Το μεγάλο πρόβλημα που ανέκυψε, λοιπόν, ήταν το να βρεθεί μία κρύπτη. Όταν οι ελάσσονες θεοί κλήθηκαν σε συμβούλιο για να επιλύσουν αυτό το πρόβλημα, πρότειναν το εξής: «Ας θάψουμε την θειότητα του ανθρώπου μέσα στη γη».
Όμως, ο Μπράχμα απάντησε: «Όχι, δεν αρκεί, γιατί ο άνθρωπος θα σκάψει και θα την βρει». Τότε, οι θεοί απάντησαν: «Σ΄ αυτή τη περίπτωση, ας ρίξουμε την θειότητά του στα τρίσβαθα των ωκεανών».
Όμως και πάλι ο Μπράχμα απάντησε: «Όχι, γιατί αργά ή γρήγορα ο άνθρωπος θα εξερευνήσει τα βάθη όλων των ωκεανών και είναι βέβαιο, πως μια μέρα θα την ξαναβρεί και θα την επαναφέρει στην επιφάνεια».
Τότε, οι ελάσσονες θεοί κατέληξαν: «Δεν ξέρουμε πού να την κρύψουμε, γιατί δε φαίνεται να υπάρχει πάνω στη γη ή μέσα στη θάλασσα κάποιος τόπος στον οποίο να μη φθάσει μια μέρα ο άνθρωπος».
Τότε ο Μπράχμα είπε: «Να, τι θα κάνουμε με την θειότητα του ανθρώπου: Θα την κρύψουμε στα τρίσβαθα του ίδιου του του εαυτού, γιατί εκεί είναι το μόνο μέρος όπου δεν θα σκεφθεί να ψάξει». Από εκείνη την εποχή, καταλήγει ο μύθος, ο άνθρωπος έκανε το γύρο της γης, σκαρφάλωσε, βυθίστηκε και έσκαψε, αναζητώντας κάτι το οποίο βρίσκεται μόνο μέσα του.
Ο αγαπημενος μου μυθος
