Έχει περάσει μια εβδομάδα που είμαι μόνος μου στο Λονδίνο και θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας αυτά που έχω παρατηρήσει...
Ξεκίνησα να αποδέχομαι εκείνο το δυσάρεστο συναίσθημα που πήγαινε κι ερχόταν όταν πρωτοήρθα και διαπίστωσα ότι από τη στιγμή που ξεκίνησε η αποδοχή του, μέσα μου βρήκε χώρο και η ειρήνη. Σκέφτηκα πως είναι οκ και μόνος να νιώθω κάποιες φορές και πως δεν είναι κακό που μου λείπουν οι φίλοι μου. Είναι ωστόσο μια διαδικασία από την οποία πρέπει να περάσω. Δεν γίνεται αλλιώς. Έτσι μέρα με την ημέρα μαθαίνω να ζω με αυτή όλο και περισσότερο και διαπίστωσα πως όσο πιο συμφιλιωμένος είμαι με αυτό, τόσο σε πιο αραιά διαστήματα μου χτυπάει την πόρτα!
Σε πρακτικό επίπεδο τώρα:
Ξυπνάω το πρωί και παρατηρώ πως έχω αρχίσει να με προσέχω πιο πολύ. Να με νοιάζομαι... Δίνω σημασία στις ανάγκες μου και τις εκφράζω με όμορφο τρόπο και κυρίως χωρίς φόβο! Αυτές τις μέρες η αποστολή βιογραφικών έχει πάει σύννεφο. Το κάνω με αγάπη και με φροντίδα και αυτό. Δεν το βαρυγκομώ καθόλου και παραμένω αισιόδοξος. Σκέφτομαι πως αυτή την περίοδο δεν έχω δουλειά. Ε, λοιπόν αυτή είναι η δουλειά μου: η αποστολή βιογραφικών! Στέλνω, κάνω τα διαλειμματάκια μου, επανέρχομαι πάλι και συνεχίζω... Δουλεύω πολύ εστιασμένα και μεθοδικά σε αυτό το κομμάτι και επειδή είναι μια διαδικασία που παίρνει χρόνο (τόσο η αποστολή όσο και το αποτέλεσμα της) αυτό που έχω στο μυαλό μου είναι να θέσω ένα deadline μέχρι την Πρωτοχρονιά στο να στέλνω βιογραφικά απερίσπαστος για θέσεις γραφείου. Αν μέχρι τότε δεν γίνει κάτι, τότε θα ανοίξει η ψαλλίδα και θα ψάχνω για οποιαδήποτε δουλειά μέχρι να βρεθεί η κατάλληλη. Έτσι το βλέπω αυτή τη στιγμή που σας γράφω.
Την Τρίτη μάλιστα έχω ένα ραντεβού με έναν ατζέντη που σε βοηθάει στο να βρεις δουλειά στα μέτρα σου. Κάνω τις κινησούλες μου όσο μπορώ, μέχρι εκεί που μπορώ και αφήνω το τελικό αποτέλεσμα στον Θεό.
Επίσης, έχουν υπάρξει κάποιοι φίλοι από Αθήνα που όταν έμαθαν πως έρχομαι Λονδίνο, με έφεραν σε επαφή μέσω φβ με δικούς τους φίλους που μένουν χρόνια εδώ ώστε να βρεθούμε, να γνωριστούμε, να πιούμε ένα καφεδάκι... Έχω ήδη αρχίσει τις επικοινωνίες αυτού του τύπου και υπάρχουν κάποιοι που πραγματικά έχουν δείξει μεγάλη ανταπόκριση. Έχω ήδη ξεκινήσει τις επαφές μου και ομολογώ πως είναι ένα κομμάτι το οποίο δεν φρόντισα ιδιαιτέρως στην Μελβούρνη. Τώρα όμως νιώθω πως του δίνω την απαιτούμενη προσοχή χωρίς να γίνομαι όμως φόρτωμα σε κανέναν. Προσπαθώ να κρατάω την καρδούλα ανοιχτή και βλέποντας και κάνοντας...
Αυτά παιδάκια για την ώρα...
