οι "ανυπόταχτοι" μέσα σου είναι οι εχθροί σου Ειρήνη...Τα συναισθήματα που ούτε καν ξέρεις πως υπάρχουν και έχουν κομματιάσει το Είναι σου...
αυτό που σου προκαλεί ντροπή, θυμό και φόβο και έχει μέσα σου πάρει μορφή...
Χρειάζεται μεγάλη Θέληση για να προσεγγίσεις την αυτογνωσία...Δεν είναι απλά τα πράγματα και συνήθως δεν είναι και τόσο ώριμο το περιβάλλον μέσα σε κάθε άνθρωπο, που έμαθε να ζει με χιλιάδες εαυτούς!
γίνονται όμως 950, 900, 800, 700 κ.ο.κ. και φτου και απο την αρχή για να γνωρίσεις επιτέλους τον εαυτό σου..
Επιτρέπω...σημαίνει ότι μειώνεις την απόσταση εσένα με ΕΣΕΝΑ!!!
ετοίμασε την καρδιά ένα ναό να έρθει να κατοικήσει ο Θεός.
αν τον αφήσεις μισοτελειωμένο δεν μπορεί να έρθει να κατοικήσει
Γιατί συναισθηματικά δεν μπορούμε. Έτσι προσπαθούμε να του «μοιάσουμε» προβάλλοντας με σκέψεις αυτό που φανταζόμαστε πως είναι…Και εκεί αρχίζει η μεγαλύτερη παρεξήγηση των ανθρώπων. Γιατί σκεφτόμαστε την αγάπη, σκεφτόμαστε την καλοσύνη, σκεφτόμαστε την αγνότητα, σκεφτόμαστε την ελευθερία. Καμία όμως από τις ιδιότητες αυτές που προσδίδουμε στον θεό, δεν μπορούμε να την βιώσουμε και συναισθηματικά, γιατί εκεί ερχόμαστε αντιμέτωποι με έναν σκληρό εαυτό που διεκδικεί και φοβάται τον ίδιο του τον εαυτό!
πόση αλήθεια και στα δύο κείμενα.....
Επιτρέπω...σημαίνει ότι μειώνεις την απόσταση εσένα με ΕΣΕΝΑ!!!
ετοίμασε την καρδιά ένα ναό να έρθει να κατοικήσει ο Θεός.
αν τον αφήσεις μισοτελειωμένο δεν μπορεί να έρθει να κατοικήσει
eirini έγραψε:γίνονται όμως 950, 900, 800, 700 κ.ο.κ. και φτου και απο την αρχή για να γνωρίσεις επιτέλους τον εαυτό σου..
την Λερναία Ύδρα την ξέρεις Ειρηνάκι? ένα κεφάλι κόβεις, δύο ξεπηδούν...
η Απόφαση να φύγεις από το "τέρας" μέσα σου, χρειάζεται στην αρχή Θέληση να παραδεχτείς ότι είναι το δικό σου "τέρας" και όχι του διπλανού σου...
Εκεί χαλάει συνήθως το πράγμα...
Στην ωριμότητα να δεις τις δυσλειτουργιές σου και να μην τις μετράς στον άλλον ή στην άτιμη κοινωνία...
Vaso έγραψε:
Ο άνθρωπος, σπασμένος σε χίλια κομμάτια...
Μέσα του βρίσκεται ο φοβισμένος, ο αγνοημένος, ο παρεξηγημένος, ο δειλός, ο καταπιεσμένος, ο ανάξιος, ο συγκρίσιμος, ο βίαιος, μα και ο ευαίσθητος, ο τρυφερός, ο ζωντανός, ο ελεύθερος!
Πώς να συνθέσεις σε μια Ολότητα τον Εαυτό σου, εκεί είναι όλη η δυσκολία…
Δεν φτάνει μόνο να υπερβείς τις δικές σου πεποιθήσεις και να αφήσεις τον Δρόμο του Πνεύματος ανοιχτό, για να γεφυρώσει τα χιλιάδες κομμάτια που έσπασες τον Εαυτό σου, αλλά χρειάζεται να διατηρήσεις και την ακεραιότητα στην Θέληση σου, ώστε να λιγοστεύεις διαρκώς την εσωτερική εξουσία των «ανυπόταχτων» μέσα σου.
Κάθε ένα κομμάτι του σπασμένου Εαυτού μας έχει δεσμευτεί με όρκους να πολεμήσει για την ισχύ του, να πολεμήσει για την ζωή του, να πολεμήσει αυτό που φοβάται.
πολλές φορές μπέρδεψα τον φοβισμένο μου εαυτό με τον Αληθινό μου Εαυτό.. έτσι νόμιζα τουλάχιστον.. μετά κατάλαβα την δύναμη που έχει και πώς το να με μπερδέψει ώστε να με κάνει να νομίζω οτι είναι πράγματι η Αλήθεια μου είναι και αυτό ένα τερτίπι του για να επικρατήσει..
Η εσωτερική σπουδαιότητα του ανθρώπου είναι το Φως που τον ακολουθεί, όπου και να βρίσκεται...Να πολεμάει γι' αυτήν την σπουδαιότητα είναι το ζητούμενο
Vaso έγραψε:
η Απόφαση να φύγεις από το "τέρας" μέσα σου, χρειάζεται στην αρχή Θέληση να παραδεχτείς ότι είναι το δικό σου "τέρας" και όχι του διπλανού σου...
Εκεί χαλάει συνήθως το πράγμα...
Στην ωριμότητα να δεις τις δυσλειτουργιές σου και να μην τις μετράς στον άλλον ή στην άτιμη κοινωνία...
νομιζω (?) για αρχή τουλάχιστον οτι ειμαστε σε καλο δρόμο....
Επιτρέπω...σημαίνει ότι μειώνεις την απόσταση εσένα με ΕΣΕΝΑ!!!
ετοίμασε την καρδιά ένα ναό να έρθει να κατοικήσει ο Θεός.
αν τον αφήσεις μισοτελειωμένο δεν μπορεί να έρθει να κατοικήσει
Βασούλα έγραψε:Δεν φτάνει μόνο να υπερβείς τις δικές σου πεποιθήσεις και να αφήσεις τον Δρόμο του Πνεύματος ανοιχτό, για να γεφυρώσει τα χιλιάδες κομμάτια που έσπασες τον Εαυτό σου, αλλά χρειάζεται να διατηρήσεις και την ακεραιότητα στην Θέληση σου, ώστε να λιγοστεύεις διαρκώς την εσωτερική εξουσία των «ανυπόταχτων» μέσα σου.
Κάθε ένα κομμάτι του σπασμένου Εαυτού μας έχει δεσμευτεί με όρκους να πολεμήσει για την ισχύ του, να πολεμήσει για την ζωή του, να πολεμήσει αυτό που φοβάται. Για να λύσουμε αυτούς τους όρκους, χρειάζεται να βρούμε το θάρρος να πάμε κόντρα στον θεό, μπροστά στον οποίο αναγκαστήκαμε να τους δώσουμε…
Αχ ρε Βασούλα μου!
Αγάπη είναι να με αφήνεις να σε αγγίξω,
να με ακούς, ακόμα και όταν δεν μιλάω,
να με βλέπεις, ακόμα και όταν δεν είμαι δίπλα σου...
Αν ο Θεός είναι η πρωταρχική Αιτία η Αγάπη θα είναι το αποτέλεσμα
Πατέρα μου/Μητέρα μου, είναι παιδί της Αλήθειας και μόνο αυτή είναι ο δρόμος ο δικός μου προς εσένα
Πολέμα και Οραματίσου