Τι συμβαίνει?

[Vasoula]

Μπεττούλα αρκέσου σ' αυτό το λίγο που έχουμε μοιραστεί εδώ μέσα

αφορά όλο τον Δρόμο ΑΓΑΠΗ-ΣΟΦΙΑ αυτό που ζητάς...

[Μπεττουλα]

εντάξει τότε θα περιμένω τη σειρά μου....

[ΙΩΑΝΝΑ]

Βάζεις έναν πήχυ ψηλά και αδιαφορείς αν μπορείς να τον φτάσεις, με αποτέλεσμα να περνάς πάντα από κάτω του...

τώρα πρόσφατα συνειδητοποίησα ότι και εγώ το έκανα αυτό το λάθος και δεν το έβλεπα και όλας

[Vasoula]

Ιωαννούλα, μα αυτό ακριβώς σημαίνει "λαθος"

το ότι κάνεις κάτι που σε "πολεμάει" και δεν το βλέπεις...Σταματά να είναι λάθος όταν το δεις και το επαναφέρεις στην ορθή του λειτουργία...

Τα λάθη που καταγράφουν οι άλλοι, γράφτα στα παλιά σου τα παπούτσια...Η συνειδητοποίηση ανοίγει τις "πόρτες του παραδείσου", να το ξέρεις!

[ΙΩΑΝΝΑ]

ναί μπορώ να πώ ότι κάποιες αλήθειες που βλέπω τώρα τελευταία με λυτρώνουν γιατί διαισθανόμουνα ότι κάτι κάνω λάθος ώσπου έμεινα στην σιώπη και στην παρατήριση για να το εντοπίσω.
δεν υπάρχει λόγος να τρελαίνω τον εαυτό μου τόσο βάναυσα με το να θέλω να δουλέψω ταυτόχρονα όλα τα θέματα που μου προκύπτουν.
κάπως έτσι ήμουνα το τελευταίο διάστημα
με την σκέψη και τον πανικό για το τι να πρωτοδουλέψω από τα θέματα που μου προέκυψαν.

[Ταρούλα]

Το παρελθόν μου... κάθε πόνος.... κάθε θυμός.... κάθε δάκρυ, ήταν η ώθηση για να δω ότι κάτι πρέπει
να αλλάξω στη ζωή μου.

Νιώθω ευγνωμοσύνη γι' αυτή τη διαδρομή, γιατί με "ανάγκασε" ν' αναζητήσω....... και το κυριότερο
να έχω μέτρο σύγκρισης.

Νιώθω το Είναι μου να φωνάζει : Μάθε την Αγάπη από την Αρχή!!!

[Μπεττουλα]

Νιώθω το Είναι μου να φωνάζει : Μάθε την Αγάπη από την Αρχή!!!

Θέλω να σε γνωρίσω Θεέ μου για να ξαναθυμηθώ την Αγάπη!

[Vasoula]

Αχ βρε κορίτσια...

κάθε φορά που ένας άνθρωπος κατανοεί πως η Αγάπη τον φέρνει ολοένα και πιο κοντά στο μέσα του, και όσο έρχεται ολοένα και πιο κοντά στο μέσα του, έρχεται ολοένα και πιο κοντά στον θεό, ανοίγουν οι ουρανοί της Καρδιάς Μου...

Με πλημμυρίζει όλη αυτή η ευλογία της "θεραπείας" και νομίζω ότι είναι αυτές οι στιγμές που καταλαβαίνω τι θα πει ευτυχία μέσα από την εκπλήρωση.

Δύσκολα οι άνθρωποι καταλαβαίνουν ότι με την προσωπικότητα τους δεν μπορούν να νιώσουν τον θεό, γιατί υπάρχουν μέσα τους τοίχοι και δωμάτια που έχουν χτίσει, χωρίς ήλιο, χωρίς αγάπη, χωρίς συμπόνια, κυρίως για τον Εαυτό τους.

Αυτός ο Δρόμος δεν έχει να κάνει με την απλή αυτοεκτίμηση...Δεν έχει να κάνει με το να δίνουμε στον Εαυτό μας συναισθηματική τροφή για να αναπληρώσουμε τα αισθήματα της ανεπάρκειας. ΄Εχει να κάνει με μια πιο "ώριμη" Αγάπη...Να νοιαζόμαστε για την ανάπτυξή μας με τέτοιο τρόπο, ώστε να μην αποφεύγουμε την δυσαρέσκεια ή τον πόνο που μας προκαλεί η αληθινή μας κατάσταση.
Η απώλεια του θεού μέσα μας, έχει να κάνει πρωτίστως με την απώλεια του Εαυτού μας, όταν μένουμε με αλαζονεία σ' αυτό που νομίζουμε σαν Εαυτό και παραβλέπουμε που τον έχουμε χάσει...

Το να γίνει κανείς αρωγός βοήθειας των ανθρώπων είναι το πιο εύκολο...΄Εχουμε αρκετά "εγχειρίδια" από την θρησκεία και την κοινωνία που αν τα ακολουθήσουμε κατά γράμμα, μπορούμε να είμαστε αποτελεσματικοί στο "αγάπα τον πλησίον σου"...
Για το πως θα γίνουμε όμως αποτελεσματικοί στο "σαν τον Εαυτό σου", δεν υπάρχει εγχειρίδιο...
Και εκεί χάνουμε τον Εαυτό μας και ενίοτε τον θεό, για τον οποίον θεωρητικά πάντα, εκπληρώνουμε με πράξεις μέγιστης αλαζονείας, την Αγάπη, χωρίς Σοφία...

Δεν υπάρχει αποτέλεσμα για να φτάσουμε μέσα στον Δρόμο μας...Ούτε χρόνος...
Δεν υπάρχει ούτε επίτευγμα...Και κυρίως δεν υπάρχει αμοιβή...

Συνήθως ασυνείδητα οι άνθρωποι περιμένουν το αποτέλεσμα...και όσο αυτό αργεί, τόσο απογοητεύονται...

Το "πάθος" και ο ΄Ερωτας για τον θεό, το να θέλεις να λιώσεις μέσα στην Παρουσία εντός Σου, να ολοκληρωθείς μέσα στο Ενα, είναι η υψηλότερη "αμοιβή", γιατί σε κάνει Συνειδητό στον Εαυτό Σου...Και τότε είσαι Συνειδητός στην Ζωή...και τότε μόνο μπορείς να είσαι αποτελεσματικός στην Δράση της Εκπλήρωσης, που τα όριά της δεν σε περιορίζουν πια σε μια φυσική πραγματικότητα, αλλά σε διευρύνουν σε μια πνευματική Αλήθεια...

[Stefanos]

Πόσο όμορφα μιλάει αυτή η γυναίκα ...
Κάθε φορά που διαβάζω θέλω όλο και πιο πολύ...
Αλλά ήμουν ένα πουλί που μου δέσανε τα φτερά την στιγμή που γεννήθηκα !!!
Με μάθανε να περπατώ, να τρέχω να μιλάω και ότι τα φτερά είναι μόνο ξύσιμο και για σκούπισμα.
Όλοι στην οικογένεια μου μόνο περπατούσαν, στο σχολείο μου το ίδιο, αργότερα στο στρατό το ίδιο, όπου και αν πήγα ότι και αν έκανα μόνο περπατούσαν , άντε και μερικοί τρελοί τρέχανε.
Έμενα όμως κάτι με ενοχλούσε ,δεν μου άρεσε να περπατάω. Αναρωτιόμουνα γιατί να έχω κάτι περιττό επάνω μου ;;;
Κάποτε η καλή μου η μοίρα με πήγε στο Χαλάνδρι και συνάντησα μια κουκουβάγια , εγώ ήμουν τσίρος !!!
Από την πρώτη στιγμή μου κίνησε την περιέργεια ,,, Ήταν γεμάτη Σοφία και μιλούσε καταπληκτικά και σε κάποια από όλες τις κουβέντες μας μου είπε ότι τα φτερά τα χρειαζόμαστε για να πετάμε !!!
Τι λέει η τρελή, λέω και έφυγα ...
Με έτρωγε όμως μέσα μου , και ξαναπήγα.
Αυτή τη φορά μου εξήγησε πως πετάνε...
Έφυγα Ξανά...
Βέβαια με έτρωγε μέσα όλο και πιο πολύ.
Πήγα λοιπόν και τρίτη φορά για τον ίδιο λόγο...
Αφού με αγκάλιασε με τα φτερά της μου είπε σε αγαπάω και πέταξε !!!
Ήρθε δίπλα μου και μου είπε το ίδιο μπορείς να κάνεις και εσύ φτάνει να δείξεις εμπιστοσύνη στον εαυτό σου και να τον αγαπήσεις.
Έφυγα τρελαμένος ,αλλά και με χαρά για αυτά που μπορούσαν να κάνουν τα φτερά !!!
Θέλησα να μοιραστώ αυτά που είχα βιώσει αλλά η κρίση των δικών μου ανθρώπων με έκανε να νιώθω τρελός.
Μέσα στην τρέλα μου όμως είχα μια μεγάλη φαγωμάρα ...
Ήθελα να πετάξω...
Ξεκίνησα λοιπόν να προσπαθώ να πετάξω ...
Στην αρχή όλο χτύπαγα και έπεφτα , βλέπετε τα φτερά δεν είχαν την υποδομή να με βοηθήσουν .
Ξαναπήγα στη κουκουβάγια και μου είπε ότι χρειάζεται χρόνος, νέα εκπαίδευση εμπιστοσύνη και αγάπη στον εαυτό σου για να το καταφέρεις.
Συνέχισα την προσπάθεια μέχρι που πέταξα το πρώτο μέτρο και μετά πάλι τούμπα !!!
Ε και τι με αυτό !!!
Πέταξα και πλέον τίποτα δεν με σταματά, για να μάθω ...
Ούτε οι αποτυχίες μου ούτε η κρίση των τρίτων ΓΛΥΚΙΑ ΜΟΥ ΚΟΥΚΟΥΒΑΓΙΑ !!!

[AMALIA]

[O_ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ]

[Δωρουλα]

[ALEXOULA]

[ARTYADIS]

:lol: :lol:

[ΙΩΑΝΝΑ]