Η ζωή μου...η ζωή μας! Μέρος Β'

Άβαταρ μέλους
ΙΩΑΝΝΑ
Δημοσιεύσεις: 15907
Εγγραφή: 25 Οκτ 2009 7:29 pm
Τοποθεσία: θεσσαλονικη

Δημοσίευση από ΙΩΑΝΝΑ »

Vaso έγραψε:Το πνευματικό σώμα

Ο άνθρωπος έχει μία δομή, που βασικά του είναι άγνωστη, μια και δεν περιλαμβάνεται στην βασική του εκπαίδευση.

Δυστυχώς η ζωή μας εδώ έχει οριοθετήσει την εκπαίδευση ενός κοινωνικού εαυτού, με «δεν πρέπει» και «πρέπει», μια εκπαίδευση που βασίζεται μόνο στην λογική του φυσικού σώματος.

Ακόμα όμως και αυτό το φυσικό σώμα, παραδίδεται στους άλλους μέσω των συναισθημάτων του, που είναι ένα ακόμα πεδίο που δεν γνωρίζει, και γι’ αυτό δεν κατανοεί τον πόνο και τον βιασμό σ’ αυτό, αφού ο πόνος έχει φυσικές αντιστάσεις και έτσι μόνο είναι υπαρκτός.

Αναπτύσσεται νοητικά, μέσω του μηχανισμού του «εγώ», προσπαθώντας να δημιουργήσει την ζωή του μέσα από τις σκέψεις του, αγνοώντας τα συναισθήματά του, και έτσι επεκτείνεται σκεπτόμενος, αφήνοντας έξω από τον εαυτό του την πνευματική του συνείδηση.

Η έννοια «πνευματικός» τον τρομάζει…Ακόμα και όταν αρχίζει να κατανοεί τον εαυτό του και την ψυχική του δομή, ακόμα και όταν μέσα στην αυτογνωσία του εντάσσει το συναισθηματικό και νοητικό του πεδίο, το πνευματικό, που είναι αναπόσπαστο μέρος της ανθρώπινης ύπαρξης, παραμένει εγκλωβισμένο σε μια θεϊστικη θεωρία, που δεν του επιτρέπει να αγγίξει εκείνο το μέρος που εκπορεύεται από την δημιουργική Πηγή…

Προσπαθεί να ανακαλύψει τον εαυτό του μέσα από μια δομημένη θεωρία, που κι αυτή έχει αναπτυχθεί νοητικά, και η οποία τον φτάνει μέχρι ένα σημείο να ανακαλύψει ότι ναι έχει συναισθήματα, που τα έχει αγνοήσει, λόγω της συναισθηματικής του «κακομεταχείρισης»…

Η ανθρώπινη εκπαίδευση διαιωνίζει τον φόβο και την απληστία, μέσα από μια καλοκάγαθη έκφραση, μέσα από την οποία η αγάπη πρέπει να δίνεται, αλλά όχι να παίρνεται…Το να πάρεις είναι αμαρτία…΄Ετσι η αγάπη χωρίς όρους γίνεται θηλειά στο λαιμό του συναισθηματικού μας πεδίου, και μένει αβοήθητη στις άγονες σκέψεις περί αγάπης, που δημιουργούν τους «βρυκόλακες» των ονείρων μας και της ζωής μας.

Αγγιζοντας τα συναισθήματα, παραμένει σε μια επεκτατική δράση, που κορυφώνεται οριζόντια, μια και η ανάγκη του για συνύπαρξη χρειάζεται να επιβληθεί μέσα από τον μηχανισμό του «εγώ», για να μπορέσει να αποδείξει ότι ζει…

Ο θεός είναι μια δημιουργική αρχή, έξω από τον ανθρώπινο οργανισμό, και ο στόχος μας είναι να φτάσουμε στην ισάξια εικόνα και ομοίωσή του, μέσα από την θρησκευτική ευλάβεια ή κατ’ άλλους μέσα από την ίδια μας την ζωή και τα πρότυπα της αγάπης και της καλοσύνης.

Το να θέλει να γνωρίσει ο άνθρωπος ποιος πραγματικά είναι, έχει μεγάλη απόσταση από το να πλησιάζει με σεβασμό αυτό που είναι…

Ακούει για το πνευματικό πεδίο, σαν μέρος όλης του της θεϊκής δομής, και επειδή η γνώση είναι θεωρητική προσπαθεί να το εντάξει στην ζωή του μέσα από πρακτικές ή προσπαθεί να βρει μεσολαβητές να έρθει σε επαφή με το πνεύμα του…

Η επιθυμία τον κρατάει στην ζωή… Τα φυσικά ένστικτα της έρχονται σε αντίθεση με την ώριμη ανάγκη εξαγνισμού τους και στην προσπάθειά του να βιώσει την αγνότητα καταπνίγει βίαια την φυσιολογική ροή προς τα πάνω…θεωρώντας τις πράξεις ενοχικές και το συναίσθημα αμαρτία.

Παραμένει ένα λογικό ον που προσπαθεί μέσω της διανόησης να αγγίξει ότι μέχρι τώρα θεωρούσε αγνό και απόμακρο…το πνεύμα του. ΄Όμως μέσα από την διανόηση το σώμα μένει βαρύ και άκαμπτο αναγκάζοντας τον νου του να απασχολείται διαρκώς με την φυσική του κατάσταση.

Το πνευματικό πεδίο του ανθρώπου δεν είναι μια ουτοπία. Ακόμα και αν δεν μπορεί να αποδειχτεί μέσω μιας εφαρμοσμένης επιστημονικής προσέγγισης, μια και η ψυχολογία και η ψυχοθεραπευτική διατείνεται μόνο στα ψυχικά πεδία (συναίσθημα, νόηση), υπάρχει η εσωτερική παρατήρηση του Εαυτού μας, που δεν μπορεί πια να μας αναπτύξει οριζόντια και είναι το ορμητικό κύμα της αιωνιότητας που μας τραβά προς τα πάνω, για να βρούμε ολόκληρο τον Εαυτό μας μέσα στο συμπαντικό στερέωμα.

Το πνευματικό πεδίο του ανθρώπου για να συμμετάσχει στην δομή του, δεν χρειάζεται την φυσική αγνότητα, γιατί από μόνο του είναι αγνό. Δεν χρειάζεται συγκεκριμένες ασκήσεις και διατριβή σε γνωστικό επίπεδο.
Χρειάζεται απλά να συμπεριληφθεί στον Εαυτό μας, μέσα από την κάθετη ανάπτυξη.
Χρειάζεται μόνο ένα εύκαμπτο σώμα και εκείνη την ευελιξία που εσωτερικά αναπτύσσει μια απλή ιδέα σε πραγματικότητα.
.
Είναι κάτι φυσιολογικό και δεν χρειάζεται κανείς να γίνει άξιος γι’ αυτό, γιατί είναι σαν να λέμε «πρέπει να είμαι άξιος για να αποκτήσω τα χέρια μου»

Αν κάποιος μας έλεγε, από την μέρα που γεννηθήκαμε ότι τα χέρια είναι κάτι έξω από εμάς και δεν τα έχουμε, αν μας απαγόρευαν να τα χρησιμοποιούμε, αν αυτά τα λειτουργικά εργαλεία μας έπειθαν ότι δεν ανήκουν στην δομή του σώματός μας, θα βρίσκαμε τρόπους να κάνουμε την εργασία των χεριών με άλλα όργανα. Δεν θα ξέραμε γιατί υπάρχουν στο σώμα μας και κρέμονται έτσι χωρίς να τα εντάσσουμε στον μηχανισμό των κινήσεών μας, πράγμα που θα τα έκανε ακίνητα
Αυτό δεν θα σήμαινε όμως ότι δεν θα είχαμε χέρια. Ακόμα και να μην αναγνωρίζαμε τα χέρια, σαν μέρος της λειτουργικότητάς μας, αυτά θα ανήκαν δομικά στο σώμα μας.

Αν τώρα κάποιος μας έλεγε, ότι τα χέρια ανήκουν στον οργανισμό μας και μπορούμε να τα κινούμε και να αγγίζουμε με αυτά, φυσικά δεν θα τον πιστεύαμε με μιάς…
Θα χρειαζόταν η δική μας προσπάθεια, η έρευνα και η τεκμηρίωση, καθώς και η αναζήτηση τρόπων να επαναφέρουμε τα νεύρα στην φυσιολογική τους εργασία, ώστε να επανέρθει η κίνηση…να ξεμπλοκάρουμε το αγκύλωμα που προήρθε από την πεποίθηση χρόνων.

Τραβηγμένο ίσως παράδειγμα, αλλά σκεφτείτε πόσο αγώνα θα χρειαζόμασταν για να δεχθούμε ένα μέρος μας σαν δικό μας, αν η πεποίθησή μας ήταν ότι αυτό το μέρος δεν υπάρχει…Παρ’ όλα αυτά, δεν θα χρειαζόταν καμία προσπάθεια να προετοιμάσουμε το σώμα να δεχθεί τα χέρια του. Το μόνο που θα χρειαζόταν θα ήταν η πίστη ότι είναι δικά μας και η εμπιστοσύνη ότι θα καταφέρουμε να τα εναρμονίσουμε με ολόκληρο το σώμα μας.

‘ Ετσι απλά εναρμονίζουμε και τα πεδία μας με πίστη και εμπιστοσύνη στην ολότητά μας…στον Εαυτό μας που δεν είναι ένα φυσικό ον μόνο, αλλά ένα πνευματικό ον σε φυσική εκδήλωση.

@};-

Ας φάμε και σε αυτήν την ενότητα της τηγανιές μας :D


>:d< >:d< >:d< >:d<
Το ΦΩΣ η ΑΓΑΠΗ και η ΔΥΝΑΜΗ αποκαθησούν το σχέδιο πάνω στη γή

Πολέμα και Οραματίσου !!!
Άβαταρ μέλους
Δωρουλα
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 33489
Εγγραφή: 27 Απρ 2007 4:23 pm
Τοποθεσία: ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Δημοσίευση από Δωρουλα »

Καταπληκτικό κείμενο!!! :x :x
Η πληγωμένη καρδιά μπορεί να Ερωτευθεί
Η προστατευμένη καρδιά δεν μπορεί


Πολέμα και Οραματίσου.

Εικόνα

Reiki Center - Ρεικι
Άβαταρ μέλους
VasilisM
Δημοσιεύσεις: 8049
Εγγραφή: 27 Φεβ 2009 2:55 pm
Τοποθεσία: Θεσσαλονίκη

Δημοσίευση από VasilisM »

Όντως.. Πόσο πιο γνώριμα μου φαίνονται τώρα όλα αυτά.. απίστευτο :x
Πολέμα και Οραματίσου
Άβαταρ μέλους
ΙΩΑΝΝΑ
Δημοσιεύσεις: 15907
Εγγραφή: 25 Οκτ 2009 7:29 pm
Τοποθεσία: θεσσαλονικη

Δημοσίευση από ΙΩΑΝΝΑ »

Διαβάζοντας, πχ. σ’ ένα βιβλίο κάποιες αλήθειες, ο νους μας ανταποκρίνεται άμεσα σ’ αυτές, μα πρακτικά δεν μπορεί να τις θέσει σε εφαρμογή. Δηλαδή δεν μπορεί να αποκτήσει εμπειρία από αυτές και έτσι παραμένουν μέσα του σαν απλές λέξεις που του αναλύουν μεν τα συμπτώματα, αλλά δεν του ορίζουν τις αιτίες.

Αναζητώντας την πραγματικότητα, ξεχνάμε ότι αυτή είναι ξεκάθαρη μόνο από την άμεση εμπειρία και οποιαδήποτε σκέψη είναι απλά η ψευδαίσθηση της πραγματικότητας.
Η δυσκολία των ανθρώπων να ζήσουν την πραγματικότητα είναι γιατί αποφεύγουν την εμπειρία, διαχωρίζοντάς την σε αποδεκτή και μη αποδεκτή. Αλλά όμως, όλοι γνωρίζουμε, ότι μόνο μέσα από την εμπειρία μαθαίνουμε και όσο και να έχουμε διαβάσει, αυτό που μένει μέσα στον νου μας είναι μια απλή γνώση της πραγματικότητας ενός άλλου ανθρώπου.

Οι άνθρωποι ζουν με το παρελθόν τους. Αυτό αποδεικνύει περίτρανα ότι η ζωή και η γνώση της βασίζεται μόνο στην βιωμένη εμπειρία.
΄Ετσι αποφεύγοντάς την στο παρόν, δεν ζούμε παρά στην εμπειρία του παρελθόντος που είναι για εμάς η μόνη πραγματικότητα.

Το παρόν μας το περνάμε με αντιστάσεις για κάθε εμπειρία και μάθηση, θέλοντας να επιβάλλουμε στην ζωή μας μια «αποδεκτή» εμπειρία, την οποία χάνουμε συνεχώς και μαζί με αυτήν και την ζωή μας.

Οι εξηγήσεις που δίνει ο νους μας για κάθε συμβάν της ζωής μας, είναι αυτές που έχει μάθει να δίνει μέσα από μια ελεγχόμενη νόηση και δεν καλύπτονται πνευματικά, ώστε να έχουν ένα βαθύτερο νόημα στην έκβαση των αποτελεσμάτων.

΄Όμως όσο και να προσπαθήσουμε να ελέγξουμε νοητικά τον εσωτερικό μας κόσμο, αποφεύγοντας ότι μας είναι δυσάρεστο, διαπιστώνουμε ότι το δυσάρεστο επανέρχεται ξανά και ξανά, ζητώντας επιτακτικά να βιωθεί σαν εμπειρία και να μας μάθει να ζούμε, από το να υπολογίζουμε…

Ο νους μας είναι ένα ισχυρό εργαλείο υπολογισμού, μα είναι και ένα μέσον που μπορεί να εναρμονίσει το θεϊκό με την ύλη, αν του επιτρέψουμε να αναπτυχθεί μέχρι το πνεύμα του.

Καμία εξήγηση που έχει δοθεί ακόμα και από τον πιο φωτισμένο άνθρωπο, δεν είναι συνεπής με την ζωή μας, έτσι όπως προσπαθούμε να την διαμορφώσουμε, γιατί η αλήθεια τελικά δεν μαθαίνεται, αλλά βιώνεται στον δρόμο μας.
:x @};- >:d<
Το ΦΩΣ η ΑΓΑΠΗ και η ΔΥΝΑΜΗ αποκαθησούν το σχέδιο πάνω στη γή

Πολέμα και Οραματίσου !!!
Άβαταρ μέλους
ΙΩΑΝΝΑ
Δημοσιεύσεις: 15907
Εγγραφή: 25 Οκτ 2009 7:29 pm
Τοποθεσία: θεσσαλονικη

Δημοσίευση από ΙΩΑΝΝΑ »

Η «κακόβουλη» επιθυμία είναι η ταύτισή του με την επιθυμία της μάζας. Και αυτό δεν το λέω υποτιμητικά, αλλά χρειάζεται να γνωρίζουμε ότι το μαζικό προέρχεται και από τα πιο χαμηλά στρώματα της υλικής υπόστασης του νου μας. Δεν έχει σχέση με την διανόηση, αλλά με μια συναισθηματική ταύτιση του «σωστού» και του «λάθους», που έχει γίνει πεποίθηση και άποψη για την ζωή της μάζας των ανθρώπινων συνειδήσεων.
Κανείς δεν μπορεί όμως να εξελιχτεί «μαζικά». Η κάθε Ανθρώπινη ΄Υπαρξη έχει ατομική σύνθεση ψυχής-συνείδησης-πνεύματος και το κυριότερο που χρειάζεται να κάνει στην φυσική του ζωή ένας άνθρωπος, είναι να εμπειριώσει αυτήν την σύνθεση με εμπιστοσύνη και ενόραση.

Για να βρει ο άνθρωπος την αυθεντικότητα και την αρμονία χρειάζεται να κυριαρχήσει στους φόβους του και να βρει την χαμένη του ταυτότητα.
Να ανακαλύψει την τρυφερότητα, την ευαισθησία και την ενότητα μέσα στον ίδιο του τον Εαυτό, να εμπιστευθεί τον θεό σαν δημιουργό του Αγαθού και του μη Αγαθού, που αφήνεται στην ελεύθερη βούληση της ανθρώπινης συνείδησης να επιλέξει, όχι σύμφωνα με έναν πρότυπο κανόνα ηθικής, αλλά με αγάπη και κυρίως με πνευματική ανιδιοτέλεια.

Να αφήσει την φαντασία του να ακολουθήσει την ζωή στο απεριόριστο σύμπαν μέσα του, να αναπτύξει την δύναμή του σαν μια Ανθρώπινη ΄Υπαρξη, να εμπειρώσει την ζωή σαν ένα μοναδικό θαύμα, που δεν έχει τέλος και να ανυψώσει την συνειδησή του μέσα από την ομορφιά της Τέχνης της Ζωής!

Τίποτα δεν μπορεί να είναι αυθεντικό, αν το θωρούμε σαν αυθεντίες.
Ας παραδεχτούμε ότι δεν γνωρίζουμε τίποτα, για να μπορέσουμε να μάθουμε τα πάντα, χωρίς ανάγκη και αγωνία.

Η εσωτερική αφθονία είναι επακόλουθο της αλήθειας. ΄Οσο φοβόμαστε να την αντικρύσουμε, η αφθονία θα απομακρύνεται από εμάς, μέσα από διαφόρων ειδών κρίσεις, που δεν αντικατοπτρίζουν παρά τον φόβο μας για τον «καθηλωμένο» κόσμο, που εμείς δημιουργήσαμε μέσα μας.
:-( @};- @};- @};-
Το ΦΩΣ η ΑΓΑΠΗ και η ΔΥΝΑΜΗ αποκαθησούν το σχέδιο πάνω στη γή

Πολέμα και Οραματίσου !!!
Άβαταρ μέλους
Vasoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 88472
Εγγραφή: 24 Απρ 2007 11:47 am
Τοποθεσία: Σείριος

Δημοσίευση από Vasoula »

ας συνεχίσουμε την...Ζωή μου...την Ζωή μας! :-D

@};-




Όλα προκύπτουν από την άγνοια…
Υπάρχουν μυστήρια άλυτα για τον φυσικό άνθρωπο…
και η επιστήμη πειραματίζεται, τεκμηριώνει και μακροπρόθεσμα αναιρεί…
ενώ η θρησκεία απλά πιστεύει…
Σε όλες τις δομές της ανθρώπινης οικογένειας υπάρχει ένα μυστήριο που φαίνεται να καταλύει τις βαθύτερες ιδεολογίες και να αντιπαραβάλλεται με τα ένστικτα της ζωώδους φύσης! Αυτό το μυστήριο «κλέβει» την ανθρώπινη ευδαιμονία και την πρόσκαιρη ικανοποίηση της Ζωής, επεμβαίνοντας διαρκώς στα συμπτώματα μιας συναισθηματικής έλλειψης.
Δύσκολο είναι οι άνθρωποι να δώσουν τον ορισμό της ευτυχίας και της αρμονικής ζωής σε μια προβλέψιμη ετοιμολογία, χωρίς να συμπεριλάβουν μια άνευ όρων ματαιότητα, που φαίνεται να λυγίζει κάτω από το βάρος της ακόμα και την πιο καλοπροαίρετη διάθεση.

΄Όλα τα στοιχεία από μια διεξοδική έρευνα της Ζωής συναινούν στο ότι εκείνη προκύπτει απροκάλυπτα από έναν δυνατό εξωτερικό παράγοντα έλξης και απώθησης αποτελεσμάτων, που οριοθετούν την έννοια του «μαγνήτη». Μέσα στο φυσικό του περιβάλλον ο άνθρωπος δεν μπορεί, όσο και να θέλει, να αποφύγει τα μαγνητικά πεδία που δημιουργούν συνεχώς μια διαρκή κίνηση της ενέργειας της Ζωής, κάνοντάς την να μοιάζει μοιραία και δυνατή, ανεξέλεγκτη πολλές φορές, ενώ είναι ένας απλός φυσικός νόμος που δημιουργεί τις προϋποθέσεις έλξης. ΄Ενας μαγνήτης στο φυσικό του περιβάλλον, είναι αδύνατον να απωθήσει, παρά μονάχα εκείνα τα στοιχεία που δεν περιέχουν την σύστασή του μαγνητικού του πεδίου…

Μέσα στο ανθρώπινο σώμα αναπτύσσεται μια συνείδηση που δεν γνωρίζει την εμβέλεια του μαγνητικού της πεδίου, παρά μόνο σαν φυσικό σύμπτωμα. Αγνοεί εντελώς τα ψυχικά πεδία και την δυναμική τους επίδραση στην ενέργεια της Ζωής, που φαίνεται να προσβάλλεται από έναν εξωτερικό παράγοντα ανήθικο, άδικο και χωρίς κρίση και κυρίως χωρίς Αγάπη.

Πως να πιστέψει μετά ο άνθρωπος στον θεό, αν όχι μέσα από κανόνες και εντολές, που ουσιαστικά προωθούν το ανθρώπινο σχέδιο και την επινοητικότητα ενός νου που, αφελώς, ποτέ του δεν έχει αμφιβάλλει για την δική του δύναμη? Αν προσπαθούσε ο κάθε άνθρωπος να επιβάλλει μια διαφορετική άποψη στον ήδη διαμορφωμένο χώρο του νου του, θα καταλάβαινε ότι εκείνος εξουσιάζει τις ελλείψεις του σε πίστη, πειθαρχία και καλή αίρεση, ιδιότητες των συναισθημάτων του…Υπάρχει ήδη μια «εμπλοκή» του νου μέσα σε ένα «άδυτο» συναισθημάτων που δεν είναι γνωστά στην συνείδηση, ώστε να μπορεί να τα υπερβεί…Η έλλειψη πίστης και πειθαρχίας αυτοαναιρείται στην μικρή συνειδητή περιοχή του νου, μέσα από ένα επιβαλλόμενο τρόπο σκέψης, τελετουργικό και «ανυπόμονο», αδύναμο συνάμα να ισορροπήσει τις πολωμένες του αντιθέσεις.

Η συνείδηση είναι αυτή που δίνει τις ιδιότητες του ατόμου σε κάθε άνθρωπο. Του οριοθετεί την περιοχή της ατομικότητάς του, με όσα ιδιαίτερα στοιχεία μπορούν να την χαρακτηρίσουν σαν προσωπικότητα, μετρούμενα πάντα με την κοινή λογική «επιτυχίας» και «αποτυχίας»…Στην ουσία όμως, η ατομικότητα του κάθε ανθρώπου, αναιρείται μέσα από μια ανάγκη αποδοχής του συνόλου, άρα πολύ εύκολα μπορούμε να φτάσουμε στο συμπέρασμα, ότι το άτομο δεν έχει δική του ζωή, αλλά δέχεται τις επιρροές του συνόλου της Ζωής σε ένα πιο βαθύ και ακατανόητο επίπεδο.
Ο άνθρωπος προσπαθεί να ξεχωρίσει δηλαδή, με μια εγωιστική συνείδηση που δεν παίρνει είδηση τις συνολικές επιδράσεις που ασκούν την δυναμική τους σε μια περιοχή που ο ίδιος αγνοεί ότι υπάρχει μέσα του και έχει μια διφορούμενη ποιότητα…Από την μια τον παροτρύνει να ξεχωρίσει σαν άτομο, από την άλλη τον ωθεί να νιώσει τον εαυτό του μέσα σε όλους.
Μέσα από αυτήν την ένταση προκύπτει στον φυσικό άνθρωπο η ανάγκη να εξουσιάσει, να διακριθεί και να αγαπήσει, απωθώντας αυτό που θεωρεί διαφορετικό σε κάθε άλλον...

«Αγάπα τον πλησίον σου όπως τον Εαυτό σου» είναι ένας Πνευματικός Νόμος που ο φυσικός άνθρωπος προσπαθεί ακόμα να μεθοδεύσει έτσι, ώστε να μην προσκρούει στον εγωιστικό μηχανισμό της αυτοϊκανοποίησης και της διαχωριστικότητας που διέπει την συνείδηση που είναι άτομο, χωρίς να συμπεριλαμβάνει τις ευρύτερες περιοχές της Ψυχής και του Πνεύματος…Οι θεολογικές αυθεντίες έδειξαν τον τρόπο που ο θεός θα μπορούσε να «συγχωρήσει» στον άνθρωπο, εκείνα που το άτομο θα μπορούσε να «συγχωρέσει» πολύ εύκολα στον εαυτό του, εξιλεώνοντάς τα ένστικτά του.
Παραπέρα όμως δεν μπορεί να συγχωρέσει τίποτα που δεν το αναγνωρίζει πρωταρχικά στην ζωώδη φύση του, δημιουργώντας συγχρόνως εκείνες τις προϋποθέσεις να την ελέγχει με έναν τύπο αυτοκυριαρχίας που υπόκειται σε μια ανθρωποκεντρική νομοτέλεια νοητικής φύσης…

Σε κάποια στιγμή υπέρτατης απόγνωσης, ο φυσικός άνθρωπος στρέφεται προς το μυστήριο της Ζωής και τότε έρχεται αντιμέτωπος με το είδωλο του…
Αυτό που το εμψυχώνει δεν είναι μια ευφυΐα, αλλά μια οντότητα με διαφορετικά κίνητρα και προθέσεις από την συνείδησή του. Κινείται σε μια «περιοχή» αγάπης και φόβου, θεού και ύλης, αρνητικού και θετικού, πέρα από μια περιορισμένη συνείδηση και φαίνεται να έχει την δική της εσωτερική ζωή, τις δικές της μνήμες και την δική -της νοημοσύνη.

Στο κομβικό αυτό σημείο της αυτο-αναγνώρισης υπάρχουν δύο πιθανότητες για τον φυσικό άνθρωπο…
Να μπερδέψει την συνείδησή του με την Ψυχή του, θεωρώντας ότι αυτή η αρχική αναγνώριση της του έδωσε διέξοδο στα αδιέξοδά του και έτσι να συνεχίσει το νοητικό «παιχνίδι» με τα «θέλω» και τα «πρέπει» της προσωπικότητάς του, αντιστρέφοντας κάποιους όρους του «παιχνιδιού», αφού τους εμπλουτίσει με μια πνευματική υφή, καθοδηγούμενη από μια μη αυθεντική αναγκαιότητα της Ζωής…
΄Η να αποφασίσει να συμφιλιωθεί με την εμψυχωτική οντότητα, υπερβαίνοντας τις αντιστάσεις του και πειθαρχώντας τις προθέσεις του.

Οι προθέσεις ενός φυσικού ανθρώπου είναι η ευτυχία, η αναγνώριση, η απολαβή και η ικανοποίηση, αξίες που συνεχώς προσβάλλονται από την «μοιραία» πλευρά της Ζωής, που «χτυπάει» αλύπητα ακόμα και τον πιο καλοπροαίρετο άνθρωπο, που είναι αναγκασμένος να συμβιώσει σε ένα εχθρικό, με τις αρχικές του προθέσεις, περιβάλλον. ΄Ενας πόλεμος του παίρνει τους αγαπημένους του, ένας σεισμός γκρεμίζει όσα έχτισε, μια πολιτική εξουσία του αφαιρεί δικαιώματα που είχε…΄Οσα συμβαίνουν στον διπλανό του, μπορεί να φαίνονται γεγονότα που δεν αγγίζουν την ατομικότητά του, αλλά αυτή είναι μια λανθασμένη οπτική, γιατί όσα συμβαίνουν στον διπλανό του, συμβαίνουν παράλληλα και μέσα του, δημιουργώντας ένα «πλαίσιο» ασυνείδητου μεν, αλλά παρ’ όλα αυτά υπαρκτού φόβου για την Ζωή του, που συνεχώς διακυβεύεται από έναν απροσδιόριστο παράγοντα «τύχης» και «ατυχίας» συγχρόνως και είναι αυτός που ενώνει τους ανθρώπους σε μια κοινή πορεία ανέλιξης.

Η ανθρωπότητα δεν απαρτίζεται από διαφορετικά άτομα, αλλά από διαφορετικές αξίες…Εκείνες είναι που μας ξεχωρίζουν τελικά και μας αποσυνδέουν από το εσωτερικό μας ΄Ηθος, αφήνοντας μας έρμαια στην μοίρα μας, μέσα από μία φυσική τάξη, που κάνει εμφανέστερο το εσωτερικό μας χάος…

Ένα μεγάλο ποσοστό των ανθρώπων βιώνει την κατάσταση της θλίψης, της απομόνωσης και της μελαγχολίας, όλα απόρροια ενός συναισθηματικού ανικανοποίητου, πολύ ισχυρότερου από την νοητική τους ευφυΐα, που προσπαθεί να το ελέγξει με θεμιτά και αθέμιτα μέσα.
Η «εκπόρνευση» της Αγάπης, στην σημερινή κοινωνία, είναι ένα δραματικό επακόλουθο αυτών των διαφορετικών αξιών και του συναισθηματικού ανικανοποίητου που διαχωρίζει ταξικά τα άτομα, που ηθικά θα έπρεπε να είναι ενωμένα…
Η τάξη του φυσικού μας κόσμου δεν απορρέει από το ψυχικό μας ΄Ηθος, όπως ο θεός του φυσικού μας κόσμου δεν απορρέει από την Αλήθεια…
΄Όπως υπάρχουν φυσικοί Νόμοι, που κανείς δεν μπορεί να τους υπερβεί, έτσι υπάρχουν και Ηθικοί Νόμοι που κανείς δεν μπορεί να τους υπερβεί, χωρίς να «πληρώσει» τα αποτελέσματα της υπέρβασης του…

Μεταξύ των δύο υπέρτατων Νόμων, που ορίζουν την Ψυχή και την Συνείδηση ενός ανθρώπου, υπάρχουν απλοί κανόνες που θεσπίστηκαν για να διευκολύνουν την συμβίωση μεταξύ μας…Και είναι η οπτική της αυθεντίας που έκανε αυτούς τους κανόνες, βάση για να θεριέψει η σκεπτομορφή της αλαζονείας, της φιλοδοξίας και της κόλασης μιας ζωής που ούτε αυθεντική είναι, μα ούτε και μπορεί να αποφευχθεί, αν η Ψυχή του ανθρώπου παραμείνει ένα επιστημονικό φαινόμενο, που προσεγγίζεται με μερικές «συνεδρίες».

Προτού το άτομο αποκτήσει ονοματεπώνυμο, χρόνο και χώρο, κανόνες και τεχνική για την ζωή του, ήταν Ψυχή που απολάμβανε την πνευματική της Ζωή μέσα στον Θεό…Και εκεί συμβαίνουν όλα αέναα…
Η αναγνώριση μεταξύ μας, αυτή η δυνατή έλξη του ενός προς τον άλλον, έχει μνήμη από εκείνη την πνευματική «περιοχή» της Ψυχής μας που βιώνει την Αγάπη με την δική της πνευματική ευφυΐα, όταν η λιγοστή συνείδηση του φυσικού ανθρώπου της το επιτρέψει, χωρίς να βάζει συγκεκριμένους όρους που βασίζονται στους απλούς ανθρώπινους κανόνες της ζωής και όχι στους αυθεντικούς Νόμους του Θεού…
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό

Εικόνα
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Άβαταρ μέλους
Ελενίτσα
Δημοσιεύσεις: 11510
Εγγραφή: 16 Μαρ 2010 8:35 pm

Δημοσίευση από Ελενίτσα »

>:d< >:d< >:d<
Ο ΄Ανθρωπος δεν έχει απλά την νοημοσύνη του λεξικού, αλλά την Σοφία του θεού…Και για να την εκφράσει, χρειάζεται πρωτίστως να αφοσιωθεί σ’ αυτό που Είναι… B.N.

Είμαι Άνθρωπος! @};-
Άβαταρ μέλους
Sofoula
Δημοσιεύσεις: 8248
Εγγραφή: 09 Φεβ 2010 12:08 pm
Τοποθεσία: Quinto sol

Δημοσίευση από Sofoula »

Όλα τα στοιχεία από μια διεξοδική έρευνα της Ζωής συναινούν στο ότι εκείνη προκύπτει απροκάλυπτα από έναν δυνατό εξωτερικό παράγοντα έλξης και απώθησης αποτελεσμάτων, που οριοθετούν την έννοια του «μαγνήτη». Μέσα στο φυσικό του περιβάλλον ο άνθρωπος δεν μπορεί, όσο και να θέλει, να αποφύγει τα μαγνητικά πεδία που δημιουργούν συνεχώς μια διαρκή κίνηση της ενέργειας της Ζωής, κάνοντάς την να μοιάζει μοιραία και δυνατή, ανεξέλεγκτη πολλές φορές, ενώ είναι ένας απλός φυσικός νόμος που δημιουργεί τις προϋποθέσεις έλξης. ΄Ενας μαγνήτης στο φυσικό του περιβάλλον, είναι αδύνατον να απωθήσει, παρά μονάχα εκείνα τα στοιχεία που δεν περιέχουν την σύστασή του μαγνητικού του πεδίου…
Αν ο άνθρωπος λειτουργεί σαν μαγνήτης στο φυσικό του περιβάλλον, τότε δεν απωθεί τα στοιχεία που δεν περιέχουν την σύσταση του μαγνητικού πεδίου, γιατί σε αυτά δεν υπάρχει τέτοιας "ποιότητας" ενέργεια. Έτσι, αυτά εξακολουθούν να υπάρχουν, ανεπιρέαστα. Ο μαγνήτης απωθεί εκείνα τα στοιχεία που περιέχουν την σύσταση του μαγνητικού πεδίου και βρίσκονται στον ίδιο πόλο. Υποθέτω πως, για να χρησιμοποιείς έτσι τον παραλληλισμό, έχεις κάποιο συγκεκριμένο θέμα. Αν είναι έτσι, θα ήθελες να το αναπτύξεις λίγο περισσότερο?
Παραπέρα όμως δεν μπορεί να συγχωρέσει τίποτα που δεν το αναγνωρίζει πρωταρχικά στην ζωώδη φύση του, δημιουργώντας συγχρόνως εκείνες τις προϋποθέσεις να την ελέγχει με έναν τύπο αυτοκυριαρχίας που υπόκειται σε μια ανθρωποκεντρική νομοτέλεια νοητικής φύσης…
Αυτό Βασούλι μου δεν το καταλαβαίνω...
Αυτό που αναγνωρίζει κάποιος ως πρωταρχικά στην ζωώδη φύση του είναι τα ένστικτα?
Και γενικά, αν μπορούσες να μου το γράψεις και με άλλα λόγια, θα βοηθούσε πάρα πολύ :oops:
Οσα συμβαίνουν στον διπλανό του, μπορεί να φαίνονται γεγονότα που δεν αγγίζουν την ατομικότητά του, αλλά αυτή είναι μια λανθασμένη οπτική, γιατί όσα συμβαίνουν στον διπλανό του, συμβαίνουν παράλληλα και μέσα του, δημιουργώντας ένα «πλαίσιο» ασυνείδητου μεν, αλλά παρ’ όλα αυτά υπαρκτού φόβου για την Ζωή του, που συνεχώς διακυβεύεται από έναν απροσδιόριστο παράγοντα «τύχης» και «ατυχίας» συγχρόνως και είναι αυτός που ενώνει τους ανθρώπους σε μια κοινή πορεία ανέλιξης.
Πάρα πολύ ενδιαφέρον... Αλλά, όσο περισσότερο διευρύνει κάποιος την συνείδησή του, όσο περισσότερο πλησιάζει τον εαυτό του, τόσο λιγότερο ασυνείδητος γίνετε αυτός ο φόβος και τόσο λιγότερο μπορεί να τον επιρεάζει η "τύχη" και η "ατυχία". Αν μπορούσαμε να τα δούμε και αυτά ως Ζωή (εμπειρία, μάθημα, εξέλιξη κτλ) τα πράγματα θα έρχονταν πιο απλά και πιο φυσικά πιστεύω...
I have loved the stars too fondly to be fearful of the night...

Εικόνα
Άβαταρ μέλους
ΙΩΑΝΝΑ
Δημοσιεύσεις: 15907
Εγγραφή: 25 Οκτ 2009 7:29 pm
Τοποθεσία: θεσσαλονικη

Δημοσίευση από ΙΩΑΝΝΑ »

πειράζει που από όλο το κείμενο κατάλαβα ελάχιστα :D :oops:
Το ΦΩΣ η ΑΓΑΠΗ και η ΔΥΝΑΜΗ αποκαθησούν το σχέδιο πάνω στη γή

Πολέμα και Οραματίσου !!!
Άβαταρ μέλους
Vasoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 88472
Εγγραφή: 24 Απρ 2007 11:47 am
Τοποθεσία: Σείριος

Δημοσίευση από Vasoula »

Ωραία ας το συζητήσουμε πρακτικά...

Αν ο άνθρωπος λειτουργεί σαν μαγνήτης σε ένα μαγνητικό πεδίο που ορίζεται σαν φυσικός κόσμος, η σύστασή του, εκτός από το σώμα του είναι και τα συναισθήματά του. ΄Οχι μόνο τα συνειδητά, αλλά και τα ασυνείδητα...Οι σκέψεις του επηρεάζονται από τα συναισθήματά και έτσι όταν προσπαθεί να αποφύγει κάτι με την σκέψη, το συναίσθημα το έλκει.

Αν πχ σκέφτεται ότι δεν φοβάται, ενώ ο φόβος διακατέχει το μεγαλύτερο μέρος των συναισθημάτων του, αυτό που θα έλξει είναι ακριβώς αυτό που φοβάται, χωρίς να το γνωρίζει και θα απωθήσει το αντίθετό του, εκείνο δηλαδή που περιέχει αγάπη.

΄Ισως να μην το κατανοείς Σοφάκι, γιατί παίρνεις τον φυσικό άνθρωπο όπως είναι, χωρίς να συνυπολογιζεις και τα άλλα πεδία του (κατώτερο νοητικό και συναισθηματικό) που είναι μέρος της "σύστασής" του.

Η επίδραση του συναισθηματικού πεδίου είναι καταλυτική στον ορισμό του ως "μαγνήτη"...τουλάχιστον για εμένα.
Αυτό Βασούλι μου δεν το καταλαβαίνω...
πιστεύεις ότι αν δεν υπήρχαν οι κοινωνικοί νόμοι να συγκρατούν την ζωώδη φύση της προσωπικότητας, οι άνθρωποι θα ήταν καλύτεροι ή χειρότεροι? πως το νιώθεις εσύ?
Τα ένστικτα δεν είναι παρά φυσικοί μηχανισμοί της Ψυχής. Χωρίς αυτήν όμως γίνονται απλοί μηχανισμοί επιβίωσης και διαιώνισης.
Αν μπορούσαμε να τα δούμε και αυτά ως Ζωή
Δεν μπορούμε όμως...΄Εκεί είναι η ουσία!



:x
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό

Εικόνα
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Άβαταρ μέλους
Sofoula
Δημοσιεύσεις: 8248
Εγγραφή: 09 Φεβ 2010 12:08 pm
Τοποθεσία: Quinto sol

Δημοσίευση από Sofoula »

Αν ο άνθρωπος λειτουργεί σαν μαγνήτης σε ένα μαγνητικό πεδίο που ορίζεται σαν φυσικός κόσμος, η σύστασή του, εκτός από το σώμα του είναι και τα συναισθήματά του. ΄Οχι μόνο τα συνειδητά, αλλά και τα ασυνείδητα...Οι σκέψεις του επηρεάζονται από τα συναισθήματά και έτσι όταν προσπαθεί να αποφύγει κάτι με την σκέψη, το συναίσθημα το έλκει.

Και δηλαδή περιμένεις να το αντιληφθώ από μόνη μου αυτό? xD
πιστεύεις ότι αν δεν υπήρχαν οι κοινωνικοί νόμοι να συγκρατούν την ζωώδη φύση της προσωπικότητας, οι άνθρωποι θα ήταν καλύτεροι ή χειρότεροι? πως το νιώθεις εσύ?
Η παρατήρηση μου σχετικά με αυτό είναι καθαρά μέσα από μένα... Και για μένα οι κοινωνικοί νόμοι είναι μη-λειτουργικοί.
Δεν μπορώ να τους αναγνωρίσω ως κάτι πραγματικά απαραίτητο. Και αυτό γιατί πιστεύω πως δεν είναι η ίδια η ζωώδης φύση το πρόβλημα των ανθρώπων. Οι συναισθηματικές διαστρεβλώσεις είναι. Και οι κοινωνικοί νόμοι απλά τις επιδυνώνουν, με το να προσπαθουν να ελέγχουν τους ανθρώπους με φόβο.
I have loved the stars too fondly to be fearful of the night...

Εικόνα
Άβαταρ μέλους
Vasoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 88472
Εγγραφή: 24 Απρ 2007 11:47 am
Τοποθεσία: Σείριος

Δημοσίευση από Vasoula »

Και δηλαδή περιμένεις να το αντιληφθώ από μόνη μου αυτό?
δεν περιμένω τίποτα Σοφάκι μου... :-D
Η παρατήρηση μου σχετικά με αυτό είναι καθαρά μέσα από μένα... Και για μένα οι κοινωνικοί νόμοι είναι μη-λειτουργικοί
και για εμένα! Αλλά για να μπορώ να το εκφράσω αυτό με βεβαιότητα, πέρασα από τον δρόμο της βλάβης, του διαχωρισμού και της ιδιοτέλειας...

Νοητικά όλοι είμαστε καλοί άνθρωποι! Συναισθηματικά είναι το πρόβλημα...

Ο φόβος δεν προέρχεται από τους κοινωνικούς νόμους, αλλά από την ματαίωση των Συμπαντικών...

:x :x :x
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό

Εικόνα
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Άβαταρ μέλους
Giotoula
Δημοσιεύσεις: 12289
Εγγραφή: 10 Φεβ 2010 2:40 am

Δημοσίευση από Giotoula »

Vaso έγραψε: Ο φόβος δεν προέρχεται από τους κοινωνικούς νόμους, αλλά από την ματαίωση των Συμπαντικών...
!!!!
"Πολέμα και Οραματίσου"...
Άβαταρ μέλους
Ellaki
Δημοσιεύσεις: 27248
Εγγραφή: 30 Ιούλ 2007 11:02 am
Τοποθεσία: Αγάπη

Δημοσίευση από Ellaki »

ότι έπρεπε ήταν το κείμενό σου Βασούλα 8)

τέλειο :x
Ας ξεκινήσουμε να αγαπάμε, κι ας μην ξέρουμε ακόμα καλά τον τρόπο... :romance-heartbeating:
Άβαταρ μέλους
Μάνος
Δημοσιεύσεις: 18535
Εγγραφή: 05 Μαρ 2014 8:10 am

Re: Η ζωή μου...η ζωή μας! Μέρος Β'

Δημοσίευση από Μάνος »

Βασούλα έγραψε:Τώρα ξέρω, ότι η επιθυμία των ανθρώπων να θεραπεύσουν τους άλλους, είναι μια ανάμνηση της ενότητας και της αγάπης μέσα από την τελειότητα του Εαυτού μας!
Αχ ρε Βασουλάκι μου...!!!
:romance-heartbeating: :romance-heartbeating: :romance-heartbeating:
Εικόνα

Αγάπη είναι να με αφήνεις να σε αγγίξω,
να με ακούς, ακόμα και όταν δεν μιλάω,
να με βλέπεις, ακόμα και όταν δεν είμαι δίπλα σου...

Επιστροφή στο “ΕΣΩΤΕΡΙΣΜΟΣ - ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ”