ΗΡΩΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΕΛΑΣΕΙΣ...

[Vasoula]

Δυσκολος ο καιρός που είναι…
Δεν αφήνει ευκαιρία για ευκαιρία να μην φοβηθεί κανείς…

Οι προφητείες δίνουν και παίρνουν…
Πείνα, ανέχεια, σεισμοί, πλημμύρες…καταστροφή!

Ανοίγουν, λένε οι ουρανοί, να στείλουν τις «κατάρες» στην ανθρώπινη φυλή…

Το τέλος του κόσμου…

Πόλεμοι…

Εξαθλίωση…

Ο αντίχριστος…

Όλα τα κακά…άνοιξε το κουτί της Πανδώρας!

Και μας λένε…πλησιάζει ο καιρός! Ω και πόσοι δεν το λένε…
Σλόγκαν της εποχής, μαζί με το «μαζί τα φάγαμε»…

Όμως…

Ας σταθούμε λίγο σ’ αυτήν την καταστροφή…

Κάθε αλλαγή είναι ίσως μια μικρή καταστροφή, δεν είναι έτσι?

Κάτι που μας ξεβολεύει, φέρνει πόλεμο μέσα μας

Κάτι που δεν έχουμε ερευνήσει, φέρνει τρόμο

΄Οσα δάκρυα δεν χύσαμε, φέρνουν πλημμύρες

΄Οσοι θεοί υπηρετήσαμε, φέρνουν τον αντίχριστο

΄Όταν η Ψυχή δεν τρέφεται από το Πνεύμα, υπάρχει πείνα

Ναι ο καιρός έρχεται…
Γιατί η Αρχή πρέπει να εμφανιστεί…΄Όπως και να γίνει…




Υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να μείνουν στα παλιά…
Να καμαρώνουν τα παιδιά τους να παρελαύνουν
Να τιμούν τις Μνήμες των Ηρώων, το θάρρος και την αρετή, μέσα στον τρόμο…

Τα ήθη και τα έθιμα, ενός ολόκληρου αιώνα στην πλάτη μας και να ξεχνάμε διαρκώς τον όχλο, που σταυρώνει…
Δεν έχει σημασία ποιόν, σημασία έχει πως σταυρώνει…Σταυρώνει και παρελαύνει…

Δεν γυρνάνε οι ήρωες πίσω με τις παρελάσεις…Ούτε οι φιλόσοφοι γυρνάνε, με το να μνημονεύουμε τα λόγια τους…
Ούτε οι αιώνιοι Δάσκαλοι γυρνάνε, για να ζητήσουν αναγνώριση…

Η καταστροφή του κόσμου είναι μια λανθασμένη έκφραση…Κανονικά θα έπρεπε να λέγεται «η καταστροφή του κόσμου του ανθρωπάκου»…Γιατί αν είναι να επιβιώσει η Φυλή των Ανθρώπων σ’ αυτήν την διεφθαρμένη ποικιλία της μικρότητας και του βολέματος, ποιος νοιάζεται για τον κόσμο τους?


«Αν είχες επικεντρωθεί στην ουσία, θα ήσουν κύριος της ζωής σου...
…Δεν θέλεις να γίνεις αητός, Ανθρωπάκο. Γι αυτό σε τρώνε τα όρνεα. Φοβάσαι τους αητούς κι' έτσι ζεις κοπαδιαστά και κοπαδιαστά εξολοθρεύεσαι. Γιατί μερικά από τα κοτόπουλα σου έχουν κλωσήσει αυγά όρνεων. Και τα όρνεά σου έχουνε γίνει οι Φύρερ σου ενάντια στους αητούς, τους αητούς που θελήσανε να σε οδηγήσουν σε μακρινότερες, πιο υποσχετικές αποστάσεις. Τα όρνεα σε δίδαξαν να τρως ψοφίμια και να΄σαι ικανοποιημένος με ελάχιστα σπειριά σιτάρι. Σ' έμαθαν και να ωρύεσαι "Ζήτω, ζήτω, Μέγα Όρνεο!". Τώρα λιμοκτονείς και πεθαίνεις κι' ακόμη φοβάσαι τους αητούς που κλωσάνε τα κοτόπουλά σου."

Είσαι μικρός και συνηθισμένος άνθρωπος, λάβε υπόψη σου το διπλό νόημα αυτών των λέξεων, μικρός και συνηθισμένος.
Μην τρέχεις μακριά, έχε το θάρρος να κοιτάξεις μέσα σου.

Εδώ και αιώνες άνθρωποι μεγάλοι, θαρραλέοι και μοναχικοί σου λένε και σου ξαναλένε τι πρέπει να κάνεις. Μα επανειλημμένα διαφθείρεις, συρρικνώνεις και καταστρέφεις τις διδασκαλίες τους. Επανειλημμένα παγιδεύεσαι στα αδύνατα σημεία τους. Αντί να παίρνεις για γνώμονα τη μεγάλη αλήθεια, αρπάζεσαι από κάποιο ασήμαντο λάθος τους…

Για σταμάτα ένα λεπτό ,Ανθρωπακο. Δεν θέλω να σε μειώσω, θέλω μόνο να σου δείξω γιατί μέχρι τώρα δεν κατάφερες να αποκτήσεις η να διατηρήσεις την ελευθερία σου. Δεν σε ενδιαφέρει καθόλου αυτό;;…Β.Ράιχ»


Ο ήλιος θα σκοτεινιάσει…λένε!

Κι εγώ σκέφτομαι πάντα τον ποιητή…

Και Ειρήνη είναι κάτι βαθύτερο απ΄αυτό
που εννοούμε
όταν δεν γίνεται κάποτε πόλεμος.

Ειρήνη είναι όταν τ΄ανθρώπου η Ψυχή
γίνεται έξω στο σύμπαν ήλιος.
Κι ο ήλιος ψυχή μες στον ‘Ανθρωπο.


Και έτσι…

Μπορώ να πω με σιγουριά…ας μην φοβόμαστε! Κανείς πια δεν τον θέλει αυτόν τον κόσμο…Γιατί να τον συντηρούμε? Γιατί φοβόμαστε μήπως τον χάσουμε? Ποιόν κόσμο πολεμάμε και ποιόν θέλουμε να σώσουμε?
Λίγοι, πολύ λίγοι είναι αυτοί που δεν έχουν πάρει πια είδηση, ότι μεταξύ του Ανθρώπου και του Κόσμου τούτου, δεν μπορεί να μεσολαβεί ένα έθνος, μία εξουσία, μια αγωνία, ένας προδότης, ένας εχθρός…Μεσολαβεί μόνο ο Θεός…

Τουτον τον Κόσμο Θέλω!

Που έχει Αγάπη, Γενναιοδωρία και Ευγένεια…Και αυτόν θα χτίσω, δάκρυ με το δάκρυ, χαρά με την χαρά, ευλάβεια με την ευλάβεια…

Για να μπορώ να τιμήσω τους ΄Ηρωες, τους Μύστες και τους Δασκάλους, όχι με λόγια, αλλά με έναν Λόγο…Λόγο τιμής!

[Αλέξανδρος]

''Υποκειμενικό και το ένδοξον''
που λέει η ποιήτρια
( Κ.Δημουλά)

http://www.youtube.com/watch?v=8zE-5UQH ... ture=share" onclick="window.open(this.href);return false;

[O_ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ]

[AMALIA]

[Δωρουλα]

Λίγοι, πολύ λίγοι είναι αυτοί που δεν έχουν πάρει πια είδηση, ότι μεταξύ του Ανθρώπου και του Κόσμου τούτου, δεν μπορεί να μεσολαβεί ένα έθνος, μία εξουσία, μια αγωνία, ένας προδότης, ένας εχθρός…Μεσολαβεί μόνο ο Θεός…

Τουτον τον Κόσμο Θέλω!

Που έχει Αγάπη, Γενναιοδωρία και Ευγένεια…Και αυτόν θα χτίσω, δάκρυ με το δάκρυ, χαρά με την χαρά, ευλάβεια με την ευλάβεια…

Για να μπορώ να τιμήσω τους ΄Ηρωες, τους Μύστες και τους Δασκάλους, όχι με λόγια, αλλά με έναν Λόγο…Λόγο τιμής!

[ARTYADIS]

Τουτον τον Κόσμο Θέλω!

Που έχει Αγάπη, Γενναιοδωρία και Ευγένεια…Και αυτόν θα χτίσω, δάκρυ με το δάκρυ, χαρά με την χαρά, ευλάβεια με την ευλάβεια…

Για να μπορώ να τιμήσω τους ΄Ηρωες, τους Μύστες και τους Δασκάλους, όχι με λόγια, αλλά με έναν Λόγο…Λόγο τιμής!

[Ταρούλα]

[VasilisM]

Έτσι ακριβώς!

[Βικούλα]

Και έτσι…

Μπορώ να πω με σιγουριά…ας μην φοβόμαστε! Κανείς πια δεν τον θέλει αυτόν τον κόσμο…Γιατί να τον συντηρούμε? Γιατί φοβόμαστε μήπως τον χάσουμε? Ποιόν κόσμο πολεμάμε και ποιόν θέλουμε να σώσουμε?
Λίγοι, πολύ λίγοι είναι αυτοί που δεν έχουν πάρει πια είδηση, ότι μεταξύ του Ανθρώπου και του Κόσμου τούτου, δεν μπορεί να μεσολαβεί ένα έθνος, μία εξουσία, μια αγωνία, ένας προδότης, ένας εχθρός…Μεσολαβεί μόνο ο Θεός…

Τουτον τον Κόσμο Θέλω!

Που έχει Αγάπη, Γενναιοδωρία και Ευγένεια…Και αυτόν θα χτίσω, δάκρυ με το δάκρυ, χαρά με την χαρά, ευλάβεια με την ευλάβεια…

Για να μπορώ να τιμήσω τους ΄Ηρωες, τους Μύστες και τους Δασκάλους, όχι με λόγια, αλλά με έναν Λόγο…Λόγο τιμής!

ανατριχιαστικο...!!

[Ελενίτσα]

Τουτον τον Κόσμο Θέλω!

Που έχει Αγάπη, Γενναιοδωρία και Ευγένεια…Και αυτόν θα χτίσω, δάκρυ με το δάκρυ, χαρά με την χαρά, ευλάβεια με την ευλάβεια…

Για να μπορώ να τιμήσω τους ΄Ηρωες, τους Μύστες και τους Δασκάλους, όχι με λόγια, αλλά με έναν Λόγο…Λόγο τιμής!

[Αλέξανδρος]

Απο τη Μυθολογία του Μάνου Χατζηδάκι
γιατί είναι Μύθος κι Αλήθεια μαζί

''πως οι Ηρωες είναι πάντα ευγενικοί,
γεννιούνται με ένα χρυσαφένιο χρώμα...''

http://www.youtube.com/watch?v=UWVDFc3Xpyg" onclick="window.open(this.href);return false;

[Μάνος]

Μπορώ να πω με σιγουριά…ας μην φοβόμαστε! Κανείς πια δεν τον θέλει αυτόν τον κόσμο…Γιατί να τον συντηρούμε? Γιατί φοβόμαστε μήπως τον χάσουμε? Ποιόν κόσμο πολεμάμε και ποιόν θέλουμε να σώσουμε?
Λίγοι, πολύ λίγοι είναι αυτοί που δεν έχουν πάρει πια είδηση, ότι μεταξύ του Ανθρώπου και του Κόσμου τούτου, δεν μπορεί να μεσολαβεί ένα έθνος, μία εξουσία, μια αγωνία, ένας προδότης, ένας εχθρός…Μεσολαβεί μόνο ο Θεός…

Τουτον τον Κόσμο Θέλω!

Που έχει Αγάπη, Γενναιοδωρία και Ευγένεια…Και αυτόν θα χτίσω, δάκρυ με το δάκρυ, χαρά με την χαρά, ευλάβεια με την ευλάβεια…

Για να μπορώ να τιμήσω τους ΄Ηρωες, τους Μύστες και τους Δασκάλους, όχι με λόγια, αλλά με έναν Λόγο…Λόγο τιμής!

Βασούλα μου Αγαπημένη

[Βικούλα]