΄Οσοι πιστεύουν ότι η ζωή είναι απλή και έτσι χρειάζεται να την βιώνουν, χωρίς πολλά πολλά...
Οι πολλές αναλύσεις βλάπτουν σοβαρά την ελπίδα...
Είναι τραγικό να παρατηρείς μέσα σου την ανισορροπία σου...καλύτερα να δεθούμε σε ένα πνευματικό όνειρο και να το αφήσουμε να μας οδηγήσει στην ομορφιά...κάπου αλλού, όχι εδώ στην γη...
Εδώ ήρθαμε για να υποφέρουμε, αλλά ο θεός μας έδωσε την ευλογία του ονείρου...Ονειρευόμαστε πως θέλαμε να ζούμε και μειώνουμε την ζωή μας και τις αποστάσεις μέσα στο όνειρο!
΄Ετσι μέσα στο όνειρο, ερωτευόμαστε, εξιδανικεύουμε, ελπίζουμε...
Δημιουργούμε μια πραγματικότητα με στιγμές ευλογίας και αποφεύγουμε μια αλήθεια με αιώνια ευλογία...
Γιατί?
Γιατί δεν έχουμε το θάρρος να αντικρύσουμε τον εαυτό μας!
΄Ηδη έχουμε σχηματίσει μια υποσυνείδητη άποψη για εμάς...ανάξιοι, αμαρτωλοί, αιώνια τιμωρημένοι να απέχουμε από την ευλογία της αιωνιότητας...Την ζητιανεύουμε στις στιγμές και την αρνουμαστε στον θάνατο...
Κάποιος να με προσέχει...να μου δείξει ότι είμαι άξια για τον θεό...Κάποιος που θα συγχωρέσει την αμαρτία μου...Η άγνοια είναι το μέσον της αγνοποίησης...Η γνώση και οι καρποί της έδιωξαν τους πρωτόπλαστους από τον παράδεισο, εγώ θέλω να παραμείνω στην άγνοια, γιατί μόνο μέσα από αυτήν συμφιλιώνομαι με τον αφέντη μου, τον δημιουργό μου, τον φόβο μου!
Οι αφυπνισμένοι είναι επικίνδυνοι...
