τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα

[Vasoula]

θέλετε να "παίξουμε"????



Δεν πιστεύω στην αμαρτία. Πιστεύω ότι είναι χρήσιμο στον εαυτό μας να νιώσει κάποιες φορές ανήθικος, και ευάλωτος στα 7 θανάσιμα αμαρτήματα...

Ο καθένας έχει την δική του ηθική. Δεν πιστεύω στην εξ άνωθεν τιμωρία, γενικά δεν πιστεύω στην τιμωρία, απ' όπου κι αν προκύπτει και για όποιο λόγο.

Κάποια πράγματα είναι κατακριτέα, ο φόνος πχ. ΄Ομως μπορεί να κατανοήσεις τα κίνητρα του άλλου και να μην τον δικαιώσεις, αλλά να τον καταλάβεις...

Σημασία δεν έχει να αναγνωρίζουμε την αμαρτία, αλλά τα αίτια.
Σημασία δεν έχει να κρίνουμε τον εαυτό μας αν υποκύπτουμε στην αμαρτία, αλλά να βρούμε την αιτία που την κρίνουμε σαν τέτοια...

Νομίζω ότι ίσως είναι μια ωφέλιμη "άσκηση", για να βρούμε τις αποστάσεις της αμαρτίας, από την θειότητα της ηθικής
Ακολουθούμε το αντίθετο από εσωτερική ώθηση?
Ακολουθούμε το ίδιο με εσωτερική απόσταση, αυτομαστιγωνόμενοι?
Νιώθουμε επιρρεπείς και αδύναμοι?
Νιώθουμε άθλιοι και γιατί?

Η κατανόηση και η αναγνώριση είναι πολύτιμη και έχει αξία για τον δρόμο μας. ΄Οχι για να τον κρίνουμε, αλλά για να τον βρούμε...

Ας παίξουμε...Ποιά είναι η παρατήρηση σας πάνω στα 7 θανάσιμα αμαρτήματα? Η σχέση τους με εσάς?

Σας τα παραθέτω, μήπως τα ξεχνάτε...


Αλαζονεία
Απληστία
Λαγνεία
Λαιμαργία
Οκνηρία
Οργή
Φθόνος

[galazia_sfaira]

Εχω ενα θεμα με την οκνηρία.
Εχει να κάνει με την ελλειψη πιστης σε κάτι νομιζω...
Ισως γιατι πολλες φορες ξεκινω να βρω το αποτελσμα κι οχι την μαγεια της δημιουργίας.
Παρατηρω πολλες φορες τον εαυτο μου.....και εχω εντοπισει το "καθισμα μου"ενω η ψυχη μου με σπρωχνει....
Τωρα που αρρωστησε ο μικρος ,αν κατι συνεβη σε μενα ειναι να ξετεμπελιασω...με την έννοια να ξεκουνηθώ.
Και δεν ειναι τυχαιο το ότι το παρατηρώ και ....ξερω που με παει.

Θελω να βγαλω ξανα το καβαλετο.....παει καιρος απο τοτε που εμπνευτηκα για τον Μελετη.
Τωρα ο Μελετης και καθε Μελέτης εινα μεσα μου.

Σας χαμογελω κι ευχαριστω .....τα καλα ερχονται!

[Danielli]

Παρατηρω πολλες φορες τον εαυτο μου.....και εχω εντοπισει το "καθισμα μου"ενω η ψυχη μου με σπρωχνει....

Σκέψου να μην "καθόσουνα"!!

[ELLI]

Μ΄αρέσει αυτό το θέμα!!!
Το πρώτο πράγμα που προσπάθησα να δουλέψω με το ρέικι ήταν η οργή.Αυτό που κατάλαβα είναι ότι τελικά η οργή ξεκινάει από μέσα μας.Ανικανοποίητες επιθυμίες,αναμνήσεις και βιώματα που ξεκινούν από τα παιδικά μας χρόνια.Όταν φεύγει η οργή τα πράγματα αμέσως παίρνουν άλλο χρώμα.

Με την λαγνεία δεν έχω δουλέψει ακόμα.Είμαι στο σημείο όπου έχω αναγνωρίσει ότι έχει θέση στη ζωή μου.

Κάθε φορά που εξέφραζα την οργή μου αισθάνομουν άθλια,γιατί 9 στις 10 φορές ξεσπούσα σε άτομα που δεν έφταιγαν πχ την μανούλα μου.

Να πω την αλήθεια δεν θεωρώ ότι είμαι αμαρτωλή.Και θα συμφωνήσω Βάσω σ'αυτό που είπες΄:ότι είναι χρήσιμο να νιώθουμε ανήθικοι κάποιες φορές.

[Vasoula]

σε άτομα που δεν έφταιγαν πχ την μανούλα μου.

μην είσαι σίγουρη ότι δεν έφταιγαν...
΄
αν νιώσεις την παιδική σου αγνότητα και πως εκπαιδεύτηκες να την αγνοήσεις στην συνέχεια, να είσαι σίγουρη ότι δεν θα νιώσεις τόσο ευχάριστα γι΄αυτό ΄Ελλη μου...

[angela_al]

Αλαζονεία
Παλιότερα...
Απληστία
Μπα...
Λαγνεία
Ναι...
Λαιμαργία
Ουφ ναι...
Οκνηρία
Είχα έχω και θα έχω. Όταν μπορώ να τεμπελιάσω το κάνω με όλη μου την ψυχή!
Οργή
Έχω έχω! Κρατάει ελάχιστο αλλά είναι πολλών ρίχτερ.
Φθόνος
Δεν θυμάμαι να είχα ποτέ.

Ακολουθούμε το αντίθετο από εσωτερική ώθηση?
Ακολουθούμε το ίδιο με εσωτερική απόσταση, αυτομαστιγωνόμενοι?
Νιώθουμε επιρρεπείς και αδύναμοι?
Νιώθουμε άθλιοι και γιατί?

Δεν ήρθε και η καταστροφή του κόσμου, δεν ένιωσα ποτέ ότι είναι θανάσιμα αμαρτήματα... Εντάξει, δεν είναι για καμάρι αλλά είναι δικές μου ποιότητες, τπτ πέρα από αυτό...

[Ellaki]

Αλαζονεία
Απληστία
Λαγνεία
Λαιμαργία
Οκνηρία
Οργή
Φθόνος

αλαζονεία ή έπαρση
σε τυφλώνει, σε αποσυντονίζει, σε αποδυναμώνει, σε καθιστά ανίκανο να ακούσεις τον εαυτό σου
δεν τα πάω καλά με την κυρία

απληστία ή πλεονεξία
έλλειψη ευγνωμοσύνης προς τον εαυτό μας, το σύμπαν, την ζωή
ποτέ δεν αισθάνεσαι ικανοποιημένος
ευχαριστώ δεν θα πάρω

λαγνεία
πολύ μου αρέσει αυτή η κυρία
την έζησα, την ευχαριστήθηκα αλλά μονίμως ένοιωθα ένα κενό

λαιμαργία
μια χαρά μου γέμιζε την μίζερη ζωή μου
καιρός να προσέξω την σιλουέτα μου

οκνηρία
κάνε χώρο σφαιρούλα, βγάλε εσύ το καβαλέτο και έρχομαι
καλές οι υποχρεώσεις και οι δουλειές, καλό και το άγχος
έχω όμως υποχρεώσεις και προς τον εαυτό μου

οργή, θυμός, τσαντήλες, ξεσπάσματα
ουουουουουουουου τα ξέρω καλά όλα αυτά
ααααααα και πάντα φταίνε οι άλλοι

ο φθόνος είναι το πρώτο αρσενικό που συναντάμε (λέτε να είναι τυχαίο?)
φθόνος ή ζήλεια ή δηλητήριο
να σκοτώνεις τον εαυτό σου σιγά σιγά
δεν το έκανα .......... το έζησα όμως ........ ακόμη το ζω

πολύ μου αρέσουν αυτά τα θανάσιμα αμαρτήματα
με κάνουν και νοιώθω άνθρωπος
είμαι εγώ

[AMALIA]

Οκνηρια εσωτερικη που δεν φανταζομουν καν..
Οργη ηταν ολη μου η ζωη, καζανι που εβραζα απο θυμο, τωρα την αντιμετωπιζω πιο σπανια αλλα κραταει και μου χαλαει την μερα, με θυμωνει ακομα και το γεγονος που θυμωσα για κατι.
Επισης ανακαλυψα και την Αλαζονεια σπανια ζηταω βοηθεια, και οταν το κανω θελω εκ των προτερων να ξερω οτι εκει που θα χτυπησω πορτα θα εχω ανταποκριση.
νομιζοντας και καλα οτι ειναι πιο ταπεινη συμπεριφορα , αλλα η αληθεια ειναι οτι ειναι απο εγωισμο και φοβο φτυσιματος..
Επισης εκει πο με εφτυνα , τωρα εχω μια αλαζονικη σταση του στιλ φτου σου κοπελαρα μου προχωρα ..

τα χαιρομαι ομως γιατι ειμαι εγω με ολα οσα εμπεριεχω.

[Madraoulas]

θα μεινω σε 3 αμαρτηματακια αφου αυτα αισθανομαι οτι εχουν να κανουν μ εμενα τουλαχιστον αυτη την στιγμη

λαγνεια....ημουν πολυ αμαρτωλος εδω ..τωρα τελευταια εχω ηρεμησει...και ψαχνω να γεμισω το κενο, που παντα μου εδινε ως αποτελεσμα,με νεες αληθειες μου

λαιμαργια.....ηθελα και ωραια εμφανιση και το ταψι το αδειαζα...χεχε
αρχισα ομως να αφηνω στο ταψι και καποια κομματια..για να δουμε ποσα

οκνηρια...πολλες φορες βαριεμαι για διαφορα πραγματα που τελικα εχουν να κανουν με την δικη μου ποιτητα στην καθημερινοτητα..το παλευω


για τ αυπολοιπα αμαρτηματα δεν μπορω να σκεφτω κατι που να το εχω ωστε να το εκθεσω κι εδω

[Δωρουλα]

Αλαζονεία
Απληστία
Λαγνεία
Λαιμαργία
Οκνηρία
Οργή
Φθόνος

Αλαζονεία πολύ, την έχω σε κατάσταση εξέλιξης!!

Απληστία, ουου και αυτη με πιάνει πολλές φορές!!

Λαγνεία, αν σας πω ότι την ακριβή έννοια αυτης της λέξης δεν την έχω νιώσει ακόμα!!!

Λαιμαργία, αμέεεεε όταν τα συναισθήματά μου ψάχνουν διέξοδο και δεν βρίσκουν τότε πέφτω στο φαγάκι και στο γλυκάκι με τρέλα!!!

Οκνηρία, θα ήθελα να είχα λίγοι γιατί είμαι στο α΄λλο άκρο!!!υπερδραστήρια!!!

Οργή μπόλικη και δεν ξέρω που έχει τελειωμό!!!

Φθόνος και αυτός είναι το κερασάκι στην τουρτα!!!

[Vasoula]

Οκνηρία, θα ήθελα να είχα λίγοι γιατί είμαι στο α΄λλο άκρο!!!υπερδραστήρια!!!

Μέσα στον πολωμένο φυσικό κόσμο, υπάρχουν οι κοινωνικοί και θρησκευτικοί κανόνες που οριοθετούν τον εαυτό μας.

Το «καλό» και το «κακό» έχουν βάση και δομή μέσα μας, μα όπως αναπτύσσεται στην πορεία ο Εαυτός μας, αναγνωρίζουμε ότι η φυσική «παράσταση» που παίζουμε, περιέχει την πόλωση σαν σκηνικό και εμείς χρειαζόμαστε ολοκλήρωση για να υπερβούμε έναν απλό ρόλο.

Οι πρωταγωνιστές σε ένα έργο είναι πότε καλοί, πότε κακοί, ανάλογα με το πώς δομούν τον ρόλο τους και πως τον αποκαλύπτουν στον συναισθηματικό μας κόσμο!

΄Ετσι μαθαίνουμε το υποκειμενικό καλό, που μας βάζει στον ευρύτερο κοινωνικό καλό, διευρύνοντας τον ρόλο του κακού.
Ο Ρομπέν των Δασών, αυτός ο ασύδοτος κλέφτης, βρίσκει μέσα μας δικαιολογίες για την παραβίαση των κοινωνικών κανόνων, που καταγγέλλουν την κλοπή σαν αδίκημα, και έτσι ισορροπούμε τις πράξεις με την συναισθηματική αξία που λαμβάνει χώρα μέσα μας.

Η σιωπή των αμνών διχάζει τον συναισθηματικό μας κόσμο, γιατί αποκαλύπτει την τρυφερότητα και την ευαισθησία ενός δολοφόνου, και χωρίς να ταυτιζόμαστε μαζί του, τον κατανοούμε…

Τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα δεν είναι για εμάς καταστάσεις παρελθόντος, αλλά καταστάσεις που βιώνουμε την εναλλαγή των πόλων, μέσα στην συνείδησή μας.

Το να βιώνουμε την αλαζονεία, πχ., δεν είναι μια εμφανής πράξη που θα μας οδηγήσει στην κριτική του εαυτού μας, αλλά είναι μια συναισθηματική κατάσταση που αναδύεται αυτόματα. Η ταπεινότητα, το αντίθετό της, εμφανίζεται στην συνείδησή μας, σαν πράξη «αντιπερισπασμού» όσων θέλουμε να αποφύγουμε, θεωρώντας τα «αμαρτήματα».
Το να μιλήσεις για τον εαυτό σου με ταπεινά λόγια, αποτελεί μια πράξη, που οριοθετεί το συναίσθημα. Πίσω από τις λέξεις όμως υπάρχει η αλαζονική λογική, που στο υπαγορεύει…και το κατευθύνει.

Η σύγκριση με τους άλλους, είναι μέρος της αλαζονείας μας και η κριτική όσων δρουν αντίθετα με τις συνειδησιακές μας αξίες είναι έλλειψη σεβασμού στις δικές τους.

Από την άλλη, αν δεν νιώσουμε την αλαζονεία μας, αν δεν αφήσουμε τον εαυτό μας να την βιώσει σαν αποδεκτή κατάσταση του εαυτού μας και σαν μέρος της ανάπτυξής του, δεν θα μπορέσουμε να αναγνωρίσουμε τις αληθινές μας ανάγκες, που περνάνε και μέσα από αυτήν την συνειδησιακή φθορά.

΄Ετσι, ενώ μιλάμε για τον εαυτό μας με ταπεινότητα, υπάρχει μέσα μας η αλαζονική κατάσταση να τον θεωρούμε κάτι…
Τα επίθετα και οι προσδιορισμοί για τον εαυτό μας, είναι ακριβώς η κατάσταση αλαζονείας μας που βρίσκει τρόπο να χαρακτηρίσει τον εαυτό της.

Τα 7 αμαρτήματα δεν είναι οριοθετήσεις πράξεων, αλλά συναισθημάτων. Και αν τα επεξεργαζόμαστε με κοινές πράξεις καθημερινότητας, δεν μπορούμε να φτάσουμε στα συναισθήματα που τις προκαλούν.

Ο τρόπος που προσεγγίζουμε τον εαυτό μας είναι έτσι κι αλλιώς αλαζονικός. Αν όμως δεν το αναγνωρίσουμε, δεν θα μπορούμε να νιώσουμε και ελεύθεροι να το βιώσουμε και να το επεξεργαστούμε.

Η απόρριψη της δικής μας αλαζονείας προς τον εαυτό μας, η αντιδικία που έχουμε μαζί του, όσον αφορά το συναίσθημά μας, μας τοποθετεί συνειδησιακά στην εξωτερική ταπεινότητα, που καμία αξία δεν έχει για τον εσωτερικό μας δρόμο.

Ταπεινός φαίνεται και όποιος πράττει με φόβο θεού…Είναι όμως?


Πόση αλαζονεία κρύβει ο έλεγχος του εαυτού μας, όταν δεν μπορούμε να πάρουμε αγάπη? ΄Όταν δεν ζητάμε βοήθεια για κάποια ανάγκη μας, αλλά θεωρούμε τον εαυτό μας ικανό να ανταπεξέλθει μόνος του…Στην ουσία, αυτό το θεωρούμε ταπεινότητα, όμως ποια είναι η αληθινή φύση αυτής της ταπεινότητας, δεν θα μάθουμε ποτέ αν δεν «παραδεχτούμε» την αλαζονεία μας. Γι’ αυτό είπα, ότι είναι ωφέλιμο να νιώσουμε αληθινοί και μέσα στα αμαρτήματά μας!


τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα, είναι κώδικες, που αν "σπάσεις" εσωτερικά, έχεις το κλειδί της αρχέτυπης σοφίας, που δεν θεωρεί αμάρτημα, οτιδήποτε κάνει την ζωή αληθινή.

Η σιωπή, το σταμάτημα για να αφουγκραστείς τις ανάγκες σου, η εναρμόνιση με την γαλήνη και την εσωτερική αρμονία, για άλλους μπορεί να φανεί "οκνηρία"...

Το να "βαριέσαι" την καθημερινότητα και να την αφήνεις στο "τυχαίο" και στο "μοιραίο" είναι η αυθεντική οκνηρία που σε τοποθετεί στους "νεκρούς" της φυσικής ζωής.

Η οκνηρία, δεν έχει να κάνει με την φυσική δραστηριότητα...΄Εχει να κάνει με την εργασία μας εσωτερικά...
Και όσο αυτή δεν αγγίζεται, δεν μπορεί παρά να μην συνάδει με το μέσα μας, αφού αυτό δεν περιέχεται καν στις αναζητήσεις μας...

Ο εσωτερικός δρόμος, η ανάγκη να γνωρίσουμε τον εαυτό μας, χρειάζεται δράση και κίνηση...

Η εξωτερική αντίδραση στα 7 θανάσιμα αμαρτήματα, δεν είναι το κλειδί για το άνοιγμα της πόρτας στα άδυτα του εαυτού μας!

Ο συμβολισμός του "ακίνητου Βούδα" είναι ακριβώς η διαδρομη από την φυσική οκνηρία, στην εσωτερική εργασία....

Ο φθόνος πχ. δεν είναι κοινωνικός κανόνας, ή θρησκευτικός, αλλά είναι ένα συναίσθημα που αν μείνει ανεξέλεγχτο σε δηλητηριάζει...

Η λαιμαργία είναι συναισθηματικό κενό, που αν δεν καλυφτεί από τον εαυτό σου και την αγάπη, θα σε οδηγήσει σε απομονωση.

΄Ολα αυτά τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα, είναι συναισθηματικά μπλοκαρίσματα, που έχουν δημιουργηθεί από τα πρότυπα και τα στερεότυπα της φυσικής ζωής, που μας εμποδίζουν να ζήσουμε την ζωή μας με πνευματική, νοητική, συναισθηματική, και σωματική ολοκλήρωση...

Τα συναισθηματικά μπλοκαρίσματα δημιουργούν σκεπτομορφές στον αστικό κόσμο και από εκεί μας ελέγχουν μέσω του φόβου...

Η δική μου πρόθεση είναι να ανακαλύψουμε αυτά τα συναισθηματικά μπλοκαρίσματα, και να δούμε τα "παρακλάδια" τους, που έρχονται ασυνείδητα στην ζωή μας και ζητάνε το μερίδιο τους σε πόνο και διαστροφή...

Η λαγνεία πχ. δεν είναι η σεξουαλική έντονη ζωή. Αυτή είναι η πράξη... Η εσωτερική λαγνεία, αφήνει την βούληση της ψυχής μας να ενωθεί με το πνεύμα μέσω της σεξουαλικής ζωτικής ενέργειας, σε μια μονοσήμαντη ηδονή, που μας περιορίζει και μας "στραγγίζει" από τους χυμούς της ζωής.

Ο δρόμος μας περνάει μέσα από αυτά τα αμαρτήματα, όχι σαν πρότυπα ενός κοινωνικού εαυτού, αλλά όταν η ψυχή διανύει τον δρόμο της ένωσής της με το πνεύμα.

΄Οσο και να λέμε λοιπόν εμείς ότι δεν έχουμε αναπτύξει αυτά τα αμαρτήματα, καλό θα είναι να δούμε μονο με αλήθεια, μέσα στον συναισθηματικό μας κοσμο και να βρούμε τις "σκεπτομορφές" μας, αποδυναμώνοντας τες...

Αυτό το νόημα μονο είχε η αναφορά σε αυτά, σαν συναισθηματικό εμπόδιο και όχι σαν κοινωνική αμαρτία... Οι πράξεις μας μπορεί να υπάγονται στην κοινωνική ή θρησκευτική αμαρτία, αλλά το συναίσθημα που απο απορέει από αυτές, υπάγεται στην ψυχή μας.

[Δωρουλα]

Βάσω πολύ όμορφη ανάλυση!!!οι έννοιες τελικά περα απο πρότυπα κοινωνικά λαμβάνουν άλλη δόνηση όταν αναλυθούν σε πιο βαθύτερα πλαίσια!!!

[Annoula]

Αλαζονεία. Την τελευταία εβδομάδα ανακάλυψα πόση αλλαζονεία έχω και πόσο θεωρώ τον εαυτό μου ανωτερο και καλύτερο απο άλλους. Ακόμα ντρέπομαι και το ομολογήσω στον εαυτό μου. Η μόνες στιγμές που ένιωσα σε όλο μου το σώμα την ταπεινότητα είναι όταν κάνω θεραπεία ή κατά τη διάρκεια της μύησης. Συγκλονίστηκα.

Απληστία. Το χω και αυτό. Απο ένα απλά shopping therapy μέχρι όπου πάει.

Λαγνεία. Καλυμμένα την έχω και αυτή.

Λαιμαργία. Με πιάνει κατά καιρούς.

Οκνηρία. Απο μικρή είχα την ταμπέλα της τεμπέλας και προσπαθώ να αποδέιξω εσωτερικά ότι δεν είμαι έτσι. Εσωτερικά τη χρησιμοποιώ για να αποφύγω την εργασία.

Οργή. ’φθονη στο παρελθόν. Πιο περιορισμένη τώρα.

Φθόνος. Σιγά μη μου ξέφευγε.

[Madraoulas]

Τελικα ολοι τοποθετηθηκαμε στο 'εξωτερικο' μας κομματι για να ερθεις Βασουλα και να μας δειξεις πως ολα εχουν να κανουν με το 'εσωτερικο' μας ...δυσκολο θεμα αληθεια αλλα πολυ δυνατο.....

[CHRYSSOULA]

Η λαγνεία πχ. δεν είναι η σεξουαλική έντονη ζωή. Αυτή είναι η πράξη... Η εσωτερική λαγνεία, αφήνει την βούληση της ψυχής μας να ενωθεί με το πνεύμα μέσω της σεξουαλικής ζωτικής ενέργειας, σε μια μονοσήμαντη ηδονή, που μας περιορίζει και μας "στραγγίζει" από τους χυμούς της ζωής.

Δεν υπάρχει η έννοια της λαγνείας εσωτερικά γιατί αυτή η εσωτερική ¨ηδονή¨ονομάζεται έκσταση..(ερμηνευτικά).Αν βέβαια σε φέρνει η μέθεξη με το πνεύμα σε αποχαύνωση ναι τότε πρέπει να το κοιτάξεις....!!!!