Η ΕΚΠΛΗΡΩΣΗ

[Vasoula]

Ο άνθρωπος έχει σώμα, νου και συναισθήματα στον φυσικό κόσμο. Ουσιαστικά δεν αναγνωρίζει κανέναν από τους τρεις, σαν φορέα εμπειριών, είναι τόσο δεδομένος ο εαυτός του, που δεν ξέρει πότε σκέφτεται με την λογική, πότε σκέφτεται με τα συναισθήματα.
΄Οταν χρειάζεται στην καθημερινότητά του να κάνει έναν υπολογισμό, χρησιμοποιεί τον ίδιον νου που τον κάνει να συγκινείται ή να φοβάται, όταν βλέπει μια ταινία ή όταν απολαμβάνει μια συντροφιά ή όταν προσεύχεται...

Οποιαδήποτε και αν είναι η δράση του, ένας νους δίνει και παίρνει ερεθίσματα και προκαλεί συναισθήματα, ευχάριστα ή δυσάρεστα.

΄Αρα πολύ εύκολα θα πιστέψει ότι ο νους του είναι ο εαυτός του.

Δεν μπορεί εύκολα να αυτο-παρατηρηθεί...Δεν μπορεί να διακρίνει ότι τις περισσότερες φορές κάτι τον ωθεί να πράξει διαφορετικά από ότι σκέφτεται και, καμιά φορά, εντελώς διαφορετικά από ότι θέλει...

Σαστίζει πολλές φορές μπροστά σε ηθικά διλήμματα και φαίνεται ότι κάτι τον παροτρύνει ή να τα παρακάμψει ή να τα ακολουθήσει πιστά, ανάλογα με την περίπτωση.
Αν τα παρακάμψει, έχει ενοχές…αν τα ακολουθήσει πιστά, δεν είναι ευχαριστημένος
Δηλαδή και στην μία και στην άλλη περίπτωση, ανεξάρτητα από το τι θα αποφασίσει να κάνει, δεν είναι πλήρης και ευχαριστημένος…

Υπάρχει, λοιπόν, μια κατάσταση που περισσότερο μοιάζει να είναι ανικανοποίητη μέσα του, ανεξάρτητα από το τι θα κάνει και είναι κάτι που δεν μπορεί εύκολα να το διαχειριστεί, μέχρι που το συνηθίζει, σαν δεδομένη κατάσταση όλων των ανθρώπων.

Το συμπέρασμά του λοιπόν, αν έκανε έναν απολογισμό αυτής της δεδομένης κατάστασης, θα ήταν, ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν μάτια, μύτη, στόμα, χέρια…έχουν λειτουργικά όργανα και μια κοινωνική ζωή που είναι σχεδόν μάταια, γιατί δεν υπάρχει ικανοποίηση μέσα σ’ αυτήν.

Ακόμα κι αν η κοινωνική του ζωή έχει διαμορφωθεί έτσι που θα όφειλε να του δίνει πληρότητα και ευχαρίστηση, ακόμα και τότε ο άνθρωπος δεν είναι ούτε πλήρης, ούτε ευτυχισμένος. Και αυτό το αποδεικνύει η ασθένεια…κυρίως αυτή, που ονομάζεται από την επιστήμη, ψυχική!

Τι σημαίνει κοινωνική εκπλήρωση?
Μια εργασία που του καλύπτει επαρκώς τις ανάγκες επιβίωσης…
Μια σχέση, που του καλύπτει επαρκώς τις ανάγκες συντροφικότητας…
Μια οικογένεια, που του καλύπτει επαρκώς τις ανάγκες της διαιώνισης…

Παραπέρα, αυτά τα τρία τα διανθίζει συνεχώς με ανάγκες που προκύπτουν, μάλλον από το πουθενά…Προσθέτει και αφαιρεί επιθυμίες, αγαθά και ανθρώπους από την ζωή του, με τόσο μεγάλη συχνότητα, που φαίνεται πια ξεκάθαρα ότι η ικανοποίηση είναι ένα όνειρο που δεν έχει τέλος, έχει τέλος όμως ο ίδιος ο άνθρωπος!

Και έτσι κυλάει η ζωή, μεταξύ επιθυμιών και ικανοποίησης

Α, ξέχασα…Κάπου μεταξύ όλων αυτών υπάρχει και ένας θεός…΄Ενας θεός που εγκρίνει την τυποποιημένη ζωή, το τυποποιημένο όνειρο, την τυποποιημένη ελπίδα, παρ’ όλα αυτά ποτέ δεν είναι ικανοποιημένος με τον άνθρωπο του, ότι και να κάνει…

Αυτά όλα δεν είναι απλοί στοχασμοί…Είναι η πραγματικότητα της ανθρώπινης ζωής! ΄Οχι όμως η αλήθεια της...

Η ελάχιστη διαφορετικότητα που διαφαίνεται να υπάρχει μεταξύ των ανθρώπων, σε όλη την Γη, δεν έχει να κάνει με τις συμπεριφορές τους, δεν έχει να κάνει με τα ήθη και τα έθιμά τους, με αυτά που πιστεύουν, με αυτά που αγαπούν, με αυτά που αποκτούν ή με αυτά που χάνουν…Δεν έχει να κάνει καν με την μόρφωσή τους και με την λογική τους.

΄Εχει να κάνει μόνο με αυτήν την αίσθηση του ανικανοποίητου…Αυτή που ωθεί τον άνθρωπο να γίνεται άπληστος!
Να έχει αυτό και να θέλει το άλλο…Να έχει το άλλο και να αναζητά το περισσότερο από το άλλο…Σαν η ζωή να γίνεται ένας στόχος, που δεν φτάνει ποτέ!

Κάποιος μπορεί να τελειώσει την ζωή του στον φυσικό κόσμο, κυνηγώντας έναν στόχο, που δεν τον έχει θέσει με σαφήνεια…

Κάποιος μπορεί να πετύχει όλους τους στόχους που έχει θέσει και παρ’ όλα αυτά να τελειώσει την ζωή του με ματαιότητα…

Και κάποιος άλλος μπορεί να μην έχει θέσει καν στόχους…

΄Όπως και να έχει όμως, κανείς δεν αναχωρεί με αίσθηση εκπλήρωσης! Πάντα, στο τέλος, κάτι θα του λείπει…

Η αίσθηση του ανικανοποίητου στους ανθρώπους είναι τόσο συνηθισμένη, όσο και η ασθένεια…
Η φθορά είναι δεδομένη, σαν φυσικό επακόλουθο της ωρίμανσης!
Και όταν προκύπτει πιο πριν, κανείς δεν μπορεί να το παρατηρήσει, πέρα από μια ρυτίδα, δυό μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια, λίγα κιλά παραπάνω, για τα οποία ευθύνεται η διατροφή, η μόλυνση του περιβάλλοντος, οι ορμόνες, το νευρικό σύστημα, η πάλη με την καθημερινότητα...

Και μέσα σε όλα αυτά, υπάρχει και ένας θεός, ο οποίος τα ευλόγησε και τα συγχωρεί μετά «θάνατον»!

Τώρα, πέστε μου, ποιος δουλεύει ποιόν!!!

Μήπως να το πάρουμε από την Αρχή, ερμηνεύοντας διαφορετικά την έννοια «εκπλήρωση»?

΄Ισως ακόμα και το Βασίλειο των Ουρανών, χρειάζεται πια διαφορετική ερμηνεία…

Γιατί φαίνεται ότι τρέφουμε έναν θεό, που δεν χορταίνει με τίποτα!

Είναι όμορφη η ζωή…Και όπως είπα

Είναι μερικά πράγματα που εμάς μας γεμίζουν πληρότητα, ενώ για τους άλλους ίσα που φτάνουν...

Ας σταματήσουμε αυτήν την ανήλεη συνήθεια, να συγκρίνουμε την πληρότητα με την εκκωφαντική ματαιότητα, που κάνει ο θόρυβος του ανικανοποίητου θεού μέσα μας!

Είναι τελικά πολύ απλά τα πράγματα! Σημασία έχει ποιόν θεό τρέφεις τελικά!

και ο Ιησούς είπε
Αυτός που δεν ελευθερώνεται από τον πατέρα και την μητέρα του, δεν θα μπορέσει να γίνει μαθητής μου!
Αυτός που δεν ελευθερώνεται από τους αδερφούς και τις αδερφές του και δεν κουβαλά τον σταυρό, όπως κουβαλώ εγώ τον δικό μου, δεν είναι αντάξιός μου..

και για να μην γίνει θρησκευτική παρανόηση με την λέξη "σταυρός", η πραγματική του ερμηνεία σηματοδοτεί την κάθετη και οριζόντια ανάπτυξη ενός Ανθρώπου, που εκπληρώνει τον Σκοπό του σαν ολοκληρωμένο Ον!

Ας μείνουμε, μόνο για σήμερα, στην Καρδιά μας

[Θοδωράκος]

[Μπεττουλα]

Σαστίζει πολλές φορές μπροστά σε ηθικά διλήμματα και φαίνεται ότι κάτι τον παροτρύνει ή να τα παρακάμψει ή να τα ακολουθήσει πιστά, ανάλογα με την περίπτωση.
Αν τα παρακάμψει, έχει ενοχές…αν τα ακολουθήσει πιστά, δεν είναι ευχαριστημένος
Δηλαδή και στην μία και στην άλλη περίπτωση, ανεξάρτητα από το τι θα αποφασίσει να κάνει, δεν είναι πλήρης και ευχαριστημένος…

Υπάρχει, λοιπόν, μια κατάσταση που περισσότερο μοιάζει να είναι ανικανοποίητη μέσα του, ανεξάρτητα από το τι θα κάνει και είναι κάτι που δεν μπορεί εύκολα να το διαχειριστεί, μέχρι που το συνηθίζει, σαν δεδομένη κατάσταση όλων των ανθρώπων.

Ακόμα κι αν η κοινωνική του ζωή έχει διαμορφωθεί έτσι που θα όφειλε να του δίνει πληρότητα και ευχαρίστηση, ακόμα και τότε ο άνθρωπος δεν είναι ούτε πλήρης, ούτε ευτυχισμένος. Και αυτό το αποδεικνύει η ασθένεια…κυρίως αυτή, που ονομάζεται από την επιστήμη, ψυχική!

΄Εχει να κάνει μόνο με αυτήν την αίσθηση του ανικανοποίητου…Αυτή που ωθεί τον άνθρωπο να γίνεται άπληστος!
Να έχει αυτό και να θέλει το άλλο…Να έχει το άλλο και να αναζητά το περισσότερο από το άλλο…Σαν η ζωή να γίνεται ένας στόχος, που δεν φτάνει ποτέ!

Είναι μερικά πράγματα που εμάς μας γεμίζουν πληρότητα, ενώ για τους άλλους ίσα που φτάνουν...

Ας σταματήσουμε αυτήν την ανήλεη συνήθεια, να συγκρίνουμε την πληρότητα με την εκκωφαντική ματαιότητα, που κάνει ο θόρυβος του ανικανοποίητου θεού μέσα μας!

και ο Ιησούς είπε
Αυτός που δεν ελευθερώνεται από τον πατέρα και την μητέρα του, δεν θα μπορέσει να γίνει μαθητής μου!
Αυτός που δεν ελευθερώνεται από τους αδερφούς και τις αδερφές του και δεν κουβαλά τον σταυρό, όπως κουβαλώ εγώ τον δικό μου, δεν είναι αντάξιός μου..

και για να μην γίνει θρησκευτική παρανόηση με την λέξη "σταυρός", η πραγματική του ερμηνεία σηματοδοτεί την κάθετη και οριζόντια ανάπτυξη ενός Ανθρώπου, που εκπληρώνει τον Σκοπό του σαν ολοκληρωμένο Ον!

Ας μείνουμε, μόνο για σήμερα, στην Καρδιά μας

μεγάλη η παράθεση αλλά... μου χτύπησε όλο...

[ΙΩΑΝΝΑ]

πολύ συγχρονικό όπως πάντα

[Ταρούλα]

Ας μείνουμε, μόνο για σήμερα, στην Καρδιά μας

[Βικούλα]

Ας σταματήσουμε αυτήν την ανήλεη συνήθεια, να συγκρίνουμε την πληρότητα με την εκκωφαντική ματαιότητα, που κάνει ο θόρυβος του ανικανοποίητου θεού μέσα μας!
Είναι τελικά πολύ απλά τα πράγματα! Σημασία έχει ποιόν θεό τρέφεις τελικά!

Ας μείνουμε, μόνο για σήμερα, στην Καρδιά μας

[Δωρουλα]

Α, ξέχασα…Κάπου μεταξύ όλων αυτών υπάρχει και ένας θεός…΄Ενας θεός που εγκρίνει την τυποποιημένη ζωή, το τυποποιημένο όνειρο, την τυποποιημένη ελπίδα, παρ’ όλα αυτά ποτέ δεν είναι ικανοποιημένος με τον άνθρωπο του, ότι και να κάνει…

Μήπως να το πάρουμε από την Αρχή, ερμηνεύοντας διαφορετικά την έννοια «εκπλήρωση»?

΄Ισως ακόμα και το Βασίλειο των Ουρανών, χρειάζεται πια διαφορετική ερμηνεία…

Γιατί φαίνεται ότι τρέφουμε έναν θεό, που δεν χορταίνει με τίποτα!

Ας σταματήσουμε αυτήν την ανήλεη συνήθεια, να συγκρίνουμε την πληρότητα με την εκκωφαντική ματαιότητα, που κάνει ο θόρυβος του ανικανοποίητου θεού μέσα μας!

και ο Ιησούς είπε
Αυτός που δεν ελευθερώνεται από τον πατέρα και την μητέρα του, δεν θα μπορέσει να γίνει μαθητής μου!
Αυτός που δεν ελευθερώνεται από τους αδερφούς και τις αδερφές του και δεν κουβαλά τον σταυρό, όπως κουβαλώ εγώ τον δικό μου, δεν είναι αντάξιός μου..

και για να μην γίνει θρησκευτική παρανόηση με την λέξη "σταυρός", η πραγματική του ερμηνεία σηματοδοτεί την κάθετη και οριζόντια ανάπτυξη ενός Ανθρώπου, που εκπληρώνει τον Σκοπό του σαν ολοκληρωμένο Ον!

Ας μείνουμε, μόνο για σήμερα, στην Καρδιά μας

[Ελενίτσα]

[nondas]

[O_ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ]

Ωραιοτατα

[konstantinos s.]

[Sofoula]

και ο Ιησούς είπε
Αυτός που δεν ελευθερώνεται από τον πατέρα και την μητέρα του, δεν θα μπορέσει να γίνει μαθητής μου!
Αυτός που δεν ελευθερώνεται από τους αδερφούς και τις αδερφές του και δεν κουβαλά τον σταυρό, όπως κουβαλώ εγώ τον δικό μου, δεν είναι αντάξιός μου..

Πες τα Δάσκαλε


Βάσω, ήθελα να ρωτήσω... Η κατάσταση της μη-εκπλήρωσης, πέρα από την συναισθηματική έλλειψη, είναι ταυτόχρονα κομμάτι της εκπαίδευσης ή/και λειτουργία του νου? Είναι η έλλειψη συνείδησης στις πραγματικές μας ανάγκες? Είναι όλα μαζί? Και κάτι άλλο?

Δηλαδή, πως να το πω... Ακόμα και αν τα έχω όλα όπως θέλω, πάντα θα βρίσκω πράγματα να μου λείπουν, να πιστεύω πως τα χρειάζομαι, να νιώθω πως δεν έχω ικανοποίηση. Τι παίζει τον μεγαλύτερο ρόλο?

[Vasoula]

Σοφάκι το ένα φέρνει το άλλο. Προσθετικά λειτουργούν με βάση τον νου που βιώνει την δυαδικότητα ασυνείδητα!
΄Ολα δηλαδή είναι στις σκέψεις μας ή έτσι φαίνεται!

Η δυαδικότητα σε κάνει να μην έχεις τον Εαυτό σου, παρά σαν μέσον ικανοποίησης!

Μεγαλύτερο ρόλο παίζει ο προγραμματισμός, στο να μην είσαι αποτελεσματικός στην Ζωή σου, γιατί μέσω αυτού αποκτάς συνειδητές ανάγκες, χωρίς να μπορείς να γνωρίζεις τις ασυνείδητες ανάγκες. Και εκεί γίνεται ο πόλεμος της εκπλήρωσης.

Είναι δύσκολο για έναν φυσικό άνθρωπο να νιώσει εκπλήρωση, αν εξαρτάται πάντα από ανάγκες πού είτε γνωρίζει, είτε δεν γνωρίζει, τον εξαρτούν από τον προγραμματισμό του.

Χρειαζεται να θυμηθεί, εν ολίγοις, ότι η δυαδικότητα που ήρθε να βιώσει, τον έκανε να πολώνεται...

[juliaL.]

Α, ρε Βάσω. Πάντα συγχρονισμένη!

[Sofoula]

Χρειαζεται να θυμηθεί, εν ολίγοις, ότι η δυαδικότητα που ήρθε να βιώσει, τον έκανε να πολώνεται...

Το ξέρω πως το έχεις ξαναπεί πολλές φορές, όμως θα μπορούσες να μου το εξηγήσεις πάλι?

Την έννοια της δυαδικότητας την καταλαβαίνω... Κάπως... Ως μια έκφραση της ύλης σε 2 αντίθετες/αλληλοσυμπληρώμενες εκφράσεις μιας κατάστασης...

Την πόλωση επίσης την καταλαβαίνω... Ως διαχωρισμό των δύο αυτών καταστάσεων (που όμως, στην ουσία, είναι ίδιες στον πυρήνα τους).

Το πως συνδέεται με την μη-εκπλήρωση δεν αντιλαμβάνομαι ακριβώς ^_^