ΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ ΤΟ ΤΑΟ

[Annoula]

[Δωρουλα]

Σταμάτα να σκέφτεσαι, και δώσε τέλος στα προβλήματά σου.
Ποιά η διαφορά μεταξύ ναι και όχι?
Ποιά η διαφορά μεταξύ επιτυχίας και αποτυχίας?
Θα πρέπει να εκτιμάς ό,τι εκτιμούς οι άλλοι?
Να αποφεύγεις ό,τι αποφεύγουν οι άλλοι?
Τι γελοίο!

Ο άλλοι άνθρωποι είναι ζωηροί
σαν να ήταν σε παρέλαση.
Μόνο εμένα δεν με ενδιαφέρει
μόνο εγώ είμαι ανέκφραστος,
σαν μωρό πριν να μπορεί να χαμογελά.

Οι άλλοι άνθρωποι έχουν ό,τι χρειάζονται
μόνο εγώ δεν κατέχω τίποτα.
Μόνο εγώ περιφέρομαι άσκοπα,
σαν κάποιον δίχως σπίτι
Είμαι σαν τον ηλίθιο, το μυαλό μου τόσο άδειο.

Οι άλλοι άνθρωποι είναι φωτεινοί
εγώ μόνο είμαι σκοτεινός
Οι άλλοι άνθρωποι είναι έξυπνοι
εγώ μόνο είμαι βλάκας
Οι άλλοι άνθρωποι έχουν σκοπό
εγώ μόνο δεν γνωρίζω
Παρασύρομαι σαν το κύμα στον ωκεανό
πνέω άσκοπα σαν τον άνεμο.

Είμαι διαφορετικός από τους συνηθισμένους ανθρώπους
Πίνω από τα στήθη της Μεγάλης Μητέρας.

[ΙΩΑΝΝΑ]

Γιατί το παράδοξο είναι απλά αυτό που είναι...Και εμείς δεν το παραδεχόμαστε, θέλουμε να το κάνουμε κατι άλλο! Να το "εξανθρωπίσουμε" με την αντίληψη, με την αίσθηση, με τις αισθήσεις...
Το κύριο δικό μου μήνυμα είναι ότι εγώ είμαι εγώ και εσύ είσαι εσύ.
Δεν μπορούμε να γίνουμε ένα, αν το παράδοξο το βλέπουμε όπως θέλουμε να είναι...

Ελα...

το παράδοξο ειναι αυτό που μας εμπνέει, το πνεύμα, η ζωή, η εμπειρία...Και πριν προλάβουμε να συμφιλιωθούμε μαζί του, έχουμε βγάλει συμπεράσματα για το τι είμαστε εμείς σε σχέση με εκείνο.

Εκείνο όμως δεν "πιάνεται", είναι φευγάτο και ορμητικό...Μια έρχεται έτσι, μια αλλιώς. Μια μας ερεθίζει τον νου, μια το σώμα...
Σαν ένα κύμα που σηκώνεται και δεν ξέρεις ούτε την ορμή του, ούτε το βάθος του...παρ' όλα αυτά βουτάς μέσα του και όπου σε βγάλει...Δεν αφήνεσαι όμως να σε χτυπήσει στα βράχια, έτσι εξαργυρώνεις το θάρρος σου με κράτημα...Βρίσκεις μια σανίδα και κρατιέσαι...Και πριν σκεφτείς καν τι έγινε, έχεις βγάλει ήδη συμπέρασμα για την σανίδα...

Η σανίδα όμως δεν είναι παρά σανίδα. Δεν ξέρει τι θέλεις εσύ να είναι, ξέρει μόνο τι είναι αυτή...
Είναι απλά μια σανίδα, με αγκάθια και δεν φταίει αυτή αν σου ματώνει τα χέρια. Θέλοντας να δαμάσεις το παράδοξο, δεν ξέρεις καν τι είσαι εσύ σε σχέση με εκείνο, αλλά έχεις άποψη για την σανιδα, ξεχνώντας ότι εσύ την έπιασες για να σωθείς, ακριβώς από αυτό που δεν ξέρεις ότι είσαι...

διαβασα και τισ 18 σελιδεσ και πραγματικα οι διαλογοι σασ ηταν απολαυστικοι.

1.για τησ καρετεσ τησ ρωρ εχω να συμφωνησω οτι και εγω τισ ιδιεσ και τισ ιδιεσ τραβαω.

2.βασω μου αυτο με την σανιδα που λεσ πιο πανω δεν το καταλαβα καθολου,μηπωσ μπορεισ να μου το εξηγησεισ λιγο περισσοτερο σε παρακαλω.

[Vasoula]

α Ιωάννα μου, θα στο πω με απλό παράδειγμα!

Συνήθως ο έρωτας έρχεται σε στιγμές που χρειάζεσαι να αντιμετωπίσεις τα βαθύτερα συναισθήματά σου. Θέλεις να μπεις σ' αυτο το "κύμα" που σηκώνεται μεσα σου και σε ωθεί να ανακαλύψεις τον εαυτό σου, μα όμως δεν γνωρίζεις πως να το κάνεις και έτσι μπαίνεις μέσα του, με όλο σου το θάρρος...και όπου σε βγάλει...

Στην πορεία νιώθεις ότι "κινδυνεύεις". ΄Οτι αυτό που συμβαίνει είναι παράδοξο και θέλεις να το οριοθετήσεις. Πιάνεσαι λοιπόν από την "σανίδα" που στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι ένας άλλος άνθρωπος. Και πριν ανακαλύψεις τον Εαυτό σου, προσπαθείς να ανακαλύψεις τι είναι ο άλλος! Και σε θυμώνει αυτό που ανακαλύπτεις για τον άλλον, ξεχνώντας την βαθύτερη σημασία του έρωτα...

Ενα απλό παράδειγμα είναι, απο την πορεία της φυσικής μας ζωής!
Ελπίζω να ήταν κατανοητό!

[ΙΩΑΝΝΑ]

σε ευχαριστω βασω μου για την απαντηση,ηταν πολυ κατανοητο.....με ταρακουνισεσ για τα καλα με αυτο το παραδειγμα.

[Ellaki]

Συνήθως ο έρωτας έρχεται σε στιγμές που χρειάζεσαι να αντιμετωπίσεις τα βαθύτερα συναισθήματά σου. Θέλεις να μπεις σ' αυτο το "κύμα" που σηκώνεται μεσα σου και σε ωθεί να ανακαλύψεις τον εαυτό σου, μα όμως δεν γνωρίζεις πως να το κάνεις και έτσι μπαίνεις μέσα του, με όλο σου το θάρρος...και όπου σε βγάλει...

Στην πορεία νιώθεις ότι "κινδυνεύεις". ΄Οτι αυτό που συμβαίνει είναι παράδοξο και θέλεις να το οριοθετήσεις. Πιάνεσαι λοιπόν από την "σανίδα" που στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι ένας άλλος άνθρωπος. Και πριν ανακαλύψεις τον Εαυτό σου, προσπαθείς να ανακαλύψεις τι είναι ο άλλος! Και σε θυμώνει αυτό που ανακαλύπτεις για τον άλλον, ξεχνώντας την βαθύτερη σημασία του έρωτα...

δεν το είχα ποτέ σκεφτεί έτσι
Υποθέτω ότι την συγκεκριμένη περίοδο που νιώθεις την ανάγκη να ανακαλύψεις τον Εαυτό σου, θα πρέπει να συναντήσεις και το κατάλληλο άτομο (ή να νομίσεις ότι το συνάντησες), το οποίο βρίσκεται σε αντίστοιχη φάση ................. η χημεία του έρωτα.

Αρχίζεις λοιπόν και χρησιμοποιείς τον άλλον σαν καθρέπτη, ενώ δεν είσαι έτοιμη να δείς την αλήθεια. Στην ουσία απομυθοποιείς τον εαυτό σου και όχι τον άλλον, ο οποίος δεν μπορεί κανείς να ξέρει πόσο βαθιά επιθυμεί να ερευνήσει την ύπαρξή του.

[Fotinoula]

Συνήθως ο έρωτας έρχεται σε στιγμές που χρειάζεσαι να αντιμετωπίσεις τα βαθύτερα συναισθήματά σου. Θέλεις να μπεις σ' αυτο το "κύμα" που σηκώνεται μεσα σου και σε ωθεί να ανακαλύψεις τον εαυτό σου, μα όμως δεν γνωρίζεις πως να το κάνεις και έτσι μπαίνεις μέσα του, με όλο σου το θάρρος...και όπου σε βγάλει...

Στην πορεία νιώθεις ότι "κινδυνεύεις". ΄Οτι αυτό που συμβαίνει είναι παράδοξο και θέλεις να το οριοθετήσεις. Πιάνεσαι λοιπόν από την "σανίδα" που στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι ένας άλλος άνθρωπος. Και πριν ανακαλύψεις τον Εαυτό σου, προσπαθείς να ανακαλύψεις τι είναι ο άλλος! Και σε θυμώνει αυτό που ανακαλύπτεις για τον άλλον, ξεχνώντας την βαθύτερη σημασία του έρωτα...

Ενα απλό παράδειγμα είναι, απο την πορεία της φυσικής μας ζωής!
Ελπίζω να ήταν κατανοητό!

απιστευτη περιγραφη του ερωτα

[Vasoula]

H αποτυχία αποτελεί ευκαιρία
Αν κατηγορείς κάποιον άλλον
δεν υπάρχει τέλος στην κατηγορία

΄Ετσι η Σοφή
εκπληρώνει τις δικές της υποχρεώσεις
και διορθώνει τα δικά της λάθη
Κάνει αυτό που χρειάζεται να κάνει
και δεν απαιτεί τίποτα από τους άλλους

Λάο Τσε

[AMALIA]

[ΙΩΑΝΝΑ]

[Danielli]

[VasilisM]

H αποτυχία αποτελεί ευκαιρία
Αν κατηγορείς κάποιον άλλον
δεν υπάρχει τέλος στην κατηγορία

Πόσο δίκιο έχει.. και πριν τόσους αιώνες το συνέλαβε! Μια αιώνια αλήθεια

[Vasoula]

Η ηθικοι νόμοι υπάρχουν μέσα μας, Βασίλη μου!
Η αλήθεια δεν είναι ανακάλυψη ενός ανθρώπου, αλλά η σύνδεσή του με τον θεό! Γι' αυτό και η αλήθεια αυτή ανταποκρινεται, σε κάθε εποχή, στο είναι των ανθρώπων και απλα φέρνει στην επιφάνεια αυτό που γνωρίζουν ήδη.
Το θέμα είναι να μπορέσουν να ξεπεράσουν την προσωπική αυτο-ικανοποίηση και να την εφαρμόσουν και πρακτικά στην ζωή τους, συμπλέοντας με τους θεϊκούς νόμους.

[ΙΩΑΝΝΑ]

[margaritarenia]