ΚΡΙΣΗ...

[Vasoula]

Να παρατηρούμε τα «τραύματα» που μας έδωσαν πίσω την Δύναμή μας και το Θάρρος μας και όχι πόσα έχουν «επουλωθεί», γιατί τότε θα αναγκαζόμαστε διαρκώς να συγκρινόμαστε…

Αυτό δεν το καταλαβαίνω... Εννοείς για τραύματα που έχουν απλά καλυφθεί και όχι επουλωθεί?
Γιατί δεν βρίσκω λόγο να αναγκάζεται κανείς σε διαρκή σύγκριση, αν παρατηρεί κανείς τι έχει θεραπεύσει.

όχι δεν μιλάω για κάλυψη...Μιλάω για επούλωση...

να μην σου πω όμως εγώ Σοφάκι μου...
καλυτερα να το παρατηρεί κανείς μέσα στην Ζωή του, για να αντιληφθεί σε τι θα οδηγηθεί, όταν βρει κάποιον που δεν έχει θεραπεύσει τα τραύματά του και ο ίδιος δεν είναι αρκετά ακέραιος (συνειδητός) στις Ποιότητες που του έφεραν τα τραύματα και η διαδικασία της Θεραπείας τους...

Οι επουλώσεις σε κάνουν και ξεχνάς πολύ εύκολα...

[CHRYSSOULA]

Όλο το κείμενο είναι ένας βαθύς διαλογισμός.....!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ένας διαλογισμός επάνω στο τι είναι τελειότητα, αναξιότητα, θυσία,γνώση, σοφία.
Κάθε φράση διευρύνει την σκέψη και ανοίγει την καρδιά γκρεμίζοντας τα οδοφράγματα και τις νοητικές αγκυλώσεις που σου δείχνουν μόνο την δυαδικότητα.Τέλειο/Ατελές
Όταν απασφαλίσεις τις κλειδαριές τότε η επιφάνεια έχει αποκτήσει μια άλλη διάσταση το ΒΑΘΟΣ και η οπτική εναρμονίζεται με την Θεικότητα......

Βασούλα,

[Βικούλα]

Όταν μπορέσουμε να νιώσουμε ασφαλείς μέσα στον Εαυτό μας, ανεξάρτητοι από τους άλλους, τότε μπορούμε να νιώσουμε Πίστη και Εμπιστοσύνη για τον Θεό, σαν αιώνιοι Αγαπημένοι του, γνωρίζοντας ότι δεν αγαπάει κανέναν λιγότερο ή περισσότερο, δεν φροντίζει κανέναν λιγότερο ή περισσότερο, δεν διακρίνει καλούς και κακούς, ατελείς και τέλειους, ηθικούς και ανήθικους, αλλά είναι η Ουσία όλων των πραγμάτων, των Όντων, των συμβάντων, των Συμπάντων, των Κόσμων...
και αν φαίνεται κριτής, είναι γιατί εμείς «κουβαλάμε» την κρίση μέσα στην άγνοιά μας για το Ποιοι Είμαστε, έχοντας γεμίσει το κεφάλι μας με θεούς, ενώ συγχρόνως έχουμε αδειάσει την καρδιά μας από την αρχέγονη Σοφία της…

Ας μην ξεχνάμε, ότι είμαστε όλοι Άνθρωποι που εργάζονται στον Δρόμο της μαθητείας τους…Και όσες φορές πέσουμε, άλλες τόσες θα σηκωθούμε…γιατί αυτό σημαίνει «μαθητεία»…

Κανείς δεν είναι καλύτερος ή υποδεέστερος από τον άλλον, ακόμα και αν είναι λίγο πιο μπροστά στον Δρόμο του…

Να παρατηρούμε τα «τραύματα» που μας έδωσαν πίσω την Δύναμή μας και το Θάρρος μας και όχι πόσα έχουν «επουλωθεί», γιατί τότε θα αναγκαζόμαστε διαρκώς να συγκρινόμαστε…

Η αυτάρκειά μας απαιτεί την «θυσία» του να μην μας ενδιαφέρει ποιόν «δυσαρεστούμε» με αυτήν...Κανείς, όμως, δεν θα μπερδέψει την αυτάρκεια, από την δήθεν σιγουριά που προκαλεί η άγνοια, όταν κανείς δεν γνωρίζει τις ελλείψεις του…

Το πρώτο πράγμα που μαθαίνει ένας Μαθητής να διακρίνει είναι τα επίπεδα αλαζονείας σε σχέση με την ταπεινότητα του…

[Sofoula]

Οι επουλώσεις σε κάνουν και ξεχνάς πολύ εύκολα...

Χμμ, ίσως τότε να μην το αντιλαμβάνομαι αυτό ως κάτι διαφορετικό.... Γιατί, σε ότι δικό μου τραύμα ήρθε θεραπεία, δεν ήταν ποτέ κάτι που δεν μου έδωσαν πίσω θαμμένες ποιότητες του Εαυτού μου.

Και δεν θα έλεγα πως αυτές ήταν οι αιτίες που με έκαναν να ξεχάσω ή να συνεχίσω να συγκρίνομαι, αλλά άλλες πληγές που ακόμα δεν έχω θεραπεύσει... Συνήθως ούτε καν εντοπίσει...

Για μένα, το να ξεχάσω πως ήμουν επειδή κάτι θεραπεύτικε, δεν ισχύει. Ισχύει το να ξεχάσω (ή καλύτερα, να ξεχαστώ) επειδή επαναπαύτηκα, γιατί φοβόμουν πως δεν θα μπορούσα να κάνω κάτι καλύτερο. Ή γιατί είχα προσδοκίες οι άλλοι να με καταλάβουν καλύτερα, χωρίς να χρειαστεί να κάνω εγώ το ίδιο. Ή κάτι τέτοιο γενικά.

Βασικά δεν καταλαβαίνω πως μπορεί να μην είσαι συνειδητός στο τι ήταν αυτό που σου έφερε Θεραπεία. Αν δεν είσαι, τότε εγώ αντιλαμβάνομαι μια κατάσταση που υπολείπεται Θεραπείας (και θα το ονόμαζα κάλυψη δηλαδή).

[Vasoula]

'Iσως, Σοφάκι μου, γιατί τα τραύματα τα κοιτάς ποσοτικά...Έχω 10 και θεράπευσα τα 7 πχ.

δεν πάει έτσι όμως...Το τραύμα μπορεί να θεραπεύτηκε αλλά να έχει 500 ρίζες μέσα σου, που σε κάνουν ακόμα μη συνειδητή...Το ίδιο τραύμα μπορεί να έχει 100 επουλώσεις...



Αν νιώθεις ότι κάποιοι "κύλοι" έκλεισαν με αδιαμφίσβητες Ποιότητες και μπορείς να νιώσεις τον άλλον στην μαυρίλα του, χωρίς να του πεις τι να κάνει, τότε παράλειψε αυτήν την πρόταση από΄το κείμενο...Δεν σε αφορά ίσως...

[Sofoula]

δεν πάει έτσι όμως...Το τραύμα μπορεί να θεραπεύτηκε αλλά να έχει 500 ρίζες μέσα σου, που σε κάνουν ακόμα μη συνειδητή...Το ίδιο τραύμα μπορεί να έχει 100 επουλώσεις...

Μμμ, κατάλαβα τι εννοείς.

Αν νιώθεις ότι κάποιοι "κύλοι" έκλεισαν με αδιαμφίσβητες Ποιότητες και μπορείς να νιώσεις τον άλλον στην μαυρίλα του, χωρίς να του πεις τι να κάνει, τότε παράλειψε αυτήν την πρόταση από΄το κείμενο..

Δεν ξέρω αν θα έλεγα με Ποιότητες, θα έλεγα όμως πως κάποια κομμάτια, κατά την Θεραπεία μου, μπήκαν σε μένα σαν Αλήθειες. Ίσως θα μπορούσα να τις εκφράσω και ως Ποιότητες, στο να νιώσω τον άλλο μέσα από μένα.

Για παράδειγμα, βλέποντας πόσο πρόδιδα τον Εαυτό μου, για χάρη ενός εγωισμού, που προήλθε από φόβο, δεν θα μπορούσα ποτέ να αντιμετωπίσω έναν εγωιστή με τον ίδιο τρόπο, όπως πριν. Η δική μου οπτική είχε αλλάξει για πάντα.

[Δωρουλα]

δεν πάει έτσι όμως...Το τραύμα μπορεί να θεραπεύτηκε αλλά να έχει 500 ρίζες μέσα σου, που σε κάνουν ακόμα μη συνειδητή...Το ίδιο τραύμα μπορεί να έχει 100 επουλώσεις...

ετσι ακριβως!!!

[elenaki]

Τι σημαίνει τελειότητα? Αν ο καθένας το σκεφτεί λίγο βαθύτερα, θα αντιληφθεί ότι δεν υπάρχει τελειότερος Άνθρωπος, από αυτόν που μπορεί να εκτεθεί με Πίστη και Εμπιστοσύνη, ακόμα και στην ατέλεια του…
Γιατί αυτός γνωρίζει ποιος Είναι και γνωρίζει επίσης ότι κανένας άνθρωπος στον κόσμο, δεν τον γνωρίζει καλύτερα, απ’ ότι γνωρίζει αυτός τον Εαυτό του.

Τα επίπεδα αυτό-εκτίμησης δεν ανεβαίνουν γιατί οι άλλοι μας θεωρούν τέλειους, αλλά γιατί εμείς νιώθουμε Πίστη, Εμπιστοσύνη και ασφάλεια μέσα στον Εαυτό μας.

Η Πίστη και η Εμπιστοσύνη μας δεν αφορά τον Θεό, αλλά τον Εαυτό μας…
Η αυτό-εκτίμηση και η αυτό-αγάπη δεν αφορά στο πόσο αγαπητοί γινόμαστε, πόσο απαραίτητοι στους άλλους, πόσο μας θαυμάζουν…
Έχει να κάνει με την κατάσταση Αγάπης που βιώνουμε, συνειδητά, μέσα στον Εαυτό μας…
Και αυτή κατακτιέται με επίπεδα…

Παρατηρω οτι οσο ζωντανευσει η αυτο εκτιμηση και η αυτο αγαπη,τοσο λιγοτερο αγαπητη και απαραιτητη γινομαι, στους καταλληλους ανθρωπους που οφειλα να αποκοπω για να βρω ακριβως αυτο
τον Αληθινο Εαυτο μου!

Η αυτάρκειά μας απαιτεί την «θυσία» του να μην μας ενδιαφέρει ποιόν «δυσαρεστούμε» με αυτήν...Κανείς, όμως, δεν θα μπερδέψει την αυτάρκεια, από την δήθεν σιγουριά που προκαλεί η άγνοια, όταν κανείς δεν γνωρίζει τις ελλείψεις του…

Το πρώτο πράγμα που μαθαίνει ένας Μαθητής να διακρίνει είναι τα επίπεδα αλαζονείας σε σχέση με την ταπεινότητα του

…

[Ελενίτσα]

Η αυτάρκειά μας απαιτεί την «θυσία» του να μην μας ενδιαφέρει ποιόν «δυσαρεστούμε» με αυτήν...Κανείς, όμως, δεν θα μπερδέψει την αυτάρκεια, από την δήθεν σιγουριά που προκαλεί η άγνοια, όταν κανείς δεν γνωρίζει τις ελλείψεις του…

[konstantinos s.]

[Μπεττουλα]

Να γίνουμε οικειοθελώς και με Συνείδηση «Μαθητές», σε ένα «Σχολείο» που μας εξελίσσει, μειώνοντας το θεατρικό δράμα της ζωής και τα επίπεδα οδύνης του. Έρχεται η Στιγμή, που κάθε ρόλος και κάθε απαίτηση γίνονται Μία Κατεύθυνση, προσανατολισμένη στην Εσωτερική Αλήθεια της Ανθρώπινης Ύπαρξης…
Δρόμος του «Μαθητή» είναι γεμάτος μαργαριτάρια Σοφίας και Αγάπης...

Το πόσο άξιοι ή ανάξιοι είμαστε για τον Θεό, μεταφράζεται σε ελλιπή Εμπιστοσύνη και Πίστη στον Εαυτό μας.

Ο αλαζονικός μιμείται τον τέλειο…Προσπαθεί διαρκώς να διατηρήσει την άποψη αυτή της τελειότητας του σε όλους όσους συναναστρέφεται…
Θυμώνει με όσους δεν συμμερίζονται την άποψή του αυτή για τον εαυτό του και τον διακατέχει ένα μόνιμο άγχος να αποδείξει…
Γίνεται επιθετικός για όποιον του αμφισβητήσει την τελειότητα που κουβαλάει…
Η ανασφάλειά του και η ελλιπής γνώση του για τον αληθινό του Εαυτό, τον κάνει να εντείνει τις προσπάθειές του να φανεί « περισσότερος» από τους άλλους…


Να παρατηρούμε τα «τραύματα» που μας έδωσαν πίσω την Δύναμή μας και το Θάρρος μας και όχι πόσα έχουν «επουλωθεί», γιατί τότε θα αναγκαζόμαστε διαρκώς να συγκρινόμαστε…

Η αυτάρκειά μας απαιτεί την «θυσία» του να μην μας ενδιαφέρει ποιόν «δυσαρεστούμε» με αυτήν...Κανείς, όμως, δεν θα μπερδέψει την αυτάρκεια, από την δήθεν σιγουριά που προκαλεί η άγνοια, όταν κανείς δεν γνωρίζει τις ελλείψεις του…

Το πρώτο πράγμα που μαθαίνει ένας Μαθητής να διακρίνει είναι τα επίπεδα αλαζονείας σε σχέση με την ταπεινότητα του…

πιο συγχρονικό δεν γίνεται.. το Σάββατο πριν έρθω στην συνάντηση ήμουν για καφέ με κάποιες κοπέλες.. όταν έφυγα από τον καφέ με είχε πιάσει έντονο χασμουρητό και εκνευρισμός.. όταν προσπάθησα να καταλάβω τι ήταν αυτό που με είχε επηρεάσει είδα πάλι την αλαζονεία μου.. επειδή έγινε συζήτηση περί ρεικι, ασθενειών και αυτογνωσίας υπήρξε μια στην παρέα που αμφισβητούσε όσα λέγαμε. ναι μεν ήταν και η δική μου ακεραιότητα ασταθής και εκνευρίστηκα που αμφισβητούσε αυτά που έχω μέσα μου σαν Αλήθεια αλλά τσίμπησα μετά την αλαζονεία μου σε διάφορα στιγμιότυπα, μάλιστα κάποια στιγμή της είπα αυθόρμητα "καλά τι δεν καταλαβαίνεις από αυτά που σου λέω?" ... είπε ο μάστερ ΄γκουρού!!!! εννοείται οτι χωρίς να το καταλάβω από εκείνη την ώρα και μετά άκουγα τον εαυτό μου να πετάει από μέσα μου συνεχώς επικριτικά σχόλια για αυτήν..

[Sofoula]

Αχαχαχα, σε νιώθω τόοοσο πολύ Μπεττούλα!

[Ταρούλα]

Μπεττουλίνι μου και εμένα πολλές φορρές ο Τάσσος με λέει " φωτεινό παντογνώστη"
και δεν καταλαβαίνω ..... γιατί

[Βικούλα]

Μπεττούλα συμβαίνει και στις καλυτερες οικογένειες που λενε!
κι εγώ το χω πάθει

[Ελενίτσα]

Α Μπεττούλα! Καλώς ήλθες στο κλαμπ!!! (στους περισσότερους έχει συμβεί τουλάχιστον μία φορά.... )
Σημαντικό είναι ότι το είδες και δεν σου άρεσε!