οι πιο διαδεδομενοι μυθοι για τα όρια

[Επισκέπτης]

Συμφωνω με την Ντανυ. Τα ορια του καθενός μας βρισκονται παντα σε συνάφεια με αυτα των αλλων και απο αυτη τη λεπτη ισορροπία εξαρτώνται οι σχεσεις μας καθως και η ποιότητα τους.
Αναλογως της αυτογνωσίας και της συνειδητότητας μας , τίθενται οι προσωπικες αρχες βαση των οποιών τοποθετούνται τα ορια και γι' αυτό και μεταβάλλονται οσο προχωράμε.
Κατα την γνώμη μου το οριο , τίθεται απο τον ανωτερο εαυτό μας , στο Εγω και στις ενστικτώδεις επιθυμιες του και χαρακτηρίζεται απο τον αυτοσεβασμό και την εκτίμηση που εχουμε σε Εκείνον.

[Vasoula]

απο τον αυτοσεβασμό

και μόνο...

και την εκτίμηση που εχουμε σε Εκείνον.

θα έλεγα καλύτερα... και από την γνώση ΕΚΕΙΝΟΥ του μέρους μας που αφυπνίζεται μέσα στην συνείδησή μας...

[ksan8oula]

Δε βαζω ορους και δε δεχομαι ορους

Πολύ μεγάλη κουβέντα Μαρία.
Οσο ζούμε με ανθρώπους, και οι ζωες μας αλληλεπιδρούν....
;)

Οχι σε μενα Ντανυ μου .Τα χρονια που Θελησα να κλεισω τον εαυτο μου σε ενα σπιτι ,με διδαξαν πολλα ,παρα πολλα.

Ολα τα χρονια που εκανα αυτο που ηθελαν οι αλλοι ,για να μη νιωσω απορριψη,τα ορια και οι διακανονισμοι κατα της ψυχης μου με εφεραν στο σημειο να απομονοθω απο ολα με δικαιολογια τους (υπαρκτους) πανικους...

Αν διαβασετε παλαιοτερα ποστ μου θα δειτε μια Μαρια φορτομενη με ορια και ενοχες για ολα

Τωρα οχι πια...συμπονω..καταλαβαινω..κανω διαλογο ,δινω αυτο που μπορω να δοσω και θελω να δοσω αλλα οχι ορια .

Υποχωροντας ,ζητιανεβα την αγαπη .Ανασφαλειες οσο δε παει...Μεχρι εδω ομως!!!

Αυτο το φορουμ με διδαξε πολλα και η βασω αφησε στο κεφαλι μου ενα καρουμπαλο να ...με τις τηγανιες της .Την ευχαριστω

[Danielli]

Τι να σας πω ...
Εγώ όρια νόμιζα μέχρι τώρα ότι ήταν, όταν τσακωνόταν η Θεία μου με τη νύφη της , ποιό παιδί τους ήταν πιό όμορφο και ποιό έξυπνο..

Οποια εβγαινε από πάνω έβαζε : "ορια".

Κατάλαβα επιτέλους ότι τα όρια αν δεν είναι ισορροπημένα από την εσωτερική ανάγκη και τον αυτοπροσδιορίσμο, είναι καραεγωισμός του κερατά!!

[Danielli]

Μαρία μαζί γραφαμε

[ksan8oula]

Nτανουλα μου

[VasilisM]

Συμφωνω με την Ντανυ. Τα ορια του καθενός μας βρισκονται παντα σε συνάφεια με αυτα των αλλων και απο αυτη τη λεπτη ισορροπία εξαρτώνται οι σχεσεις μας καθως και η ποιότητα τους.
Αναλογως της αυτογνωσίας και της συνειδητότητας μας , τίθενται οι προσωπικες αρχες βαση των οποιών τοποθετούνται τα ορια και γι' αυτό και μεταβάλλονται οσο προχωράμε.
Κατα την γνώμη μου το οριο , τίθεται απο τον ανωτερο εαυτό μας , στο Εγω και στις ενστικτώδεις επιθυμιες του και χαρακτηρίζεται απο τον αυτοσεβασμό και την εκτίμηση που εχουμε σε Εκείνον.

Συμφωνώ στα περισσότερα, βέβαια αυτό με τον Ανώτερο Εαυτό..ακόμη δεν το αντιλαμβάνομαι ακριβώς.

[Vasoula]

η έννοια Βασίλη μου, "Ανώτερος Εαυτός", δηλώνει εκείνο το ασυνείδητο μέρος στην πλειοψηφία των ανθρώπων, που βρίσκεται εν δυνάμει μέσα μας και αφυπνίζεται με το που αρχίζεις να ανιχνεύεις το βαθύτερο είναι σου. Γιατί μέσα σε ολόκληρο τον Εαυτό, αυτό το μέρος είναι το αναλλοίωτο, το αιώνιο, το άφθαρτο που επιθυμεί διακαώς να αφομοιωθεί με την συνείδησή μας μέσα στην αγάπη.

Είναι αυτό το μέρος που αν αφυπνιστεί, δοξάζει και υμνεί τον δημιουργό του μέσα σε έναν αιώνιο έρωτα που εκδηλώνεται σε κάθε πεδίο ύπαρξης των όντων και κάνει το σκοτεινό πέρασμα της ενσάρκωσης, αιωνιότητα και εξέλιξη.

[ksan8oula]

Συμφωνω με την Ντανυ. Τα ορια του καθενός μας βρισκονται παντα σε συνάφεια με αυτα των αλλων και απο αυτη τη λεπτη ισορροπία εξαρτώνται οι σχεσεις μας καθως και η ποιότητα τους.
Αναλογως της αυτογνωσίας και της συνειδητότητας μας , τίθενται οι προσωπικες αρχες βαση των οποιών τοποθετούνται τα ορια και γι' αυτό και μεταβάλλονται οσο προχωράμε.
Κατα την γνώμη μου το οριο , τίθεται απο τον ανωτερο εαυτό μας , στο Εγω και στις ενστικτώδεις επιθυμιες του και χαρακτηρίζεται απο τον αυτοσεβασμό και την εκτίμηση που εχουμε σε Εκείνον.

Eλενη μου αυτο που λες νομιζω οτι εχει να κανει με τα ορια που βαζουμε εμεις στον εαυτο μας και φυσικα εκει παιζει ρολο η αυτογνωσια και η συνηδητοτητα του καθ' ενα μας!!

Τι γινετε ομως με τα ορια που μας βαζουν οι αλλοι ή για να το πω καλυτερα ,τα ορια που βαζουμε στον εαυτο μας για να γινουμε αποδεχτοι απο τους αλλους φοβουμενοι την απορριψη τους
Σε αυτο αναφερθηκα παραπανω .ΚΑΝΩ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΣΕ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΩ ΚΑΙ ΧΑΣΩ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΣΟΥ

βαδιζω δηλ. με τους ορους και τα ορια των αλλων πιστευοντας οτι ετσι εντασομαι στην κοινωνια και στην οικογενεια μου ξεχνοντας την ψυχη μου ,μετατρεποντας την ετσι σε μια χυτρα που βραζει ,βραζει και εγω δε τολμω να ανοιξω την βαλβιδα....

Επειδη λοιπον η δικη μου η χυτρα εκανε το μπαμ ευχαριστω αλλα δε θα παρω αλλο....

Αγαπας ,σεβεσε και το κανεις σωστα αφου πρωτα εχεις καταφερει να σε αγαπας και να σε σεβεσε

[Danielli]

Είναι αυτό το μέρος που αν αφυπνιστεί, δοξάζει και υμνεί τον δημιουργό του μέσα σε έναν αιώνιο έρωτα που εκδηλώνεται σε κάθε πεδίο ύπαρξης των όντων και κάνει το σκοτεινό πέρασμα της ενσάρκωσης, αιωνιότητα και εξέλιξη.

[VasilisM]

η έννοια Βασίλη μου, "Ανώτερος Εαυτός", δηλώνει εκείνο το ασυνείδητο μέρος στην πλειοψηφία των ανθρώπων, που βρίσκεται εν δυνάμει μέσα μας και αφυπνίζεται με το που αρχίζεις να ανιχνεύεις το βαθύτερο είναι σου. Γιατί μέσα σε ολόκληρο τον Εαυτό, αυτό το μέρος είναι το αναλλοίωτο, το αιώνιο, το άφθαρτο που επιθυμεί διακαώς να αφομοιωθεί με την συνείδησή μας μέσα στην αγάπη.

Είναι αυτό το μέρος που αν αφυπνιστεί, δοξάζει και υμνεί τον δημιουργό του μέσα σε έναν αιώνιο έρωτα που εκδηλώνεται σε κάθε πεδίο ύπαρξης των όντων και κάνει το σκοτεινό πέρασμα της ενσάρκωσης, αιωνιότητα και εξέλιξη.

Είναι αυτό που λέει η Καλλιόπη, το νιώθω επακριβώς, αλλά στην νόηση υστερώ κάπου..
Δεν είναι κάτι διαφορετικό από εμάς δηλαδή, απλά κάτι ανεκδήλωτο; Κάτι το οποίο όταν το φτάσεις, φτάνεις και στην απόλυτη ισορροπία; Ευχαριστώ πάντως για τις διευκρινήσεις.

[galazia_sfaira]

Βασίλη μου είναι αυτο που πραγματικά είμαστε κι εχουμε ξεχάσει!

[angela_al]

Τι θα γινόταν αν σας απέρριπτε το περιβάλλον σας?

Τι γίνεται, όταν σας αποδέχεται με όρους?

Παρατηρούμε τους εαυτούς μας με σκοπό να απελευθερωθούμε από τους φόβους που μας εμποδίζουν να βιώνουμε κάθε στιγμή αγάπη και ενότητα.
Δεν ξέρω όμως κατά πόσο αντέχουμε να λέμε και να ακούμε την αλήθεια των άλλων, χωρίς να πληγωνόμαστε, να νιώθουμε απόρριψη, να προσβαλλόμαστε... να σπεύδουμε να τους απορρίψουμε εμείς πρώτοι από άμυνα...
Πόσο εύκολο είναι στην πράξη να αναλάβουμε την πλήρη ευθύνη για κάθε συναίσθημα που νιώθουμε και κάθε πραγματικότητα που δημιουργούμε;

[VasilisM]

Βασίλη μου είναι αυτο που πραγματικά είμαστε κι εχουμε ξεχάσει!

Οκ θα προσπαθήσω να το θυμηθώ!

[galazia_sfaira]

Δεν θελει προσπάθεια.... ;)
Θελει τρόπο!