Αυτοσυγχώρεση

[Δεκατριούλης]

Ψάχνοντας στο φορουμ για το αν υπάρχει ήδη το θέμα αυτοσυγχώρεση βρηκα αυτό:

Βασούλα η συγχώρεση, τι ακριβώς σημαινει?

να χωρέσεις τον Εαυτό σου και τους άλλους μεσα στην Αγάπη στο Είναι σου...
όταν απλά συγχωρείς τους άλλους, δεν χωράς τον Εαυτό σου πουθενά...
Η συγχώρεση γίνεται μαι τυπική διαδικασία να δίνεις χώρο και προτεραιότητα στους άλλους, χωρίς να είσαι εσύ μέσα σου, ...... μου.Και τότε το κενό μεταξύ του Εαυτού σου και εσένα γεμίζει ασυνείδητο!

Συνεχίζοντας με την ίδια ερώτηση θα έλεγα " Αυτοσυγχώρεση τι ακριβώς σημαίνει;"
Την χρησιμοποιούμε συχνα (παροτι στην αναζητηση στο φορουμ δεν μου το εβγαλε καθόλου ) ως στάδιο για να συγχωρήσουμε και τους άλλους, για να προχωρήσουν και οι άλλαγές απο ένα σημειο και μετα. Τι ακριβως όμως είναι; Επαναλαμβανα ότι πρέπει να συγχωρήσω τον εαυτό μου όμως αυτό δεν αλλάζε κάτι. Ισως καπως κατι πρεπει να ξεκινήσει να συμβαίνει για να μπορέσουμε να αντιληφθούμε καπως τι είναι. Ισως αυτόσυγχωρεση είναι το θαμμένο/σκοτεινο κομμάτι να το δούμε με ειλικρίνεια και να μην θέλεουμε να το έξαφανίσουμε και να το εξοντώσουμε, αλλά να το αγκαλιάσουμε. Να το αγκαλιάσουμε πραγματικά.
Ισως μια άλλη φάση είναι παρα το ότι έχεις δει πως το ασυνείδητο έχει λειτουργήσει και επιρεάσει την ζωή σου και τις επιλογές σου μέχρι τώρα, να δεις ότι η ζωη δεν ήταν μόνο αυτό. Δεν υπήρχαν μονο τα μαυρα και τα άραχνα, τα θαμμένα που βγαίναν, αλλά συνειδητά ή μη υπήρχαν και όμορφα κομματια και ποιότητες. Να τα δεις και να τα αποδεχθείς και αυτά. Και να προχωρήσεις με όλο αυτό το πακετάκι αγκαλιασμένο.

[Δεκατριούλης]

Βρηκα και ένα ωραίο κειμενο στα κοινωνικά δικτυα και είπα να το βάλω...
"Η συγχώρεση δεν είναι απλό πράγμα... Δεν είναι μια λέξη, ούτε μια νοητική πράξη ενός "πρέπει"...
Η συγχώρεση ισοδυναμεί με μηδενισμό των πάντων...
Ξέρετε τι σημαίνει "μηδενίζω"? Σημαίνει το τέλος της εμπάθειας...
Όταν τελειώνει η εμπάθεια, αρχίζει να πνέει νέος ΑΝΕΜΟΣ στον εσωτερικό μας κόσμο που σκορπίζει την δυσαρέσκεια σαν τα φύλλα του κλέφτη και μια νέα ΦΩΤΙΑ που κάθε τι δυσάρεστο το καίει επιτόπου και ένα νέο ΝΕΡΟ που ξεπλένει την θλίψη, τον θυμό και τον φόβο που είναι φυσιολογικό να συμβούν στον φυσικό κόσμο. Και τέλος , μια νέα ΓΗ που μπορεί να στηρίξει και να διευρύνει τα βήματά μας, δίνοντας μας πίσω της γήινες δυνάμεις μας, ώστε να ενωθούν με τις ουράνιες...
Η εμπάθεια δεν αφήνει ίχνος διαλλακτικότητας, κυρίως με τον Εαυτό μου, ανεξάρτητα αν φαίνεται ότι μου φταίνε οι άλλοι και μου δυσκολεύουν την ζωή...
Ότι δυσκολεύει την ζωή μας, μέσω της εμπάθειας, αφαιρεί και την διάθεσή μας να ζήσουμε ανάλαφρα και προσθέτει πόντους στην ασχήμια, χωρίς να το συνειδητοποιούμε...
Από την στιγμή που υπάρχει ακόμα εμπάθεια, δεν υπάρχει συγχώρεση... Τα λάθη του παρελθόντος γίνονται το βουνό που δεν μετακινείται και όπου και να πάμε είναι μπροστά μας. Και ενώ φαίνεται πως έχουμε διανύσει μια μεγάλη διαδρομή, αυτό δεν μετακινείται, στέκεται πάντα εκεί μπροστά μας και πολλαπλασιάζει την εμπάθεια μας, γιατί από αυτήν έχει δημιουργηθεί, διαιρώντας την Ύπαρξή μας...
Ο Εαυτός μας διαιρεμένος σε πολλούς μικρούς εαυτούς, πολλαπλασιάζει τις δυσκολίες και κάνει την ζωή αφόρητη, γιατί ποτέ δεν μπορούμε να εκφράσουμε μέσα από την καρδιά μας τα Αιώνια του Ανθρώπου, όταν ένα ανώριμο μέρος μέσα μας πολεμάει για την δικαίωση του…"
Απο την Βάσω Νικολοπούλου

[Vasoula]

Με ξενίζει λίγο η λέξη "αυτοσυγχώρεση" Παναγιωτάκο μου, ίσως γι' αυτό δεν την βρήκες στην αναζήτησή σου στο φόρουμ.

Για εμένα η Συγχώρεση δεν είναι κάτι που μπορείς να κάνεις για τους άλλους μόνο...Δεν πετυχαίνει η συνταγή σχεδόν ποτέ, αν δεν έχει προηγηθεί η αυτοεκτίμηση και αν δεν έχουν ανέβει τα επίπεδα αυτοαγάπης μέσα σου. Βλέπεις το πρόθεμα "αυτό" πάει σε πολλές άλλες λέξεις, εκτός από την Συγχώρεση, γιατί είναι αυτονόητο ότι "συγχωρώ τον Εαυτό μου και έτσι και τους άλλους"...αντίθετα δεν μπορεί να γίνει...
Δεν μπορείς δηλαδή να ξεκινήσεις να αθωώνεις τους άλλους, θεωρώντας ότι εσύ είσαι ήδη αθώος ή ήδη ένοχος...Για να σημάνει το τέλος της προκατάληψης, χρειάζεται να έχεις αντιληφθεί την προκατάληψη...

[ARTYADIS]

[Δεκατριούλης]

Με ξενίζει λίγο η λέξη "αυτοσυγχώρεση" Παναγιωτάκο μου, ίσως γι' αυτό δεν την βρήκες στην αναζήτησή σου στο φόρουμ.

Για εμένα η Συγχώρεση δεν είναι κάτι που μπορείς να κάνεις για τους άλλους μόνο...Δεν πετυχαίνει η συνταγή σχεδόν ποτέ, αν δεν έχει προηγηθεί η αυτοεκτίμηση και αν δεν έχουν ανέβει τα επίπεδα αυτοαγάπης μέσα σου. Βλέπεις το πρόθεμα "αυτό" πάει σε πολλές άλλες λέξεις, εκτός από την Συγχώρεση, γιατί είναι αυτονόητο ότι "συγχωρώ τον Εαυτό μου και έτσι και τους άλλους"...αντίθετα δεν μπορεί να γίνει...
Δεν μπορείς δηλαδή να ξεκινήσεις να αθωώνεις τους άλλους, θεωρώντας ότι εσύ είσαι ήδη αθώος ή ήδη ένοχος...Για να σημάνει το τέλος της προκατάληψης, χρειάζεται να έχεις αντιληφθεί την προκατάληψη...

Ισως η χρήση των λέξεων εχει παραλληλες ερμηνείες Βασούλα μου, αλλά το "συγχωρώ τον Εαυτό μου και έτσι και τους άλλους", με την αυτοσυγχώρεση σε τι διαφέρει; Σε αυτό που λες ότι είναι αυτονόητο πως πρωτα συγχωρεί καποιος τον Εαυτό του και για αυτό δεν χρειαζεται ο προσδιορισμός "αυτό";

Δεν είμαι πάντως και πολύ σιγουρος ότι για όλους τους ανθρώπους είναι αυτονοητο αυτό. Νομίζω ότι οι περισσότεροι πιστεύουν πως αυτό δεν χρειάζεται να το προσεγγίσουν καν, ότι είναι δεδομένο.

Και πόση σημασία έχει τελικά όμως ο όρος που θα χρησιμοποιηθεί ; Να φτάσουμε εκει είναι το ζητούμενο.

[Μάνος]

...Και χθες στο άσχετο αναρωτιόμουν για τη συγχώρεση!!!
Απίστευτο!!!!!!
Παναγιωτάκο μου

[Giorgos Agelis]

Δεν μπορείς δηλαδή να ξεκινήσεις να αθωώνεις τους άλλους, θεωρώντας ότι εσύ είσαι ήδη αθώος ή ήδη ένοχος...Για να σημάνει το τέλος της προκατάληψης, χρειάζεται να έχεις αντιληφθεί την προκατάληψη..