Μια φορά και δεν θυμάμαι τι καιρό..

[Μια Φορά]

Χμμ πως ξεκινάς ένα θεμα τώρα

δεν το χω τόσο με την αυτογνωσία .. θα προσπαθήσω όμως
πριν κάτι μέρες είχα μια απώλεια μεγάλη απ την ζωή μου
μου στοίχισε πολλά πάρα πολλά ξέρω πως τωρα ποια είναι πολύ καλά εκεί που πήγε
στην Αλήθεια...
Δεν παύει να μου λείπει οι συνήθειες οι στιγμές τα τόσα Τώρα που ζήσαμε μαζί
αυτό που δεν κατάφερα μέχρι στιγμής είναι να θρηνήσω να κλάψω να χτυπηθώ
να μου βγεί όλο αυτό ...

Είμαι ένας άνθρωπος που η καλύτερη λέξη που θα με χαρακτήριζε απόλυτα κι ακριβές είναι η λέξη
ΛΑΘΟΣ ... ένα τόσο μεγάλο λάθος που ποτέ δεν διαλέγει τα ίδια και τα ίδια * μπορώ να πω πως έχω τεράστια γκάμα
με ποικιλίες λαθών*

Στη ζωή μου οι γνωστοί και φίλοι ήταν είναι πάρα πολλοί
όμως εκείνη την μέρα αντί να ρίξω κόκκινα Χ άρχισα να ανοίγω τις αλυσίδες και τον κύκλο και να βγάζω
κρίκους απ την ζωή μου , φάνηκαν μικροί σκουριασμένο ι και ανίκανοι για μένα να κρατήσουν τους δεσμούς αυτούς.

Μπορεί να ναι εγωιστικό , όμως δεν με νοιάζει έτσι νιώθω εγώ κι ένα λάθος παραπάνω δεν θα το καταλάβω καν.

Στη ζωή μου η αγάπη ήταν μισή ο έρωτας μισός το μίσος μισό εως και ανύπαρκτο μιας και δεν νομίζω πως χώρεσε ποτέ
ένα τέτοιο αίσθημα μέσα μου νομίζω πως οι άνθρωποι που δεν άξιζαν στην μνήμη μου αρχίζουν να θολώνουν
όχι δεν είναι μεταφορικό κυριολεκτικά δεν θυμάμαι καθαρά τα πρόσωπά τους , τις κουβέντες μας
τις στιγμές που έτυχε να ζήσουμε... δεν ξέρω αν είναι σωστό και πως θα μπορούσα να το ελέγχω ..


Ένα κακό που ξέρω ότι το χω έντονο μέσα μου ισως κι απο την παιδική μου ηλικία είναι
το παιχνίδι του μυαλού ... σε πολλούς ανθρώπους έπαιξα με το μυαλό τους
χάρισμα ή όχι; ήξερα πάντα την επόμενη κίνηση την επόμενη συζήτηση που θα κάναμε
πολλές φορές χωρίς να το κάνω συνειδητά , πήγαινα την συζήτηση οπως ήθελα εγώ
χωρίς να το καταλαβαίνουν σε σημείο που οι ανθρωποι αυτοί παθαίναν εξάρτηση απ την
παρέα μου .. όμως ήταν εκμετάλλευση καθώς αφού *έπαιρνα* αυτό που ήθελα
μετά τους βαριόμουν κι έκοβα επαφές ενώ με ψάχνανε . Δυστυχώς αυτό το κανα
και στις σχέσης μου ... με αποτέλεσμα να πληγώνω ανθρώπους που δεν το άξιζαν
γενικά δεν με άξιζαν στην ζωή τους .


Και για να μην τα πολυλογώ και κουράζω κι εσάς αλλά κι εμένα αν μου ρθει κάτι ακόμη
θα το γράψω κι αυτό .

Ναι είμαι ένα τέρας εγωισμού ... Μαλάκινσης κτλ κτλ ότι άλλο χαρακτηρισμό θα μπορούσα να βρω
τον διεκδικώ με μετάλλια .


Το άρθρο το γραψα γιατί ήθελα κάπου να τα πω , έτσι ανώνυμα σε γνωστούς - αγνώστους
και για να γράψουν κι οσοι θέλουν λέγοντας παρόμοια ή ακόμη κι ασχετα πράγματα


Υ.γ να ξέρετε πως πάντα τους ανθρώπους αν τους βάλω σε ένα βιβλίο θα διαβάσω μόνο την αρχή και το τέλος
για να καταλάβω τι θέλουν να πουν ... που σαν αποτέλεσμα έχει ή να καταλάβω ακριβώς πως μπορώ να τους
χειραγωγήσω ή να πέσω τόσο έξω που πάλι θα τους πληγώσω .


Θα βάλω κι ένα απ τα τραγουδάκια που με εκφράζουν : https://www.youtube.com/watch?v=1eFdNWF ... tml5=False" onclick="window.open(this.href);return false;


Αυτά απο μένα μια υπέροχη ηλιόλουστη μέρα να χετε .

[Vasoula]

μια φορά και έναν καιρό υπήρχε ένα ψέμα που λέγαμε στον Εαυτό μας, ότι ήμαστε λάθος...

και αντί να το ψάξουμε, συνεχίζαμε ανώριμα να πιστεύουμε σε παραμύθια


καλή σου μέρα

[Μια Φορά]

Ψέμα ή όχι και στο παραμύθι λοιπόν ,
χθές βράδυ ενώ όλοι κοιμόντουσαν με έπιασε πονοκέφαλος ακούγοντας τα όνειρά τους.
είχα πιει λίγο παραπάνω αλλά δεν χαλάστηκα μισό τόσο πολύ τους Θεούς
που με άφησαν άνθρωπο ... Δεν μπορώ να σε φτάσω πια με τέτοια τεράστια φτερά
κοίταγα κάτι χαρτάκια με δικά σου γράμματα ... Πόση δύναμη και ενέργεια έχει
τελικά αυτό το άψυχο χαρτί.....


Όταν έρθει κι ύπνος σήμερα θα προσευχηθώ να ρθεις να σε δώ
έχεις καιρό να φανείς και άρχισες να μου λείπεις....


αυτά προς το παρόν

τραγουδάκι : Μας ενώνει κάτι μοναδικό
Κι ας χωρίσανε οι ζωές μια μέρα
Ήταν έρωτας από άλλο υλικό
Κάτι υπάρχει ακόμα εδώ στον αέρα

Κι αν αλλάξει τη φορά της η γη
Κι αν με άλλες αγκαλιές ενωθούμε
Στο ταξίδι μου η πυξίδα είσαι εσύ
Είναι κρίμα απ' τον Θεό να χαθούμε

Που και που να περνάς,
Ν' αντικρίζω τα μάτια σου
Τα σπασμένα κομμάτια σου,
Να τα ενώνεις εδώ
Που και που να περνάς,
Να μαθαίνω τα νέα σου
Η καινούρια παρέα σου,
Αν σε νιώθει όσο εγώ

Μας ενώνει κάτι ξεχωριστό
Το γνωρίζουμε καλά κι οι δυο μας
Το δικό μας μικρό μυστικό
Για να έχουμε και κάτι δικό μας

Κι αν ο ήλιος πια δεν θα ξαναβγεί
Κι αν δεν έχουμε επικοινωνία
Θέλω κάποιες νύχτες ιδιωτικές,
Να θυμόμαστε την τότε ιστορία

Που και που να περνάς,
Ν' αντικρίζω τα μάτια σου
Τα σπασμένα κομμάτια σου,
Να τα ενώνεις εδώ
Που και που να περνάς,
Να μαθαίνω τα νέα σου
Η καινούρια παρέα σου,
Αν σε νιώθει όσο εγώ (x2)

[Vasoula]

Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένας άνθρωπος...που έγινε δυστυχισμένος, γιατί...

έχει μια περίεργη πολυπλοκότητα...Όταν είναι παιδί και βιώνει τα πάντα συναισθηματικά, νιώθει απόρριψη από τους γονείς του. Νιώθει ότι δεν το καταλαβαίνουν, δεν καταλαβαίνει και το ίδιο πολλά πράγματα που δεν του εξηγούνται, νιώθει ότι δεν το ακούνε, δεν συμμερίζονται τις ανάγκες του και τα συναισθήματά του...Όταν γίνεται έφηβος επαναστατεί σε όλα αυτά και γίνεται αντιδραστικός, πολλές φορές ριψοκινδυνεύει, αγριεύει, θυμώνει και φαίνεται ότι θέλει να σπάσει τους δεσμούς με την οικογένειά του και έτσι όταν του δίνεται η δυνατότητα επιλέγει τον τρόπο να απομακρυνθεί (είτε με σπουδές, είτε με γάμο, είτε με εργασία εκτός τόπου διαμονής).

Μετά από αυτήν την ηλικία ξαναγυρνάει στους κόλπους της οικογένειας...Και αυτό είναι ανεξάρτητο από το αν ζει μόνος του ή μαζί τους.
Σαν να τον έλκει εκεί κάτι αόρατο να επιστρέψει...Και ξεχνάει και το παιδί και τον έφηβο...Ξεχνάει τα πάντα και δημιουργεί το ίδιο μοντέλο ζωής με τους γονείς του. Μέσα του όμως έχουν παραμείνει οι καταστάσεις του παιδιού και του εφήβου, απλά προστίθεται και ο ενήλικας που τις περισσότερες φορές είναι ένας γέρος (με την έννοια του κουρασμένου, απογοητευμένου και απαθή).

Αυτό το αόρατο που τον έλκει να επιστρέψει και να ζητήσει καταφύγιο στο οικογενειακό μοντέλο, δεν είναι η αγάπη, αλλά το ότι έχει έναν τρόπο για να ζει. Οι περισσότεροι άνθρωποι ψάχνουν έναν τρόπο για να ζουν. Χρειάζονται οδηγίες χρήσεως για να κάνουν τα πάντα. Από το να μάθουν τον Εαυτό τους, μέχρι να γίνουν αποτελεσματικοί στην Ζωή τους...Όταν τους δείχνεις έναν δρόμο, ρωτάνε "πως θα το κάνω αυτό?"
Και ξεχνάνε ότι για να βρουν τον δικό τους τρόπο πρέπει να περπατήσουν το δικό τους μονοπάτι, να κάνουν νέες επιλογές, να ανοίξουν περισσότερο στην αλλαγή...

Οι άνθρωποι θέλουν να περπατάνε στους ίδιους δρόμους (του μοντέλου των γονιών τους) και να έρθει μαγικά και ξαφνικά η αλλαγή να τους βρει, ενόσω εκείνοι παραμένουν ίδιοι...

Και όλα αυτά δεν είναι αποσπασμένα από τις επιλογές του καθενός...Γιατί κάποιος μπορεί να παραπλανηθεί από την πραγματικότητα, ότι δηλαδή δεν έχει ακολουθήσει τον πατροπαράδοτο δρόμο και να του φαίνεται ότι έχει κάνει άλλες επιλογές, όμως το θέμα δεν είναι πρακτικό, αλλά συναισθηματικό...Δεν ξέρει τι να κάνει με το παιδί, τον έφηβο και τον γέρο μέσα του...Γιατί οι τρεις αυτές καταστάσεις του κλέβουν την συνείδηση και πότε βγαίνει ο ένας, πότε βγαίνει ο άλλος ή ο παράλλος και κατευθύνει την ζωή του προς το χάος...
Υποτακτικότητα-αντίδραση-απάθεια και μέσα σ' αυτές τις καταστάσεις η Ψυχή μας ασφυκτιά γιατί καμία από αυτές τις καταστάσεις δεν την ανυψώνει στο Πνεύμα της...

Ο Εαυτός μας μπορεί να ενώσει αυτές τις τρεις καταστάσεις μέσα μας δίνοντας σε κάθε μία την αυθεντική της μορφή...
Στο παιδί την αθωότητά του, στον έφηβο την τόλμη του, στον ενήλικα τον ενθουσιασμό του

Σε κάθε μία κατάσταση αντιστοιχούν και αληθινές ποιότητες...

Στην αθωότητα κρύβονται οι ποιότητες της ομορφιάς, της φαντασίας, της περιέργειας, της αγνότητας, της συμπόνιας, της αγάπης
Στην τόλμη κρύβονται οι ποιότητες της θέλησης, της δύναμης, της πίστης
Στον ενθουσιασμό κρύβονται οι ποιότητες του θάρρους, της χαράς, της δικαιοσύνης

Και αν θεωρούμε ότι αυτές οι ποιότητες ή κάποιες από αυτές υπάρχουν σε κάθε άνθρωπο "πλανώμαι πλάνην οικτράν"
Γιατί το παιδί έχει γίνει μνησίκακο, ο έφηβος έχει γίνει θυμωμένος, ντροπιασμένος, φοβισμένος, ενώ ο ενήλικας έχει γίνει απαθής...Και μέσα στην απάθεια του έχει γίνει εκδικητικός.

Ο στόχος είναι να βρούμε τον Εαυτό μας...ένας στόχος που εύκολα παραβλέπεται μέσα στην πληθώρα των ηδονών του κόσμου μας. Τούτη η ευχαρίστηση που νιώθουμε από τις αστοχίες μας αφορά και την κατάχρηση της ελεύθερης βούλησής μας.
Ναι μπορούμε να κάνουμε ότι θέλουμε σε τούτον τον κόσμο, που οι νόμοι έγιναν καταχρηστικά για να μας συνετίσουν από την ευχαρίστηση να βλάπτουμε τον Εαυτό μας και τους άλλους...

Το τέλος του παραμυθιού είναι ανοιχτό...Ο καθένας γράφει το δικό του τέλος

[Ellaki]

καλώς μας ήρθες <Μια φορά>

ευχαριστούμε για το μοίρασμά σου

[Ταρούλα]

Ευχαριστούμε για το μοίρασμά σου "Μια Φορά"

Βασούλα

[Μπεττουλα]

Δεν ξέρει τι να κάνει με το παιδί, τον έφηβο και τον γέρο μέσα του...Γιατί οι τρεις αυτές καταστάσεις του κλέβουν την συνείδηση και πότε βγαίνει ο ένας, πότε βγαίνει ο άλλος ή ο παράλλος και κατευθύνει την ζωή του προς το χάος...
Υποτακτικότητα-αντίδραση-απάθεια και μέσα σ' αυτές τις καταστάσεις η Ψυχή μας ασφυκτιά γιατί καμία από αυτές τις καταστάσεις δεν την ανυψώνει στο Πνεύμα της...

Γιατί το παιδί έχει γίνει μνησίκακο, ο έφηβος έχει γίνει θυμωμένος, ντροπιασμένος, φοβισμένος, ενώ ο ενήλικας έχει γίνει απαθής...Και μέσα στην απάθεια του έχει γίνει εκδικητικός.

Ο Εαυτός μας μπορεί να ενώσει αυτές τις τρεις καταστάσεις μέσα μας δίνοντας σε κάθε μία την αυθεντική της μορφή...
Στο παιδί την αθωότητά του, στον έφηβο την τόλμη του, στον ενήλικα τον ενθουσιασμό του

Σε κάθε μία κατάσταση αντιστοιχούν και αληθινές ποιότητες...

Στην αθωότητα κρύβονται οι ποιότητες της ομορφιάς, της φαντασίας, της περιέργειας, της αγνότητας, της συμπόνιας, της αγάπης
Στην τόλμη κρύβονται οι ποιότητες της θέλησης, της δύναμης, της πίστης
Στον ενθουσιασμό κρύβονται οι ποιότητες του θάρρους, της χαράς, της δικαιοσύνης

[Θοδωράκος]

Το τέλος του παραμυθιού είναι ανοιχτό...Ο καθένας γράφει το δικό του τέλος

[Μάνος]

Καλως όρισες στην παρέα μας "Μια φορά"
Θες να μας πεις το όνομα σου;

Βασούλα μου

[Μια Φορά]

Ευχαριστώ για το Καλωσόρισμα παιδιά , είμαι η ΓιώταΜε

λίγο παλιό μέλος , συνήθιζα να γράφω στην Ενότητα Σχέσεις.

Αλλάαα ξέχασα τους κωδικούς απ το άλλο μου προφίλ





Πάω να συνεχίσω μιας και το *παιδί* δεν συμμαζεύεται ούτε απ την Ενήλικα ούτε απ τον ηλικιωμένο!

[JOANNA]

Καλως ηρθες

[Ifaki]

Ο στόχος είναι να βρούμε τον Εαυτό μας...ένας στόχος που εύκολα παραβλέπεται μέσα στην πληθώρα των ηδονών του κόσμου μας. Τούτη η ευχαρίστηση που νιώθουμε από τις αστοχίες μας αφορά και την κατάχρηση της ελεύθερης βούλησής μας.
Ναι μπορούμε να κάνουμε ότι θέλουμε σε τούτον τον κόσμο, που οι νόμοι έγιναν καταχρηστικά για να μας συνετίσουν από την ευχαρίστηση να βλάπτουμε τον Εαυτό μας και τους άλλους...

Το τέλος του παραμυθιού είναι ανοιχτό...Ο καθένας γράφει το δικό του τέλος

[Evoula]

Υ.γ να ξέρετε πως πάντα τους ανθρώπους αν τους βάλω σε ένα βιβλίο θα διαβάσω μόνο την αρχή και το τέλος
για να καταλάβω τι θέλουν να πουν ... που σαν αποτέλεσμα έχει ή να καταλάβω ακριβώς πως μπορώ να τους
χειραγωγήσω ή να πέσω τόσο έξω που πάλι θα τους πληγώσω .

Αυτό που εσύ το λες "χειραγώγηση" εγώ το λέω ανοιχτή καρδιά. Αν νομίζεις πως κάποιος σου επέτρεψε να τον χειραγωγήσεις είναι επειδή από τον εγωισμό, δεν μπορείς να δεις μια απλή αλήθεια. Σου δόθηκε το δώρο της ανοιχτής καρδιάς, για να πιαστείς και να γίνεις λίγο πιο άνθρωπος. Αλλά το ένστικτο είναι πιο δυνατό. Όταν είμαστε εμείς μικροί αντί να μεγαλώσουμε προσπαθούμε να μικρύνουμε τους άλλους. Αλλά τέτοια δύναμη δεν την έχει κανείς, μην αυταπατάσαι.

Και όσο γλυκειά και αν είναι η ψευδαίσθηση της δύναμης, τελικά μία είναι η αλήθεια. Η μοναξιά και πως στο τέλος μένουμε μόνοι με αυτό που έχουμε φτιάξει για εαυτό.
Οπότε επέτρεψέ μου μία συμβουλή. Χρησιμοποίησε δημιουργικά το όποιο χάρισμα έχεις, για να χειραγωγήσεις τον ίδιο σου τον εαυτό. Γιατί τα χαρίσματα μας έχουν δοθεί για κάποιο λόγο και αν η χρήση τους είναι καταστροφική και βλαπτική, τότε θα έρθει η ώρα που θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε τις συνέπειες για αυτό. Όσο και να μην μας αρέσει να το πιστεύουμε υπάρχει μια ισορροπία στο Σύμπαν και όταν διαταρράσεται πρέπει να αποκατασταθεί.
Αντί λοιπόν να βαυκαλίζεσαι με τα "χαρίσματά σου" σκέψου πόσο ζημιά έκανες στον εαυτό σου και αποκατάστησέ την όσο είναι καιρός.

Τα υπόλοιπα... είναι για να λεμε κάτι... ξανά...

[Evoula]

Ψέμα ή όχι και στο παραμύθι λοιπόν ,
χθές βράδυ ενώ όλοι κοιμόντουσαν με έπιασε πονοκέφαλος ακούγοντας τα όνειρά τους.
είχα πιει λίγο παραπάνω αλλά δεν χαλάστηκα μισό τόσο πολύ τους Θεούς
που με άφησαν άνθρωπο ...

Διαβάζοντάς σε πολύ προσεκτικά έμεινα λίγο εδώ. Υπάρχουν κάποιες φορές που πρέπει να αποστρέψουμε λίγο το βλέμμα για να αντιληφθούμε κάτι που στους τρίτους είναι απλό. Δεν χρειάζεται να βασανίζεσαι με πολύπλοκες έννοιες και μεταφυσικές ανησυχίες. Μερικές φορές η λύση είναι μπροστά στα μάτια μας.

Ο πονοκέφαλος δεν δημιουργείται από τα όνειρα των άλλων. Θα μπορούσα να σου πω πως δημιουργείται από τους δικούς μας εφιάλτες.

Αλλά πολλές φορές δημιουργείται απλά από το ποτό.

Ό,τι μας χαλάει, το κόβουμε.

[Evoula]

Με αγάπη πάντα...