Ο ΑΝΕΜΟΣ ΤΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ

[Μάνος]

Λάτρεις της Αλήθειας σχεδόν όλοι, αλλά πολύ λίγοι εκείνοι που μπορούν να ακούσουν μέσα τους τον ήχο της σιωπής της

Δεν έχει λέξεις η Αλήθεια ούτε καν επιχειρήματα δεν έχει Γιατί από μόνη της είναι ατόφια και δεν αυτό-αμφισβητείται

΄Ολοι λένε ότι θέλουν την αλήθεια, αλλά, δυστυχώς, δεν γνωρίζουν όλοι τις δεύτερες ή τρίτες σκέψεις που αναδύονται από το ασυνειδητό τους και τους διαμορφώνουν την πραγματικότήτά τους...΄Ετσι όταν αυτές γίνουν φανερές, κάποιοι δεν αντέχουν να πιστέψουν ότι αυτές είναι δικές τους...
Και τότε ορμάνε....

Αναρωτιέμαι τελευταία... Μέσα μας που υπάρχει η καθαρή αλήθεια και που η αλήθεια που συνδιάζεται με τις δεύτερες ή τρίτες σκέψεις; Πόσο συνειδητοί είμαστε σε αυτά που σκεφτόμαστε ώστε να είμαστε σε θέση να διακρίνουμε την μία από την άλλη;;; Και αν δεν μπορούμε να τις διακρίνουμε πως πορευόμαστε; ...Και αυτό δηλαδή είναι που μπορούμε να ονομάσουμε συμπαντική βοήθεια; Και αν τελικά δεν είναι συμπαντική βοήθεια αλλά το αντίθετο και εμείς λαμβάνουμε λάθος μύνημα;;;

Πολλές ερωτήσεις... Ακόμα περισσότερες σκέψεις που η μία μπλέκεται με την άλλη...
Αν μπορεί ας με βοηθήσει κάποιος...
Βασούλα μου...;

[Ellaki]

Μανούλη μου

Θα σου πω πως το αντιλαμβάνομαι εγώ.
Έχουμε γεννηθεί με την Αλήθεια, εμείς οι ίδιοι είμαστε η Αλήθεια...........αλλά στην πορεία και με την <εκπαίδευσή μας>, ξεχνάμε αυτό που είμαστε και γινόμαστε αυτό που θέλουν οι άλλοι να είμαστε προκειμένου να γίνουμε αποδεκτοί, αρεστοί και πρόσθεσε όσα επίθετα θέλεις.............
Μαθαίνουμε να ακούμε τις φωνές των άλλων και ξεχνάμε την δική μας. Γινόμαστε ένα καλοκουρδισμένο ρομποτάκι. Κι όταν μια φωνίτσα πάει να ακουστεί και κοντράρει με τις πεποιθήσεις που έχουμε δημιουργήσει, αμέσως την απωθούμε με την δεύτερη, τρίτη σκέψη θεωρώντας την επικίνδυνη και επιβλαβή.
Ασφαλώς και δεν αντιλαμβανόμαστε ότι την απωθούμε γιατί έχουμε παγιώσει τις αντιλήψεις μας για τον δεδομένο - ασφαλή δρόμο, ακόμη κι όταν αντιλαμβανόμαστε ότι κάτι δεν πάει καλά.

Υπάρχει τόση φασαρία στον νου μας που δεν μας αφήνει να ακούσουμε. Είναι όλες αυτές οι σκέψεις και τα σενάρια, οι προσδοκίες και οι πλασματικές ανάγκες που ξεπηδούν μέσα από το καταπιεσμένο συναίσθημα και διογκώνονται με αποτέλεσμα να είμαστε τυφλοί και κουφοί.
Ακούμε όλους και όλα εκτός από τον Εαυτό μας.
Βλέπουμε όλους και όλα εκτός από τον Εαυτό μας.

Αν δεν σωπάσουν οι φωνές των άλλων, η πλασματική πραγματικότητα που έχουμε δημιουργήσει...................τότε δεν θα νιώσουμε ποτε την γλύκα του Ενός, της πληρότητας.
Για μένα ένας είναι ο τρόπος να καταλαβαίνω πότε ακούω τον ανώτερο ευατό μου...........όταν με πλημμυρίζει αυτή η γλύκα και δεν έχω καμμία αμφιβολία. Όταν Είμαι ο Εαυτός μου.

[Βικούλα]

[Θοδωράκος]

Για μένα ένας είναι ο τρόπος να καταλαβαίνω πότε ακούω τον ανώτερο ευατό μου...........όταν με πλημμυρίζει αυτή η γλύκα και δεν έχω καμμία αμφιβολία. Όταν Είμαι ο Εαυτός μου.

Ελλάκι

[Ταρούλα]

[ΙΩΑΝΝΑ]

[JOANNA]

Ελλακι μου

[sofia sourra]

Ελλακι μου γλυκο !!!

[Vasoula]

Πόσο συνειδητοί είμαστε σε αυτά που σκεφτόμαστε ώστε να είμαστε σε θέση να διακρίνουμε την μία από την άλλη;;;

Οι άνθρωποι είναι συνειδητοί κατά 10%, Μανούλη μου, και κατά 90% είναι ασυνείδητοι (αν θέλουμε να μιλήσουμε ποσοστιαία). Οπότε δεν μπορούν, όχι μόνο να διακρίνουν τις δεύτερες ή τρίτες σκέψεις τους, αλλά ούτε να τις παραδεχτούν, πόσο μάλλον να τις ομολογήσουν, τουλάχιστον στον Εαυτό τους, αν δεν εργαστούν με το βαθύτερο είναι τους.

Και αν δεν μπορούμε να τις διακρίνουμε πως πορευόμαστε; ...

αν δεν θέλουν οι άνθρωποι να φυτοζωούν με χιλιάδες ψυχολογικά προβλήματα, χρειάζεται να γνωρίσουν τον Εαυτό τους, να στραφούν προς την Ολότητά τους, να θυμηθούν ποιοί Είναι, να μάθουν ποιοί γίνανε...
Αλλιώς απλά φυτοζωούν, με χιλιάδες ψυχικά σκαμπανεβάσματα και επιβιώνουν σε έναν εχθρικό πλανήτη, ανάμεσα σε εχθρικούς ανθρώπους και κυρίως μαζι με έναν πολεμοχαρή και εκδικητικό θεό, περιμένοντας κάποτε να τελειώσει όλο αυτό που λέγεται ζωή...

Και αυτό δηλαδή είναι που μπορούμε να ονομάσουμε συμπαντική βοήθεια; Και αν τελικά δεν είναι συμπαντική βοήθεια αλλά το αντίθετο και εμείς λαμβάνουμε λάθος μύνημα;;;

Μπορεί να συμβεί Μανούλη μου, να νομίζεις ότι παίρνεις μήνυμα από τον Εαυτό σού ή κάποιον διδάσκαλο ή κάποιον αρχάγγελο, ενώ μπορεί να είναι η επιθυμία του εγώ σου, του προγραμματισμού ή των εντολών που έχεις πάρει σαν παιδί. Ναι, αυτό ΄μπορεί να συμβεί, όταν δεν έχει αναπτυχθεί παράλληλα η εσωτερική διάκριση.
Σε τέτοιες περιπτώσεις θα καταλάβεις το λάθος εκ των αποτελεσμάτων...Η Ζωή είναι εκείνη που αποδεικνύει τις λανθασμένες επιλογές μας και κανείς άλλος δεν μπορεί να το κάνει. Αρκεί να παρατηρείς και να ερευνάς τα αποτελέσματα, για να φτάνεις στις αιτίες...
Συνήθως οι άνθρωποι αναγνωρίζουν το λάθος τους, επειδή απλά τους το λένε οι άλλοι (συνήθως οι γονείς)...Δεν παρατηρούν τις συμπεριφορές τους, που κατά ένα μεγάλο ποσοστό είναι εκείνες που δεν θέλουν και έτσι δεν ξέρουν τι κάνουν λάθος... Συνήθως τους οδηγούν τα συναισθήματα σε πράξεις που δεν έχουν ποιότητες και Ήθος, αλλά έχουν μια προγραμματισμένη ηθική και έτσι νομίζουν ότι πορεύονται σωστά...

Η εσωτερική εργασία είναι μια ολόκληρη Επιστήμη, αλλά όχι ανθρώπινη, πνευματική...Και κάθε τι πνευματικό, στον φυσικό άνθρωπο, είναι ξεχασμένο...

Ελπίζω να σε βοηθήσαμε εγώ και το Ελλάκι

[Θοδωράκος]

αν δεν θέλουν οι άνθρωποι να φυτοζωούν με χιλιάδες ψυχολογικά προβλήματα, χρειάζεται να γνωρίσουν τον Εαυτό τους, να στραφούν προς την Ολότητά τους, να θυμηθούν ποιοί Είναι, να μάθουν ποιοί γίνανε...

[Ταρούλα]

[Μάνος]

Για μένα ένας είναι ο τρόπος να καταλαβαίνω πότε ακούω τον ανώτερο ευατό μου...........όταν με πλημμυρίζει αυτή η γλύκα και δεν έχω καμμία αμφιβολία. Όταν Είμαι ο Εαυτός μου.

Αυτή τη γλύκα όπως λες Ελλάκι μου, πως είναι δυνατόν να την νιώσει κάποιος που δεν ξέρει καν πως είναι; Καλά εσύ, πορεύεσαι στον δρόμο της αυτογνωσίας χρόνια τώρα με αποτέλεσμα να έχεις ανοίξει και να είσαι σε θέση να την νιώσεις. Τί γίνεται όμως με κάποιον που όχι μόνο είναι κλειστός στο να αφεθεί και να νιώσει, αλλά δεν ξέρει που του παν τα τέσσερα κυριολεκτικά!!! ...Και άντε πες τη νιώθει κάποια στιγμή. Πως θα καταλάβει πως πρόκειται για βοήθεια από τον Ανώτερο και όχι ότι είναι μια αλήθεια δική του καμουφλαρισμένη με όλες τις εντολές και τους προγραμματισμούς;

Μπορεί να συμβεί Μανούλη μου, να νομίζεις ότι παίρνεις μήνυμα από τον Εαυτό σού ή κάποιον διδάσκαλο ή κάποιον αρχάγγελο, ενώ μπορεί να είναι η επιθυμία του εγώ σου, του προγραμματισμού ή των εντολών που έχεις πάρει σαν παιδί.

Φλέβα χτύπησες Βασούλα μου πάλι!!!!

Δεν παρατηρούν τις συμπεριφορές τους, που κατά ένα μεγάλο ποσοστό είναι εκείνες που δεν θέλουν και έτσι δεν ξέρουν τι κάνουν λάθος... Συνήθως τους οδηγούν τα συναισθήματα σε πράξεις που δεν έχουν ποιότητες και Ήθος, αλλά έχουν μια προγραμματισμένη ηθική και έτσι νομίζουν ότι πορεύονται σωστά...

Αφήστε με να σας εξηγήσω πως οδηγήθηκα σε αυτό το τόπικ (ξερω, μπορεί να γίνω βαρετός γιατί για μια ακόμα φορά τείθεται το ίδιο δίλλημα και ζητάω συγνώμη, αλλά αυτό με καίει στην παρούσα περίοδο της ζωής μου)

Πάνω λοιπόν που το ποσοστό να επιστρέψω στη Μελβούρνη μετά της καλοκαιρινές μου διακοπές στην Ελλάδα ένιωθα πως μεγάλωνε... (γιατί έχει μπει η ζωή μου σε μια σειρά, αποτάμιεύω κάποια χρήματα, έχω αρχίσει και ισσοροπώ λιγάκη την κοινωνική μου ζωή με τη δουλειά) τσουπ, συνέβη το εξής:
Στο γραφείο άρχισαν τα πράγματα να γίνονται πολύ δύσκολα για μένα. Έλειπε αρκετές μέρες η κοπέλα στη ρεσεψιόν και η μάνατζερ μου είπε να κάτσω εγώ στη θέση της. Γιατί εμένα; Γιατί κάποιον του οποίου δεν του έχει δωθει η κατάλληλη εκπαίδευση; Γιατί κάποιον που τα αγγλικά δεν είναι η μητρική του γλώσσα; Γιατί κάποιον που όλοι ξέρουν πόσο πολύ ζορίζεται στο συγκεκριμένο πόστο; ...Και σα να μη φτάνουν όλα αυτά, να είχα από πάνω και την εντολή "Μη μας διακόπτεις για κανέναν λόγω παρά μόνο αν πρόκειται γαι ζήτημα ζωής ή θανάτου" Και εγώ να κάνω τι; Πως να εξυπηρετήσω και να βοηθήσω μαθητές που ερχόντουσαν να ζητήσουν βοήθεια κλπ; Είναι αυτή επαγγελματική εικόνα ρεσεψιόν κολλεγίου;;; Μα καλά, δεν τους νοιάζει;;; Και φυσικά μαζεύτηκε στο γραφείο μου σωρός από τη δουλειά τη δική μου που έμεινε πίσω... Πως θα βγάλω άκρη; Πότε θα γίνουν όλα αυτά;

...Με αφορμή λοιπόν αυτή την "εβδομάδα των παθών" άρχισε το μυαλό να με παίζει: Μήπως το σύμπαν σου στέλνει μύνημα ότι τελικά καλά θα κάνεις να γυρίσεις μόνιμα Ελλάδα;
...Επειδή όμως είμαι πια υποψιασμένος άρχισα να αναρωτιέμαι μήπως όλο αυτό ήταν συμπτωματικά μια δύσκολη περίοδος, δοκιμάστηκα, τα έφερα όλα εις πέρας, είδα τις δυνάμεις μου και ουδέ μια σχέση έχει όλο αυτό με την επιστροφή μου στην Μελβούρνη μετά τις διακοπές. Απλούστατα πίσω από αυτές τις σκέψεις κρύβόταν η επιθυμία του εγώ μου...
Και από τότε άρχισα να ανρωτιέμαι: Ποια τελικά είναι η αλήθεια; Πως θα την μάθω;

Αυτά ρε παιδάκια...
Σας ευχαριστώ...

[Vasoula]

...Με αφορμή λοιπόν αυτή την "εβδομάδα των παθών" άρχισε το μυαλό να με παίζει: Μήπως το σύμπαν σου στέλνει μύνημα ότι τελικά καλά θα κάνεις να γυρίσεις μόνιμα Ελλάδα;
...Επειδή όμως είμαι πια υποψιασμένος άρχισα να αναρωτιέμαι μήπως όλο αυτό ήταν συμπτωματικά μια δύσκολη περίοδος, δοκιμάστηκα, τα έφερα όλα εις πέρας, είδα τις δυνάμεις μου και ουδέ μια σχέση έχει όλο αυτό με την επιστροφή μου στην Μελβούρνη μετά τις διακοπές. Απλούστατα πίσω από αυτές τις σκέψεις κρύβόταν η επιθυμία του εγώ μου...
Και από τότε άρχισα να ανρωτιέμαι: Ποια τελικά είναι η αλήθεια; Πως θα την μάθω;

Μανουλη μου, η αλήθεια είναι ότι ο Εαυτός μας έχει πολλές δυνάμεις φανερές μα και κρυφές. Έτσι διαχωρισμένος όμως όπως είναι ο άνθρωπος, δεν μπορεί να διανοηθεί ότι δημιουργεί μόνος του την πραγματικότητά του και αυτό ΄δεν είναι πάντα θετικό, γιατί τις περισσότερες φορές αυτοσαμποτάρεται, λόγω ασυνείδητων συναισθημάτων, που αντικρούουν το όφελος του, για να στηρίξουν τον προγραμματισμό του.

Αν πχ. θέλεις να γυρίσεις πίσω στην Ελλάδα, θα δημιουργήσεις εκείνες τις αντίξοες συνθήκες στην Αυστραλία, για να φύγεις μια ώρα γρηγορότερα, γιατί τα ανώριμα συναισθήματά σου σε οδηγούν να κάνεις εκείνο που δεν είναι πάντα ωφέλιμο για εσένα, αλλά ωφέλιμο για να ησυχάσει τον φόβο σου. Θυμάσαι πριν λίγο καιρό, που ήσουν έτοιμος να φύγεις από έκεί, που ο πατέρας σου ήταν περίεργα φιλικός μαζί σου? Ε, αυτό το έκανες εσύ, εκείνος είναι ο ίδιος...
Αυτό είναι αποδεδειγμένο...ο άνθρωπος δεν αλλάζει ποτέ, χωρίς πρώτα να μετανοήσει...Όσο και να κάνει πως άλλαξε, στην πορεία θα βγει πάλι το "τέρας" από μέσα του για να διαπιστώσουμε ότι δεν υπάρχει αλλαγή χωρίς μετακίνηση των πεποιθήσεων και του προγραμματισμού, που δημιουργεί και τις συνθήκες του "εγώ"

Ποιά είναι η αλήθεια ρωτάς... Η αλήθεια βρίσκεται αντίθετα από εκεί που βρίσκεται ο φόβος. Μπορεί όντως να χρειάζεται να γυρίσεις πίσω για να τον αντιμετωπίσεις. Ή μπορεί να μείνεις στην Αυστραλία για να τον αντιμετωπίσεις εκεί. Όπως και να γίνει, αυτό που χρειάζεται είναι να παλέψεις με τους φόβους σου και αυτό είναι το κύριο θέμα για εσένα, και όχι ο τόπος που θα γίνει αυτό.
Έφυγες για να ξεφύγεις από τους φόβους σου και τελικά τους πήρες μαζί σου. Όπου είσαι εσύ, θα είναι και αυτοί, είτε είσαι Ελλάδα, είτε είσαι στήν άκρη του κόσμου...
Ο Εαυτός μας θα μας καθοδηγήσει για να κάνουμε έναν πόλεμο που χρειάζεται, δεν θα μας πει που θα τον κάνουμε, γιατί δεν τον ενδιαφέρει ο τόπος και ο χρόνος, όσο η Απόφαση μας να πολεμήσουμε τους "δαίμονές" μας.

[Βικούλα]

[AMALIA]