Να μην μνημονεύουμε τι χάσαμε, αλλά τι έχουμε σήμερα...
Αλλάζουν οι αξίες των ανθρώπων...
Και όσοι εργάστηκαν πνευματικά για να τις αλλάξουν, ξέρουν πόσο δύσκολο και σκληρό πράγμα είναι η εσωτερική αλλαγή...
Οι περισσότεροι που δεν έδωσαν σημασία στην αφύπνιση τους, θα αλλάξουν (ίσως βίαια), θα αναγκαστούν εκ των συνθηκών να βρουν νόημα στην συλλογικότητα και την ατομικότητα παράλληλα...Να αναπτυχθούν, να ωριμάσουν σε όλα τα επίπεδα...
Ο ιός χτυπάει την ανάσα μας...Για να αντιληφθούμε πόσο σημαντική είναι και να μην την κόβουμε για συναισθηματικούς λόγους...για ασυνείδητες ανάγκες...για την δική μας "μικροπολιτική"...
Πριν τον ιό οι κρίσεις άγχους είχαν ανέβει κατακόρυφα...Ψυχικές ασθένειες, κρίσεις πανικού τριπλασιάστηκαν...όλα έδειχναν ότι ο φόβος μας έκοβε την ανάσα και μας έπαιρνε το μυαλό...Ο καθένας μας είχε τους δικούς του ανώριμους φόβους, τις αδυναμίες του, τις γκρίνιες του, τις δόξες του...
Ο καθένας μας είχε την δική του ιστορία, που μάλλον ήρθε η στιγμή να την ξαναγράψει...
- ασπρομαυρες-φωτογραφίες-με-άγγιγμα-χρωμάτων.jpg3_.jpg (26.98 KiB) Προβλήθηκε 2312 φορές
κ γω το νιωθω σαν ευκαιρια να αλλαξω εστω κ εκ των συνθηκων οτι μεχρι τωρα με κρατουσε σε μια κατασταση ανωριμοτητας..να ξανα ανακτησω την δυναμη μου αλλα κ να δυναμωσει η πιστη κ η εμπιστοσυνη.. μπορει να ειμαι απομονωμενη αλλα δεν νιωθω μονη μου πια 
