αφήνω ελεύθερο να βγάλεις όλον σου τον φόβο!».

Φοβόμουν. Φοβόμουν τον φόβο. Φοβόμουν ότι άμα τον άφηνα, η κρίση πανικού θα ήταν στην γωνία και θα με περίμενε. Και ήταν κάτι που το είχα ζήσει στο παρελθόν και δεν το ήθελα πάλι. Και βέβαια ο φόβος ήρθε πάλι, γιατί τότε τον «ξεγέλασα» χωρίς να τον δουλέψω…

Όμως δεν ήρθε καμία κρίση πανικού. Προς μεγάλη μου έκπληξη, άρχισα να μιλάω. Στον τοίχο. Όχι με ψιθύρους, κανονικά. Και άρχισε να ξετυλίγεται όλο το νήμα…

Θοδωρή!

ένα διάστημα πριν κάνενα χρόνο περίπου απλώς ξάπλωσα ένα βράδυ να κοιμηθώ και δεν μπόρεσα, και απο εκέινο το βράδυ δεν μπόρεσα να κοιμηθώ στο κρεββάτι μου για 2 εβδομαδες περίπου,

και έγινε ακριβώς .οπως το περιγράφεις, έκανα ρέικι, έμπαινα σε συγκέντρωση, καθόμουν στον καναπέ και έκλαιγα

σε σύνοψη αρχικά έκανα ότι μπορούσα εξωτερικό (μηχανισμό) για να μπορέσω τελικά να κοιμηθώ χωρίς ούτε μια στιγμή να με ακούσω μέσα εκει στην αυπνία μου, τι στο καλό μου λέει, χωρίς φόβο, και νέυρα

και έτσι και έκανα, μου είχε πει η Βάσω κοριτσάκι μην το ζορίζεις κάνε ότι θέλεις μεσα στην νύχτα αφου νοιώθεις λειτουργική ακόμα και σιγά σιγά θα σε νοιώσεις

αποφάσισα λοιπόν να Βιώσω την αυπνία μου, την φαση αν μη τι άλλο που μου προέκυπτε σαν αναγκη απο κάτι βαθύτερο που μεχρι πρότεινως αρνιόμουν να αγγίξω

καθόμουν διάβαζα βιβλίο, έμπαινα στο φόρουμ, καθομουν με ανοιχτα ματια και κοιτούσα το ταβανι χωρίς όμως τον πανικό του τι θα κανω είμαι άυπνη και εκει μεσα σε αυτες τι ωρες αποδοχης άρχισα να με ακουω πιο βαθια και πιο βαθια και ανακάλυψα πολλά

τελικά δεν ηταν το αγχος για το ξεκινημα της καινουργιας δουλειας, δεν ηταν τόσο ο έλεγχος της επόμενης μέρας, αυτό ηταν το προφανές του νου μου και για αυτο δεν εφυγε ετσι απλα η αυπνια οταν το εθεσε ενωπιον μου

βαθυτερα είχε να κανει με την σχέση μου με τον συντροφο μου, την τεκνοποιηση και την σεξουαλικοτητα μας

όταν ηρθα κοντα σε αυτο, και με την παρουσια παντα της Βασως εκει, όταν ειπα ναι ρε αυτο ειναι και δεν χανω τιποτα απο μεσα μου να ειναι αυτο, δεν φοβαμαι και το βλεπω, ειναι δικο μου, τότε ηρεμησε σταδιακα το νευρικο μου συστημα και αρχισα να κοιμαμαι παραλληλα και με τις εσωτερικες διεργασιες που ενεργοποιηθηκαν

Μαράκι

[Annoula]

Σας ευχαριστώ παιδάκια.

[Δωρουλα]

Πολύ πολύ όμορφη κουβέντα!

[Έφη]

Ειναι πραγματι εμμονικό όλο αυτο με το καλό-κακό όταν αρχίσει να εκδηλώνεται.
............
Κοντράστ στη αρμονική σκέψη, ένα συναισθημα φόβου που ο νους τρέχει να το πιθανολογήσει με θλιβερό τέλος!

προσπάθεια του νου να προβλέψει κάθε τραγική πιθανότητα της ζωής με σκοπό να την κάνει πιό εύπεπτη όταν αυτή τελικά θα συμβεί... πρόβα για την επερχόμενη δυστυχία , ένας αλεπάλληλος θάνατος... βαθύς φόβος πως δεν θα αντέξεις και προετοιμάζεσαι σαν τον αθλητή στην καθημερινή του προπόνηση .... πέρασα από εκεί ....

[Λευκός Κρίνος]

Θοδωρή εξαιρετικό & διδακτικό το κείμενο.
Ευχαριστώ που μοιράστηκες μαζί μας την εμπειρία αυτή.

[Ellaki]

Θοδωρή

[Λιζούλα]

Ευχαριστώ πολύ για τα μοιράσματα!

[Θοδωράκος]

Εγώ σας ευχαριστώ για την αγάπη που μου δίνετε...

[ΙΩΑΝΝΑ]

Υποψιαζόμαστε πάντα το Καλό, αλλά επιλέγουμε πάντα αυτό που δεν είναι κακό...΄Ετσι ο αυθορμητισμός έγινε συμπεριφορά...΄Ετσι ο θεός έγινε η επιλογή του μη κακού...

Βασούλα εδώ κόλησα λίγο ,δεν το καταλαβαίνω πώς γίνεται αυτό?

Θοδωρή ,παιδάκια ευχαριστώ για τα μοιράσματα

[Vasoula]

Βασούλα εδώ κόλησα λίγο ,δεν το καταλαβαίνω πώς γίνεται αυτό?

1)το Καλό είναι να βρεις την Αγάπη μέσα σου...

2) Η επιλογή του μη κακού είναι να την ζητάς συνεχώς από τους άλλους...

και 3) το κακό είναι, να μην την βρίσκεις πουθενά...

Ετσι δεν επιλέγεις το κακό, αλλά το μη κακό...

Επιλέγεις δηλαδή να αναζητάς πάντα την Αγάπη έξω από εσένα και να δημιουργείς τις ανάλογες συμπεριφορές για να την πάρεις...

Το Καλό πάντως δεν το επιλέγεις έτσι κι αλλιώς, παρ' όλα αυτά το υποψιάζεσαι (δηλαδή νοητικά το γνωρίζεις)

Εύχομαι να το κατάλαβες...

όπως επίσης χρειάζεται να καταλάβεις πόσο ευάλωτοι στην υποκειμενικότητα είναι οι κανόνες πάνω στους οποίους στηρίζουμε όλη την ζωή μας.