ΤΟ ΠΑΙΔΙ...

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ 10]

κατάφεραν???
όχι "καταφέραμε"???

Γιατί ο τραυματισμός της Ψυχής οφείλεται κυρίως σ' αυτό που μας απορρίπτει και όχι σ' αυτό που αποδεχόμαστε...

καταφέραμε

αυτό που αποδεχόμαστε όμως,το αποδεχόμαστε συνειδητά ή από συνήθεια??

Βασσούλα

[Vasoula]

Δημητράκη αποδεχόμαστε πάντα το 10% της συνειδητής ζωής...Από ΄συνήθεια, από συμφέρον, από ανάγκη, τι σημασία έχει, αφού το άλλο 90 ούτε το ξέρουμε, ούτε το αποδεχόμαστε, ούτε το θεωρούμε "εμπεριέχον"...ούτε καν άξιο έρευνας...

μέσα σ' αυτό το 90 όμως είναι και ο θεός και ο δαίμονας...Και αν υποθέσουμε ότι ο θεός δεν ενοχλεί την ελεύθερη βούλησή μας, τότε μπορείς να υποψιαστείς ποιός το κάνει...

[Ελενίτσα]

Απλά αν δεν ξέρεις πως υπάρχουν, τότε σίγουρα θα λες "κατάφεραν οι άνθρωποι", ενώ εσύ θα είσαι ικανοποιημένος από τον εαυτό ΄σου και δεν θα προσπαθείς να βιώσεις την θεραπεία σου από την αυτο-απόρριψη...

Γιατί ο τραυματισμός της Ψυχής οφείλεται κυρίως σ' αυτό που μας απορρίπτει και όχι σ' αυτό που αποδεχόμαστε...

[Danielli]

Η αυτογνωσία απαιτεί μιαν απόφαση. Η θυσία καμία…
Γιατί ποτέ δεν ερμηνεύεται σαν θυσία ό,τι συνειδητά αφήνεις πίσω σου, ακόμα κι αν αυτό είναι το πιο πολύτιμό σου!

[Δωρουλα]

Κλείσαμε τα μάτια στους βιασμούς του πιο ευαίσθητου μέρους της ανθρωπότητας…του παιδιού…και αθωώσαμε τους εαυτούς μας, ότι τάχα κάνουμε ότι μπορούμε για το καλό τους.

Μα πως μπορεί κανείς να κάνει το καλύτερο για το παιδί, αν το παιδί μέσα του είναι βιασμένο, ταλαιπωρημένο και ασθενές? ΄Ό,τι του μάθαμε, αυτό κάνει…Του μάθαμε να σιωπά μπροστά σε μια ηθική αυθεντία, για να είναι καλός άνθρωπος! Και ποτέ δεν έγινε ΄Ανθρωπος.

Αν παρατηρήσουμε λίγο περισσότερο, θα δούμε ότι οι αυθεντίες μας είπαν ψέματα…Ψέματα για τον ΄Ανθρωπο, ψέματα για τον θεό…
Και έχω την βεβαιότητα, ότι δεν το έκαναν καλοπροαίρετα…Δεν έκαναν, απλά, λάθος…

Είναι κρίμα αυτήν την εποχή να επιτρέπουμε στην αυθεντία να συνεχίζει το παραμύθι…Ο θεός των χριστιανών δυστυχώς, απέτυχε, γιατί είχε όνομα!

Αν αυτή η εικόνα μας σοκάρει, ας την βρούμε πρώτα μέσα μας! Να δούμε που θυσιάσαμε και που βιάσαμε το πιο αγνό μας μέρος! Και αν χρειαζόταν, βρε Αδερφέ!!!

Καμιά φορά τα σημάδια στο σώμα είναι απείρως πιο ανούσια, από αυτά που έχουν τραυματίσει την Ψυχή μας!

ειναι τωρα λιγος ο καιρος που εχω αναλαβει ταξεις μικρων παιδιων ηλικιας 6, 7!στο παρελθον ηταν η χειροτερη μου, εμπαινα μεσα στην ταξη και ειχα πιασει τον εαυτο μου να εχει μετατρεψει μια αληθεια σε πεποιθηση!νοητικα γνωριζα πως τα παιδια ειναι γεματα αθωωοτητα και αγνοτητα και προσπαθουσα με νυχια και με δοντια να τους φερομαι σαν τετοια ενω κατα βαθος δεν μπορουσα να το υποστηριξω καθολου, γιατι το δικο μου συναισθημα το ειχα στιμενο στα 10 μετρα συνεχως!....το παιδι μεσα μου!και οσο επεκρινα το συναισθημα μου τοσο εμπαινα στην ταξη και αυτα αντιδρουσαν οπως ακριβως μαθανε απο την οικογενεια τους και στη συνεχεια με τον τροπο που ακριβως κι εγω τους υποδεικνυα!ανταγωνισμος, αγωνια για αποδοχη, ελλειψη αυθεντικοτητας, ενδιαφερον για το τι κανει ο διπλανος τους........!


πριν λιγο καιρο εκανα το βημα και αφεθηκα!τους εδωσα αγαπη, αποδοχη και τα ειδα μεσα σε λιγες ωρες μονο συναναστροφης μαζι μου να επανερχονται στην πρωταρχικη τους μορφη, αυτη του Ανθρωπου!τερμα η αγωνια, αφου υπαρχει ενας ενηλικας που οριοθετει και χαρασει γραμμη ενοτητας, τερμα ο ανταγωνισμος....!και σκεφτομουνα πως ειμασταν και πως αυτος ο χαρακτηρας μας, ηρθε και ενταφιασε οτι πιο ομορφο υπαρχει μεσα στον Ανθρωπο!αλλα και πως επιστρεφοντας στην αγνοτητα και την αθωωοτητα η προσωπικοτητα αφηνει τα γκεμια του ελεγχου με συνοπτικες διαδικασιες πλεον, και ακολουθει με υποταγη τον Οδηγο, ανακουφισμενη!ηταν μαγικη αυτη η βιωματικη αποκαλυψη για μενα!

[Δωρουλα]

το μεταφερω απο τις Ανωτερες Επικοινωνιες

Γράφω ότι στο πεδίο του Αιώνιου, όλα είναι αθώα...

Αν καταφέρει ένας άνθρωπος να συνδεθεί με το αγνό σημείο μέσα του, την αιώνια Πηγή του, δεν θα τον ενδιαφέρει να τον αθωώσει κανένας άνθρωπος στην Γη...

[Δωρουλα]

«…αφήσατε τα παιδία και μη εμποδίζετε αυτά να έλθωσι προς εμέ…διότι των τοιούτων είναι η βασιλεία των ουρανών…»Κατά Ματθ.ΙΘ 13-15


Αιώνες παρεξήγησης και γι’ αυτό…

Τα παιδιά δεν είναι αθώα, έτσι όπως μεγαλώνουν…Ακριβώς όπως το είπες Γιώργο…
Μεγάλώνουν μέσα στην καταπίεση της διαφορετικότητας και της σύγκρισης και μαθαίνουν να ανταγωνίζονται τα πάντα στην ζωή, έτσι ώστε όταν φτάνουν στην ενήλικη ζωή τους, να έχουν μια «πλούσια» προίκα από βιώματα που δεν μπορούν να υπερβούν, ώστε να μεταβάλλουν την ζωή τους σε Ζωή…

Ο τρόπος που εκπαιδεύονται τα παιδιά είναι ο απόλυτος τρόπος να παραμείνουν σε μια συναισθηματική ανωριμότητα και να κάνουν διαρκώς απεγνωσμένες κινήσεις για να γίνουν αποδεκτά μέσα στην κοινωνία των «μεγάλων»…
Μαθαίνουν από μικρά να μην αποδέχονται τον Εαυτό τους, παρά μόνο μέσα από μια άθλια έγκριση της μαζικής αποδοχής…

Φυσικά δεν μιλούσε για αυτά τα παιδιά ο Ιησούς…
Που από ότι βλέπουμε στην διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας είναι εκείνα που κληρονομούν και μεταβιβάζουν την μιζέρια της ζωής…

Τα παιδιά, για τα οποία μιλούσε ο Ιησους, είναι εκείνα που ωριμάζουν μέσα στην αθώωση του κόσμου τους.
Τα παιδιά, για τα οποία μιλούσε ο Ιησούς, είναι εκείνα, που δεν εξαγνίζονται με σκέψεις και πράξεις, αλλά με την φωτιά του θεού…
Τα παιδιά, για τα οποία μιλούσε ο Ιησούς, είναι εκείνα που δεν γίνονται απλά κοινωνικά όντα με γνώσεις και περγαμηνές, ούτε εκείνα που προσπαθούν να ακολουθήσουν θρησκευτικά την συμπόνια προς τον πλησίον τους…

Τα παιδιά, για τα οποία μιλούσε ο Ιησούς, είναι εκείνα που η Αγάπη δεν αποτελεί γι’ αυτά τρόπο επιβίωσης, σκοπού ή μεγαλοπραγμοσύνης, αλλά είναι η ουσία της Ζωής που εξελίσσεται μέσα τους…

΄Εχεις δίκιο Γιώργο που είπες ότι ξαφνιάστηκες από την συμπόνια των παιδιών στο συγκεκριμένο θέμα…Εχεις δίκιο για την σκληρότητα και τον εγωισμό που μαθαίνουν να αναπτύσσουν στην σχέση τους με τους άλλους…

Αυτή είναι η ανθρωπότητα…Αποτελείται από ανώριμους ενήλικες, που διαρκώς προσπαθούν να γινουν ώριμοι ενήλικες και εκεί το χάνουν…
Γιατί αναπτύσσονται με τον νου…αντί να αναπτυχθούν με το πνεύμα τους…

Δεν είναι τα παιδιά αθώα, ούτε αυτό μας είπε ο Ιησούς…
Βέβαια ο καθένας το παίρνει όπως θέλει και τον βολεύει…

Ο ΄Ανθρωπος είναι παιδί αγνό…Κανένας άλλος, όσο κι αν προσπαθήσει, όσο και αν το πιστεύει, δεν μπορεί κατ’ αρχήν να αθωώσει τον Εαυτό του, αν η αθώωση περνά μέσα από την άθλια ηθική που του έμαθε η θρησκεία του…

Η ενότητα δεν αφορά μόνο την σχέση μας με τον Θεό, αλλά και την σχέση μας με τον ΄Ανθρωπο…Τον πιο βαθύ και αγνό πυρήνα της ΄Υπαρξής μας, που δεν μπορεί να αφυπνιστεί, παρά μόνο αν βρεθεί κάποιος και τον εμπνεύσει να το κάνει…

Για μένα αυτή η έμπνευση ήταν ο Ερωτας της Ψυχής Μου…
΄Ηταν ο ΄Ανθρωπος…που όλοι προσπάθησαν να τον κάνουν θεό...

και αυτο...!

[Βικούλα]

Δωρούλα

[Μπεττουλα]

΄Οσο η εφαρμογή της αλήθειας διαφεύγει ακόμα και από το πιο ελάχιστο μέρος του Εαυτού μας, τότε είναι η στιγμή να απολογηθούμε…αν φυσικά το παρατηρήσουμε! Αλλιώς θα βάζουμε τους άλλους διαρκώς να μας απολογούνται…

Η αυτογνωσία απαιτεί μιαν απόφαση. Η θυσία καμία…
Γιατί ποτέ δεν ερμηνεύεται σαν θυσία ό,τι συνειδητά αφήνεις πίσω σου, ακόμα κι αν αυτό είναι το πιο πολύτιμό σου!

΄Ερχεται ο καιρός πια, και πολύ γρήγορα μάλιστα, που χρειάζεται να επανεξετάσουμε τι αποφασίσαμε και τι θυσιάσαμε…Η διαφορά μεταξύ τους είναι μόνο ΜΙΑ ΕΠΙΛΟΓΗ…

Μία επιλογή Ψυχής!

[O_ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ]

Δωρακι τι ομορφα..

[VasilisM]

Δωράκι τι όμορφο μοίρασμα

[Ταρούλα]

Δωράκι

[AMALIA]

Δωρακι γλυκο!

[Δωρουλα]

[Vasoula]

γλυκούλι μου!