Υπαρξιακός Προβληματισμός

Paratiritis
Δημοσιεύσεις: 14
Εγγραφή: 22 Αύγ 2010 4:21 pm

Υπαρξιακός Προβληματισμός

Δημοσίευση από Paratiritis »

Εκτιμώ πως το θέμα αυτό θα αγγίξει ιδιαίτερα τους άνω των 40 ετών συγχρήστες/ιες. (κρίνοντας από τον εαυτό μου που περίπου από αυτή την ηλικία και μετά, δηλαδή τα τελευταία χρόνια, άρχισε να με απασχολεί τόσο πιεστικά και ζωτικά)
Ούτε λίγο ούτε πολύ το ζήτημα είναι το εξής: Πώς μπορεί κάποιος να βρίσκεται σε ‘’ειρήνη’’ με τον εαυτό του.
Ή αλλιώς: Πώς μπορεί να απολαμβάνει την καθημερινότητα του στην κάθε στιγμή νιώθωντας ταυτόχρονα μια εσωτερική γαλήνη. Μια αίσθηση ότι ‘’όλα είναι οκ’’, ‘’όλα είναι στο δρόμο τους’’, ‘’δεν έχω λόγους να ανησυχώ για κάτι..’’ ’ρα: ‘’απολαμβάνω το παρόν’’.
Δεν ξέρω πόσο σαφής έγινα, καθώς είναι δύσκολο να δωθεί ολοκληρωτικά και απόλυτα αυτό που λέω, γι αυτό θα επιχειρήσω όσο μπορώ να το κάνω πιο συγκεκριμένο:
Εννοώ, την κάθε στιγμή, με ότι κι αν ασχολείσαι να μην υπάρχει εσωτερικά, στο πίσω μέρος του μυαλού; στο ασυνείδητο; κάπου στα ‘’βαθύτερα ‘’ στρώματα της ψυχολογίας (αν θα μπορούσαμε να το πούμε έτσι) ....εκείνη η υφέρπουσα ανησυχία. Εκείνη η αίσθηση ότι ‘’κάτι λείπει’’, η υποβόσκουσα ερώτηση: ‘’που οδηγούν όλα αυτά;’’ ‘’που θα καταλήξουν;’’.
Ναι, ακριβώς αυτό εννοώ! Σαν να σε ρωτά μια φωνή: ''Και μετά τι;'' και να συμπηρώνει: '' Αφού δεν γνωρίζεις τί έπεται όλων αυτών που ζεις, τι επεται αυτής της ΠΡΟΣΩΡΙΝΗΣ ζωής, ποιό το νόημα λοιπόν και αυτής της ίδιας;;;;''
Πρέπει μαλιστα να σημειώσω εδώ ότι αυτή η ανησυχία συνήθως υπάρχει ‘’από πίσω’’, στο ‘’υπόβαθρο’’, δεν είναι δηλαδή ακριβώς συνειδητή.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
1. Το σύνηθες ‘’καύσιμο’’ για τον άνθρωπο είναι οι προσδοκίες.
Προσδοκούμε κάτι για το μέλλον και αυτό μας δίνει την ενέργεια και το ενδιαφέρον για δράση. Πολλοί σίγουρα θα έχετε σκεφτεί όμως σχετικά: Όταν ικανοποιείται μια προσδοκία…..τέλος τα καύσιμα!! Έρχεται μια προσωρινή ικανοποίηση, μετά κορεσμός, και μετά…τέλος. Ξεκινάμε για καινούρια προσδοκία. Καταλήγουμε λοιπόν σε έναν φαύλο κύκλο, αφού κάθε προσδοκία είναι προσωρινή.
2. Χωρίς προσδοκίες, κάτι λείπει από τη δράση του ανθρώπου. Λείπει ο ενθουσιασμός, λείπει αυτό το ‘’γέμισμα’’ από αυτό που κάνει, λείπει το ενδιαφέρον.
Τι έγινε λοιπόν τώρα; Βρεθήκαμε σε αδιέξοδο;
Ούτε το 1 ούε το 2 δεν φαίνεται να μπορούν να δώσουν λύση.

Και ας κάνουμε το θέμα πιο σκληρό:
Ο θάνατος καιροφυλακτεί.
Εννοώ πως ότι και να κάνεις, όποιες κι αν είναι οι προσδοκίες σου κάθε φορά, το μόνο βέβαιο είναι ότι θα τελειώσουν μαζί με το θάνατο.
Προς τι λοιπόν όλα αυτά;

Φαίνεται μέχρι τώρα μηδενιστική η θέση μου, όμως έχω κάτι σαν πρόταση/απάντηση.
Εκεί που ‘’κολλάω’’ όμως έιναι στην εφαρμογή της
ή ίσως
στην διαδικασία,
στην μέθοδο
που θα κάνει την εφαρμογή της εφικτή,
ή ίσως ακόμα, στην σωστή και πλήρη διατύπωση της απάντησης που η αρτιότητα και πληρότητα της θα κάνει δυνατή και την εφαρμογή της.

Σκέφτομαι λοιπόν:
Αφού αυτός ο κόσμος είναι ‘’ψεύτικος’’, ‘’περιστασιακός’’, ‘’προσωρινός’’, και αφού φαίνεται να έχουμε ανάγκη από κάτι πιο ‘’μόνιμο’’ ή για να το θέσω αλλιώς από κάποια ‘’μόνιμη προσδοκία’’ η λύση φαίνεται να είναι ο Υπερβατισμός.
Λέγοντας υπερβατισμό, εννοώ μια φιλοσοφία/νοοτροπία που να λέει: Βλέπω ότι η ζωή στο υλικό επίπεδο είναι προσωρινή και ότι συμβαίνει σε αυτό το επίπεδο θα λάβει ένα τέλος, οπότε υπό μία έννοια , ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΣΗΜΑΣΙΑ.
Κρατάω αυτή την συνειδητοποίηση και κάνω πιο ανάλαφρη τη ζωή μου μέσα απ΄ αυτό, όμως…
Όμως, εκεί που ξαφνικά μένω ξεκρέμαστος από προσδοκίες,

έρχομαι λοιπόν τώρα και προσθέτω:
‘’Έχει όμως τελικά νόημα να απολαμβάνω αυτή την ζωή,
κι ας είναι με ημερομηνία λήξης,
επειδή δεν τελειώνουν όλα εδώ.
Επείδή, ακολουθεί και άλλη ενσάρκωση με καινούριες περιπέτειες’’

Δεν νιώσατε πιο ανάλαφρα ξαφνικά;
Δεν βρήκατε ένα πιο πλούσιο νόημα σε όλα;
Εγώ ναι!
Αν είχα αυτή την πεποίθηση ΡΙΖΟΜΕΝΗ ΒΑΘΙΑ ΜΕΣΑ ΜΟΥ , σε αυτό το άτιμο το ψυχολογικό μπακράουντ, στο υπόβαθρο, στο ασυνείδητο, στο πίσο μέρος του μυαλού, όπως κι αν το πει ο καθένας, αν είχα κάπου εκεί αυτή την πεποίθηση
ΝΑ ΜΕ ΔΙΕΠΕΙ ΑΝΑ ΠΑΣΑ ΣΤΙΓΜΗ ,
τότε ναι, η ζωή μου θα ήταν διαφορετική. Πιο ανάλαφρη, δροσερή, κεφάτη και γεμάτη ενδιαφέρον.
Το ζητούμενο είναι λοιπόν το εξής:
Πως μπορεί κανείς να βρίσκεται συντονισμένος σε αυτή την νοοτροπία, σε αυτή την πεποίθηση, ΑΝΑ ΠΑΣΑ ΣΤΙΓΜΗ;
Πώς μπορεί να την δομήσει τόσο σταθερά μέσα του που να τον διέπει συνεχώς;
Να έρχεται εννοώ ασυνείδητα, χωρίς καν να το σκεφτεί, χωρίς να παλέψει για να το αποδείξει, χωρίς να πολεμά με νύχια και δόντια να πείσει τον εαυτό του.
Να έχει αυθόρμητα, ασυναίσθητα, αυτή την πεποίθηση πάντα.
Πώς επιτυγχάνεται αυτός ο συντονισμός;
Άβαταρ μέλους
Sofoula
Δημοσιεύσεις: 8248
Εγγραφή: 09 Φεβ 2010 12:08 pm
Τοποθεσία: Quinto sol

Δημοσίευση από Sofoula »

Θα συμφωνήσω... Δεν τελειώνουν όλα εδώ... Από πολύ μικρή είχα την αίσθηση ότι ο χρόνος μας στην γη δεν είναι αρκετός για να φτάσουμε στην "θέωση" όλοι μας. Ότι δεν θα προλάβουμε να έχουμε όλες τις απαραίτητες εμπειρίες για την εξέλιξή μας... Και μιας και μου είχε περαστεί η πεποίθηση πως πρέπει να γίνουμε "άγιοι" για να πάμε στον "παράδεισο" το θεωρούσα πολύ άδικο από τον "θεό" να μας έχει κάνει καθ'ομοίωσιν, αλλά να μην μας δίνει τον χρόνο να ανακαλύψουμε τον Θεό μέσα μας.

Τελικά όλα άρχισαν να βγάζουν νόημα όταν τα αντιμετώπισα ως κομμάτι ενός δρόμου. Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε το τέλος του, αλλά μπορούμε να συνεχίσουμε να προχωράμε, γιατί άλλωστε η διαδρομή έχει αξία.

Παρόλαυτά δεν μπορούμε να μην πούμε πως οι διαδρομές συνδέονται. Ότι κάνουμε, ότι μας συμβαίνει, επηρεάζει και άλλους (είτε προσωρινά είτε μόνιμα), οπότε δεν γίνεται να πούμε πως δεν έχει νόημα να προσπαθούμε για το βέλτιστο. Τόσο για μας, όσο και για την επιρροή μας στον κόσμο αυτό (καλώς ή κακώς), ο κάθε άνθρωπος είναι σημαντικός... Και ότι και αν κάνει, μπορεί ναι είναι σημαντικό για κάποιον άλλο.
I have loved the stars too fondly to be fearful of the night...

Εικόνα
Άβαταρ μέλους
Vasoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 88472
Εγγραφή: 24 Απρ 2007 11:47 am
Τοποθεσία: Σείριος

Δημοσίευση από Vasoula »

Αν είχα αυτή την πεποίθηση ΡΙΖΟΜΕΝΗ ΒΑΘΙΑ ΜΕΣΑ ΜΟΥ
αυτό που αναφέρέις σαν ζητούμενο, δεν είναι πεποίθηση αλλά πράξη μετουσίωσης, φίλε παρατηρητή!

Και η μετουσίωση δεν έρχεται ποτέ μέσα από σκέψη!
Αυτό που είναι βαθιά ριζωμένο μέσα σου δεν μπορείς να το σκεφτείς απλά, χρειάζεται να το αφυπνίσεις!

Η συνείδηση μας δεν μπορεί να υπερβεί τα όρια μέσα στα οποία την μάθαμε να αντιδρά και να εξελίσσεται, μόνο και μόνο γιατί μας τελείωσαν οι διεκδικήσεις... Για να δράσει από μια ανώτερη οκτάβα ύπαρξης, χρειάζεται πρώτα να διαλύσει τον αυτοπεριορισμό της και τις αναστολές της!

Ο τρόπος που θα το καταφέρουμε μπορεί να διαφέρει, αλλά δεν υπολείπεται του πνευματικού στόχου που μπορεί να θέσει κάθε άνθρωπος στον εαυτό του.

Αν, λοιπόν, έχεις την Δύναμη και την Θέληση να θέσεις πνευματικούς στόχους, να είσαι σίγουρος ότι θα βρεις και τον τρόπο να τους εκπληρώσεις.

Η "ανόητη" ζωή, παρ' όλο που μπορεί να φαίνεται έτσι, το ζητούμενο είναι να μην βιώνεται και με αυτόν τον ανόητο τρόπο, στο μεγαλύτερο μέρος της φυσικής μας ζωής. Να μην εκτονώνεται απλά, αλλά να ανελίσσεται...

Και δεν θεωρώ ότι η εσωτερική αναζήτηση αφορά έναν συγκεκριμένο ηλικιακό τομέα, γιατί τότε μάλλον δεν έχει ωριμάσει μέσα στον άνθρωπο, παρά ο φόβος για την ζωή που τελειώνει...

Συνήθως οι άνθρωποι όταν μεγαλώνουν, έχουν την τάση να γίνονται πιο συγκαταβατικοί με τους άλλους. Αλλά αυτό όμως δεν τους σώζει από το ψυχικό άλγος! Ας μην γελιόμαστε...

Τέλος θα ήθελα να σου πω, ότι η εσωτερική ειρήνη είναι κάτι φευγαλέο από τον νου που συνεχώς αναζητάει τρόπους για να νιώσει την ένταση της ζωής. ΄Ετσι όπως το λες, μου ακούγεται σαν ένας ακόμα συμβιβασμός! Και μία ακόμα πλάνη...

Γνωρίζεις τον Εαυτό σου, μόνο όταν ξέρεις απόλυτα και βαθιά, ότι δεν ξέρεις τίποτα για σένα...Και αυτή είναι η Αρχή!

:x :x :x :x
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό

Εικόνα
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Paratiritis
Δημοσιεύσεις: 14
Εγγραφή: 22 Αύγ 2010 4:21 pm

Δημοσίευση από Paratiritis »

Wisdom έγραψε:Θα συμφωνήσω... Δεν τελειώνουν όλα εδώ...
.........
.........
Τελικά όλα άρχισαν να βγάζουν νόημα όταν τα αντιμετώπισα ως κομμάτι ενός δρόμου. ......
.

Ναι, ακριβώς αυτό λέω Wisdom
Για κάποιο χρονικό διάστημα της ζωής μου, ίσως και λόγο ευνοικών συνθηκών και περισσότερης εργασίας από εμένα τον ίδιο (αυτοπαρατήρηση, συχνό έλεγχο αρνητικών σκέψεων, συναισθημάτων κλπ), αλλά και ίσως και για άλλους ακόμα λόγους, ένιωθα θα έλεγα πιο εδραιωμένη μέσα μου αυτή την πεποίθηση. Ότι δεν τελειώνουν όλα εδώ, ότι αυτή η ζωή είναι ένα μέρος μόνο της αληθινής μας ύπαρξης, ''μια περιστασιακή μορφή μας'' και έπεται συνέχεια.
Το πιστεύω ακόμα αυτό. Πιο συγκεκριμένα, βλέπω να στέκει λογικά να ειναι έτσι τα πράγματα.
Η διαφορά είναι ότι δεν το βιώνω τόσο έντονα όσο τότε. Αυτή η πεποίθηση δεν με ΔΙΕΠΕΙ ΤΟΣΟ ΣΥΧΝΑ όσο τότε. Και εκεί είναι το θέμα. Τότε που ήμουν καλύτερα ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΕΝΟΣ σε αυτή την νοοτροπία, η ζωή μου είχε ένα άλλο, ένα μαγικό χρώμα.
Αυτό τον ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟ πασχίζω να ξαναβρώ.
Ίσως φταίνε οι συνθήκες; Ίσως οι πολλές γνώσεις, σκέψεις, αναλύσεις στα χρόνια που μεσολάβησαν που με αποσυντόνισαν; Πάντως τελευταία αυτή η ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ, αυτή η πεποίθηση δεν με ΔΙΕΠΕΙ τόσο συχνά όσο τότε....
Ψάχνω λοιπόν τον τρόπο, με τα σημερινά δεδομένα να επανέλθω εκεί και να το κάνω μονιμότερο αν είναι δυνατόν.
Paratiritis
Δημοσιεύσεις: 14
Εγγραφή: 22 Αύγ 2010 4:21 pm

Δημοσίευση από Paratiritis »

Vaso

οι απαντήσεις σου ποταμός.....
Ανακαλύπτω ξαφνικά 4 διαφορετικά ενδιαφέροντα θέματα να μπορούν να ξεδιπλωθούν μέσα από μια μόνο προσέγγιση σου!
Μάλλον έχω να μάθω αρκετά πράγματα από εσένα...

Κάπου στην τελευταία σου απάντηση ένιωσα μαλίστα να με ψυχολογείς :

''Η συνείδηση μας δεν μπορεί να υπερβεί τα όρια μέσα στα οποία την μάθαμε να αντιδρά και να εξελίσσεται, μόνο και μόνο γιατί μας τελείωσαν οι διεκδικήσεις... ''
''....χρειάζεται πρώτα να διαλύσει τον αυτοπεριορισμό της και τις αναστολές της! ''

....ακόμα και σε αυτά που υπό μία έννοια με ''μαλώνεις'':

'' Και δεν θεωρώ ότι η εσωτερική αναζήτηση αφορά έναν συγκεκριμένο ηλικιακό τομέα, γιατί τότε μάλλον δεν έχει ωριμάσει μέσα στον άνθρωπο, παρά ο φόβος για την ζωή που τελειώνει... ''

Είναι νομίζω σωστές αυτές οι εκτιμήσεις σου. Από την άλλη, δες το και σαν τον ''λάθος'' τρόπο, είναι όμως ένας τρόπος, ο φόβος (για τη ζωή που τελειώνει) και η μείωση των διεκδικήσεων, για να πει κανείς : ''δεν μου φτάνει αυτό.... δεν μου φτάνει ο συμβατικός τρόπος προσέγγισης της ζωής. Θέλω να ΥΠΕΡΒΩ αυτή την πλάνη''
Είναι ένα κίνητρο για την υπέρβαση. (πολύ περισσότερο όταν και νοητικά/λογικά πιστεύεις αυτά που πιστεύεις , οπότε ξαφνικά..... αυτό το έξτρα κίνητρο /φόβος θανάτου-μείωση προσδοκιών από την υλική ζωή/ σε ωθεί προς τη δράση. Είναι σα να σου λέει ότι εκείνος ο δρόμος που πίστευες έτσι γενικά και θεωρητικά, ξαφνικά είναι ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ για σένα)
Κατα βάθος, ναι, γι αυτό πασχίζω να βρω αυτό τον ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟ. Αρχίζω να νιώθω πως δεν γίνεται αλλιώς. Βλέπω πως αλλιώς η ζωή θα μοιάζει ένα γκρίζο τοπίο. Και πρόσεξε κάτι βασικό: ΞΕΡΩ πως ο συντονισμός αυτός υπάρχει γιατί έστω υπό το κράτος του ενθουσιασμού και κάπως πιο αυθόρμητα, τον έχω ζήσει παλιότερα συχνά σε κάποιο διάστημα της ζωής μου. Έχω νιώσει δηλαδή ''και μέσ ακαι έξω'' από αυτό που βιώνω. Και μορφή και ενεργειακό ον. Και άνθρωπος με πάθη κλπ, και παρατηρητής που γελλά μαζί του.
Το θέμα είναι να γίνει αυτό συχνότερο τώρα ξανά. Η ακόμα και μόνιμο....


άσχετο τώρα, λες:
''Συνήθως οι άνθρωποι όταν μεγαλώνουν, έχουν την τάση να γίνονται πιο συγκαταβατικοί με τους άλλους. Αλλά αυτό όμως δεν τους σώζει από το ψυχικό άλγος! Ας μην γελιόμαστε... '''
.... τι να πω.... μεγάλη αλήθεια και αυτή! Το βιώνω σχεδόν καθημερινά!!!



και κάτι τελευταίο από την απάντηση σου που με προβλημάτισε και θα ήθελε πολύ σκέψη για να το εμβαθύνω και να πω οτιδήποτε:
''Τέλος θα ήθελα να σου πω, ότι η εσωτερική ειρήνη είναι κάτι φευγαλέο από τον νου που συνεχώς αναζητάει τρόπους για να νιώσει την ένταση της ζωής. ΄Ετσι όπως το λες, μου ακούγεται σαν ένας ακόμα συμβιβασμός! Και μία ακόμα πλάνη... ''


(Πρέπει πάντως να έχεις σπουδάσει ψυχολογία ή να έχεις ασχοληθεί πολύ εκτενώς ...)
Άβαταρ μέλους
Vasoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 88472
Εγγραφή: 24 Απρ 2007 11:47 am
Τοποθεσία: Σείριος

Δημοσίευση από Vasoula »

Είναι νομίζω σωστές αυτές οι εκτιμήσεις σου. Από την άλλη, δες το και σαν τον ''λάθος'' τρόπο, είναι όμως ένας τρόπος, ο φόβος (για τη ζωή που τελειώνει) και η μείωση των διεκδικήσεων, για να πει κανείς : ''δεν μου φτάνει αυτό.... δεν μου φτάνει ο συμβατικός τρόπος προσέγγισης της ζωής. Θέλω να ΥΠΕΡΒΩ αυτή την πλάνη''
ω, να σου διευκρινήσω ότι δεν θεωρώ κανέναν τρόπο "λάθος"...Αυτό που δημιουργεί τον "λάθος" τρόπο, είναι μόνο ότι εσύ δεν είσαι καλά μέσα στις επιλογές σου!
Αδιάσειστο βαρόμετρο είναι η ζωή μας και εκείνη αποφασίζει τελικά, αν παραμείνουμε θεατές να την κοιτάμε...

Μα ο φόβος δεν μπορεί να φέρει καμία ανέλιξη...Είναι κι αυτός ένας ακόμα λόγος να διεκδικούμε και, όπως βλέπεις, δεν τελειώνει ποτέ αυτή η ιστορία...΄Αλλα διεκδικείς στην εφηβεία, άλλα στην πιο ώριμη ηλικία, παρ' όλα αυτά, όλα όσα είσαι είναι αποτέλεσμα αυτών των διεκδικήσεων, αν τους το επιτρέψεις!

Κομματιασμένο το "είναι" μας, φίλε παρατηρητή! Και αυτό χρειάζεται να μην αντέχεις, για να βρεις τρόπο να το "συγκολλήσεις".
Γιατί η ελπίδα δεν αρκεί...η ελπίδα μόνο "ωραιοποιεί" ότι έχει διαχωρίσει μέσα μας ο φόβος!

΄Ολοι οι άνθρωποι θέλουν ειρήνη...Είδες εσύ κανέναν που δεν την θέλει? ΄Ολοι θέλουν να σταματήσει ο πόλεμος, αλλά το θέλουν από τον καναπέ τους! Κανείς δεν κάνει τίποτα για να σταματήσει την σύγκρουση μέσα του! Στην ουσία δεν ξεβολεύονται, κι ας λένε ότι θελουν...Δεν θέλουν να χάσουν αυτό το υπέροχο ασυνείδητό τους που συνεχώς τους ωθεί να είναι δυστυχισμένοι!
Και αυτή η σύγκρουση είναι εντελώς διαχωριστική. ΄Αλλους τους απομονωνει και τους πληγώνει και άλλους τους θυμώνει. ΄Ολοι κρίνουν και επικρίνουν τον τρόπο των άλλων, κανείς όμως δεν βρίσκει λύσεις για τον εαυτό του!

Το ίδιο συμβαίνει και με την ασθένεια...Χιλιάδες άνθρωποι θέλουν να είναι υγιείς, όμως κάνουν τα πάντα για να είναι άρρωστοι...Γιατί αυτό το εσωτερικό μας δίκτυο δεν αστειεύεται...΄Οταν καταστραφεί, μας παίρνει μαζί του στην δίνη μιας απλής συναναστροφής με τον θεό!

Νομίζω ότι θα σου πω και εσένα, ότι είπε ο δάσκαλός μου σε εμένα...Ξέχνα ότι διάβασες και έμαθες και πάμε από την Αρχή Σου!

Δεν έχω σπουδάσει ψυχολογία...΄Οτι γνωρίζω είναι διαβάσματα της δικής μου ψυχής! Και πάντα με την μαγική αναλογία του ενός προς τους πολλούς, η ομοιότητά μας με κάνει να γνωρίζω και εσένα!
Σε "βλέπω", φίλε! :x

:x :x :x
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό

Εικόνα
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Άβαταρ μέλους
ARTYADIS
Δημοσιεύσεις: 14369
Εγγραφή: 24 Μαρ 2009 12:36 pm
Τοποθεσία: Universe

Δημοσίευση από ARTYADIS »

Δεν έχω σπουδάσει ψυχολογία...΄Οτι γνωρίζω είναι διαβάσματα της δικής μου ψυχής!
Κανένας ψυχολόγος δεν είναι καλύτερος απ' αυτόν που έχει γνωρίσει τον Εαυτό του!! :-D
Όταν δεν υφίστανται κενά που χρειάζεται να συμπληρωθούν, τότε το να υπάρχεις απλώς σ' αυτόν τον κόσμο μέσα στο σώμα σου, είναι η υψηλότερη κατάκτηση!
________________
Πολέμα και Οραματίσου!
Επισκέπτης

Δημοσίευση από Επισκέπτης »

:x O:-) >:d<
Άβαταρ μέλους
paolo
Δημοσιεύσεις: 73
Εγγραφή: 04 Αύγ 2010 12:22 pm

Δημοσίευση από paolo »

Είναι τόσο γλυκιά απόψε η βραδιά

όπως την ασημώνει το φεγγάρι.

Την βλέπω, την ακούω.

Την αναπνέω.

Έτσι όπως σκάει απαλά το κύμα στην ακτή.

Ο λόφος πλάι με τις ελιές.

Μέσα στις καλαμιές ο βάτραχος,

πιο πέρα το τριζόνι,

το νυχτοπούλι από μακριά.

Σηκώνω το κεφάλι μου ψηλά

πέρ' απ' τ' αστέρια.

Είναι τόσο γλυκιά αλήθεια η βραδιά

όπως την ασημώνει το φεγγάρι..........







http://www.youtube.com/watch?v=RHEPMkCH ... re=related
Άβαταρ μέλους
Fotinoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 31518
Εγγραφή: 21 Σεπ 2007 8:38 pm
Τοποθεσία: Θεσσαλονίκη

Δημοσίευση από Fotinoula »

τι όμορφο :x :x :x :x
όσο ζούμε σε τούτον τον κόσμο, θα τον Ερωτευόμαστε με όλη μας την Αγνότητα, έτσι ώστε να πάμε στον Θεό γεμάτοι από Αγάπη και όχι γεμάτοι από φόβο... :x
Άβαταρ μέλους
Vasoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 88472
Εγγραφή: 24 Απρ 2007 11:47 am
Τοποθεσία: Σείριος

Δημοσίευση από Vasoula »

"ότι στα βαθιά του έρωτα ναυαγεί, το ρυμουλκεί στα ρηχά η μοναξιά...
Μα είναι κάτι σπασμένα σκαριά που θα επιστρέφουν πάντα εκεί
που ψάχνει η ψυχή την αγάπη..."


:x


Η θεά του Ποταμού, αυτό που δεν αντέχει από τον ΄Ανθρωπο, είναι η Αγάπη! Και είναι και το μόνο που δεν του συγχωρεί!

@};-
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό

Εικόνα
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Άβαταρ μέλους
paolo
Δημοσιεύσεις: 73
Εγγραφή: 04 Αύγ 2010 12:22 pm

Δημοσίευση από paolo »

Εμείς...
Σ΄ένα παιχνίδι
αυγής
ζωής
σιωπής
θανάτου
καιρού αθανάτου...

Σκέψεις και χρώματα
σκιές κι αρώματα...
πληγές και μπαλώματα...
Εμείς...

Κραυγές ηδονικές
Χαρές, μουσικές
φωνές παιδικές
ύμνοι κι ευχές..
Εμείς..

Θλίψη και φθόνος
αδύναμου πόνος
διαρκούς παραπόνου
σκόρπια αισθημάτων κομμάτια
..Εμείς

Παγιδευμένοι πάντα
στη δίνη του χρόνου,
περιστρεφόμαστε κι ονειρευόμαστε..
φαινόμαστε χανόμαστε
αυτοπαγιδευόμαστε
Εμείς...

Κι όλα απ΄την αρχή.

Σ΄ένα αέναο παιχνίδι - ταξίδι
ζωής
πνοής
χαράς και λύπης
προσμονής
... του θανάτου...

Κι όλα απ΄την αρχή...
Άβαταρ μέλους
ALEXOULA
Συντονιστής
Δημοσιεύσεις: 24521
Εγγραφή: 22 Νοέμ 2007 9:04 pm

Δημοσίευση από ALEXOULA »

@};- @};-
Γι' αυτό που πολεμάς είναι μόνο η εξέλιξή σου...Εκεί στον κάθετο άξονα...γιατί όταν αυτός ολοκληρωθεί, ο πόλεμος μετά, στον οριζόντιο, γίνεται αρμονία, ειρήνη και πληρότητα

__________________________________________________________
Πολέμα και Οραματίσου
Άβαταρ μέλους
AMALIA
Δημοσιεύσεις: 21571
Εγγραφή: 13 Ιαν 2008 1:14 pm
Τοποθεσία: ΚΕΡΚΥΡΑ

Δημοσίευση από AMALIA »

@};-
Άβαταρ μέλους
ARTYADIS
Δημοσιεύσεις: 14369
Εγγραφή: 24 Μαρ 2009 12:36 pm
Τοποθεσία: Universe

Δημοσίευση από ARTYADIS »

@};- @};-
Όταν δεν υφίστανται κενά που χρειάζεται να συμπληρωθούν, τότε το να υπάρχεις απλώς σ' αυτόν τον κόσμο μέσα στο σώμα σου, είναι η υψηλότερη κατάκτηση!
________________
Πολέμα και Οραματίσου!

Επιστροφή στο “ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ”