ΕΡΕΥΝΑ-ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΟΣ-ΕΦΑΡΜΟΓΗ

[Vasoula]

Η εσωτερική αναζήτηση του Εαυτού μας, δεν είναι αναγκασμός…
Σαφώς προκύπτει από τις εσωτερικές ελλείψεις, αν κάποιος είναι σε θέση να τις αναγνωρίσει και να ξεκινήσει το ταξίδι προς τα μέσα, με μια δυνατή λαχτάρα, που συνοδεύει πάντα την αρχή μιας έρευνας.

Ο ερευνητής έχει αυτήν την άδολη επιθυμία να εξερευνήσει τον κόσμο…
Όλες οι επιστημονικές ανακαλύψεις που ονομάσαμε εφευρέσεις, οφείλονταν σ’ αυτήν την άδολη επιθυμία για έρευνα, πιο βαθιά όμως έπρεπε να «επιστρατευθούν» και άλλες Ποιότητες του βάθους, από τον ερευνητή…
Η πίστη, η επιμονή, η υπομονή, η αφοσίωση είναι Ποιότητες που εντείνουν τον ενθουσιασμό και ανοίγουν χώρο μέσα στον ερευνητή να προσπαθήσει με μεγαλύτερο πάθος να αφοσιωθεί στην εσωτερική του έμπνευση…

Αυτές οι Ποιότητες είναι οι φάροι στον Δρόμο μας…
Το να περάσουμε από τον δύσκολο δρόμο της αμφιβολίας, του φόβου, των ελλείψεων, της σκοτεινής πλευράς του εαυτού μας, παραμερίζοντας συνεχώς το σκοτάδι, τον πόνο και την οδύνη της ίδιας μας της ασυνείδητης δημιουργίας, είναι θέμα μιας βαθύτερης και ουσιώδους ανάγκης να βρεθούμε στην Θεότητα, να βρεθούμε στο κέντρο των πάντων, όλων των Συμπάντων, όλων των Διαστάσεων του Εαυτού μας.

Υπάρχουν οι πνευματικές γέφυρες που κάνουν την σχέση με τον Εαυτό μας γενναιόδωρη. Το να πάρεις και να δώσεις με γενναιοδωρία, περιέχει αυτήν την αίσθηση ότι τίποτα ποτέ δεν θα σου λείψει και ότι όλες οι ανάγκες σου θα καλυφτούν με τον πιο ωφέλιμο τρόπο. Και αν η έρευνα προς τα μέσα αρχίζει με γενναιοψυχία προς τον Εαυτό σου, θα καταλήξει και με γενναιοδωρία προς τους άλλους.

Το να μαθαίνεις από την αρχή να διαχειρίζεσαι τις ενέργειες σου, να μην τις δαπανάς άσκοπα, ούτε να γίνεσαι φειδωλός με την απορροή τους, είναι μια παρεμφερής κατάσταση του ενθουσιασμού, που έχει ένα παιδί, που ξεκινά να ερευνά τον κόσμο του, ακόμα κι αν αυτός απλώνεται μόνο μέχρι το κρεβατάκι του…

Στην πορεία, ο ενήλικας χάνει τον ενθουσιασμό για την εξερεύνηση του Εαυτού του, γιατί όπου και να κοιτάξει βλέπει ψυχαναγκασμό, τιμωρία και αποθάρρυνση…

Η εντολή για ωρίμανση ενός ενήλικα, εξαιρεί το συναισθηματικό και πνευματικό πεδίο. Φαίνεται σαν η ωρίμανσή του να αφορά μόνο στην διανοητική του ικανότητα Και έτσι αρχίζει να γεμίζει με γνώση...Να βρίσκει όμορφα ρητά, φιλοσοφίες που τον εκφράζουν, κατευθύνσεις αγάπης που θαυμάζει…αλλά ο ενθουσιασμός, που θα τον ωθούσε στην πρακτική εφαρμογή των Ποιοτήτων της Αγάπης, απών…
Χωρίς ενθουσιασμό η κάθε εσωτερική έρευνα δεν βαθαίνει…δεν πάει μέχρι τον θεϊκό πυρήνα, όλα τα περί Θεού, διαχειρίζονται μέσα στην διανόηση, περιφερειακά και επιφανειακά μόνο…

Και αυτή η πνευματικότητα πόσο παρεξηγημένη…Τόσο παρεξηγημένη που την αναζητάμε οπουδήποτε αλλού, εκτός από μέσα μας…
Η εφαρμοσμένη θρησκεία είναι η αιτία αυτής της απώλειας…Ο πιο βαθύς πνευματικός μας Εαυτός, έγινε ένα ξένο πνεύμα, ενός ξένου θεού, που επιλέγει σε ποιον θα το στείλει…Διακρίνει, επικρίνει, συγκρίνει…

Και έτσι συναισθηματικά δεν επιτρέπουμε στην πνευματικότητά μας να εκφραστεί, γιατί ο φόβος είναι μια δυνατή κατάσταση στο τεμαχισμένο μας Είναι , και ο θεός εκεί έξω μας την έχει φυλαγμένη…

Και ο Θεός μέσα μας?

Ούτε που περνάει από τον νου του ανθρώπου, ότι αυτός που του την έχει φυλαγμένη είναι μόνο το ψέμα που αναγκάστηκε να υπηρετήσει…Σταματά την αναζήτηση γιατί θεωρεί ότι ήταν να βρει, το βρήκε…ότι ήταν να υπηρετήσει, το υπηρέτησε πιστά…

Βρήκε όλους τους άλλους, χάνοντας τον Εαυτό του…
Υπηρέτησε τον θεό, χάνοντας την πνευματικότητά του…και την ανθρωπιά του, μαζί!

Δύο κομποσκοίνια σε τιμή ενός…
Κόμπο κόμπο να μετράμε τις αμαρτίες μας…τις συγνώμες μας…τις βολές μας…
τους ευχαριστημένους ή τους δυσαρεστημένους μαζί μας…



Και ο Ποιητής είπε
>>>Εξερευνάτε ένα πρόσωπο του ουρανού και της γης και εκείνον που βρίσκεται ενώπιον σας δεν τον έχετε αναγνωρίσει και την παρούσα στιγμή δεν ξέρετε να τον βιώσετε…>>>

[Annoula]

[Sofoula]

Αχ, γλυκό μου πλασματάκι!

Στην πορεία, ο ενήλικας χάνει τον ενθουσιασμό για την εξερεύνηση του Εαυτού του, γιατί όπου και να κοιτάξει βλέπει ψυχαναγκασμό, τιμωρία και αποθάρρυνση…

Ναι, το ξέρω, είναι δύσκολο... Και αναρωτιέμαι αν μπορεί κανείς, μέσα σε ένα ασφυκτικό περιβάλλον, να βρει τον χαμένο του ενθουσιασμό...

Όμως νομίζω πως κάτι μπορεί να υπάρξει... Βλέπω την μητέρα μου, που, λέξη λέξη, ακούει πράγματα για αυτήν πρωτόγνωρα. Και νομίζω πως της βγαίνει μια μικρή, συγκαλυμμένη λαχτάρα να ακούσει περισσότερα...

Ίσως ένας καθρέφτης έξω από μας να μας δίνει την κινητήρια δύναμη να δούμε και να κάνουμε περισσότερα...

[Danielli]

[Ταρούλα]

Βασούλα

[Giotoula]

[Βικούλα]

[elenaki]

Η πίστη, η επιμονή, η υπομονή, η αφοσίωση είναι Ποιότητες που εντείνουν τον ενθουσιασμό και ανοίγουν χώρο μέσα στον ερευνητή να προσπαθήσει με μεγαλύτερο πάθος να αφοσιωθεί στην εσωτερική του έμπνευση…

Κι αναρωτιομουν τοσα χρονια γιατι εχανα τον ενθουσιασμο μου τοσο ευκολα..
Μα πως να μην τον χανω οσο οι Ποιοτητες μου ηταν θαμενες..
Πρωτο βημα ειναι να ανακαλυψεις οτι τις εχεις!Ηταν παντα εκει και σε περιμεναν και ναι ειναι δικες σου!!
Ο ενθουσιασμος σου δινει τοση ωθηση για ερευνα και εφαρμογη!!

Υπάρχουν οι πνευματικές γέφυρες που κάνουν την σχέση με τον Εαυτό μας γενναιόδωρη. Το να πάρεις και να δώσεις με γενναιοδωρία, περιέχει αυτήν την αίσθηση ότι τίποτα ποτέ δεν θα σου λείψει και ότι όλες οι ανάγκες σου θα καλυφτούν με τον πιο ωφέλιμο τρόπο. Και αν η έρευνα προς τα μέσα αρχίζει με γενναιοψυχία προς τον Εαυτό σου, θα καταλήξει και με γενναιοδωρία προς τους άλλους.

Και έτσι συναισθηματικά δεν επιτρέπουμε στην πνευματικότητά μας να εκφραστεί, γιατί ο φόβος είναι μια δυνατή κατάσταση στο τεμαχισμένο μας Είναι , και ο θεός εκεί έξω μας την έχει φυλαγμένη…

Και ο Θεός μέσα μας?

Ούτε που περνάει από τον νου του ανθρώπου, ότι αυτός που του την έχει φυλαγμένη είναι μόνο το ψέμα που αναγκάστηκε να υπηρετήσει…Σταματά την αναζήτηση γιατί θεωρεί ότι ήταν να βρει, το βρήκε…ότι ήταν να υπηρετήσει, το υπηρέτησε πιστά…

Βρήκε όλους τους άλλους, χάνοντας τον Εαυτό του…
Υπηρέτησε τον θεό, χάνοντας την πνευματικότητά του…και την ανθρωπιά του, μαζί!

Δύο κομποσκοίνια σε τιμή ενός…
Κόμπο κόμπο να μετράμε τις αμαρτίες μας…τις συγνώμες μας…τις βολές μας…
τους ευχαριστημένους ή τους δυσαρεστημένους μαζί μας…

>>>Εξερευνάτε ένα πρόσωπο του ουρανού και της γης και εκείνον που βρίσκεται ενώπιον σας δεν τον έχετε αναγνωρίσει και την παρούσα στιγμή δεν ξέρετε να τον βιώσετε…>>>

Ευχαριστω για ολο σου το Λογο..

[Λιζούλα]

[konstantinos s.]

[Θοδωράκος]

Αχ Βάσω...

[AMALIA]

[eirini]

[Ελενα Κ.]

Η πίστη, η επιμονή, η υπομονή, η αφοσίωση είναι Ποιότητες που εντείνουν τον ενθουσιασμό και ανοίγουν χώρο μέσα στον ερευνητή να προσπαθήσει με μεγαλύτερο πάθος να αφοσιωθεί στην εσωτερική του έμπνευση…

Αυτές οι Ποιότητες είναι οι φάροι στον Δρόμο μας…
Το να περάσουμε από τον δύσκολο δρόμο της αμφιβολίας, του φόβου, των ελλείψεων, της σκοτεινής πλευράς του εαυτού μας, παραμερίζοντας συνεχώς το σκοτάδι, τον πόνο και την οδύνη της ίδιας μας της ασυνείδητης δημιουργίας, είναι θέμα μιας βαθύτερης και ουσιώδους ανάγκης να βρεθούμε στην Θεότητα, να βρεθούμε στο κέντρο των πάντων, όλων των Συμπάντων, όλων των Διαστάσεων του Εαυτού μας.

Υπάρχουν οι πνευματικές γέφυρες που κάνουν την σχέση με τον Εαυτό μας γενναιόδωρη. Το να πάρεις και να δώσεις με γενναιοδωρία, περιέχει αυτήν την αίσθηση ότι τίποτα ποτέ δεν θα σου λείψει και ότι όλες οι ανάγκες σου θα καλυφτούν με τον πιο ωφέλιμο τρόπο. Και αν η έρευνα προς τα μέσα αρχίζει με γενναιοψυχία προς τον Εαυτό σου, θα καταλήξει και με γενναιοδωρία προς τους άλλους.

Το να μαθαίνεις από την αρχή να διαχειρίζεσαι τις ενέργειες σου, να μην τις δαπανάς άσκοπα, ούτε να γίνεσαι φειδωλός με την απορροή τους, είναι μια παρεμφερής κατάσταση του ενθουσιασμού, που έχει ένα παιδί, που ξεκινά να ερευνά τον κόσμο του, ακόμα κι αν αυτός απλώνεται μόνο μέχρι το κρεβατάκι του…

Βασουλα μου

ποσο τον χρειαζομουν τον Λογο σου Σ' ευχαριστω
μονο για σημερα ειμαι Ενα με τον Εαυτο μου

[VasilisM]

Ενθουσιασμός, η κινητήρια δύναμη προς τον Εαυτό