Τι σημαίνει "καθρέφτισμα" και πως λειτουργεί??

[Δωρουλα]

Το θέμα αυτό προέκυψε σε μια συζήτηση που είχαμε μεσα στην ομάδα ανταλλαγής και θα ήθελα να το συζητήσουμε εδώ, καθώς αφορά και άλλους!!

[Δωρουλα]

Ξεκινάω λοιπόν με τη δική μου εμπειρία!!

Είναι πολλές οι φορές που έχω νιώσει ανθρώπους δίπλα μου, είτε απο το εργασιακό μου περιβάλλον, είτε απο φίλους, είτε ακόμα και απο μέσα απο την οικογένεια να μου βγάζουν απίστευτο θυμό, θλίψη, απογοήτευση

Πριν ξεκινήσω να ασχολούμε με την αυτογνωσία και το Ρέϊκι θεωρούσα πως για όλα φταίνε οι άλλοι, η προσωπικότητά τους και ο τρόπος που την βγάζουν προς τα έξω!!στην πορεία διαπίστωσα πως τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι!!σίγουρα ο καθένας ανάλογα με τα βιώματα και τις εμπειρίες τους έχει έναν προσωπικό δικό του τρόπο αυτοέκφρασης, όμως πολλές φορές αυτή η προσωπικότητα των άλλων που βγαίνει προς τα έξω έβρισκε και βρίσκει σε μενα μεγάλη αντίσταση και προκαλεί συναισθηματική αναστάτωση!!

Στην πορεία, παρατιρώντας τον εαυτό μου σε σχέση με τους άλλους διαπίστωσα πως πολλά κομμάτια τους "καθρέφτιζαν" δικά μου ανεπεξέργαστα κομμάτια!!έπιασα τον εαυτό μου μέσα στη διαδικασία της παρατήρησης, να κατηγορεί άλλους για πράγματα τα οποία εγώ η ίδια εφάρμοζα και έπραττα ενελλιπώς μην έχοντας το κουράγιο να τα αγγίξω σε μένα!!είναι όμως και αυτό ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της διαδρομής, είναι η πρωταρχική επαφή με τον εαυτό μας που θέλει να ξεδιπλωθεί μέσα στην αποδοχή και την αγάπη για να γίνει απτός και κατανοητός!

[VasilisM]

Είναι μερικές φορές που το εντοπίζω στον εαυτό μου αυτό που με ενοχλεί στον άλλο. Αλλά κάποιες φορές όσο και αν το παλεύω δεν το βρίσκω.. νομίζω πως κάποιες φορές έχουμε όντως κάτι δουλέψουμε αλλά αυτό δεν είναι απόλυτο. Δηλαδή υπάρχουν και φορές που προκαλώ θυμό στους άλλους, αυτό μάλλον έχει να κάνει με δικά τους θέματα όμως.. ή και με δικά μου, τα οποία δεν έχω εντοπίσει.

[Vasoula]

Συναισθηματικά εμπλεκόμαστε όλοι οι άνθρωποι.

Αυτοί που μας "καθρεφτίζουν" κάποια έντονα συναισθήματα, είναι αυτοί που μας οδηγούν στα δικά μας ΄"ελαττώματα", που δεν μπορούμε να "δούμε"...

Λέω τυχαία ένα παράδειγμα...Αν κάποιος μιλάει πολύ και δεν ακούει (ελάττωμα που φυσικά δεν το ξέρει), θα τον ενοχλήσει έντονα ένας άλλος άνθρωπος που μιλάει εξίσου πολύ, θα τον ενοχλήσει τόσο, μέχρι αντιπάθειας...

Συνήθως οι άλλοι μας καθρεφτίζουν ελαττώματα που δεν αναγνωρίζουμε για τον εαυτό μας.
Η άποψη που έχουμε για τον εαυτό μας είναι μόνο αυτή που γνωρίζουμε επιφανειακά...Ξέρουμε ότι μπορούμε να αντιλαμβανόμαστε για εμάς. Το βαθύτερο επίπεδο χρειάζεται έρευνα.

Παρατηρώντας τους ανθρώπους έχω αντιληφθεί ότι αντιπαθούνται όσοι έχουν ομοιότητες στα συναισθήματα που έχουν απωθήσει και είναι οι λόγοι των ελαττωμάτων τους.

Η αντιπάθεια δεν ανήκει στις ποιότητες του αφυπνισμένου ανθρώπου. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι χρειάζεται να ανέχεσαι όλες τις συμπεριφορές. Αλλά, όταν δουλεύεις με τα δικά σου συναισθήματα, του άλλου σε αφήνουν αδιάφορο και προσπερνάς, χωρίς βαθύτερη ταραχή, που συνηθως προκαλεί οργή και μίσος, φόβο ή αλαζονεία...

[Fotinoula]

εκεινο που εχω παρατηρησει ειναι ακριβως αυτο που γραφει και η Βασω πιο πανω

πολλές φορες που θυμωνω ή ειρωνευομαι, η αντιπαθω ή μειωνω καποιον ανακαλυπτω εκ των υστερων ότι υπαρχει προβολη στο προσωπο του των δικων μου απωθημενων συναισθηματων

ομως μου συμβαινει και το εξης, εχοντας κατα νου το πιο πανω, εχω πεσει σε μια αδιεξοδη διαδικασια παρατηρησης προσπαθωντας να εντοπισω τον αλλο σε εμενα χωρις αποτελεσμα

δλδ πολλες φορες μηπως ισχυει και το απλο ότι ο αλλος απλα δεν σου παει σαν χαρακτηρας διοτι απλα πνεεται σε αλλο αερα

και μαλιστα τοτε εχω νοιωσει ότι χρειαζεται να εισαι και αρκετα ακεραιος για να ξεχωρισεις που εισαι εσυ, που ειναι ο αλλος, που σε τσιγκλαει γιατι καθρεφτιζεσαι και που απλα δεν σε εκφραζει σαν χαρακτηρας

βεβαια ενας γνωμονας που εχω παρατηρησει στην διακριση των δυο περιπτωσεων ειναι οτι οταν απλα δεν ταιριαζουν τα χνωτα μου με καποιον εεε δεν παθαινω και τρελα, δλδ δεν φουντωνουν ζηλιες, εγωισμοι, θυμοι, και αλλα ομορφα , νοιωθω απλα μια αποσταση ενα τραβηγμα χωρις πολυ ενταση στα συναισθηματα

ενω όταν φουντωνουν τα παραπανω εεε τοτε καποιο λακκο θα εχει η φαβα

[Vasoula]

Φυσικά Φωτεινούλα είναι και αυτό που λες!

Μέσα στην ζωή μας αναπαράγουμε μοτίβα συμπεριφορών, που μάθαμε από παιδί και κάποια άλλα μας ξενίζουν. Η ηθική και το καλό δεν έχουν αντικειμενικό κριτήριο, έτσι οι προσωπικές απόψεις και πεποιθήσεις μας είναι τομείς συναισθημάτων που χρειάζονται βαθύτερη διερεύνηση...

Αν πεις απλά, εγώ έτσι είμαι, τοτε δεν μπορείς να ανακαλύψεις τους μηχανισμούς του χαρακτήρα σου. Δεν μπορείς, φυσικά, να ταυτιστείς με τις απόψεις όλων των ανθρώπων, αλλά η εσωτερική έρευνα, σε κάνει να ανακαλύπτεις πολλές ομοιότητες με τους άλλους και να προχωράς με μεγαλύτερη ακεραιότητα στον δρόμο σου, γιατί δεν χρειάζεται τίποτα να αποδείξεις για τον εαυτό σου...

Η αντιπαλότητα περιέχει και το βαθύ τραύμα "ασυνειδησίας", για το οποίο δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ενήμεροι...
Το να αφήνεις στην ησυχία τους όσους ανθρώπους δεν μπορούν να συμπορευτουν μαζί σου, είναι η αρχή της εσωτερικής αρμονίας, που έχει έναν μακρύ δρόμο αναζήτησης και δεν είναι πάντα η λύση, γιατί... υπάρχουν και άνθρωποι με τους οποίους είμαστε αναγκασμένοι να ερχόμαστε σε καθημερινή συναναστροφή μαζί τους...
Είναι αυτοί, που δεν μπορούμε να προσπεράσουμε με αδιαφορία, γιατί η ζωή τους εμπλέκεται άμεσα και ίσως καμιά φορά βίαια στην δική μας ζωή. Και τότε πράγματι έχει αξία η βαθύτερη επεξεργασία του καθρεφτίσματος ή της έρευνας των δικών μας απωθημένων συναισθημάτων και της δικής μας έλλειψης αυτο-σεβασμού!

[Fotinoula]

ναι απο οτι εχω καταλαβει ειναι καλυτερα ακομα και στις περιπτωσεις του απλα δεν ταιριαζουμε να παρατηρεις και εκει τι υπαρχει ισως απο πισω παρα απλα να πεις εγω δεν ταιριαζω μαζι σου ετσι ειμαι ετσι εισαι αντε γεια

η αληθεια ειναι ότι κατα 99% κατι θα εντοπισεις απο πισω ακομα και στις πιο ελαφριες περιπτωσεις οποτε αν το θελεις αξιζει να αυτοπαρατηρηθεις

[Vasoula]

ναι απο οτι εχω καταλαβει ειναι καλυτερα ακομα και στις περιπτωσεις του απλα δεν ταιριαζουμε να παρατηρεις και εκει τι υπαρχει ισως απο πισω παρα απλα να πεις εγω δεν ταιριαζω μαζι σου ετσι ειμαι ετσι εισαι αντε γεια

χμ..αυτό μπορείς να το κάνεις όμως και έξω από μια συναναστροφή, όταν δεν την χρειάζεσαι στο τώρα σου, και φυσικά, αν μπορείς να την αποφύγεις, ενόσω είσαι σε διαδρομή εξέλιξης, δεν καταλαβαινω γιατί πρέπει να συμπορεύεσαι με άτομα διαφορετικής "νοοτροπίας"...

΄Οταν θέλεις να μάθεις εσένα, "εκμεταλλεύεσαι" όλες τις δυνατότητες...αλλά συνήθως ξεκινάς από το κοντινό σου περιβάλλον πρώτα, για να αναπτυχθείς και μέσα στο ευρύτερο...

Αντίστροφα αν το κάνεις, μπορεί να εμπλακείς σε θυμούς που δεν αφορούν το ευρύτερο περιβάλλον, αλλά το κοντινό, που συνήθως έχει πρωταρχικό ρόλο στις αιτίες...

[ARTYADIS]

Κορίτσια αυτό το θέμα που ανοίξατε είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον!

Είναι ένα θέμα που μας απασχολεί όλους μας, από τη στιγμή που ψάχνουμε να ανακαλύψουμε τον Εαυτό μας. Τα συναισθήματά μας και πώς να μάθουμε να τα αναγνωρίζουμε, πώς να μάθουμε τον τρόπο να τα σκαλίζουμε και να βρίσκουμε την αιτία τους, από πού προέρχονται για να μπορέσουμε στο τέλος να τα φωτίσουμε και να απελευθερωθούμε!

Δύσκολη και επώδυνη εργασία!

Είναι τόσες πολλές οι απορίες, οι δυσκολίες και οι αμφιβολίες που προκύπτουν που σίγουρα όποιος επιθυμεί να βαδίσει στο μονοπάτι της αυτογνωσίας είναι σίγουρο ότι θα χρειαστεί βοήθεια από κάποιον οδηγό να του δείξει τον τρόπο για να το περπατήσει!

Και χαίρομαι πάρα πολύ που θα μπορούμε εδώ να εκφράζουμε αυτές τις απορίες και δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε για να μπορέσουμε να βοηθηθούμε αληθινά και ουσιαστικά!

[Fotinoula]

Βασω

Αντίστροφα αν το κάνεις, μπορεί να εμπλακείς σε θυμούς που δεν αφορούν το ευρύτερο περιβάλλον, αλλά το κοντινό, που συνήθως έχει πρωταρχικό ρόλο στις αιτίες...

ευχαριστώ

και εγω αυτη την ταση εχω παρατηρησει να μου βγαινει να επικεντρωνομαι στο κοντινο διοτι όντως δεν ειμαι ετοιμη για το ευρυ και αυτο ταραζει και το κοντινο χωρις να μπορω κιολας να εντοπισω και τις αιτιες, ετσι μπερδευομαι

[Γλαύκη]

Βάσω μου..μπερδεμένη εδώ..
στο παρελθόν πχ ένιωθα μίσος για κάποιο άνθρωπο ο οποίος όντας προιστάμενος μου, χρησιμοποιούσε τη σχέση εξουσίας που είχε για να μου κάνει τεράστιο ψυχολογικό/εκβιαστικό πόλεμο και απαιτούσε από μένα παράλογο όγκο δουλειάς υπό την απειλή 'αν δεν μπορείς εσύ υπάρχουν εκατοντάδες που εποφθαλμιούν τη θέση σου'. Τότε θυμάμαι είχα αρρωστήσει από τη στεναχώρια μου γιατί το θεωρούσα ηθικα απαράδεκτο να εκμεταλλεύεσαι την 'εξουσία' που έχεις πάνω σε κάποιο άνθρωπο. Αντικατόπτριζε κάτι αυτό ως προς εμένα? Γιατί απεχθάνομαι να ασκώ οποιοδήποτε έλεγχο σε οποιοδήποτε άνθρωπο..από την άλλη σκέφτομαι, τότε ήμουν μικρή και ίσως ο άλλος μυριζόταν την αδυναμία και την ανασφάλεια μου και του έδινα το δικαίωμα να παρεισφρήσει στο 'προσωπικό μου χώρο' και να διαταράσσει την αύρα και τις σκέψεις μου...ίσως σήμερα, σίγουρα δηλαδή, θα το αντιμετώπιζα πολύ διαφορετικά...

[Vasoula]

στο παρελθόν πχ ένιωθα μίσος για κάποιο άνθρωπο ο οποίος όντας προιστάμενος μου, χρησιμοποιούσε τη σχέση εξουσίας που είχε για να μου κάνει τεράστιο ψυχολογικό/εκβιαστικό πόλεμο και απαιτούσε από μένα παράλογο όγκο δουλειάς υπό την απειλή 'αν δεν μπορείς εσύ υπάρχουν εκατοντάδες που επωφθαλμιούν τη θέση σου'

και ποιός δεν πέρασε από αυτό, Γλαύκη μου? Οι σχέσεις εξουσίας έχουν να κάνουν με την υποταγή μας στις εξουσιαστικές σχέσεις των γονιών μας, μέσα από τα συναισθήματα υποταγής σε μια ανώτερη αρχή. Από εκεί ξεκινά η έλλειψη σεβασμου για τον εαυτό μας και τις επιλογές μας!

Το ίδιο συμβαίνει όμως και σε μια ερωτική σχέση. Δεν είναι πιο εύκολα τα πράγματα εκεί...Ο άλλος μας εξουσιάζει και εμείς το ονομάζουμε έρωτα.
Στις επαγγελματικές σχέσεις, ο άλλος μας εξουσιάζει και εμείς το ονομάζουμε ανάγκη.
Στις φιλικές σχέσεις, ο άλλος μας εξουσιάζει και εμείς το ονομάζουμε συμπόνια...

και πάει λέγοντας...μέσα σε μια πληθώρα εννοιών που δεν ξέρουμε πως να τις διευθετήσουμε μέσα μας!

Στην προκειμένη περίπτωση, εσύ ήσουν εκείνη που "ζητούσες" παραπάνω δουλειά, γιατι αυτό ήταν για σένα μια ανάγκη να αποδειξεις ότι αξίζεις. Η εσωτερική σύγκρουση όμως είναι προ των πυλών...Γιατι από την μια το αποζητάς, από την άλλη δεν το αντέχεις...Και να το αρνητικό συναίσθημα του μίσους...΄Εναντι ποιού όμως τελικά?

[Γλαύκη]

χμμμμ...ναι βάσω μάλλον έχεις δίκιο..όπως κι εγώ τραβούσα και την απαξίωση και την υποτιμητική συμπεριφορά..γιατί έγω ένιωθα τόσο κατώτερή του (γιατί όντως διέθετε υψηλότατη νοημοσύνη και φοβερή κατάρτιση). έμεινα 2 χρόνια μέχρι να σταθώ στα πόδια μου (πρώτη δουλειά γαρ, χωρίς εμπειρία, κάπως έπρεπε να μάθω).
ναι έχεις δίκιο βάσω...
τελικά σήμερα βάσω (και πόσο συχνά το σκέφτομαι αυτό) βλέπω πόσο εμείς οι ίδιοι προκαλούμε τις συμπεριφορές των άλλων γύρω μας..με διασκεδάζει, θα έλεγα, αυτή η συνειδητοποίηση..νιώθω τόσο έντονα ότι η δύναμη είναι μέσα μας, εμείς διαμορφώνουμε το περιβάλλον μας και τις συμπεριφορές των άλλων απέναντί μας. καμιά φορά λυπάμαι σκεφτόμενη πόσο απαξιωτικά αντιμετώπιζα εγώ η ίδια τον εαυτό μου εκεί γύρω στα 20-25...χαμένη ζωή..από την άλλη τίποτα δεν είναι 'χαμένο' και όλα κάτι μας διδάσκουν και συντελούν στην εξέλιξή μας, έτσι δεν είναι?..
ευχαριστώ βάσω

[Vasoula]

Γλυκιά μου Γλαύκη, τίποτα δεν πάει χαμένο!

όλα είναι, ή η πλατφόρμα της εξέλιξής μας, ή, για κάποιους, το βάραθρο που ρίχνουν τον εαυτό τους μέσα σε έναν ατέλειωτο διαχωρισμό και κριτική των άλλων.
Είναι η μαύρη τρύπα της ύπαρξης, που για να βγει κανείς από εκεί χρειάζεται την ένταση ενός δράματος.

Η συνειδητοποίηση είναι η μεγαλύτερη λύτρωση στην ζωή μας.
Το να παρατηρείς την προσωπικότητά σου και να διασκεδάζεις με την διαδικασία της μεταμόρφωσής σου, αποφεύγοντας τον παρορμητισμό, είναι ένας σημαντικός δρόμος ανάπτυξης.

[Γλαύκη]

αχ βρε αγαπημένη βάσω..
και πάλι ευχαριστώ για το ταξίδι μας 'μαζί'...