ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ

Άβαταρ μέλους
Vasoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 88472
Εγγραφή: 24 Απρ 2007 11:47 am
Τοποθεσία: Σείριος

ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ

Δημοσίευση από Vasoula »

Διάβασα το άρθρο και σκέφτηκα "ούάου πολλές αλήθειες μαζεμένες"

Και ήθελα να το βάλω σε τούτη δω την ενότητα, της αυτογνωσίας, γιατί η αλήθεια πάντα ανήκει σ' αυτόν τον τομέα και αφορά ένα μεγάλο εσωτερικό μέρος, το μέρος του ξεβολέματος και του ρίσκου...

Η άποψη μου και η Ζωή μου ολόκληρη είναι βασισμένη στο ξεβόλεμα και το ρίσκο και αυτό δεν αφορά μόνο τον επαγγελματικό τομέα, αλλά όλους τους τομείς...Τις σχέσεις κυρίως...Να επιτρέπεις να έρχονται άνθρωποι στην ζωή σου, μα και να τους επιτρέπεις να φεύγουν...Και αυτό χρειάζεται καρδιά ανοχύρωτη, ελεύθερη...αυτό κι αν είναι ρίσκο...

Να χρησιμοποιείς τα πάντα σε τούτον τον κόσμο, σαν να είναι δανεικά...Και να είσαι προετοιμασμένος κάποια στιγμή να τα επιστρέψεις εκεί που ανήκουν...Η "τράπεζα" του Σύμπαντος σου δίνει απλόχερα...Το θέμα είναι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι νομίζουν ότι είναι όλα αυτά δικά τους και τα ευτελίζουν...Έτσι όπως γίνεται συνήθως με ότι θεωρούμε δεδομένο.

Να διευρύνεις τις ερμηνείες της πατρίδας, της οικογένειας, της θρησκείας και να σε αφορούν μόνο σε ένα κομμάτι εμπειρίας, που σου ήταν απαραίτητη όχι για να βολευτείς, αλλά για να εξελιχτείς...Να βοηθήσεις κι άλλους ανθρώπους να αποφύγουν το γάντζωμα από τις ιδέες...τα παιδιά σου ας πούμε!

Πιστεύω, όπως λέει και ο φίλος μας στο άρθρο, ότι η νοοτροπία μας σαν λαός είναι ότι σπουδάζουμε για τους γονείς μας, όχι για εμάς τους ίδιους.
Και όταν ένας αρχιτέκτονας δουλεύει ταξιτζής είναι η μέγιστη ντροπή...
Δεν είναι ντροπή ας πούμε αυτός που κάθεται και τον τρέφουν, γιατί τάχα δεν υπάρχουν δουλειές του βεληνεκούς του...Διευθυντής και πάνω...

Έτσι όμως προκαλούμε τις οικονομικές κρίσεις...Γιατί δεν έχουμε αξίες σαν Άνθρωποι και αρπαζόμαστε από τους τίτλους...

Το ρίσκο και το ξεβόλεμα τα περιλαμβάνει όλα...Δεν υπάρχει ούτε ένα κομματάκι της εμπειρίας μας που δεν περιέχει ξεβόλεμα και ρίσκο. Το βολικό και το ασφαλές μας κάνει νωθρούς και μας καταδικάζει στην ακινησία, στην επανάληψη...Και αν η Ζωή μας δεν έχει εκπλήξεις για εμάς, τότε η Γη γίνεται αφιλόξενη και βαρετή...Κάτι μέσα μας θλίβεται, γιατί σταματήσαμε να οραματιζόμαστε...

Κάθε μέρα χρειάζεται να "φοράμε" νέα μάτια...Έτσι αλλάζει ο ορίζοντας μας...Ανοίγει, πλαταίνει, υψώνεται...Και έτσι μόνο δημιουργείς μονοπάτι, εκεί που μοιάζει αδιέξοδο. Αρκεί να το δούμε το αδιέξοδο...Μπορεί και να μην το δούμε, μπορεί και να νομίζουμε ότι όλα είναι τακτοποιημένα...Και ο Θεός γελάει με κάτι τέτοιες ιδέες...
Μπορεί αυτό το μονοπάτι να είναι στην χώρα που γεννήθηκες, μπορεί να είναι και κάπου αλλού...Και το "κάπου αλλού" μπορεί να είναι το μονοπάτι που θα σε οδηγήσει σ' αυτά, που στην χώρα σου τα είχες απαρνηθεί, γιατί ακριβώς όλα λειτουργούσαν στην εντέλεια...ή έτσι νόμιζες!


:romance-heartstiny: :romance-heartbeating: :romance-heartbeating: :romance-heartbeating:



Ο τελικός απολογισμός ενός μετανάστη και μια κατάθεση ψυχής

Σαν σήμερα πριν τρία χρόνια έγραψα αυτό το κείμενο, που έγινε viral για κάποιες εβδομάδες και εξακολουθεί να είναι το πιο δημοφιλές στο stefivos.com. Ακολούθησε μια βροχή από μηνύματα, e-mails και friend requests που δεν είχε να κάνει με το αν ήταν καλογραμμένο ή όχι, αλλά με το ότι ήταν μια ειλικρινής κατάθεση των εμπειριών μου, οι οποίες ήταν πολύ κοινές με αυτές των χιλιάδων άλλων Ελλήνων που έφυγαν από την μαμά πατρίδα τα τελευταία χρόνια. Σήμερα κλείνω άλλα τρία χρόνια στο εξωτερικό και κάνω τον δεύτερο απολογισμό.


Ήρθα στην Αγγλία κατευθείαν για δουλειά, έχοντας κάνει όλες μου τις σπουδές μου στην Ελλάδα. Πήγα αρχικά σε μια πόλη (όχι στο Λονδίνο), όπου δεν ήξερα κανέναν, με μόνο κίνητρο ότι θα μπορούσα επιτέλους να συντηρώ τον εαυτό μου με τα δικά μου λεφτά. Στην πορεία, και επιστρέφοντας αρκετά συχνά στην Ελλάδα, ανακάλυψα ότι δεν την έχουν όλοι αυτή την ανάγκη, είτε γιατί απλά βρέθηκαν με λεφτά και δεν τους πολυνοιάζει είτε γιατί φοβούνται να αφήσουν τα πάντα πίσω και να ξενιτευτούν είτε γιατί απλά είναι τεμπελχανάδες που δεν ψάχνουν για δουλειά, αλλά για δικαιολογίες.

Ανοίγει παρένθεση. Στην Ελλάδα έχει επικρατήσει μια αντίληψη ότι επειδή τελειώσαμε πανεπιστήμιο, κάποιος μας χρωστάει μια καλή δουλειά. Δυστυχώς, αυτή η νοοτροπία συνεχίζει ακόμα και σήμερα, μετά από εφτά χρόνια κρίσης, με αποτέλεσμα να ακούς γονείς ανέργων να λένε “δεν σπούδασα τόσα χρόνια το παιδί μου για να γίνει σερβιτόρος”. Και συνήθως είναι οι ίδιοι που μας λένε “εσύ έφυγες, τι ανάγκη έχεις; Αλίμονο στα δικά μας παιδιά”. Όντως, τι ανάγκη έχουμε εμείς που αφήσαμε τις οικογένειές μας για να μην γίνουμε κηφήνες; Κλείνει η παρένθεση.

Ήμουν ανέκαθεν αυτό που λένε πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης. Ο ορισμός ο ίδιος βασικά. Αν δεν υπήρχε η ταινία με τον Βέγγο, θα νόμιζα ότι η φράση είχε βγει για μένα. Στα 27 μου, όταν έφυγα, είχα σπουδάσει Ψυχολογία, είχα μεταπηδήσει στα ΜΜΕ, είχα δουλέψει σερβιτόρος, σε τηλεφωνικά κέντρα, σε τηλεοπτικές εκπομπές, σε κινηματογραφικά φεστιβάλ, είχα εκδόσει και δύο βιβλία, αλλά όταν ήρθα στο εξωτερικό ξαναγύρισα στην Ψυχολογία. Πάνω που δούλευα σε αυτό τον τομέα επί δύο χρόνια και οι γονείς μου πίστευαν ότι το παιδί τους είχε ξαναβρεί τον σωστό δρόμο, τον εγκατέλειψα για να ασχοληθώ με την εκπαίδευση προσωπικού και το e-learning.

Μην ανησυχείτε αν δεν ξέρετε τι ακριβώς είναι. Ούτε οι γονείς μου έχουν καταλάβει ακριβώς. Είναι κάτι που δεν πολυέχουμε στην Ελλάδα, κυρίως γιατί δεν πολυέχουμε σοβαρές μεγάλες επιχειρήσεις. Έχουμε όμως σοβαρούς νέους επιχειρηματίες, οπότε ελπίζω ότι κάποτε θα ευδοκιμήσει και στη χώρα μας αυτό το φρούτο.

Με τέτοιο μυαλό λοιπόν, φοβόμουν ότι δε θα στεριώσω ποτέ σε τίποτα. Έβλεπα τους συνομήλικούς μου να προοδεύουν και να παίρνουν αυξήσεις και προαγωγές, και φοβόμουν ότι εγώ θα βαρεθώ πάλι και θα ξεκινήσω κάτι άλλο. Σχεδόν το έκανα, όταν πήρα την απόφαση να γίνω αυτόφωτος digital marketer. Ευτυχώς, βαρέθηκα νωρίς και το άφησα.

Ο πρώτος χρόνος στην τελευταία μου δουλειά, σε αυτή που είχα μόλις ξεκινήσει όταν έγραψα το προηγούμενο κείμενο, πέρασε εύκολα. Το αντικείμενο συνέχιζε να με ενδιαφέρει. Επίσης, σχολούσα στις 5 ακριβώς. Μεγάλη πολυτέλεια ο ελεύθερος χρόνος. Το πρόβλημα ήταν ότι έπαιρνα τα λιγότερα λεφτά απ’ όσους ήξερα, και το Λονδίνο ήταν (και είναι) μια πόλη ακριβή. Τα έξοδα έτρεχαν, αλλά ο μισθός είχε κάτσει σταυροπόδι και δεν το κουνούσε ρούπι. Και όσες ελεύθερες ώρες και να είχα, δεν έφταναν για να αγοράσω εισιτήρια ούτε για να πάω σουπερμάρκετ.

Έπρεπε να αλλάξω δουλειά. Έλα όμως που στην εκπαίδευση προσωπικού είχα εμπειρία μόνο ένα χρόνο και ήμουν ήδη 30. Σε μια συνέντευξη, με ρώτησε ο υποψήφιος μάνατζερ: “Κοιτώντας το βιογραφικό σου, βλέπω ότι αλλάζεις συχνά επαγγέλματα. Πώς ξέρω ότι θα μείνεις εδώ αν σε πάρουμε;”

Περιττό να πω ότι δεν με πήραν.

Είχα κι άλλες συνεντεύξεις, αλλά όσο και αν έφτανα στην πηγή, νερό δεν έπινα. Πάντα με έτρωγε κάποιος άλλος με περισσότερη προϋπηρεσία. Δεν ήταν και δύσκολο, εδώ που τα λέμε.

Κατάλαβα ότι έπρεπε να βάλω το κεφάλι κάτω και να λιώσω στη δουλειά. Έπρεπε να αποκτήσω εμπορεύσιμες δεξιότητες ώστε να γίνω ανταγωνιστικός σε μια πολύ απαιτητική αγορά εργασίας. Άρχισα να δουλεύω μεθοδικά, να μαθαίνω καινούρια πράγματα και να τα εφαρμόζω. Παράλληλα, συνέχιζα την αναζήτηση.

Μέσα σε δύο χρόνια έκανα σχεδόν διακόσιες αιτήσεις και στις περισσότερες δεν μου απάντησαν ποτέ. Πάει, έλεγα μερικές φορές, σε αυτή τη δουλειά θα μείνω μια ζωή, να με εκμεταλλεύονται και να με ρωτάνε συνέχεια πράγματα που τους έχω εξηγήσει δεκαπέντε φορές. Άνθρωποι που παίρνουν τα διπλά λεφτά από μένα και δεν ξέρουν πώς να διαβάσουν ένα ζιπαρισμένο αρχείο.

Αυτές οι φορές, όταν η αυτοπεποίθηση μου έπιανε πάτο δηλαδή, ήταν οι φορές που κοιτούσα για δουλειές και εκτός Λονδίνου. Σε όλη την Ευρώπη. Μια φορά ήμουν τόσο απογοητευμένος που κοίταξα και στην Ελλάδα. Βρήκα μια θέση στο LinkedIn, έστειλα μήνυμα για μια διευκρίνιση, αλλά δε μου απάντησαν ποτέ.

Τον προηγούμενο Νοέμβρη, πάνω που είχα εγκαταλείψει την αναζήτηση εργασίας λόγω απογοήτευσης, με πήραν τηλέφωνο από μία μεγάλη εταιρεία. Μία πολυεθνική που όλοι γνωρίζετε. Έκανα την πρώτη συνέντευξη, πήγε καλά. Έκανα άλλες τέσσερις συνεντεύξεις, πήγαν καλά. Μου ζήτησαν να ταξιδέψω στα κεντρικά τους για μία παρουσίαση, πήγε κι αύτη καλά.

Μου πρόσφεραν μια δουλειά ανώτερη από τη θέση για την οποία είχα κάνει αίτηση. Η πρότασή τους ήταν πολύ δελεαστική, αλλά είχε ένα μειονέκτημα: η δουλειά ήταν στην Πράγα. Θα έπρεπε να αφήσω το Λονδίνο και να πάω σε μία πόλη άγνωστη (ναι, σκέφτεστε ότι είναι ωραία, το ξέρω, αλλά εγώ δεν έχω πάει).

Ζυγίζοντας την πρότασή τους, ένιωσα πως ήμουν μπροστά στην πραγματική ενηλικίωση. Παλιά νόμιζα ότι είχε έρθει όταν έκλεισα τα δεκαοχτώ. Μετά όταν ξεκίνησα να δουλεύω. Μετά όταν έφυγα στο εξωτερικό. Λάθος. Η πραγματική ενηλικίωση έρχεται όταν αποδέχεσαι την πικρή αλήθεια: η καριέρα και τα λεφτά σε κάνουν να πάρεις αποφάσεις που δε θα είχες πάρει διαφορετικά. Ωραίοι οι ιδεαλισμοί, αλλά στο τέλος του μήνα δεν πληρώνουν λογαριασμούς. Δυστυχώς.

Δέχτηκα. Δεν είχα την πολυτέλεια να πω όχι. Μετά από 6 χρόνια στο εξωτερικό, μου είχε δοθεί η ευκαιρία να ανέβω αρκετά σκαλιά. Δεν δικαιούμουν να σκοντάψω.

Φεύγω σε τρεις εβδομάδες και έχω πολλά να κάνω. Πώς πακετάρεις ξανά όλη σου την ζωή όμως; Πώς αφήνεις τα πάντα πίσω σου για δεύτερη φορά; Πώς αποχωρίζεσαι αυτά που μόλις είχες αποκτήσει; Πώς πας σε μια χώρα όπου δεν έχεις πάει ποτέ, όπου δεν έχεις κανέναν, όπου μιλάνε μια γλώσσα που δεν μιλάς, όπου έχουν διαφορετικό νόμισμα; Δεν έχω κανένα σημείο αναφοράς στην Πράγα. Όλα θα είναι καινούρια. Και όσο συναρπαστικό και αν ακούγεται αυτό, άλλο τόσο τρομακτικό είναι.

Θα συνηθίσω και θα αντεπεξέλθω. Δεν έχω καμία αμφιβολία γι’ αυτό. Όσοι είμαστε στο εξωτερικό από ανάγκη έχουμε γίνει εξαιρετικοί σχοινοβάτες. Δεν δικαιούμαστε να πέσουμε, γιατί πολύ απλά από κάτω δεν έχουμε δίχτυ ασφαλείας. Δεν έχουμε την επιλογή να μείνουμε στο πατρικό για να γλιτώσουμε λεφτά. Δεν έχουμε τη μάνα μας να μας ετοιμάζει φαγητό ή να μας στέλνει κρέατα από την επαρχία ούτε τον πατέρα μας να τρέχει στις τράπεζες και στις Εφορίες επειδή δεν προλαβαίνουμε εμείς. Κι επειδή και στην Ελλάδα υπάρχουν πολλοί που δεν έχουν τέτοια βοήθεια, να πω ότι αυτοί είναι οι πιο άξιοι από όλους μας. Όσοι όμως έχουν βοήθεια από την οικογένεια, ας μιλήσουν τελευταίοι.

Ποιο είναι το ηθικό δίδαγμα λοιπόν;

Δεν είμαι σίγουρος. Νομίζω ότι γράφω αυτό το κείμενο γιατί, μετά το προηγούμενο, μου έστελναν γνωστοί και άγνωστοι για να τους συμβουλεύσω αν πρέπει να φύγουν στο εξωτερικό ή όχι. Ήταν κάτι που φανέρωνε απόγνωση και το σεβόμουν, αλλά δεν απάντησα ποτέ με ναι ή όχι. Ίσως γιατί ούτε κι εγώ είχα ξεκάθαρη απάντηση μέσα μου. Τώρα όμως έχω και είναι αυτή:

Αν θέλεις μια καλή δουλειά, μπορείς να την έχεις. Αλλά θα πρέπει πρώτα να φας πολλά σκατά για να την αποκτήσεις. Και όταν θα την αποκτήσεις, μπορεί να μην είναι εκεί που θέλεις. Είσαι διαθέσιμος λοιπόν να αλλάξεις την ζωή σου, όχι μία, αλλά όσες φορές χρειαστεί; Είσαι έτοιμος ή έτοιμη να κάνεις θυσίες και υποχωρήσεις; Μπορεί να συμβιβαστείς με το άγνωστο; Αν ναι, καλώς. Βούτα στο κενό και προσευχήσου να ανοίξει το αλεξίπτωτο. Αν όχι, πάλι καλώς. Μείνε σε αυτά που ξέρεις, αρκεί να μην γκρινιάζεις μετά. Εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν.

Έχοντας γράψει το κείμενο για τα τρία χρόνια στο εξωτερικό και τελειώνοντας αυτό για τα έξι, το μόνο που αναρωτιέμαι είναι πού θα είμαι στα εννιά χρόνια. Στην Πράγα; Πίσω στο Λονδίνο; Πίσω στην Ελλάδα; Κάπου αλλού; Κανείς δεν το ξέρει. Είχαμε την ατυχία να γεννηθούμε σε μια όμορφη χώρα με κουτοπόνηρους κατοίκους και πονηρούς πολιτικούς. Φάγαμε λαίμαργα τους καρπούς από τα δέντρα χωρίς να φυτέψουμε άλλα. Τώρα πρέπει να φύγουμε μακριά για να βρούμε τροφή.

Το πρόβλημα είναι ότι ο κόσμος άλλαξε και μάλλον δεν το έχουμε καταλάβει. Φοβάμαι ότι η επιλεκτική μας προσοχή θα μας στοιχίσει. Πιστεύουμε ότι κάποτε θα επιστρέψουν οι χρυσές εποχές, οι οποίες όμως έχουν περάσει ανεπιστρεπτί.

Κάντε μια χάρη λοιπόν στα παιδιά σας, στα αδέρφιά σας και σε όποιον άλλο μπορείτε να επηρεάσετε: μάθετέ τους να αγαπάνε τους ξένους. Όποιος αφήνει την πατρίδα και την οικογένειά του, μετανάστης ή πρόσφυγας, έχει τους δικούς του λόγους και κουβαλάει την δική του ιστορία. Αύριο μπορεί να είναι το παιδί σας. Ή εσείς.





Read more https://stefivos.com/eksi-xronia-sto-ek ... ksekinima/
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό

Εικόνα
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Άβαταρ μέλους
Ταρούλα
Δημοσιεύσεις: 29912
Εγγραφή: 16 Αύγ 2011 6:45 pm

Re: ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ

Δημοσίευση από Ταρούλα »

Το ρίσκο και το ξεβόλεμα τα περιλαμβάνει όλα...Δεν υπάρχει ούτε ένα κομματάκι της εμπειρίας μας που δεν περιέχει ξεβόλεμα και ρίσκο. Το βολικό και το ασφαλές μας κάνει νωθρούς και μας καταδικάζει στην ακινησία, στην επανάληψη...Και αν η Ζωή μας δεν έχει εκπλήξεις για εμάς, τότε η Γη γίνεται αφιλόξενη και βαρετή...Κάτι μέσα μας θλίβεται, γιατί σταματήσαμε να οραματιζόμαστε...

Κάθε μέρα χρειάζεται να "φοράμε" νέα μάτια...Έτσι αλλάζει ο ορίζοντας μας...Ανοίγει, πλαταίνει, υψώνεται...Και έτσι μόνο δημιουργείς μονοπάτι, εκεί που μοιάζει αδιέξοδο. Αρκεί να το δούμε το αδιέξοδο...Μπορεί και να μην το δούμε, μπορεί και να νομίζουμε ότι όλα είναι τακτοποιημένα...Και ο Θεός γελάει με κάτι τέτοιες ιδέες...
@};- @};- @};-

Είναι πολύ σημαντική η Ζωντάνια και δεν είναι καθόλου δεδομένη.... γιατί έχουμε μάθει να νιώθουμε ασφάλεια στη νεκρότητα.
Η μόνη βεβαιότητα που μπορείς να έχεις στην ζωή σου είναι μόνο μέσα στην Πίστη, πως ό,τι έρθει, πάντα το Πνεύμα θα δρα εντός σου... Η καρδιά φωτίζει τον σκοτεινό δρόμο της ζωής... Β.Ν. :romance-heartbeating:
Άβαταρ μέλους
Λιζούλα
Δημοσιεύσεις: 17536
Εγγραφή: 21 Απρ 2010 1:06 pm

Re: ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ

Δημοσίευση από Λιζούλα »

όντως πολλές αλήθειες έχει @};- @};- @};-
Ας είμαι και ο μόνος ΄Ανθρωπος που πιστεύει στην Δύναμη της Αγάπης, δεν παίρνω ποτέ τον Λόγο μου πίσω...Θα την υπηρετώ, ακόμα κι αν μείνω μόνη και αξιοκατάκριτη από αυτούς που όφειλαν να είναι οι αγαπημένοι μου... ΓΙΑΤΙ ΜΠΟΡΩ!!!!
Άβαταρ μέλους
Ellaki
Δημοσιεύσεις: 27248
Εγγραφή: 30 Ιούλ 2007 11:02 am
Τοποθεσία: Αγάπη

Re: ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ

Δημοσίευση από Ellaki »

πολύ ωραίο @};-
Ας ξεκινήσουμε να αγαπάμε, κι ας μην ξέρουμε ακόμα καλά τον τρόπο... :romance-heartbeating:
Άβαταρ μέλους
Μάνος
Δημοσιεύσεις: 18530
Εγγραφή: 05 Μαρ 2014 8:10 am

Re: ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ

Δημοσίευση από Μάνος »

Έντάξει... τι να πω...
Βιωμένο σε ένα μεγάλο βαθμό...
:x :x :x
Εικόνα

Αγάπη είναι να με αφήνεις να σε αγγίξω,
να με ακούς, ακόμα και όταν δεν μιλάω,
να με βλέπεις, ακόμα και όταν δεν είμαι δίπλα σου...
Άβαταρ μέλους
Θοδωράκος
Δημοσιεύσεις: 23391
Εγγραφή: 27 Απρ 2007 3:37 pm
Τοποθεσία: Αθήνα

Re: ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ

Δημοσίευση από Θοδωράκος »

Να χρησιμοποιείς τα πάντα σε τούτον τον κόσμο, σαν να είναι δανεικά...Και να είσαι προετοιμασμένος κάποια στιγμή να τα επιστρέψεις εκεί που ανήκουν...Η "τράπεζα" του Σύμπαντος σου δίνει απλόχερα...Το θέμα είναι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι νομίζουν ότι είναι όλα αυτά δικά τους και τα ευτελίζουν...Έτσι όπως γίνεται συνήθως με ότι θεωρούμε δεδομένο.
Πόση Ευγνωμοσύνη :romance-heartbeating: :romance-heartbeating: :romance-heartbeating:
Πολέμα και Οραματίσου @};-

Ανοίγω την Καρδιά μου στον Θεό. :romance-heartbeating:
Άβαταρ μέλους
margaritarenia
Δημοσιεύσεις: 16492
Εγγραφή: 04 Μάιος 2007 4:02 pm

Re: ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ

Δημοσίευση από margaritarenia »

Όντως πολύ μεγάλες αλήθειες....βιωμενες έδω στην μικρή Ελλάδα της κρίσης.... @};-
Οι ευκαιρίες μας δίνονται καθημερινά ξανά και ξανά και είναι η εμπιστοσύνη στον Εαυτό μας...ότι όλα όσα μας έρχονται έχουν κάπου παραπέρα να μας πάνε ......έχουν κάτι ακόμα να μας μάθουν για μας......και το πιο σημαντικό να μας ξεβολεψουν από μια "στειρα" κενή ζωή....
Θεία Πρόνοια. @};-
.αλλά "συν Αθηνά και χείρα κινει" :x
Απόφαση να μην επιτρέψω σε κανεναν να με εκπλήξει. Ο μονος που εχει αυτο το δικαίωμα είναι ο Εαυτος μου και ο Θεος μεσα μου :romance-heartbeating:
https://m.youtube.com/watch?v=3YDz-ftqr1g#dialog
Άβαταρ μέλους
Μάνος
Δημοσιεύσεις: 18530
Εγγραφή: 05 Μαρ 2014 8:10 am

Re: ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ

Δημοσίευση από Μάνος »

Διαβάζοντας το άρθρο ξανά και ξανά και αφου το άφησα να κάτσει λίγο μέσα μου, με προβληματίζει το εξής:

Είμαι λίγο μπερδεμένος σε σχέση με το κάνω ότι περνάει από το χέρι μου και αφήνω το τελικό αποτέλεσμα στον Θεό και το περιμένω παθητικά να γίνει ότι γίνει... Φοβάμαι μήπως στο περιμένω παθητικά υπάρχει κάποια πλάνη ότι έχω κάνει ότι περνάει από το χέρι μου ή ότι αποφεύγω να ελέγξω τα πράγματα... Που δηλαδή τελειώνει το όριο του ενός και ξεκινάει το άλλο...

Αυτο το άρθρο με έκανε να αναρωτηθώ για τις δουλειές που έχω τα τελευταία χρόνια, από τότε δηλαδή που ήρθα στην Μελβούρνη...

:x :x :x
Εικόνα

Αγάπη είναι να με αφήνεις να σε αγγίξω,
να με ακούς, ακόμα και όταν δεν μιλάω,
να με βλέπεις, ακόμα και όταν δεν είμαι δίπλα σου...
Άβαταρ μέλους
Tomasino
Δημοσιεύσεις: 3845
Εγγραφή: 26 Φεβ 2013 9:53 am

Re: ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ

Δημοσίευση από Tomasino »

Πολυ Ομορφα αυτα που γραφτηκαν...Ξεβολεμα ξεβολεμα ξεβολεμα λοιπον :romance-heartbeating: :romance-heartbeating: :romance-heartbeating: :romance-heartbeating:

Βασουλα μου :romance-heartbeating: :x O:-) :romance-adore:
Μανουκος έγραψε:Είμαι λίγο μπερδεμένος σε σχέση με το κάνω ότι περνάει από το χέρι μου και αφήνω το τελικό αποτέλεσμα στον Θεό και το περιμένω παθητικά να γίνει ότι γίνει... Φοβάμαι μήπως στο περιμένω παθητικά υπάρχει κάποια πλάνη ότι έχω κάνει ότι περνάει από το χέρι μου ή ότι αποφεύγω να ελέγξω τα πράγματα... Που δηλαδή τελειώνει το όριο του ενός και ξεκινάει το άλλο...
Μανουκο μου :x @};- :romance-adore:

Μια Χαρα μου φαινεσαι :x O:-) @};- Οπως το νιωθω απτην εμπειρια μου, δεν υπαρχει συνταγη, η Πυξιδα ειναι μεσα μας και αν μπερδευομαστε ειναι επειδη μαθαμε να μην την εμπιστευομαστε, παρολαυτα μεσα μας υπαρχει εκεινο το σημειο οπου γνωριζει αν καναμε αυτο που μπορουσαμε η απλως λουφαραμε σε καποιο τομεα, και τα 2 ειναι πολυτιμη εμπειρια γιατι απο πισω κρυβονται αιτιες, το θεμα ειναι η Πυξιδα μας και μετα ολα γινονται Εμπειρια >:d< O:-) :x

:romance-grouphug:
''Οι ευκαιρίες δεν είναι ούτε μπροστά, ούτε πίσω...Είναι μέσα σου...Εκεί που ο Θεός και ο Εαυτός σου προνοεί για εσένα, εκεί ΄να κοιτάς.''
Άβαταρ μέλους
Vasoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 88472
Εγγραφή: 24 Απρ 2007 11:47 am
Τοποθεσία: Σείριος

Re: ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ

Δημοσίευση από Vasoula »

Μάνος έγραψε: 17 Φεβ 2019 1:56 pm Διαβάζοντας το άρθρο ξανά και ξανά και αφου το άφησα να κάτσει λίγο μέσα μου, με προβληματίζει το εξής:

Είμαι λίγο μπερδεμένος σε σχέση με το κάνω ότι περνάει από το χέρι μου και αφήνω το τελικό αποτέλεσμα στον Θεό και το περιμένω παθητικά να γίνει ότι γίνει... Φοβάμαι μήπως στο περιμένω παθητικά υπάρχει κάποια πλάνη ότι έχω κάνει ότι περνάει από το χέρι μου ή ότι αποφεύγω να ελέγξω τα πράγματα... Που δηλαδή τελειώνει το όριο του ενός και ξεκινάει το άλλο...

Αυτο το άρθρο με έκανε να αναρωτηθώ για τις δουλειές που έχω τα τελευταία χρόνια, από τότε δηλαδή που ήρθα στην Μελβούρνη...

:x :x :x

Μανούλη μου, θα σου κάνω μια αντίθετη ερώτηση...Αν βρεις απάντηση σ' αυτήν την ερώτηση, θα βρεις και σε αυτήν που έθεσες...

Αν κάνεις ότι μπορείς, το καλύτερο δυνατόν που μπορείς, κανονικά το αποτέλεσμα έχει κριθεί ήδη από εσένα στην πρώτη του φάση...Μετά είναι πια ο παράγοντας "τύχη" να πάνε τα πράγματα όπως θα ήθελες και να έχεις ένα καλό αποτέλεσμα ε? Μπορείς να ελέγξεις το αποτέλεσμα? Ότι και να κάνεις από ένα στάδιο και μετά, νομίζεις ότι θα καταφέρεις να ελέγξεις το αποτέλεσμα?

Όταν λέμε λοιπόν "άσε το αποτέλεσμα στον Θεό" δεν είναι καθόλου παθητικό...Εσύ το νομίζεις γιατί είσαι παιδί του ελέγχου.
Όταν λέμε "άσε το αποτέλεσμα στον Θεό" η φράση έχει μέσα της την ενεργητικότητα της Πίστης και της Εμπιστοσύνης και αυτό μάλλον σου διέφυγε...

η Πίστη και η Εμπιστοσύνη δεν αφορούν την παθητική στάση. ΄Ισως έτσι φαίνεται σε κάποιον που ελέγχει ακόμα και την ανάσα του :romance-kisscheek:
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό

Εικόνα
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Άβαταρ μέλους
Ιωαννάκι
Δημοσιεύσεις: 17532
Εγγραφή: 05 Νοέμ 2010 10:53 pm

Re: ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ

Δημοσίευση από Ιωαννάκι »

Όταν λέμε "άσε το αποτέλεσμα στον Θεό" η φράση έχει μέσα της την ενεργητικότητα της Πίστης και της Εμπιστοσύνης και αυτό μάλλον σου διέφυγε...

η Πίστη και η Εμπιστοσύνη δεν αφορούν την παθητική στάση. ΄Ισως έτσι φαίνεται σε κάποιον που ελέγχει ακόμα και την ανάσα του
:romance-heartbeating: :romance-heartbeating: :romance-heartbeating:
Το ρίσκο και το ξεβόλεμα τα περιλαμβάνει όλα...Δεν υπάρχει ούτε ένα κομματάκι της εμπειρίας μας που δεν περιέχει ξεβόλεμα και ρίσκο. Το βολικό και το ασφαλές μας κάνει νωθρούς και μας καταδικάζει στην ακινησία, στην επανάληψη...Και αν η Ζωή μας δεν έχει εκπλήξεις για εμάς, τότε η Γη γίνεται αφιλόξενη και βαρετή...Κάτι μέσα μας θλίβεται, γιατί σταματήσαμε να οραματιζόμαστε...

Κάθε μέρα χρειάζεται να "φοράμε" νέα μάτια...Έτσι αλλάζει ο ορίζοντας μας...Ανοίγει, πλαταίνει, υψώνεται...Και έτσι μόνο δημιουργείς μονοπάτι, εκεί που μοιάζει αδιέξοδο. Αρκεί να το δούμε το αδιέξοδο...Μπορεί και να μην το δούμε, μπορεί και να νομίζουμε ότι όλα είναι τακτοποιημένα...Και ο Θεός γελάει με κάτι τέτοιες ιδέες...
Μπορεί αυτό το μονοπάτι να είναι στην χώρα που γεννήθηκες, μπορεί να είναι και κάπου αλλού...Και το "κάπου αλλού" μπορεί να είναι το μονοπάτι που θα σε οδηγήσει σ' αυτά, που στην χώρα σου τα είχες απαρνηθεί, γιατί ακριβώς όλα λειτουργούσαν στην εντέλεια...ή έτσι νόμιζες!
:x

Πολύ όμορφο το άρθρο αλλά και αυτά που μας έγραψες Βασούλα. Με έβαλαν σε σκέψεις για το που ακόμα βολεύομαι ενώ καθόλου δεν με κάνει χαρούμενη. Για όλον αυτόν τον άνεμο που φυσούσε μέσα μου από παιδι κ εγώ έμαθα να κλείνω τα παράθυρα να μην τον ακούω. @};-
Θυμάμαι-Πιστεύω-Ζω :romance-heartbeating:
Όσο μακρύτερα ο Θεός, τόσο μακρύτερα πηγαίνω... :romance-heartbeating:
Άβαταρ μέλους
Μάνος
Δημοσιεύσεις: 18530
Εγγραφή: 05 Μαρ 2014 8:10 am

Re: ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ

Δημοσίευση από Μάνος »

Ιωαννάκι μου :romance-kisscheek:




Βασούλα έγραψε:Όταν λέμε λοιπόν "άσε το αποτέλεσμα στον Θεό" δεν είναι καθόλου παθητικό...Εσύ το νομίζεις γιατί είσαι παιδί του ελέγχου.
Όταν λέμε "άσε το αποτέλεσμα στον Θεό" η φράση έχει μέσα της την ενεργητικότητα της Πίστης και της Εμπιστοσύνης και αυτό μάλλον σου διέφυγε...
Βασούλα μου :romance-kisscheek:

Με μια σου φράση με ξεμπλόκαρες. Τον τελευταίο αρκετό καιρό δίνω τη μάχη μου με τον έλεγχο και νομίζω πως έφτασα σε ένα σημείο που νιώθω να με έχω απαλλάξει από το βάρος του ελέγχου σε κάποια σημεία τουλάχιστον πολύ ορατά. Όλο αυτό λοιπόν, μου φάνηκε πως μέσα μου κρατάω παθητική στάση, ξεχνώντας πως όλο αυτό περικλύει την Πίστη και την Εμπιστοσύνη. Τι σου κάνει ο άτιμος προγραμματισμός...! Όταν κάνεις κάτι χωρίς αυτόν τον γνώριμο προγραμματισμό, ξεπετάγεται από μέσα σου το καργιολάκι για να σου πει οτι κάτι κάνεις λάθος... Μα τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι εν τέλει!!!

Ευχαριστώ πολύ Βασούλα μου
:x :x :x
Εικόνα

Αγάπη είναι να με αφήνεις να σε αγγίξω,
να με ακούς, ακόμα και όταν δεν μιλάω,
να με βλέπεις, ακόμα και όταν δεν είμαι δίπλα σου...
Άβαταρ μέλους
Tomasino
Δημοσιεύσεις: 3845
Εγγραφή: 26 Φεβ 2013 9:53 am

Re: ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ

Δημοσίευση από Tomasino »

“Βασουλα” έγραψε:η Πίστη και η Εμπιστοσύνη δεν αφορούν την παθητική στάση.
Βασούλα μου :x :romance-heartbeating: @};-

Ξεκαθάρισε κ για μένα ετούτο, δεν τόσο επι του θέματος αυτού όμως χαίρομαι που έγινε. Η Πίστη-Εμπιστοσύνη όταν τη νιώθω, με εξωτερικά κριτήρια θα έλεγε κανείς ότι είμαι στάσιμος-ακινητος ισως κ απαθης, ενώ εσωτερικά έχω κάνει τις βόλτες του αιώνα για να φτάσω στο σημείο που βρίσκομαι εκείνη τη στιγμή, εκεί λοιπόν το καριολακι κάποιες φορές με τσιγκλαγε ότι μηπως κάτι ακόμη να κάνω; Μηπως; Από πίσω κρύβεται η ανάγκη για έλεγχο πέρα απτή μόνιμη φαγούρα που θέλουν τα καριολακια να μας δημιουργήσουν. Πίτσες μπλε όμως, κ σκεφτόμουν την κάρτα της ρωρ που λέει «Αυτό που είναι να κανείς, βεβαιώσου ότι το κανείς, εκείνο που είναι να γίνει για σένα βεβαιώσου ότι το αφήνεις», Επιτρέπω λοιπόν :romance-heartbeating: :romance-heartbeating: :romance-heartbeating:
''Οι ευκαιρίες δεν είναι ούτε μπροστά, ούτε πίσω...Είναι μέσα σου...Εκεί που ο Θεός και ο Εαυτός σου προνοεί για εσένα, εκεί ΄να κοιτάς.''
Άβαταρ μέλους
Annoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 33486
Εγγραφή: 27 Απρ 2007 2:43 pm

Re: ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ

Δημοσίευση από Annoula »

Από που να το πιάσεις, από το ξεβόλεμα, τον έλεγχο, όλα σημαντικά.
Όταν λέμε "άσε το αποτέλεσμα στον Θεό" η φράση έχει μέσα της την ενεργητικότητα της Πίστης και της Εμπιστοσύνης και αυτό μάλλον σου διέφυγε...
Πίστη και Εμπιστοσύνη λοιπόν :romance-kisscheek: :romance-heartbeating:
Αν ο Θεός είναι η πρωταρχική Αιτία η Αγάπη θα είναι το αποτέλεσμα
Πατέρα μου/Μητέρα μου, είναι παιδί της Αλήθειας και μόνο αυτή είναι ο δρόμος ο δικός μου προς εσένα
Πολέμα και Οραματίσου
Άβαταρ μέλους
Ταρούλα
Δημοσιεύσεις: 29912
Εγγραφή: 16 Αύγ 2011 6:45 pm

Re: ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ

Δημοσίευση από Ταρούλα »

Όταν λέμε "άσε το αποτέλεσμα στον Θεό" η φράση έχει μέσα της την ενεργητικότητα της Πίστης και της Εμπιστοσύνης
:romance-heartbeating: :romance-heartbeating: :romance-heartbeating:
Η μόνη βεβαιότητα που μπορείς να έχεις στην ζωή σου είναι μόνο μέσα στην Πίστη, πως ό,τι έρθει, πάντα το Πνεύμα θα δρα εντός σου... Η καρδιά φωτίζει τον σκοτεινό δρόμο της ζωής... Β.Ν. :romance-heartbeating:

Επιστροφή στο “ΕΣΩΤΕΡΙΣΜΟΣ - ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ”