θέλω-πρέπει

[Vasoula]

διάβασα ξανά όλα τα θέματα που έχω ανοίξει, εδώ στο μέρος της αυτογνωσίας και σκέφτηκα "πως με αντέχουν θεέ μου"

συνεχώς και συνεχώς, ακόμα και αν είναι με άλλα λόγια, τα ίδια και τα ίδια...

εγώ λέω και εσείς ορίζετε τα θέλω σας...

Θέλω να νιώσω τον θεό
θέλω να θυμηθώ
θέλω να εμπιστευθώ ξανά την ροή της ζωής
θέλω να νιώσω Αγάπη
θέλω να ζήσω
θέλω να ακούσω την εσωτερική μου φωνή
θέλω...και τι δεν θέλω

πνευματικές οριοθετησεις, αυθεντικές κατά κάποιο τρόπο, στην σχέση επιθυμίας και θέλησης

έχετε άραγε αναρωτηθεί τι διαχωρίζει το θέλω αυτό από αυτό που πραγματικά σας συμβαίνει?

Τι επεμβαίνει αόρατα και τα θέλω όλα μένουν απόηχος?

Κάποιος θέλει να είναι ευγενικός και γεμάτος αγάπη για τους άλλους...θέλει και είμαι σίγουρη πως θέλει...

όμως δεν είναι...

και αυτό είναι το μόνο σίγουρο...

μόλις θιχτούν τα προσωπικά του "συμφέροντα" τότε ύπάρχει κάτι απροσδιόριστο που τον κάνει να μην θέλει να είναι ευγενικός και γεμάτος αγάπη....


τι είναι αυτό?

τι επιδρά σ' αυτό το θέλω το Ανθρώπινο και το κάνει απάνθρωπο?

Κάποιοι λένε ότι δεν πρέπει να υπάρχουν τα "θέλω", ούτε τα "πρέπει", για να έχει ο άνθρωπος ισορροπία...

Μα δεν είναι έτσι...

Και τα ΄"θέλω" και τα "πρέπει" φαίνεται να είναι μέρος μιας διαδικασίας που κανείς δεν αντιλαμβάνεται, όμως υπάρχει και μάλλον έχει κάποιο σκοπό...

Τι εξυπηρετούν δεν ξέρουμε...ίσως γι' αυτό και θέλουμε γρήγορα, συνήθως βιαστικά, να βρεθούμε στην κατάσταση του "μη-θέλω" και του "μη-πρέπει", θεωρώντας ότι θα λυτρωθούμε...

όμως όλα ορίζονται από ένα "θέλω"...

θέλω να βρεθώ στην κατάσταση του "μη-θέλω"...

Μα αυτό είναι αδύνατον...αδύνατον εντελώς!

Ακόμα και η δημιουργία ολοκληρη μια θέληση αφορά και δεν εξετάζω το ποιός θέλει, αλλά το ότι θέλει, θέλησε και θα θέλει...

όλη η δημιουργία βασίζεται επίσης σε ένα "πρέπει"...αλλιώς δεν θα υπήρχαν οι συμπαντικοί Νόμοι...
και επίσης δεν εξετάζω ποιός όρισε το "πρέπει", αλλά ότι το όρισε...

αυτός όμως που όρισε το "θέλω" και το "πρέπει" και που μας φαντάζει απόμακρος και σοφός, ξεκίνησε και τα δύο από μια ουσία που προφανώς ήταν σημαντική για την τάξη, την ομορφιά και την μεθοδικότητα των πάντων...ξεκίνησε από την Αγάπη.

Πως στο καλό η Αγάπη, σαν κέντρο βάρους των πάντων, έγινε ένα απλό συναίσθημα, ακόμα αναρωτιέμαι...

Δεν νομίζω να πιστεύει κανείς ότι ο δημιουργός ξεκίνησε την δημιουργία του με συναισθηματικά κριτήρια...Νομίζω περισσότερο ότι αφέθηκε στην Ουσία του και την πίστεψε σαν αυθεντική, οπότε όλα δημιουργήθηκαν από ΄την Ουσία του...

και αν ο άνθρωπος δεν μπορεί να δημιουργήσει, θεωρώ ότι του λείπει η Πίστη αυτή στο αυθεντικό του "κάτι"...στην Ουσία του.


θεωρεί Ουσία αυτό που βρίσκεται έξω του ή κάνω λάθος?


Ε παιδιά, όλα καλά?



μια Carmina Burana ταιριάζει και με το θέμα μας ε?

http://youtu.be/vQ6oTVUmws0" onclick="window.open(this.href);return false;

[O_ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ]

Εμεις πως σε αντεχουμε βρε βασουλα?
Εσυ πως αντεχεις και ακουραστη να μας τα λες ξανα και ξανα

Βασουλα μου ερωτησουλα...
Ναι να γινουμε αγαπη δεν ξερω ομως αν μπορεσουμε ποτε να βγαλουμε στην ακρη τα θελω και τα πρεπει οσο ζουμε στο υλικο επιπεδο.
Δεν πρεπει να προστατεψουμε και τον εαυτο μας ομως?
Νιωθω οτι αν γινεις αγαπη για ολους θα υποφερεις,θα σε χτυπησουνε ο καθενας με τον τροπο του.

το κομματι παντως δεν κολαει
Οχι τουλαχιστον αυτη η εκτελεση..

Edit...
Αυτη την εκτελεση καλυτερα
http://www.youtube.com/watch?v=QEllLECo4OM" onclick="window.open(this.href);return false;

[ΙΩΑΝΝΑ]

όλο το πόστ μιά γερή τηγανιά

θα επανέλθω μόλις σκεφτώ κάποιες φράσεις που μου με προβλημάτισαν

ευχαριστώ Βασούλα για την τηγανιά

[Vasoula]

Νιωθω οτι αν γινεις αγαπη για ολους θα υποφερεις,θα σε χτυπησουνε ο καθενας με τον τροπο του.

μάλλον ξεχνάς, Τασούλη, ότι η Αγάπη είναι Δύναμη...

οι άλλοι μπορούν να σε βλέπουν όπως θέλουν...Το θέμα είναι πως είσαι Εσύ...

Αν βρεθείς στην κατάσταση της Αγάπης, όλα θα έχουν το Νόημα και τον Σκοπό τους


Κάποιος με ρώτησε στο φβ τι πρέπει να επιλέξει "Αγάπη" ή "Δύναμη"...και επειδή δεν του απάντησα όπως ήθελε, με έβρισε, με διέγραψε και με επέκρινε...

Ε και? σε ρωτάω τώρα εγώ με την σειρά μου...

Δεν αναζητάς την Αγάπη για να αποκτήσεις Δύναμη, γιατί τότε αλλοιώνεις τον Σκοπό της Ουσίας Σου...

[O_ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ]

Αν βρεθείς στην κατάσταση της Αγάπης, όλα θα έχουν το Νόημα και τον Σκοπό τους

Αυτο μου φερε μια εικονα στον νου μου τωρα βασουλα μου..
Σαν ενα δεντρο που το φυσαει ο Ανεμος,λυγιζει μα δεν σπαει...
Χανει τα φυλλα του...
Θα χασει και καποιο κλαρι του αλλα θα ξανα ανθισει την ανοιξη...
Δεν θα ξεχασει αυτο που ειναι πραγματικα ε?

Καπως ετσι δεν ειναι βασουλα μου?
Οταν εισαι Αγαπη

[Vasoula]

Nαι Τασούλη μου, έτσι...

πολλές φορές φαίνεται σαν "θυσία"...Θυσιάζεις το φαινομενικό έναντι του αληθινού...

οι άλλοι το λαμβάνουν σαν "θυσία" δηλαδή, όχι εσύ!

το αληθινό φαίνεται σε πολλούς απειλητικό! Γιατί απλά είναι διαφορετικό από την φαινομενική του φύση...


Γι' αυτό...Δεν αλλάζει η ζωή στον φυσικό κόσμο, αλλά Εσύ!

[Vasoula]

ωραία και η εκτέλεση που έβαλες...

ποιά η διαφορά

[O_ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ]

Ναι στον φυσικο κοσμο αυτο μεταφραζεται οτι εισαι αδυναμος
Οτι δεν ειναι μπιτακι χορευτικο,ειναι ποιο επικο ρε παιδακι μου

[Vasoula]

Ναι στον φυσικο κοσμο αυτο μεταφραζεται οτι εισαι αδυναμος

ναι αλλά δεν θα χάσεις την ισορροπία σου ανάλογα με το πως σε "ερμηνεύει" ο άλλος, αν έχεις την δική σου Λογική Ερμηνεία, που αντικατοπτρίζεται στην ίδια σου την Ζωη...

άσε τους να πιστεύουν ότι θέλουν...δεν σε ενοχλούν, δεν τους ενοχλείς...Αν σε ενοχλήσουν είναι γιατί κάτι είδαν σε εσένα, αλλιώς θα σε άφηναν στην ησυχία σου...Με τους "ασήμαντους" και "ανώνυμους" κανείς δεν ασχολείται ε?

Οτι δεν ειναι μπιτακι χορευτικο,ειναι ποιο επικο ρε παιδακι μου

ααααα, όμως εγώ γι' αυτο το "μπιτάκι" το επέλεξα γιατί θυμήθηκα την δασκάλα μου στον χορό που μου έχει πει να ακολουθώ το μπιτ του ήχου με το σώμα μου...

[Μπεττουλα]

εμένα πάντως νομίζω οτι με φοβίζει η κατάσταση του να μην έχεις θέλω και πρέπει.. όχι τόσο για τα πρέπει όσο για τα θέλω.. καταλαβαίνω οτι αν φτάσεις στην κατάσταση του να μην έχεις θέλω και πρέπει ελάχιστα έως καθόλου θα σε ενοχλεί αφού απλά θα Είσαι αλλά είναι σαν να έχω μπροστά μου μια σκάλα και στο τέρμα πάνω να βλέπω αυτόν τον Εαυτό που δεν έχει θέλω και πρέπει, είναι αδιάφορος όπως πολλοί χαρακτηρίζουν αυτή την κατάσταση, αλλά εγώ που είμαι εδώ κάτω και τον κοιτάω λίγο με φοβίζει αυτή η αδιαφορία... αλλά νομίζω οτι το κλειδί είναι στην βιωμένη απόσταση από το εδώ στο εκεί πάνω.. (μεταφορικά μιλώντας!)

[O_ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ]

Tα θελω δεν νομιζω πως θα θελα να τα αφησω στην ακρη τωρα που το σκευτομαι...
Μου αρεσει να θελω

Τα πρεπει ελπιζω να τα πεταξω απο πανω μου

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ 10]

διάβασα ξανά όλα τα θέματα που έχω ανοίξει, εδώ στο μέρος της αυτογνωσίας και σκέφτηκα "πως με αντέχουν θεέ μου"

Ε παιδιά, όλα καλά?



μια Carmina Burana ταιριάζει και με το θέμα μας ε?

http://youtu.be/vQ6oTVUmws0" onclick="window.open(this.href);return false;

Βασσούλα μου,καταρχήν ευχαριστώ
Στρίβαμε πάλι,έ
Δεν θα απαντήσω,σήμερα επί της ουσίας γιατί διαβάζω,αλλά
σου στέλνω αγωνιστικούς χαιρετισμούς

[Ταρούλα]

Προσπαθώ να αφουγκράζομαι τα "θέλω" μου, να ακολουθώ την εσωτερική φωνή που μου ψιθυρίζει... δημιούργησε τη ζωή σου.

Αξιολογώ και τα "πρέπει" για να μπορώ να συνεργάζομαι και με τις "εξωτερικές φωνές",
αλλά πάντα με ρωτάω: "θέλω να πρέπει"?

Μ' αυτόν τον τρόπο προσπαθώ να καλύπτω τις υλικές μου ανάγκες, αρχικά ξεχωρίζοντας την αλήθεια από τη ψευδαίσθηση
και τελικά επιλέγοντας.

[Vasoula]

εμένα πάντως νομίζω οτι με φοβίζει η κατάσταση του να μην έχεις θέλω και πρέπει..

μα αυτό λέω Μπεττούλα...

Είναι σωστό αυτό? να μην έχεις θέλω και πρέπει, όταν όλη η Δημιουργία βασίζεται σε μια Θέληση και ένα Πρέπει?

θεωρείς ότι θα μπορούσαμε να ζήσουμε χωρίς "θέλω" και χωρίς "πρέπει"?

το ένα δηλώνει Απόφαση και το άλλο Σταθερότητα...


εμείς τα κάναμε μπάχαλο, τα ρήματα δεν φταίνε για τα πρότυπα που τους κόλλησαν, σε ένδειξη του κάλπικου που αντιπροσωπεύουν στην ζωή μας...

όσο γι' αυτό που κοιτάς πάνω και σε φοβίζει, δεν νομίζω ότι σε φοβίζει το πάνω, αλλά ότι αυτό που θα γίνεις εκεί, θα κριθεί από ένα σύνολο που υπολογίζεις σαν σημαντικό, ενώ την ίδια στιγμή θέλεις να ανέβεις εκεί, για να το αποφύγεις...

[Μπεττουλα]

όσο γι' αυτό που κοιτάς πάνω και σε φοβίζει, δεν νομίζω ότι σε φοβίζει το πάνω, αλλά ότι αυτό που θα γίνεις εκεί, θα κριθεί από ένα σύνολο που υπολογίζεις σαν σημαντικό, ενώ την ίδια στιγμή θέλεις να ανέβεις εκεί, για να το αποφύγεις...

εννοούσα ότι με φοβίζει να γίνω ένας εαυτός χωρίς θέλω και πρέπει ( αυτός εκεί πάνω) αλλά έτσι όπως το έθεσες τηγανιά μυρίζομαι χωρίς να την πιάνω απόλυτα!! το κομμάτι της αποφυγής δηλαδή.. μήπως μπορείς να το εξηγήσεις λίγο παραπάνω??