"Τί είναι αντικείμενο;" (διαλόγων πρώτος)

[Θοδωράκος]

- Τι είναι αντικείμενο;

- Αντικείμενο είναι η υλική έκφραση μίας ιδέας και ταυτόχρονα η ιδεατή διαφοροποίησή της από το σύνολο του σύμπαντος.

Οτιδήποτε το δημιουργημένο, πριν μορφοποιηθεί, υπήρξε πρώτα με την μορφή μίας ιδέας, μίας σύλληψης, μίας ιδεατής ύπαρξης. Αυτήν την ιδέα κατόπιν ο άνθρωπος την μορφοποίησε υλικά, μεταφέροντάς της από την σφαίρα των ιδεών, στον υλικό κόσμο

Ταυτόχρονα, αυτή η ιδέα, διαφοροποιείται το υλικό αυτό αντικείμενο από το υπόλοιπο σύνολο του υλικού σύμπαντος και το καθιστά υπαρκτό και αναγνωρίσιμο.

- Και τι γίνεται με τα μη-δημιουργήματα; Αυτά που δεν έφτιαξε ο άνθρωπος, υπήρξαν και αυτά ως ιδέες;

- Όχι. Αλλά είναι η ιδέα που κατόπιν ο άνθρωπος δημιούργησε, που τα καθιστά πάλι υπαρκτά και αναγνωρίσιμα. Έτσι, πραγματοποιείται η αντίστροφη μετάβαση: το υλικό γίνεται ιδέα και μεταφέρεται στην σφαίρα των ιδεών.

Έτσι, ένα δένδρο υπήρξε ως δένδρο, από την στιγμή που ο άνθρωπος το συνέλαβε ως ιδέα και το διαχώρισε από το υπόλοιπο υλικό σύμπαν.

- Τι γίνεται όμως με τα διαφορετικά είδη; Υπάρχουν, λόγου χάρη, πολλών ειδών δένδρα και πολλών ειδών σπίτια. Υπάρχουν διαφορετικές ιδέες για καθ’ ένα από αυτά;

- Η κάθε ιδέα μπορεί να έχει διαβαθμίσεις ως προς το πόσο συγκεκριμένη ή αφηρημένη θα είναι.

Ένα δένδρο είναι πιο αφηρημένο,. Μία βελανιδιά είναι πιο συγκεκριμένη, που πληρεί όμως και τις αφηρημένες προϋποθέσεις ενός δένδρου.

- Μέχρις που μπορεί να φτάσει αυτή η διαφοροποίηση;

- Για να μιλήσουμε για μία αφηρημένη ιδέα, που μέσα της περικλείει πιο συγκεκριμένες, πρέπει να υπάρχει και ένα σύνολο αντικειμένων, που θα είναι μεν διαφορετικά, όμως θα έχουν και ορισμένα κοινά γνωρίσματα, τα οποία θα τα εντάσσουν στην αρχική ιδέα.

Αυτό όμως προϋποθέτει την επανάληψη. Έτσι, μία ιδέα που δεν επαναλαμβάνει κανέναν γνώρισμα των πιο αφηρημένων ιδεών, δεν μπορεί παρά να αποτελεί μία αυτόνομη ύπαρξη. Όταν όμως υπάρξουν και άλλες ιδέες, που θα μοιάζουν σε αυτήν, τότε αυτή αυτόματα θα γίνει πιο αφηρημένη, και θα αποτελέσει σύνολο και όχι μεμονωμένη ιδέα.

- Πώς ορίζεται το τέλειο;

- Τέλειο ορίζεται η τέλεια μετάβαση ενός αντικειμένου από την σφαίρα των ιδεών στον υλικό κόσμο. Δηλαδή, όταν η υλοποίησή του μεταφέρει όλες τις παραμέτρους που έχει η ιδέα του. Για αυτό και το ιδανικό ορίζεται και ως το ιδεατό.

Αυτό είναι ανέφικτο για δύο κυρίως λόγους:

Πρώτον, το βασίλειο των ιδεών έχει ως κύριο γνώρισμά του την μεταβολή, την αλλαγή και την διαλλακτικότητα. Ενώ ο υλικός κόσμος διακρίνεται από την σταθερότητά του. Έτσι, όταν μία ιδέα υλοποιείται, χάνει την δυνατότητά της να μεταβληθεί, να αλλάξει ή να έρθει σε διάλογο, και αποκτά μία σταθερότητα, που μπορεί να μην αποτελεί αρχικό γνώρισμά της.

Δεύτερον, η έννοια της τελειότητας προϋποθέτει την υπεροχή στο σύνολο των συγκρίσεων, που προϋποθέτει την ίδια την δυνατότητα των συγκρίσεων, που προϋποθέτει όρους και κριτήρια σύγκρισης. Κάτι τέτοιο, όπως όλοι γνωρίζουμε, είναι υποκειμενικό. Μόνο άμα δεχθούμε κάποια συγκεκριμένη λειτουργικότητα μίας ιδέας και την επεξεργαστούμε βάση αυτής, θα μπορέσουμε να έχουμε κάπως πιο αντικειμενικά κριτήρια, για να ορίσουμε την τέλεια ιδέα.

[galazia_sfaira]

Θοδωρή πολυ ωραια όσα εγραψες.

Μπορείς να μου ξεχωρισεις με καποιον τρόπο την έννοια "ιδεα";Δηλαδή μπορεί να μπει στην θεση της και η "σκεψη"
Αν όχι ποια ειναι η διαφορά που εσυ μεσα σου έχεις για την εννοια "ιδέα" σε σχεση με την "σκεψη";

Μπορεί καθε άνθρωπος δηλαδη να εχει μια ιδέα και να τη μορφοποιήσει ετσι απλά ή κατω απο προυποθέσεις άλλων ίσως ιδεών ή καταστάσεων συναισθηματικών ή ....;
Τι είναι αυτό που μπορεί να μορφοποιεί ιδέες αρνητικές ή ιδέες θετικές;

Οσον αφορά το "τελειον".

Αν οι ιδέες ειναι μεταβλητές και διαλλακτικές αλλα βασει αυτων των ιδεων το κάθε τι μορφοποιείται ,τοτε και η όποια αλλαγή στην πρωταρχικη ιδεα δεν θα διαφοροποιήσει το μορφωμα;Αρα η εξέλιξη στο βασίλειο των ιδεων μας δεν θα συμβεί και στο αντανακλόν μορφωμα-αντικειμενο;

Ολα μου γεννηθηκαν διαβαζοντας σε !

[Θοδωράκος]

Μπορείς να μου ξεχωρισεις με καποιον τρόπο την έννοια "ιδεα";Δηλαδή μπορεί να μπει στην θεση της και η "σκεψη"
Αν όχι ποια ειναι η διαφορά που εσυ μεσα σου έχεις για την εννοια "ιδέα" σε σχεση με την "σκεψη";

Λέγοντας "ιδέα", εννοώ το δημιούργημα της σκέψης του ανθρώπου. Χρησιμοποιώ τον όρο "σκέψη" ως την διαδικασία που γεννά ή/και επεξεργάζεται τις ιδέες.

Μπορεί καθε άνθρωπος δηλαδη να εχει μια ιδέα και να τη μορφοποιήσει ετσι απλά ή κατω απο προυποθέσεις άλλων ίσως ιδεών ή καταστάσεων συναισθηματικών ή ....;
Τι είναι αυτό που μπορεί να μορφοποιεί ιδέες αρνητικές ή ιδέες θετικές;

Όταν θέλει ο άνθρωπος να δώσει υλική μορφή σε μία ιδέα, αυτομάτως δεσμεύεται με τους όρους της ίδιας της ύλης. Αυτό εννοείς;

Όσον αφορά τις αρνητικές και θετικές ιδέες, εξήγησέ μου τί ορίζεις ως "θετική" και τί ως "αρνητική" ιδέα.

Αν οι ιδέες ειναι μεταβλητές και διαλλακτικές αλλα βασει αυτων των ιδεων το κάθε τι μορφοποιείται ,τοτε και η όποια αλλαγή στην πρωταρχικη ιδεα δεν θα διαφοροποιήσει το μορφωμα;Αρα η εξέλιξη στο βασίλειο των ιδεων μας δεν θα συμβεί και στο αντανακλόν μορφωμα-αντικειμενο;

Όχι. ’μα πριν δεκαετείες συλλάβαμε την ιδέα ενός λ.χ. ενός φούρνου και την υλοποιήσουμε στον "παραδοσιακό" φούρνο με τα ξύλα, όταν αργότερα αυτή η ιδέα άλλαξε στον ηλεκτρονικό φούρνο, έπρεπε να αλλάξουμε τον φούρνο με τα ξύλα ή να δημιουργήσουμε εξ αρχής τον νέο φούρνο. Η ιδέα άλλαξε μεν, αλλά η ύλη μένει σταθερή. Εκτός και εάν την αλλάξουμε πάλι εμείς, και της δώσουμε άλλη μορφή.

Ελπίζω να σε κάληψα.

[galazia_sfaira]

Θοδωρή απο μονο του το θεμα με καλυπτει μιας και ειναι και δικοί μου προβληματισμοι.
ΑΠλα κι εγω εξεφρασα τις απορίες μου συμπληρωμταιά θα ελεγα.

Ιδεα είναι η συλληψη τρόπον τινά και η σκεψη διαδικασία επεξεργασίας.

Όταν θέλει ο άνθρωπος να δώσει υλική μορφή σε μία ιδέα, αυτομάτως δεσμεύεται με τους όρους της ίδιας της ύλης. Αυτό εννοείς;

Όσον αφορά τις αρνητικές και θετικές ιδέες, εξήγησέ μου τί ορίζεις ως "θετική" και τί ως "αρνητική" ιδέα.

Οχι θα σουπω τι εννοω και ταυτοχρονα νομιζω θα απαντηθεί καιτο δευτερο ερωτημα σου.
Οταν λεω προυποθεσεις εννοώ το εξής σε σχεση με την συλληψη παντα της ιδεας.
Μπορεί να παιζουν ρολο κατα την γνώμη σου και αλλες ιδιότητες του νου που συλλλαμβανει την ιδέα στην πορεία της υλοποιησής της;Δηλαδή ,κιεδω τοποτθετώ και την "θετική "η "αρνητική ιδέα" ως μορφοποιμένη πλεον,ειτε ως έννοια είτε ως αντικειμενο,η πρόθεση παιζει ρόλο στην υλοποίηση;
Κι αν μια προθεση ειναι "αρνητική"ή "θετική"τοτε η ιδεα με την "διαδικασια" της σκεψης,οπως εσυ την νοιώθιες,τι θα δημιουργήσει αντιστοιχα;Παίζει ρόλο;
Αν μια ιδεα εχει ατομικό χαρακτηρα σε σχεση με μια αλλη που εχει συλλογικό χαρακτηρα,εχει διαφορα στην διαδικασία και στο αποτέλεσμα;
Επειδή δε για μενα η ιδέα - ταυτίζεται με την σκεψη ρωτάω με παραδειγμα πζό και ακθημερινό.ΑΝ καθημερινά διακατεχεσαι απο την ιδέα-σκεψη ότι θα χασεις τηνδουλειά σου..........αυτο μορφοποιείται;
Αν καθηεμρινά ζεις με τον φοβο .........αυτος μορφοποιείται;

Και το αντιθετο, φυσικά φυσικά..........μορφοποιείται;

Να σαι καλα!

[Θοδωράκος]

Ναι. Μορφοποιείται.

[galazia_sfaira]

Σε ευχαριστω ,συμφωνώ ΑΠΟΛΥΤΑ ΜΑΖΙ ΣΟΥ και το θεωρω πολυ σημαντικό να προχωρησεις το θεμα.
Σε ευχαριστω!

[AMALIA]

Να πω την προσωπικη μου γνωμη, σε οτι εδωσα πιστη χωρις τις περισσοτερες φορες να ειναι συνηδειτα ΕΓΙΝΕ..

Οτι φοβομουν αναλογα και με το μεγεθος του φοβου...αυτα να δειτε πως ΕΓΙΝΑΝ..

Και αν και το γνωριζω τωρα πια συνηδειτα δεν εχω καταφερει να ξεριζωσω πολλες φοβιες...Σημερα ανακαλυψα οτι απλως τις κλαδευα.........

[Μάνος]

Να πω την προσωπικη μου γνωμη, σε οτι εδωσα πιστη χωρις τις περισσοτερες φορες να ειναι συνηδειτα ΕΓΙΝΕ..

Οτι φοβομουν αναλογα και με το μεγεθος του φοβου...αυτα να δειτε πως ΕΓΙΝΑΝ..

Αυτό ακριβώς Αμαλάκι μου! Αυτό ακριβώς...

Και αν και το γνωριζω τωρα πια συνηδειτα δεν εχω καταφερει να ξεριζωσω πολλες φοβιες...Σημερα ανακαλυψα οτι απλως τις κλαδευα.........

Τι είπες τώρα Αμαλία μου!!!! Μπορείς ωστόσο σε παρακαλώ να μου δώσεις ένα παράδειγμα ξεριζώματος ενός φόβου και ένα παράδειγμα κλαδέματος του ίδιου φόβου; Θα ήταν πολύ πιο κατανοητό για μένα...

[AMALIA]

Μανο μου τωρα ειδα την ερωτηση σου..

Να σου πω για τοτε η για τωρα... γιατι απο το 2008 μεχρι σημερα μολις περσυ ανακαλυψα που ουτε καν τις κλαδευα... ολα ηταν σε θεωριτικο επιπεδο... τις γνωρισα σε πρακτικο μολις χρειαστεικε να γινει " ο λογος πραξη" και με πολυ αυτοκιριαρχια και πειθαρχεια...
Σημερα δεν θα σου πω για κλαδευμα η ξεριζωμα μεγαλες η βραδυγλουπες κουβεντες θα σου πω μονο οτι καταφερα να πατησω το μεγαλυτερο φοβο μου ....το να αναλαβω την ευθυνη της ζωης μου και να μην την δινω σε κανεναν για λιγα ψιχουλα αγαπης η για ενα χαδι η για να ανηκω καπου... μιας και ο μεγαλυτερος φοβος μου ηταν να μεινω μονη..
βλεπεις απο την ημερα που γενηθηκα και μεχρι τα 43 μου χωρις ουτε μια μερα να εχω ζησει μονη μου παντα ανηκα καπου στην οικογενεια μου, μετα σε αυτην που εκανα εγω , μετα παραδωθηκα ανεφ ωρων σε ενα αντρα και μολις τωρα 16 μηνες ζω με Εμενα και για Εμενα.. χωρις να ψαχνω μπατσουνακια... για χωρις να ψαχνω να ανηκω καπου..

[Vasoula]

Αμαλίτσα μου γλυκιά

[Vasoula]

και μολις τωρα 16 μηνες ζω με Εμενα και για Εμενα.. χωρις να ψαχνω μπατσουνακια... για χωρις να ψαχνω να ανηκω καπου..

ο μεγαλύτερος φόβος Μάνο μου, για έναν άνθρωπο είναι να είναι αυτάρκης σε όλα του τα επίπεδα...

Αυτός ο βασικός φόβος εκφράζει και τις διάφορες φοβίες και τα άτυπα άγχη της ζωής...

και είναι αστείο να το παρατηρείς...Άνθρωποι που έχουν προχωρήσει στην Ζωή τους και φαίνονται αυτάρκεις, γίνονται έρμαια σε μια συναισθηματική απειλή που δεν έχει ούτε λόγο, ούτε βάση να υπάρχει...Πίσω της κρύβονται οι γονείς...Πάντα αυτοί...

γιατί όσο συναισθηματικά υπάρχουν "παιδιά", πάντα πρακτικά θα υπάρχουν και "γονείς"...Και όσο υπάρχουν "γονείς", πάντα θα υπάρχει ο φόβος, σαν κατάσταση διαχωρισμού στο Είναι μας...

πάντα όμως!

Ο μεγαλύτερος φόβος είναι να μην έχεις κανέναν να σε βάζει στον σωστό δρόμο...Και δυστυχώς, όσο άθλιοι και να ήταν οι γονείς ενός ανθρώπου, τούτην την εμπιστοσύνη, δυστυχώς, την κατακτήσανε, στους περισσότερους ανθρώπους...Ότι ξέρουν και τους βάζουν στον σωστό δρόμο...Μετά στην Ζωή αρχίζουν οι αντικαταστάσεις...Ο σύντροφος να μοιάζει του μπαμπά, ή της μαμάς, ή να μην τους μοιάζει, αλλά να γίνεται για εμάς η μαμά και ο μπαμπάς που θα θέλαμε...
Συνήθως κυριαρχεί (ασυνείδητα) το πρώτο...

Άντε μετά να χωρίσεις, αν λίγο ο άλλος σου τρέφει αυτήν την ανάγκη...ανεξάρτητα αν υποφέρεις μέσα στην σχέση...

Όπου και ψάξεις μέσα σε τούτο το φόρουμ, όλα σε οδηγούν στην αυτάρκεια σε όλα τα επίπεδα, Μάνο μου!

[eirini]

Αμαλάκι μου αγκαλίτσες

Ο σύντροφος να μοιάζει του μπαμπά, ή της μαμάς, ή να μην τους μοιάζει, αλλά να γίνεται για εμάς η μαμά και ο μπαμπάς που θα θέλαμε...
Συνήθως κυριαρχεί (ασυνείδητα) το πρώτο...

....ψηλά και αγνάντευε

γιατί όσο συναισθηματικά υπάρχουν "παιδιά", πάντα πρακτικά θα υπάρχουν και "γονείς"...Και όσο υπάρχουν "γονείς", πάντα θα υπάρχει ο φόβος, σαν κατάσταση διαχωρισμού στο Είναι μας...

[Ellaki]

Αμαλίτσα

[Ταρούλα]

Αμαλίτσα μου

Βασούλα μου

[Βικούλα]

Αμαλίτσα
Βασούλα