ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ...

[Θοδωράκος]

να σταματήσει?

μήπως θα ήταν πιο ευφυές να θέλεις να βεις τον πιο γόνιμο και δημιουργικό χώρο σου, μέσα σ' αυτό το κενό?

Θέλω μέσα στο κενό να βρω το σημείο εκείνο που περιέχει το Όλον.

[Μπεττουλα]

Και είναι αστείο να θεωρούμε δικό μας κάτι έξω από εμάς και αυτό που αληθινά μας ανήκει να το αγνοούμε…

Τίποτα στην Φύση δεν μας ανήκει, παρά μόνο ο Εαυτός μας…

Η εναρμόνιση δεν προκύπτει ποτέ με όσα θεωρούμε δικά μας, γιατί έρχεται η Ζωή και ανατρέπει τις σχέσεις μας μαζί τους…
Όσο και να τεκμηριώνει η επιστήμη νόμους και καταστάσεις, στο πέρασμα του χρόνου θα επιβεβαιώνεται διαρκώς ο Γαλιλαίος…Πάντα θα υπάρχει κάτι που θα ανατρέπει τις παλιές θεωρίες και πεποιθήσεις…Πάντα θα υπάρχει κάτι που θα ανατρέπει το «δικό μας» και η Ζωή αποδεικνύει ότι όταν βασίζεσαι στο «δικό μου», σ’ αφήνει κάποια στιγμή με αδειανά χέρια…


Να καθαρίσουμε μέσα μας από αυτά τα «ξένα στοιχεία» και να τα τιμήσουμε, όχι να τα υπηρετήσουμε…Ο σεβασμός σε κάθε τι, δεν ξεκινά από αυτό που θεωρούμε δικό «μας», αλλά από αυτό που Είναι δικό μας!

Ο υψηλότερος κραδασμός του ανθρώπου έρχεται όταν φέρει σε αρμονία το εσωτερικό Θέλημα, με το εξωτερικό…
Τότε όλα του ανήκουν, μα δεν χρειάζεται τίποτα να του ανήκει…

Η Ευλογία έρχεται, όταν δεν την έχεις πια ανάγκη…

[Βικούλα]

Να καθαρίσουμε μέσα μας από αυτά τα «ξένα στοιχεία» και να τα τιμήσουμε, όχι να τα υπηρετήσουμε…Ο σεβασμός σε κάθε τι, δεν ξεκινά από αυτό που θεωρούμε δικό «μας», αλλά από αυτό που Είναι δικό μας!

Ο υψηλότερος κραδασμός του ανθρώπου έρχεται όταν φέρει σε αρμονία το εσωτερικό Θέλημα, με το εξωτερικό…
Τότε όλα του ανήκουν, μα δεν χρειάζεται τίποτα να του ανήκει…

Η Ευλογία έρχεται, όταν δεν την έχεις πια ανάγκη…

[Ελενα Κ.]

Μα πως αυτό το «δικό μου» γίνεται εστία σύνθλιψης, μπορούμε να το παρατηρήσουμε μέσα στην ίδια την Ζωή…
Γιατί αν δεν γνωρίζουμε αυτό που μας ανήκει αληθινά, δεν μπορούμε να γνωρίσουμε τίποτα στον κόσμο, όσο και να προσπαθήσουμε…

Και είναι αστείο να θεωρούμε δικό μας κάτι έξω από εμάς και αυτό που αληθινά μας ανήκει να το αγνοούμε…

Τίποτα στην Φύση δεν μας ανήκει, παρά μόνο ο Εαυτός μας…

Η εναρμόνιση δεν προκύπτει ποτέ με όσα θεωρούμε δικά μας, γιατί έρχεται η Ζωή και ανατρέπει τις σχέσεις μας μαζί τους…
Όσο και να τεκμηριώνει η επιστήμη νόμους και καταστάσεις, στο πέρασμα του χρόνου θα επιβεβαιώνεται διαρκώς ο Γαλιλαίος…Πάντα θα υπάρχει κάτι που θα ανατρέπει τις παλιές θεωρίες και πεποιθήσεις…Πάντα θα υπάρχει κάτι που θα ανατρέπει το «δικό μας» και η Ζωή αποδεικνύει ότι όταν βασίζεσαι στο «δικό μου», σ’ αφήνει κάποια στιγμή με αδειανά χέρια…

Οι προσδοκίες μας τελικά, δεν είναι καθαρά δικές μας…Έχουν μπει μέσα μας «ξένα» στοιχεία, που θεωρήσαμε δικά μας και οριοθετήσαμε τον Εαυτό μας, με βάση αυτά τα «ξένα» στοιχεία…Έμψυχα και άψυχα…

αχ αυτο το "δικο μου" το "αυτο μου ανηκει".... ειναι απο τα πρωτα πραγματα που μας μαθαινουν απο το σπιτι κιολας.... ειναι το πρωτο πραγμα που ακους τα παιδια να λενε.... και ειναι τοσο μεγαλη η αγνοια.... που δεν αντιλαμβανονται οι γονεις τη ζημια που γινεται.... εχω υπαρξει απο τους τυχερους ανθρωπους που δεν μου ελειψε τιποτα ως παιδι... υλικα... γιατι συναισθηματικα ειναι μια αλλη κουβεντα.... και οταν χρειαστηκε να παρω το μαθημα με το σκληρο τροπο, δυσκολευτηκα πολυ.... ομως η Ζωη ηταν παντα εκει, εγω δεν ειχα μαθει να τη Ζω... απλα φυτοζωουσα περιμενοντας το τελος.. τον πατο του πηγαδιου, γιατι ελεγα πως μολις πιασεις πατο, μονο πιο πανω μπορεις να πας.... ελα ομως που το πηγαδι δεν εχει πατο... και ηρθε η δευτερη ευκαιρια, και καταλαβα οτι δεν χρειαζεται να περιμενω να πεθανω για να μαθω να Ζω! Αυτη η Ενωση με τον Εαυτο Αυτο το Εδω και Τωρα, εχει τοσο μεγαλη σημασια, ειναι το Α και το Ω της Ζωης καθε μερα, το αντιλαμβανομαι ολο και περισσοτερο, και ειναι το μονο που μου δινει Χαρα... να ειμαι Παρουσα στη Ζωη μου Εδω και Τωρα

Ο υψηλότερος κραδασμός του ανθρώπου έρχεται όταν φέρει σε αρμονία το εσωτερικό Θέλημα, με το εξωτερικό…
Τότε όλα του ανήκουν, μα δεν χρειάζεται τίποτα να του ανήκει…

Η Ευλογία έρχεται, όταν δεν την έχεις πια ανάγκη…

η φλογα ειναι αναμμενη

[xristinaki]

[Μπεττουλα]

Ελενάκι...

[Θοδωράκος]

[Ταρούλα]

Ελενάκι

[Sofoula]

Ελενάκι μου, σε νιώθω...

Βασούλα, όλο το κειμενάκι είναι καθαρή έμπνευση για μένα. Ευχαριστώ

[Vasoula]

[Stefanos]

Τι αλήθειες πάλι !!!

[Βικούλα]

Ελενάκι

[Valia]

η Ζωη ηταν παντα εκει, εγω δεν ειχα μαθει να τη Ζω... απλα φυτοζωουσα περιμενοντας το τελος.. τον πατο του πηγαδιου, γιατι ελεγα πως μολις πιασεις πατο, μονο πιο πανω μπορεις να πας.... ελα ομως που το πηγαδι δεν εχει πατο... και ηρθε η δευτερη ευκαιρια, και καταλαβα οτι δεν χρειαζεται να περιμενω να πεθανω για να μαθω να Ζω!

Ελενάκο σε νιώθω

[Μάνος]

Να καθαρίσουμε μέσα μας από αυτά τα «ξένα στοιχεία» και να τα τιμήσουμε, όχι να τα υπηρετήσουμε…Ο σεβασμός σε κάθε τι, δεν ξεκινά από αυτό που θεωρούμε δικό «μας», αλλά από αυτό που Είναι δικό μας!

Ο υψηλότερος κραδασμός του ανθρώπου έρχεται όταν φέρει σε αρμονία το εσωτερικό Θέλημα, με το εξωτερικό…
Τότε όλα του ανήκουν, μα δεν χρειάζεται τίποτα να του ανήκει…

Η Ευλογία έρχεται, όταν δεν την έχεις πια ανάγκη…

Α ρε Βασουλάκι μου

[Βικούλα]