Η ΕΝΕΡΓΕΙΑ...ΑΥΤΗ Η ΑΓΝΩΣΤΗ ΖΩΗ....

Efthimia
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: 23 Οκτ 2008 6:25 pm

Δημοσίευση από Efthimia »

Bασω μου, κατ'αρχην σ'ευχαριστω για την απαντηση σου.
Προσπαθω αυτα που μου γραφεις γι αυτα που σε ρωτησα να τα προσαρμοσω στην πραγματηκοτητα μου. Ομολογω οτι δυσκολευομαι.
"..συνηθως η υποχρεωση που αισθανομαστε απεναντι στους γονεις μας ειναι η δεσμευση μας ...." γραφεις (δεν ξερω πως μπαινει η παραθεση)...
Πως να δρουμε στις δεσμευτικες υποχρεωσεις ωστε να φροντιζουμε με αγαπη τον εαυτο μας , να θεραπευτουμε μεσα απο αυτες τις εμπειρειες και συγχρονως να φροντισουμε με αγαπη τον ανθρωπο μας?
Άβαταρ μέλους
Vasoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 88472
Εγγραφή: 24 Απρ 2007 11:47 am
Τοποθεσία: Σείριος

Δημοσίευση από Vasoula »

Ευθυμία μου, αν σε ρωτήσω αν έχεις ελεύθερο χρόνο και τι τον κάνεις, θα μπορέσεις να μου απαντήσεις?

Να ξεκινήσουμε από το πόσο χρόνο αφιερώνεις σε σένα και πόσο στους άλλους, για να μπορέσουμε να βγάλουμε συμπεράσματα και να δώσεις τις απαντήσεις μετά εσύ μόνη σου, για το "πως να το κάνω"...
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό

Εικόνα
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Άβαταρ μέλους
galazia_sfaira
Δημοσιεύσεις: 10143
Εγγραφή: 27 Απρ 2007 3:13 pm
Τοποθεσία: Μυτιλήνη

Δημοσίευση από galazia_sfaira »

Πως να δρουμε στις δεσμευτικες υποχρεωσεις ωστε να φροντιζουμε με αγαπη τον εαυτο μας , να θεραπευτουμε μεσα απο αυτες τις εμπειρειες και συγχρονως να φροντισουμε με αγαπη τον ανθρωπο μας?
H αγάπη προς τον εαυτο μας είναι Η προυπόθεση,για να δρασουμε απέναντι στον οποιονδήποτε και σε οτιδήποτε,κι όχι το αποτέλεσμα!
Eγώ είμαι εσύ και Εσύ είμαι Εγω!

"Αφίεσθε Ημών"
Efthimia
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: 23 Οκτ 2008 6:25 pm

Δημοσίευση από Efthimia »

Κατ'αρχην να σου πω οτι η μητερα μου περα απο το οτι (ευτυχως ακομη) μπορει να πηγαινει στην τουαλετα τα υπολοιπα τα φροντιζω εγω. Μενει στο ισογειο και γω στο πανω οροφο. Επομενως εχω να φροντισω δυο σπιτια. Απο το πρωι μεχρι το μεσημερι full time απασχοληση με τις δουλειες. Επισης λιγες ωρες και το απογευμα. Το βραδυ εχω λιγο ελευθερο χρονο, που συνηθως τον περναω στο int
διαβαζοντας ή αν κουραστουν τα ματια μου θα δω και λιγο τηλεοραση. Δεν μπορω ευκολα να λειψω, να κανω πραγματα που θα με κανουν να νοιωσω πιο ομορφα. Νοιωθω εγκλωβισμενη. Για να μπορεσω να κατεβω στην Αθηνα το Φλεβαρη πρεπει να βρω τροπο να με αντικαταστασουν για την γιαγια. Αυτα τα πρακτικα προβληματα με δυσκολευουν καθως και οτι η μητερα μου με την αρρωστια της εχει γινει ενας πολυ αρνητικος ανθρωπος (και δυστυχως οσο και αν προσπαθω, καταφερνει να μου παταει κουμπια ακομη...)
Efthimia
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: 23 Οκτ 2008 6:25 pm

Δημοσίευση από Efthimia »

...και πατωντας μου τα κουμπια εγω θυμωνω...ετσι χαλαει συνηθως η διαθεση μου...και μετα νοιωθω και ενοχες...αστα βραστα Βασω...δεν μπορω να κοντρολαρω τα συναισθηματα μου, ισως επειδη δεν δινω χαρα στον εαυτο μου... Καλο βραδυ, τα λεμε με το καλο το πρωι. :x
Efthimia
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: 23 Οκτ 2008 6:25 pm

Δημοσίευση από Efthimia »

Δεν απογοητευομαι ομως γιατι τα αναγνωριζω τωρα πια και τα παρατηρω. Ξερω πολυ καλα τι φταιει, και πιστευω οτι θα τα καταφερω. Απλως δεν εχω βρει ακομη το τροπο... @};-
Efthimia
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: 23 Οκτ 2008 6:25 pm

Δημοσίευση από Efthimia »

...τον τροπο να με αγαπησω, να με φροντισω.....
Άβαταρ μέλους
Vasoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 88472
Εγγραφή: 24 Απρ 2007 11:47 am
Τοποθεσία: Σείριος

Δημοσίευση από Vasoula »

Απο το πρωι μεχρι το μεσημερι full time απασχοληση με τις δουλειες. Επισης λιγες ωρες και το απογευμα. Το βραδυ εχω λιγο ελευθερο χρονο, που συνηθως τον περναω στο int
Αυτα τα πρακτικα προβληματα με δυσκολευουν καθως και οτι η μητερα μου με την αρρωστια της εχει γινει ενας πολυ αρνητικος ανθρωπος (και δυστυχως οσο και αν προσπαθω, καταφερνει να μου παταει κουμπια ακομη...)
και πατωντας μου τα κουμπια εγω θυμωνω...ετσι χαλαει συνηθως η διαθεση μου...και μετα νοιωθω και ενοχες
Δεν απογοητευομαι ομως γιατι τα αναγνωριζω τωρα πια και τα παρατηρω. Ξερω πολυ καλα τι φταιει, και πιστευω οτι θα τα καταφερω. Απλως δεν εχω βρει ακομη το τροπο...
...τον τροπο να με αγαπησω, να με φροντισω.....
Εβαλα σε παράθεση κάποια λόγια σου, Ευθυμία μου, για να συζητήσουμε επ’ αυτών.

Θα ήθελα όμως αρχικά, να σε διαβεβαιώσω, ότι κανένας άνθρωπος στην γη δεν μπορεί να σου βρει τον τρόπο που θα αγαπήσεις τον εαυτό σου…΄Οποιος σου το πει ή σου το υποσχεθεί, να γνωρίζεις τουλάχιστον, ότι το μόνο που μπορεί να κάνει κάποιος άλλος, είναι να αγαπήσει πρώτα τον Εαυτό του και μετά να σταθεί με αγάπη δίπλα σου…Τρόποι και «μαγικές συνταγές» επί του πρακτικού, δεν υπάρχουν…και είναι ένα μεγάλο εμπόδιο αυτό, στους ανθρώπους που θέλουν να κάνουν τα σεμινάρια ρέικι!

Εγώ, από αυτά που μοιράζεσαι μαζί μας, έχω νιώσει ότι δεν ξέρεις βασικά πράγματα για εσένα, για τον Εαυτό σου…
Αλλιώς, θα γνώριζες ότι δεν γίνεται κανείς «αρνητικός» άνθρωπος, με μια ασθένεια, απλά εντείνεται ο φόβος για την ζωή του και γίνεται περισσότερο ανυπόμονος και νευρικός.

Αυτό είναι κάτι που συμβαίνει, όμως, σε όλους τους ανθρώπους, που δεν γνωρίζουν τι ακριβώς είναι, και γιατί έχουν έρθει σε ενσάρκωση, και δεν προκύπτει μόνο για τους «ασθενείς», μια και όλοι οι άνθρωποι είναι ευάλωτοι στις κοινωνικές ασθένειες της ψυχής τους.

Ο καθένας, θέλει να ζήσει με χαρά και αγάπη, χωρίς να «κουνήσει» το δαχτυλάκι του. Κανείς δεν θέλει να «ξεβολευτεί» από την φαινομενική θεώρηση της ζωής, που, δυστυχώς, περιέχει μόνο συναισθήματα…

Η αναζήτηση του Εαυτού μας περιέχει αφοσίωση και κυρίως πίστη στην εσωτερική δύναμη, η οποία όταν εκδηλώνεται μας απομακρύνει θεαματικά από το «μοντέλο» ζωής που έχουμε μάθει…

Η αλήθεια της «μάζας» είναι η μόνη υπαρκτή πραγματικότητα και η διαφοροποίησή μας από αυτήν, φέρνει και το πρώτο ξεκαθάρισμα με την συναισθηματική λογική μας, με την οποία οι άνθρωποι «βολεύουν» την ζωή τους, μέχρι να αποχωρήσουν…

Το συλλογικό ασυνείδητο, μας παρασύρει να ακολουθούμε σαν «πρόβατα» την συλλογική μαζική ενέργεια και για να αποκτήσουμε ορθή κρίση για την ζωή μας, χρειάζεται να «απομακρυνθούμε» από αυτήν την μαζικότητα και να την παρατηρήσουμε.

Παρατηρώντας, αναπτύσσουμε την συνείδηση, ώστε να μπορέσουμε να εντάξουμε μέσα σ’ αυτήν και την ψυχική μας γνώση και να πορευθούμε αναγνωρίζοντας τις δικές μας ανάγκες και επιθυμίες, που δεν είναι ανάγκες και επιθυμίες όλων των ανθρώπων.

Αν θέλουμε να μην ακολουθούμε την μαζική ενέργεια, χρειάζεται να βρούμε τα όρια μας στην φυσική μας αυτοέκφραση…
Αυτά τα όρια είναι ο σεβασμός και η αγάπη για την θειότητα που βρίσκεται εν δυνάμει μέσα μας, και να συγχωνευθούμε μαζί της, διατηρώντας την ατομικότητά μας.

Αυτά δεν είναι μόνο η θεωρητική μου άποψη για την ζωή. Είναι η πρακτική βιωματική διεργασία, που κάμπτει τις απόλυτες πεποιθήσεις του συναισθηματικού μας πεδίου, και μας οδηγεί στην εμπειρία της ζωής μέσα από την πνευματική μας δράση.

Ο πνευματικός μας δρόμος δεν είναι απλά προς γνώση…Το θάρρος και η δύναμη κάνουν αυτόν τον δρόμο «εμπειρία» και αυτή η εμπειρία αυτοπραγματώνει την ψυχή μας, έτσι ώστε να βιώνει τις επιλογές της με εναρμόνιση της θειότητάς της, με την φυσική της εκδήλωση.

Και θα σου πω και δύο λόγια επί του πρακτικού!!!

Ένα καθαρό σπίτι, σιδερωμένα ρούχα και καλομαγειρεμένο σπιτικό φαγητό, δεν αυτοπραγματώνουν την ψυχή μας, σε καμία περίπτωση.
Η «υποδούλωση» στα παιδιά μας, δεν επιτρέπει στην πνευματικότητα μας να δράσει μέσα στην αγάπη.
Η δέσμευση στις πεποιθήσεις των άλλων, δεν μας επιτρέπει να κατανοήσουμε τον Εαυτό μας και τις ανάγκες μας.
Η επιρροή μας στην κριτική των άλλων, μας βάζει συνεχώς σε μια συναισθηματική «ταραχή», που από την μια μας προσαρμόζει στην μάζα, από την άλλη μας πιέζει ψυχικά.
Βρίσκουμε λοιπόν κάποιον άνθρωπο, να σπρώξουμε την ευθύνη για όλα αυτά που θέλουμε, αλλά δεν μπορούμε να πραγματοποιήσουμε.
Η δική μας ευθύνη για την ζωή μας, πολύ εύκολα παραδίδεται σε κάποιον άλλον, είτε για να του φορτώσουμε τον «σταυρό»¨μας, είτε για να τον παρακαλέσουμε να μας απαλλάξει από αυτόν…

Η πιο απλή κίνηση, του «κατεβάζω τον σταυρό από την πλάτη μου», δεν γίνεται αποδεχτή από την συναισθηματική λογική των ανθρώπων, μια και στο βάθος του υποσυνείδητου μας λειτουργεί το πρότυπο του «σταυρού» σαν δικαίωση για τις αμαρτίες των ανθρώπων…

Θα έλεγα ότι αυτό που εσύ θεωρείς «υποχρέωση» στην ασθενή μητέρα σου, είναι αυτός ο «σταυρός» που κουβαλάς, με τον φόβο και μόνο μην κριθείς…Είτε από τον θεό, είτε από τους άλλους ανθρώπους…Στην προσπάθειά σου να τον «φορτώσεις» στην μητέρα σου, θυμώνεις που εκείνη δεν τον αποδέχεται…

Κάποια φορά ζήτησα από κάποια γυναίκα, με σοβαρά προβλήματα στην μέση, να μου περιγράψει μια μέρα της…
Ολόκληρη η ημέρα της ήταν αφιερωμένη στις δουλειές του σπιτιού. Το βράδυ που ξάπλωνε αποκαμωμένη, δεν την «χώραγε» το κρεβάτι της από τους πόνους στην πλάτη.
Τα παιδιά της έμεναν μαζί της, μα παρ’ όλο που ήταν στην ηλικία της ωριμότητας, δεν μπορούσαν να φροντίσουν τον εαυτό τους, ούτε στα πιο απλά καθημερινά πράγματα, όπως η ετοιμασία της τροφής τους, η φροντίδα των ρούχων τους, το καθάρισμα του χώρου τους. Για όλα αυτά υπήρχε εκείνη, αυτός ο ρόλος της άρεσε και συνέχιζε να τον παίζει, γκρινιάζοντας και θυμώνοντας με τους άλλους, που τάχα την «εκμεταλλεύονταν»…΄Όμως διαπίστωσε στην πορεία, ότι αυτός ο «ρόλος» έδινε νόημα στην ζωή της και έπαιρνε την αξία της μέσα από αυτόν, όση αξία δεν είχε πάρει από τους γονείς της.
Η σκυτάλη της μαζικότητας παραδόθηκε, μια χαρά, από τους γονείς στα παιδιά, που και εκείνα με την σειρά τους θα την παραδώσουν στα δικά τους. ΄Ετσι η ζωή γίνεται «κληρονομιά» και μεταδίδεται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο από γενιά σε γενιά, κάνοντας την ανθρωπότητα «σκληρή» και αδυσώπητη, να προσπαθεί ο ένας να φορτώσει τον «σταυρό» του στον άλλον, κρίνοντας μόνο τους άλλους, αφού τον εαυτό του δεν τον «βλέπει» εσωτερικά.

Για άσε την σκούπα και το σίδερο, για λίγο, και νιώσε τον Εαυτό σου, …Και αν το κρεβάτι μείνει άστρωτο, δεν χάλασε και ο κόσμος…Και αν χαλάσει ο κόσμος, δεν έγινε και τίποτα…Εσύ θα έχεις βρει την ψυχή σου, κορίτσι μου!

Μετά αυτές οι τυπικές εργασίες, δεν θα αποτελούν την καθημερινότητά σου, αλλά ένα μέρος της μόνο. Και αυτό θα το κάνεις με πολύ χαρά, αφού θα έχεις αναγνωρίσει την αξία του Εαυτού σου, σε όλα τα επίπεδα!! :x :x :x :x
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό

Εικόνα
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Άβαταρ μέλους
AMALIA
Δημοσιεύσεις: 21571
Εγγραφή: 13 Ιαν 2008 1:14 pm
Τοποθεσία: ΚΕΡΚΥΡΑ

Δημοσίευση από AMALIA »

@};- @};- @};-
Efthimia
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: 23 Οκτ 2008 6:25 pm

Δημοσίευση από Efthimia »

Καλημερα Βασω μου και σ'ευχαριστω για το χρονο σου! @};-
Θα σου απαντησω μονο στο οτι ξερω πολυ καλα οτι κανενας ανθρωπος στην γη δεν μπορει να μου πει πως ν'αγαπησω τον εαυτο μου και επισης ξερω οτι δεν υπαρχουν μαγικες συνταγες γι αυτο. Ουτε περιμενω απο τα σεμιναρια του ρεικι κατι τετοιο. Αυτα ειναι πολυ ξεκαθαρισμενα μεσα μου.

Οσο για τα υπολοιπα, τα τυπωσα να τα μελετησω ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ και επανερχομαι το βραδακι.

Σε φιλω!!!
Efthimia
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: 23 Οκτ 2008 6:25 pm

Δημοσίευση από Efthimia »

Bασω μου!!! ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για ολα!!!!!

>:d< Αχ!! με δυο κουβεντες που μιλανε βαθια μεσα μας , ποσο αναλαφρη μπορει να νοιωσει η ψυχη μας.... :x
Efthimia
Δημοσιεύσεις: 469
Εγγραφή: 23 Οκτ 2008 6:25 pm

Δημοσίευση από Efthimia »

ΕικόναΕικόναΕικόνα Στη Βασω με πολλη αγαπη!
Άβαταρ μέλους
Vasoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 88472
Εγγραφή: 24 Απρ 2007 11:47 am
Τοποθεσία: Σείριος

Δημοσίευση από Vasoula »

@};-
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό

Εικόνα
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Επισκέπτης

Δημοσίευση από Επισκέπτης »

Efthimia έγραψε:Συνηθως δεν γραφω, αλλα αν αρχισω... σας ζαλισα....
Σκεφτομουνα... :-? αν τουτο το forum εχει το δικο του εγρηγορος, τοτε ειναι το πιο καθαρο, λαμπερο, φωτεινο, γεματο αγαπη εγρηγορος που υπαρχει....
Εδω μεσα δεν νοιωθω ποτε ανασφαλης, φοβισμενη... μονο σιγουρια...
Ολα τα παιδια εκπεμπουν κατι ομορφο, θετικο, αγαπημενο σαν αισθηση, μια αγκαλια, μια ζεστασια σαν να εισαι εκει ΠΟΥ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΕΙΣΑΙ....Και σιγουρα η οικοδεσποινα παιζει καθοριστικο ρολο σ'αυτο...
:x :x :x :x :x :x :x :x :x :x :x :x :x :x :x :x :x :x :x :x :x :x
Εδω Ευθυμια μου υπάρχει μια Βασω.....αυτο αρκει......
Κι εγω από την στιγμη που μπηκα, ετσι ενοιωσα....γι αυτο τους αγαπω ολους....τοσο πολύ @};- @};- @};-
Άβαταρ μέλους
Αμαλία
Δημοσιεύσεις: 7910
Εγγραφή: 03 Δεκ 2007 10:43 pm
Τοποθεσία: Αθήνα

Δημοσίευση από Αμαλία »

Vaso έγραψε:Ολόκληρη η ημέρα της ήταν αφιερωμένη στις δουλειές του σπιτιού. Το βράδυ που ξάπλωνε αποκαμωμένη, δεν την «χώραγε» το κρεβάτι της από τους πόνους στην πλάτη.
Τα παιδιά της έμεναν μαζί της, μα παρ’ όλο που ήταν στην ηλικία της ωριμότητας, δεν μπορούσαν να φροντίσουν τον εαυτό τους, ούτε στα πιο απλά καθημερινά πράγματα, όπως η ετοιμασία της τροφής τους, η φροντίδα των ρούχων τους, το καθάρισμα του χώρου τους. Για όλα αυτά υπήρχε εκείνη, αυτός ο ρόλος της άρεσε και συνέχιζε να τον παίζει, γκρινιάζοντας και θυμώνοντας με τους άλλους, που τάχα την «εκμεταλλεύονταν»…
Ρε μπας και λες για την μάνα μου;;; :-? :P
:?
Εικόνα

Είναι βολικό να γίνεσαι καλός άνθρωπος από φόβο, από το να γίνεσαι συνειδητός στην Αγάπη και να τους έχεις όλους εναντίον σου...

Επιστροφή στο “ΕΣΩΤΕΡΙΣΜΟΣ - ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ”