ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ "ΑΦΗΝΟΜΑΙ"...

[ksan8oula]

Θα αφησω στην πορτα το κλειδι ...

[O_ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ]

Οταν πχ. φοβάσαι, όταν είσαι ερωτευμένη, όταν έχεις θυμό...
Οι σκέψεις δεν ελέγχονται, ούτε μπορείς να κυριαρχήσεις στο νου που ακολουθεί το συναίσθημα.

Το καλύτερο είναι να παρατηρείς τα συναισθήματα που αναδύονται μέσα από τις σκέψεις, μέχρι να μπορέσεις να τα φέρεις με αρμονία στην συνείδησή σου και να τα εντάξεις σε ένα πνευματικό σύνολο αιτίας και αποτελέσματος.

Το να αφεθείς, χωρίς εμπιστοσύνη, είναι μάλλον ακατόρθωτο...
Το να κυριαρχήσεις πάλι, χωρίς θεία δύναμη, είναι μάλλον ανούσιο...

΄Εχει μεγάλη σημασία το να αναπτύξεις την θέληση να "εμπλακείς" στην διαδικασία της ζωής σου, περισσότερο συνειδητά...

Λιγο ξεθαψιμο,ετσι απλα

[ARTYADIS]

Άλλη Ιωαννούλα μας βρήκε!!!

[Ελενίτσα]

Πολύ χρήσιμο, Ευχαριστούμε Τασούλη!

[ΙΩΑΝΝΑ]

Άλλη Ιωαννούλα μας βρήκε!!!

άσε Δημητρούλα σκούριασε το φτυαράκι μου αφού έχω ξεθάψει τα πάντα σε αυτό το φόρουμ

[ARTYADIS]

Τα πάντα? Μπα, Ιωαννάκι μου! Όλο και κάτι θα βρεις πάλι, είμαι σίγουρη! :lol:

[ΙΩΑΝΝΑ]

ωραία καιρός να θυμηθώ το αγαπημένο μου χόμπυ
εμπρός καλό μου φτυαράκι

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ 10]

Άλλη Ιωαννούλα μας βρήκε!!!

Δήμητρα,δεν έχω λόγια

[Μάνος]

Ο ρόλος μου στην φυσική μου ζωή, είχε γίνει εξουσιαστικός και έπαιζα, χωρίς να το θέλω, το δράμα μιας ιστορίας που δεν ήταν δική μου.

Αναζητούσα βίαιες λύσεις και η συνείδηση τάραζε την ψυχή μου!

Αυτό με τον εξουσιαστικό ρόλο νομίζω πως συμβαίνει και σε μένα τώρα...
...Αλλά τι εννοείς Βασούλα μου λέγοντας πως αναζητούσες βίαιες λύσεις; Όπως...;

Είναι αυτή η λεπτή ισορροπία, μεταξύ του είμαι και του ΕΙΜΑΙ, μεταξύ του ζω και του ΖΩ, μεταξύ της γνώσης και της επίγνωσης

Πραγματικά πολύ λεπτές αυτές οι ισοροπίες. Και καλά, πες ότι μπορώ να ψιλοκαταλάβω τη διαφορά του είμαι και του ΕΙΜΑΙ, τη διαφορά του ζω και του ΖΩ.
Τη διαφορά όμως γνώσης και επίγνωσης; Αν προσπαθούσα να υποθέσω, θα έλεγα πως γνώση είναι κάτι το οποίο το γνωρίζω θεωριτικά, ενώ επίγνωση είναι κάτι το οποίο το έχω βιώσει κι όλας; Πέρα από τη θεωρία. ...Αλλά σίγουρος δεν είμαι κι όλας. Μπορείς να με διορθώσεις Βασούλα;

Το άφημα μπορεί να μεταφραστεί σε αδιαφορία. Αφέσου στην ροή, είναι εντολή για τον νου μας που αρχίζει να αδρανεί και να μην μπορεί να επεξεργαστεί τις πληροφορίες που του δίνονται από το συναίσθημα.
΄Ετσι αποκόπτεται από αυτό και οι εμπειρίες δεν μπορούν να αφομοιωθούν.

...Άρα άφημα δεν είναι η αδιαφορία! Σωστά; ...Γιατί όπως λές Βασούλα μου, τότε ο νούς μας αρχίζει να αδρανεί και να μην μπορεί να επεξεργάζεται τις πληροφορίες από το συναίσθημα. Ναι αλλά αν ο νους και το συναίσθημα πρέπει να είναι κάτι σαν συγκοινωνούντα δοχεία, τότε πως ακριβώς γίνεται το άφημα ώστε να μην επηρεάζει αυτή τη σχέση των δοχείων;

Η ένωση με το πνευματικό μας σώμα είναι καταλυτική για αυτήν την συνεργασία. Αλλιώς η «εργασία» που κάνουμε με το ένα ή το άλλο επίπεδό μας, δεν έχει ουσιαστική ανταπόκριση στην ψυχή μας.

Δηλαδή η ένωση με το πνευματικό μας σώμα είναι η απάντηση στο προηγούμενο μου ερώτημα; Και αν ναι, τότε τι εννοείς λέγοντας "ένωση με το πνευματικό μας σώμα"; Εννοείς τον Ανώτερο Εαυτό μας;

Στο απλό νοητικό μας επίπεδο, η ζωή είναι έλεγχος, για να μην την χάσουμε
Στο απλό συναισθηματικό μας επίπεδο, η ζωή είναι χειρισμός γιατί την φοβόμαστε

Αυτό! Αυτό! Νομίζω πως τα έχω και τα δύο, χωρίς φυσικά να επικοινωνούν ματαξύ τους... Λείπει η γέφυρα(!)

Το άφημα δεν είναι αδιαφορία για τα γεγονότα που μας συμβαίνουν, αποδεχόμενοι αυτά.
Το άφημα είναι η συναίσθηση των επιπέδων μας και το πώς αυτά φωτίζονται από το πνεύμα μας, ώστε να γνωρίζουμε τι νιώθουμε.

...Και εδώ είναι που έχασα εντελώς την μπάλα!!! Σε ποια επίπεδα αναφέρεσαι Βασούλα μου; Και φαντάζομαι όχι μόνο να γνωρίζουμε τι νιώθουμε αλλά και ΓΙΑΤΙ το νιώθουμε...
...Σαν να άρχισαν πάλι τα Σουαχίλι θαρρώ χρονιάρες μέρες...

Η συνείδηση δεν παραμένει στατικά στο εμπόδιο. Το επεξεργάζεται με συνέπεια εκμεταλλευόμενη και τα τρία επίπεδά της, και αυτό την διευρύνει ολοένα και περισσότερο και την κάνει να πηγαίνει σε βάθος, εκεί που βρίσκεται η ψυχή μας, και αρχίζει να «γκρεμίζει» τοίχους για να την νιώσει

Να τα πάλι τα επίπεδα! Αυτό το γκρέμισμα είναι ο στόχος! Έχω ωστόσο ένα φόβο μέσα μου πως δεν θα καταφέρω να το αρχίσω ποτέ από τη στιγμή που δεν ξέρω καν πως γίνεται... Εννοείται και δεν περιμένω απάντηση σε αυτό, γιατί φαντάζομαι πως μόνος μου θα πρέπει να το βρω... Έχω θέληση όμως και πίστη πως στο τέλος θα τα καταφέρώ

Η συνείδηση δεν είναι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού, αλλά ο συνεργάτης της στην εξερεύνηση του υλικού πεδίου, γιατί χωρίς αυτήν δεν θα μπορούσε να επιβιώσει.
Αυτή η γνώση μεταβιβάζεται και στην συνείδηση που αφήνεται στο ΘΕΛΗΜΑ ΣΟΥ!!! Εγώ ειμαι το αμάξι και εσύ ο οδηγός. ΜΑΖΙ αποτελούμε το ΟΧΗΜΑ του πνεύματος. Mαζί ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ, και ΤΟ ΦΩΣ μας, δεν χρειάζεται χειρισμό, εξάρτηση, έλεγχο, γιατί δεν φοβάται να ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ.

Αυτό πολύ ωραίο μου ακούγεται, με εξαίρεση την πρώτη πρόταση που πάλι δεν καταλαβαίνω τι εννοείς Βασούλα μου...

΄Ισως έφτασα στο τέλος! Μα δεν είναι τέλος, παρά μόνο η αρχή.
Η αρχή της ζωής που δεν έχει όρια γιατί δεν φοβάται.
Η αρχή ενός ενσυνείδητου όντος, που λέγεται ΑΝΘΡΩΠΟΣ
Η αρχή ενός φωτεινού όντος, που απλά ΕΙΝΑΙ

Βασούλα μου

[Vasoula]

Μάνο μου όλο αυτό είναι μια βαθύτερη γνώση του πως είναι ο Άνθρωπος ολόκληρος και όχι ένα "εγώ" που κινείται στον φυσικό κόσμο...
και αυτό ίσως σου λείπει, για να καταλάβεις καλύτερα τι εννοώ με τα παραπάνω...Στην ώρα τους θα τα μάθεις αυτά...
Λογικό είναι να προκύπτουν ερωτήσεις, όταν η μόνη αντίληψη που έχει ο άνθρωπος για τον Εαυτό του είναι το σώμα του και οι σκέψεις του...Μερικές φορές δεν έχει καμία αντίληψη για τα συναισθήματά του, εκτός από τα πολύ κραυγαλέα χαρά-λύπη-θυμός...
Δηλαδή δεν ξέρει πως νιώθει, κλαίει και δεν ξέρει ότι αυτό είναι συναίσθημα...οπότε έχουμε μια κύρια μάθηση για να έρθει σε επαφή με τα συναισθήματά του, το γιατί νιώθει έτσι είναι ένα επόμενο βήμα...
Κάτσε να μάθει ότι υπάρχει συναισθηματικό πεδίο που επηρεάζει όλη την Ζωή του και μετά πάμε και στο γιατί...

Τη διαφορά όμως γνώσης και επίγνωσης; Αν προσπαθούσα να υποθέσω, θα έλεγα πως γνώση είναι κάτι το οποίο το γνωρίζω θεωριτικά, ενώ επίγνωση είναι κάτι το οποίο το έχω βιώσει κι όλας; Πέρα από τη θεωρία. ...Αλλά σίγουρος δεν είμαι κι όλας. Μπορείς να με διορθώσεις Βασούλα;

Έτσι ακριβώς Μανούλη μου...Η γνώση είναι η θεωρία, η επίγνωση το βάθος της και η ερμηνεία της, η αυτοεπίγνωση είναι η πλήρης συνειδητοποίηση μέσω του βιώματος...Από την γνώση δεν μπορείς να φτάσεις στο βίωμα, χωρίς το ενδιάμεσο στάδιο της επίγνωσης που σου διευρύνει την αντίληψη...

Ο νους μας με το συναίσθημα δεν είναι συγκοινωνούντα δοχεία Μανούλη μου. Το κατώτερο νοητικό μας πεδίο βρίσκεται μέσα στο συναισθηματικό μας πεδίο, οπότε ελέγχεται από το συναίσθημα...Χρειάζεται μέσω της εργασίας των επιγνώσεων, ασκήσεων και διαλογισμού να φτάσεις την αντίληψη στο ανώτερο νοητικό πεδίο, ώστε το πνευματικό πεδίο να δράσει σαν γέφυρα στο Είναι μας και να μην μας ελέγχουν τα συναισθήματα μέσω του νου...Συνήθως τα συναισθήματα θάβονται ή παγώνουν και τότε ο νους φαίνεται να δρα μεμονωμένα, αλλά δεν είναι έτσι...Γιατί μπορεί να παγώνουμε τα συναισθήματα ώστε να μην τα αντιλαμβανόμαστε συνειδητά, παρ' όλα αυτά μην ξεχνάς ότι έχουμε και ένα ασυνείδητο που ποτέ δεν κοιμάται...

Χρειάζεται να τα μάθεις με σειρά και όχι αποσπασματικά Μανούλη μου, γιατί νομίζω ότι έτσι μπερδεύεσαι περισσότερο...
Όλα στον χρόνο τους θα γίνουν

Εντωμεταξύ μπορείς να ζητήσεις τα βιβλία επιγνώσεων των ομάδων από την Ιωαννούλα να διαβάσεις λίγο, αν δεν στα έχει δώσει ήδη...

[Μπεττουλα]

Οι σκέψεις δεν ελέγχονται, ούτε μπορείς να κυριαρχήσεις στο νου που ακολουθεί το συναίσθημα.

Το καλύτερο είναι να παρατηρείς τα συναισθήματα που αναδύονται μέσα από τις σκέψεις, μέχρι να μπορέσεις να τα φέρεις με αρμονία στην συνείδησή σου και να τα εντάξεις σε ένα πνευματικό σύνολο αιτίας και αποτελέσματος.

΄Εχει μεγάλη σημασία το να αναπτύξεις την θέληση να "εμπλακείς" στην διαδικασία της ζωής σου, περισσότερο συνειδητά...

Χρειάζεται μέσω της εργασίας των επιγνώσεων, ασκήσεων και διαλογισμού να φτάσεις την αντίληψη στο ανώτερο νοητικό πεδίο, ώστε το πνευματικό πεδίο να δράσει σαν γέφυρα στο Είναι μας και να μην μας ελέγχουν τα συναισθήματα μέσω του νου...

Μανουκο

[Θοδωράκος]

Η γνώση είναι η θεωρία, η επίγνωση το βάθος της και η ερμηνεία της, η αυτοεπίγνωση είναι η πλήρης συνειδητοποίηση μέσω του βιώματος...

[Μάνος]

Χρειάζεται να τα μάθεις με σειρά και όχι αποσπασματικά Μανούλη μου, γιατί νομίζω ότι έτσι μπερδεύεσαι περισσότερο...
Όλα στον χρόνο τους θα γίνουν

Βασούλα μου

Εντωμεταξύ μπορείς να ζητήσεις τα βιβλία επιγνώσεων των ομάδων από την Ιωαννούλα να διαβάσεις λίγο, αν δεν στα έχει δώσει ήδη...

Το έκανα μόλις! Της ζήτησα να μου στείλει τις επιγνώσεις της αντρικής ομάδας!
Ευχαριστώ πολύ Βασούλα μου

[Μάνος]

Στο απλό νοητικό μας επίπεδο, η ζωή είναι έλεγχος, για να μην την χάσουμε
Στο απλό συναισθηματικό μας επίπεδο, η ζωή είναι χειρισμός γιατί την φοβόμαστε…

Το άφημα δεν είναι αδιαφορία για τα γεγονότα που μας συμβαίνουν, αποδεχόμενοι αυτά…
Το άφημα είναι η συναίσθηση των επιπέδων μας και το πώς αυτά φωτίζονται από το πνεύμα μας, ώστε να γνωρίζουμε τι νιώθουμε.

Άρα το αντίθετο του αφήματος είναι ο έλεγχος... Μάλιστα...
Στο άφημα γνωρίζουμε τι νιώθουμε, τον λόγο που το νιώθουμε και η όποια ροή των γεγονότων είναι καλοδεχούμενη ενώ στον έλεγχο εννοείται δεν γνωρίζουμε τι νιώθουμε, αλλά παρ' όλα αυτά εμείς επιμένομε να ελέγξουμε τη ροή των γεγονότων.
Ε; Ε; Ε;
Βασούλα;

[Vasoula]

ναι Μανούλη μου...
Στο έλεος της αρσενικής αρχής (κι αυτής ανάπηρης βέβαια) είναι οι άνθρωποι, με μια παθητική από την καταπίεση θηλυκή αρχή...οπότε βγαίνει συνεχώς και ζητά δικαίωση...
Οπότε τι να ελέγξει κανείς? τι από όλα?