Στενές σχέσεις μπορεί να υπάρχουν και ανάμεσα σε κλέφτες.
Είναι αλήθεια, ότι ένας τέτοιος δεσμός λειτουργεί σαν μια δύναμη, αλλά αφού δεν είναι ακαταμάχητη, δεν φέρνει καλή τύχη. Κάθε συνεργασία πάνω στην βάση των κοινών συμφερόντων κρατάει μόνο ως ένα ορισμένο σημείο. ΄Οπου τα συμφέρονται είναι διαφορετικά, η συνεργασία σταματάει και η πιο στενή φιλία μπορεί αμέσως να μετατραπεί σε μίσος!
Ο δεσμός είναι στέρεος και υπερνικά κάθε εμπόδιο, μόνο αν βασίζεται στην σταθερότητα και σε ό,τι είναι αυθεντικό.
Η πνευματική έλξη ξυπνάει μέσα στους ανθρώπους την ανταποκριση. ΄Οπου τα αισθήματα εξωτερικεύονται με αλήθεια και παρρησία, όπου οι πράξεις είναι καθαρή έκφραση των συναισθημάτων, εκεί ασκείται μια μυστιριώδης πλατειά επιρροή. Στην αρχή επηρεάζει εκείνους που είναι εσωτερικά ευαίσθητοι, αλλά ο κύκλος μεγαλώνει όλο και περισσότερο.
Η ρίζα όλων των επιρροών βρίσκεται στην εσωτερική ύπαρξη του Ανθρώπου. Το αποτέλεσμα της αληθινής και σθεναρής έκφρασης είναι μεγάλο. Το αποτέλεσμα δεν είναι τίποτα άλλο, παρά η αντανάκλαση που εκπορεύεται από την ίδια την καρδιά του ατόμου.
Η σκόπιμη επιδίωξη ενός αποτελέσματος καταστρέφει την δυνατότητα να το πετύχεις...
Ι ΤΣΙΝΓΚ
φέρνω έξω αυτόν τον διάλογο, γιατί προέκυψαν αυτές οι απογοητεύσεις και στις δύο ομάδες Αγάπη-Σοφία...
για να ξεκινήσει μια συζήτηση, από όλους...
νιώθω ότι δεν έχει νόημα να μιλάς στους ανθρώπους
πονάει η καρδούλα μου
λύγισα
Παιδιά, δεν μπορώ, απελπίζομαι! Πραγματικά, με τον φόβο του κόσμου απελπίζομαι... Μου χτυπάει στον δικό μου φόβο και κάποιες φορές νιώθω να πνίγομαι...
Μα αυτή είναι η κληρονομική ασθένεια της ανθρωπότητας...ο φόβος!
Αν σε έχουν πείσει ότι είσαι "σταγόνα" δεν μπορείς να νιώσεις σαν "ωκεανός"...
Πάντα θα φοβάσαι ότι θα "στεγνώσεις" και θα γίνεις ατμός, πριν προλάβεις να πέσεις μέσα του...
Αυτή είναι η διαίρεση...
Σ' αυτήν την δύσκολη στιγμή της καταπίεσης ο φόβος ενώνει τους ανθρώπους απέναντι στην εξουσία και γίνεται θυμός, οργή, πόνος...
΄Ετσι πάντα γίνονταν οι λαϊκές εξεγέρσεις...σε μια απίστευτη στιγμή καταπίεσης!
Και αν παρατηρήσουμε πιο μεμονωμένα τον άνθρωπο, η στιγμή της δικής του καταπίεσης είναι καταλυτική ή για να βυθιστεί στην κατάθλιψη, ή για να ανυψωθεί στην Ζωή...
Το ερέθισμα που δίνεται στον καθένα μας, αν δεν αξιολογηθεί την στιγμή της συγχρονικότητας που συμβαίνει μέσα μας, αν το προσπεράσουμε σαν συνηθισμένο φαινόμενο καταπίεσης, αν σκεφτούμε ότι αφού συμβαίνει σε όλους είναι φυσιολογικό, τότε χάνουμε τις ευκαιρίες της ανύψωσής μας!
Ναι το ξέρω ότι είναι ουτοπία να μιλάς σε τέτοιους καιρούς για ανύψωση!
Ο λαός τώρα θέλει να εξεγερθεί προς αυτόν που του προκαλεί την καταπίεση, εκφράζοντας τον θυμό του για όσα στερείται και θα στερηθεί από τα κεκτημένα
Μα είδαμε ότι αυτή η εξέγερση ενάντια στην καταπίεση, από μόνη της δεν αρκεί, γιατί δεν δίνει ένα μακροπρόθεσμο αποτέλεσμα στα κεκτημένα Πάντα διακινδυνεύονται Αυτό έχει δείξει η ιστορία μας
Αυτό που δεν διακινδυνεύεται ποτέ, είναι όσα έχεις κατακτήσει μέσα σου
΄Οσα αγαπάς, όχι από τον φόβο μην τα χάσεις, αλλά γιατί ξέρεις, πέρα από κάθε αμφιβολία, ότι είναι δικά σου
΄Οσα έχεις «δανειστεί» ποτέ δεν ήταν δικά σου Θα έρθει κάποια στιγμή και θα στα ζητήσουν πίσω
Επενδύουμε σε αξίες που είναι «δανεικές» και στηρίζουμε την ζωή μας όλη σ αυτές γιατί αυτό είναι το φυσιολογικό Ξαφνικά το «πολύπλοκο» έγινε φυσιολογικό και χάνουμε κάθε επαφή με το «απλό»
Αφού έτσι όλοι, έτσι κι εμείς
Πόσα λίγα πράγματα χρειαζόμαστε για να νιώσουμε πλήρεις Το ξέρουμε όλοι καλά μέσα μας! ΄Όμως πόσο δύσκολο είναι να το στηρίξεις αυτό μέσα σε έναν κόσμο που με απληστία σου δίνει, σου δίνει, σου δίνει Μα ο άπληστος ποτέ δεν δίνει, αν δεν έχει υπολογίσει μέχρι και την παραμικρή λεπτομέρεια, αυτό που θα πάρει Και μάλιστα, με τόσο βαρύ «τόκο», που σε αδειάζει σε χρόνο dt, χωρίς να το πάρεις είδηση
Αυτός ο «άπληστος» της ζωής μας είναι ο φόβος!
Πώς να μιλήσεις μετά για Αγάπη σε όσους έχουν δανειστεί από την κοσμική τράπεζα του φόβου?
Πώς να πεις ότι οι συνθήκες της ζωής δεν δέσμευσαν ελεύθερους Ανθρώπους, αλλά όσους νόμιζαν ότι είναι ελεύθεροι?
Ο ελεύθερος ΄Ανθρωπος δεν δανείζεται από εξωτερικές πηγές ποτέ Αντλεί την «αφθονία» του από την δική του Πηγή Και τότε μόνο μπορεί να την μοιραστεί
Και ποια είναι αυτή η Πηγή? Πολλοί ρωτάνε με αμφιβολία γιατί πώς να εμπιστευθούν την θεότητα, αν ο θεός έγινε σύμβολο θαυμάτων?
΄Ολοι δίνουν για να πάρουν Επενδύουν σ αυτό που δίνουν, για να πάρουν πίσω αξίες που ποτέ δεν θα γίνουν δικές τους! Και έτσι απογοητεύονται Η πίστη αφορά μόνο τον φόβο, όταν ο θεός είναι το ίδιο άγνωστος, όπως ο Εαυτός Μας!
Κανένας άνθρωπος δεν είναι «εκλεκτός», «καλύτερος» ή «χειρότερος» από κάποιον άλλον...Απλά μπορεί να φαίνεται διαφορετικός στα μάτια των πολλών, ανάλογα με τον «φυσιολογικό» τρόπο που γνωρίζουν τον Εαυτό τους Η μεγαλύτερη απώλεια του Εαυτού μας είναι όταν προσπαθούμε να αυτοχαρακτηριστούμε, κοιτώντας μας στον «καθρέφτη» των άλλων
"Ο θησαυρός σας είναι μέσα στην ύπαρξή σας.
Σας αρκεί να κατεβείτε στο βάθος του είναι σας, για να τον βρείτε.»
(Β.Ράιχ και όχι μόνο )
Η ειλικρινής διάθεση να βρούμε τον Εαυτό μας, περιέχει και την Αλήθεια της Ζωής, που είναι η πνευματική βάση της ανάπτυξής μας, έτσι ώστε να μην βασιζόμαστε στο «φυσιολογικά» λογικό, αλλά στο αυθεντικό, που βρίσκεται πάντα μέσα μας!
Μην κρίνουμε τον κόσμο σαν σκληρό και βίαιο, αλλά ας αναρωτηθούμε που συμβάλλαμε κι εμείς σ αυτό, αφομοιώνοντας «δόγματα ζωής» που ποτέ δεν ήταν δικά μας!
Ποιόν εμπιστευθήκαμε, είναι δικό μας έργο να ανακαλύψουμε και κανενός άλλου, γιατί η Ψυχή μας δεν αφορά κανέναν άλλον!
Αντι να κάνουμε «συνεργασίες» με την κοσμική συνήθεια, ας αφήσουμε τον εαυτό μας να «επισκιαστεί» από μια ποιοτική Οντότητα, που οι άνθρωποι ονομάζουν «Ανώτερο Εαυτό» Δεν είναι κάτι έξω από εμάς Είμαστε εμείς σε πληρότητα Και αυτό δεν έχει σχέση με την διανοητική ποιότητα, αλλά με την αυθεντικότητα της Αγάπης!
Εινα η μοναδική εσωτερική πνευματική γέφυρα του Εαυτού μας με την αιωνιότητα
