ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ...

[Vasoula]

H μόνη δυνατότητα που έχει ο άνθρωπος να ξεφύγει από τον φόβο, είναι να ανέβει σε έναν πιο υψηλό κραδασμό, ώστε να μην μπορεί να συνδεθεί μαζί του από το στομάχι…Και τότε θα ενωθεί με την Αγάπη από την καρδιά του.

Ο νοητικός έλεγχος γίνεται μόνο από το στομάχι…
Από ένα «θέλω» που δεν είναι ανάγκη, αλλά ο φόβος το εμφανίζει σαν ανάγκη!

Ο κραδασμός της καρδιάς κάνει αυτό το «θέλω», Θέληση…

Καμιά φορά διώχνουμε ανθρώπους από την ζωή μας, γιατί μας οδηγούν στην καρδιά και κρατάμε άλλους που μας οδηγούν στο στομάχι…

Ο δρόμος της καρδιάς, ο δρόμος του υψηλότερου κραδασμού, είναι δύσκολος, γιατί χρειάζεται κυρίως θεραπεία και απεξάρτηση…

Ο φόβος είναι σαν το ναρκωτικό…Δεν κόβεται εύκολα!

Για να κάνεις κάτι ωφέλιμο για σένα, χρειάζεται κυρίως να αγαπήσεις τον Εαυτό σου…Αλλιώς το ωφέλιμο θα το εξαρτάς πάντα από τους άλλους και τις ανάγκες που θα σου δημιουργεί ο φόβος!

Οι άνθρωποι φοβούνται αυτό που χρειάζεται να αγαπήσουν και αγαπούν αυτό που πρέπει να φοβούνται…

Ετσι όπως τα φέρνει η Ζωή, η αγάπη είναι η πιο ψεύτικη κατάσταση εξάρτησης, που καλύπτει την ανάγκη της συντροφιάς…
Αυτή η ανάγκη δεν είναι αληθινή, είναι το αποτέλεσμα του φόβου της μοναξιάς!

Κανείς όμως δεν είναι αληθινά μόνος του…ενώ αντίθετα ακόμα και με συντροφιά μπορεί να βιώνει την πιο βαθιά μοναξιά στην Ψυχή του.
Υπάρχουν πολλά «υποκατάστατα» για να αγνοήσει κανείς την Ψυχή του και τα μηνύματά της.

Είναι ένα πεδίο, που οι άνθρωποι δεν έμαθαν να αφουγκράζονται…

Τους φοβίζει η Σιωπή της!

Προσπαθούν να καλύψουν συναισθηματικές ανάγκες, νοητικές ανάγκες, αλλά λίγοι υπολογίζουν τις πνευματικές τους ανάγκες!

΄Όταν θρέφουμε τις ανάγκες μας, ας παρατηρήσουμε ποιο κέντρο μας «ταϊζουμε»…

Τα κάτω κέντρα έχουν συνηθίσει στην χαμηλής δόνησης «τροφή»…
Το πρώτο κέντρο, της Εμπιστοσύνης, θα αναζητήσει τροφή, που θα καλύπτει την ανασφάλεια…
Το δεύτερο κέντρο, των διαπροσωπικών σχέσεων και της συναισθηματικής αυτάρκειας, θα αναζητήσει τροφή που θα καλύπτει την επιβεβαίωση…
Το τρίτο κέντρο, της Δύναμης και της Θέλησης, θα αναζητήσει τροφή που θα καλύπτει την επιβράβευση…

Μ’ αυτόν τον τρόπο είναι σχεδόν αδύνατον να θρέψουμε τα πάνω κέντρα με πνευματική τροφή, που αφήνουμε να εισρεύσει μέσα μας, νοητικά μόνο…

Υπάρχει ένα κέντρο που είναι το μόνο που επιτρέπει την είσοδο…Που συμφιλιώνει τα «πάνω» με τα «κάτω»…Που αφήνει τον ΄Ερωτα του Πνεύματος με την ΄Υλη να προκύψει με αυθεντικότητα και χωρίς προσδοκίες…Που ενώνει όλα τα κέντρα της Ζωής στον Θεό…

Σ’ αυτό το κέντρο η Πνευματική έμπνευση, γίνεται Αλήθεια της Ψυχής και μετουσιώνει τα συναισθήματα, σε κατάσταση Αγάπης!

Είναι το κέντρο της καρδιάς!

Εγώ το ονομάζω «κέντρο της Αλχημείας»…
Γιατί εκεί μετασχηματίζονται οι ανάγκες φόβου, σε επικοινωνία με το βαθύτερο είναι μας…με την Ψυχή μας!
Εκεί μετουσιώνονται οι λέξεις σε Λόγο…
Εκεί ερμηνεύονται οι Αρετές, σύμφωνα με τους Νόμους του Θεού και προκύπτει η ποιότητα του Ανθρώπου…

Είναι καιρός να επανεξετάσουμε, λοιπόν, το κέντρο τροφοδοσίας μας!
Η ακατάλληλη «τροφή» δεν προκύπτει από τις συνθήκες της Ζωής, ούτε από μια «χούφτα» ανθρώπους που ελέγχουν την τροφή μας!

Ο ΄Ανθρωπος δεν γεννήθηκε μόνο για να τρώει…Αν το στόμα επικοινωνεί μόνο με το στομάχι του, τότε η τροφή του θα είναι πάντα βλαπτική, ακόμα κι αν δεν ήταν γενετικά μεταλλαγμένη…

Γιατί η γενετική μετάλλαξη δεν προέρχεται από την φυσική μας διατροφή, αλλά από την πνευματική μας απώλεια…

Η μετάλλαξη του Ανθρώπου σε «ανθρώπινη μηχανή», δεν αφορά ούτε το περιβάλλον μας, ούτε την τροφή μας, αλλά αφορά κυρίως τα ναρκωτικά…Αυτήν την αθλιότητα του φυσικού κόσμου, που κοιμίζει τις Συνειδήσεις μας!

Οτιδήπότε στον φυσικό κόσμο μας εξαρτά από τον φόβο, οτιδήποτε βλάπτει τα εγκεφαλικά μας κέντρα, αντίκτυπο δεν έχει στο σώμα μας! Εκεί προκύπτει το αποτέλεσμα!
Ο αντίκτυπος αυτού του «οτιδήποτε» αφορά την Ψυχή μας!

Για να βγει κανείς από τα ναρκωτικά, χρειάζεται Θέληση κυρίως, μα και Απόφαση…

Για να βγει κανείς από τις πεποιθήσεις του, χρειάζεται τον Θεό σαν μέρος του «είναι» του και όχι σαν θρησκεία…ούτε σαν ελπίδα!

Και αν ένας ναρκομανής σωθεί από τα ναρκωτικά, με μεγάλη προσωπική προσπάθεια, για να σωθεί ο άνθρωπος από την μηχανική του ζωή, χρειάζεται να μάθει ποιος είναι, με μεγάλη Πίστη και αφοσίωση στον Δρόμο του…

Γιατί πολλοί βρίσκονται στην ζωή για να μας αγαπήσουν…
Να μας φέρουν στον ίσιο δρόμο τους!
Να μας πουν ότι το κάνουν για το καλό μας…
Να μας κρίνουν…

Αλλά κανείς από αυτούς δεν έχει βιώσει την Πνευματική Ζωή, με Αλήθεια!

Γιατί η Αλήθεια πάντα πονάει…

Και συνήθως αποφεύγουμε ότι μας πονάει…Ενώ αντίθετα βιώνουμε συνεχώς έναν ψυχικό πόνο, που τον αντέχουμε, παίρνοντας «χαπάκια» για να τον ξεπεράσουμε…

Ο φυσικός μας κόσμος έχει πολλά υποκατάστατα, που ναρκώνουν τις Συνειδήσεις μας!

Το να θέλει να βρει κανείς τον θεό, δεν σημαίνει ότι θα τον βρει κιόλας!
Συνήθως τον ψάχνουμε αλλού, από εκεί που αληθινά είναι…

Γιατί η Αποκάλυψη προϋποθέτει και το τέλος της αλαζονείας μας!

Ας ξεκινήσουμε από την Αρχή για να βρούμε την χαμένη μας Αθωότητα…

[Giotoula]

[Μπεττουλα]

΄Όταν θρέφουμε τις ανάγκες μας, ας παρατηρήσουμε ποιο κέντρο μας «ταϊζουμε»…

Τα κάτω κέντρα έχουν συνηθίσει στην χαμηλής δόνησης «τροφή»…
Το πρώτο κέντρο, της Εμπιστοσύνης, θα αναζητήσει τροφή, που θα καλύπτει την ανασφάλεια…
Το δεύτερο κέντρο, των διαπροσωπικών σχέσεων και της συναισθηματικής αυτάρκειας, θα αναζητήσει τροφή που θα καλύπτει την επιβεβαίωση…
Το τρίτο κέντρο, της Δύναμης και της Θέλησης, θα αναζητήσει τροφή που θα καλύπτει την επιβράβευση…

[Danielli]

[Δωρουλα]

[ΙΩΑΝΝΑ]

Κανείς όμως δεν είναι αληθινά μόνος του…ενώ αντίθετα ακόμα και με συντροφιά μπορεί να βιώνει την πιο βαθιά μοναξιά στην Ψυχή του.
Υπάρχουν πολλά «υποκατάστατα» για να αγνοήσει κανείς την Ψυχή του και τα μηνύματά της.

Οι άνθρωποι φοβούνται αυτό που χρειάζεται να αγαπήσουν και αγαπούν αυτό που πρέπει να φοβούνται…

[Ταρούλα]

Για να βγει κανείς από τις πεποιθήσεις του, χρειάζεται τον Θεό σαν μέρος του «είναι» του και όχι σαν θρησκεία…ούτε σαν ελπίδα!

[elenaki]

Υπάρχει ένα κέντρο που είναι το μόνο που επιτρέπει την είσοδο…Που συμφιλιώνει τα «πάνω» με τα «κάτω»…Που αφήνει τον ΄Ερωτα του Πνεύματος με την ΄Υλη να προκύψει με αυθεντικότητα και χωρίς προσδοκίες…Που ενώνει όλα τα κέντρα της Ζωής στον Θεό…

Σ’ αυτό το κέντρο η Πνευματική έμπνευση, γίνεται Αλήθεια της Ψυχής και μετουσιώνει τα συναισθήματα, σε κατάσταση Αγάπης!

Είναι το κέντρο της καρδιάς!

Εγώ το ονομάζω «κέντρο της Αλχημείας»…
Γιατί εκεί μετασχηματίζονται οι ανάγκες φόβου, σε επικοινωνία με το βαθύτερο είναι μας…με την Ψυχή μας!
Εκεί μετουσιώνονται οι λέξεις σε Λόγο…
Εκεί ερμηνεύονται οι Αρετές, σύμφωνα με τους Νόμους του Θεού και προκύπτει η ποιότητα του Ανθρώπου…

Ευχαριστω...

[Elena *]

[AMALIA]

[ALEXOULA]

[ARTYADIS]

[O_ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ]

Ολο το κειμενο θα κρατηθει στις σημαντικες σημειωσεις μου για να θυμαμαι..

[Βικούλα]

Το να θέλει να βρει κανείς τον θεό, δεν σημαίνει ότι θα τον βρει κιόλας!
Συνήθως τον ψάχνουμε αλλού, από εκεί που αληθινά είναι…

Γιατί η Αποκάλυψη προϋποθέτει και το τέλος της αλαζονείας μας!

[margaritarenia]

Γιατί η Αποκάλυψη προϋποθέτει και το τέλος της αλαζονείας μας!