Δεν μπορώ την ανάλυση του πνεύματος Σκαπανέα και το ξέρεις...
Αν γνωρίζεις εσύ κάποιον ακόμα που έχει αυτο το φωτεινό σώμα, αν το έχεις εσύ, αυτό δεν το ξέρω, δεν μπορώ να το ξέρω...
΄Οτι έχω αποκομμίσει εγώ βιωματικά δεν πέρασε από ανάλυση, επιστημονική ή νοητική, πέρασε από εμπειρία, που σημαινει το βίωσα με όλα μου τα πεδια...
Δεν ξέρω να σου πω τους νόμους της αλχημείας...
Αλλά αυτό που συμβαίνει με την δικη μου θεραπεία και τα δικά μου κύτταρα μόνο με αλχημικο τρόπο μπορει να γίνει...Δεν γνωρίζω τους όρους και τους τύπους της αλχημικής αυτής διαδικασίας, έχω βιώσει όμως το αποτέλεσμά της...
Κοιτα Σκαπανέα, δεν ξέρω τι είναι ο θεός για σένα...
΄Ομως ο ανώτερος εαυτός μας είναι ο επιστήμονας και ο τέκτονας της φύσης της ψυχής μας...Το σώμα μας διαμορφώνεται από τις πλανητικές ουσίες...Επιστήμη ή όχι, η απόσταση από το πνεύμα μας οφείλεται στα πρότυπα τα νοητικά από την μια, και τις κυτταρικές μνήμες από την άλλη.
Το "δεν ανήκω σε καμία οικογένεια όλιστικά", είναι ο καθαρισμός των κυττάρων μας...και μέσω αυτών γίνεται και ο νοητικός καθαρισμός.
Αν δεν καθαρίσουμε πρότυπα και κύταρα, πάντα θα παραμένουμε άνθρωποι που "σκέφτονται" τον θεό...
Μέσα σ' αυτήν την σκέψη θα έρχονται και οράματα, και συνομιλίες, και θα κρυσταλλώνουμε απόψεις...Μέχρι να τα βιώσουμε όμως, πάντα θα είναι γνώση και σκέψη...
Η αλήθεια έρχεται μόνο από την εμπειρία...
Μπορείς να λες και να σκέφτεσαι ότι θέλεις...να αναλώνεις ώρες και να κάνεις σεμινάρια πνευματικά, να παίρνεις χιλιάδες μυήσεις...
Αν δεν εμπιστεύθείς την εμπειρία όμως, θα ακολουθείς πάντα πρότυπα, αφού δεν μπορείς να τα αποφύγεις μόνο μέσω της νόησης...
Μπορείς να αναλύσεις τον θεό, τον ανώτερο εαυτό σου, το συμπαν...Αν δεν βιώσεις την ιδιαίτερη ανάσα του όμως, ποτέ δεν θα είσαι σίγουρος γι' αυτόν...
Και εκεί είναι η διαφορά μας...
ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ σίγουρη...
Δεν μπορώ να σου πω τρόπους, στο έχω ξαναπεί. Αυτό όμως που μπορώ να σου πω που με οδήγησε στην εμπειρία σαν ολοκλήρωσή μου, είναι ότι ΞΕΦΥΓΑ από αυτό που αντιπροσωπεύει για σένα ο θεός, και ο κύριος...Και αυτή ήταν μόνο η αρχή...
Σημαντικό έργο λοιπόν για εμάς, με όποιο τρόπο ο καθένας μπορεί να το κάνει, είναι να "καθαρίσουμε" την σκέψη για τον θεό, και να τον αφήσουμε απλά να μας πλησιάσει...Με εμπιστοσύνη και αφοσίωση, ότι τίποτα δεν κάνουμε λάθος...
Δεν χρειάζονται πολλές αναλύσεις...Απλά πράγματα!
΄Οσο σκέφτεσαι τον θεό, πάντα θα αμφιβάλεις για την πορεία σου...΄Οσο σκέφτεσαι την πορεία σου, πάντα θα αμφιβάλλεις για τον εαυτό σου...
Στο ξαναλέω, εδώ δεν ήρθαμε να δουλέψουμε, να παντρευτούμε, να κάνουμε παιδιά και να "πεθάνουμε"...
Αυτά είναι η υλική πραγματικότητα, η πνευματική μας φύση ήρθε να εκδηλωθει...΄Εχοντας βοήθεια ένα εγώ, που αποδέχεται και δεν αγωνίζεται να αποδείξει...Τίποτα δεν μπορεί να αποδείξει, εκτός από την ζωή του...Και αυτή είναι η εσωτερικη ταπεινότητα...που επιτρέπει στο πνεύμα να πάρει την ατόφια εμπειρία...
Αυτή είναι η αλήθεια η δική μου...Και όποιος την αντέχει, ακολουθεί...όποιος όχι, περιμένει το πνεύμα του, τον ανώτερο εαυτό του, να του λυσει τις υλικές του αναζητήσεις...
Αν μίλησα για επιστήμη, μίλησα για την επιστήμη της ψυχολογίας, που εδώ μέσα καταθέτεται από τον Νίκο...Ο οποίος, έχει και την επιστήμη και το πνεύμα και σου έδωσε κάποιες απαντήσεις περί συναισθηματικου βιώματος...
Στο παραθέτω μήπως το παράβλεψες...
Nikos έγραψε: Ο συσσωρευτής οργόνης του Ράιχ ίσως σε ενδιαφέρει Σκαπανέα.
Τα πειράματά του με αυτόν στο Τσι(που ονόμασε οργόνη), επιβεβαιώθηκαν από τον Αινστάιν. Σε αυτά αναφέρεται πως καταργείται ο δεύτερος νόμος της θερμοδυναμικής.
Τα βιβλία του κάηκαν σε Γερμανία και μετά σε Αμερική. Όμως ευτυχώς κυκλοφορούν σήμερα εν Ελλάδι.
Προτείνω το "Ο συσσωρευτής οργόνης. Η ιατρική και επιστημονική του χρήση." Εκδόσεις Παρασκήνιο.
Επίσης το "Εγχειρίδιο συσσωρευτή οργόνης. Οδηγίες για την κατασκευή, πειραματική χρήση και προστασία από τοξικές ενέργειες", Τζέιμς Ντεμέο Ph.D, Εκδόσεις Κοροντζή.
Από όσο γνωρίζω, οι Γερμανοί έχουν αναπτύξει πολύ την υπόθεση αυτή.
Το θέμα είναι όμως πως κι αυτό μπορεί να λειτουργήσει σαν ένα ακόμα "χάπι καθαρισμού" εφ'όσον είναι εξωτερικός παράγοντας.
Ίσως να μπορεί να βοηθήσει στο σώμα και στον προσωρινό καθαρισμό του όπως ένα πανί καθαρίζει μια επιφάνεια, όμως το πρόβλημα γεννιέται από την ίδια την επιφάνεια και χωρίς να βιώσεις την "λερωμένη" της αλήθεια, η "καθαριότητα" που θα έχεις δεν θα είναι ποτέ πηγαία αλλά εξαρτημένη από το πανί που την καθαρίζει, μέχρι τη στιγμή που κι εκείνο θα κουρελιαστεί και δεν θα είναι ικανό να βοηθήσει άλλο. Αναγκάζοντάς σε έτσι να σταματήσεις να αποφεύγεις τη "βρωμιά" που εμπεριέχεις ως σύνολο και να βυθιστείς και συναισθηματικά σε αυτή για να την κατανοήσεις, όχι μόνο νοητικά. Γιατί αυτή η βρωμιά φίλε Σκαπανέα δεν είναι άλλου (αν και εν μέρει ήρθε και από έξω), δική σου(μας) είναι. Κι αν δεν την αγαπήσεις τελικά ως κομμάτι σου δεν μπορείς να την ενσωματώσεις και να ελευθερωθείς από αυτή. Θα είσαι πάντα δέσμιος του εσωτερικού διαχωρισμού που συμβαίνει μέσα από τη συναισθηματική αυτή άρνηση.
Υπάρχει ένα κομμάτι που είναι "παιδικό" μέσα σου(μας) κι έχει την ανάγκη να γυρίσεις να το δεις. Να δεις τις πληγές και την απόρριψη που έχει δεχθεί από μικρό και να αρχίσεις να το προστατεύεις ως γονιός πια εσύ. Εσύ θα το πάρεις πια από το χέρι και αυτό -πίστεψέ με- θα ανταποκριθεί στο κάλεσμά σου. Θα θελήσει συναισθηματικά να ωριμάσει και να ακολουθήσει τη βιολογική ηλικία και ωριμότητα για να γίνεται ένα. Η σταδιακή αυτή ενσωμάτωση θα σε οδηγεί στον πυρήνα που -νομίζω πως- ψάχνεις.
Αυτά τα είπα γιατί ήθελα να σου απαντήσω σε περισσότερα θέματα αλλά δεν έχω πολυτέλεια χρόνου, έτσι συνοψίστηκαν εδώ. Ελπίζω να γίνεται κατανοητό πως δεν περιέχουν κρίση αυτά τα λόγια αλλά ενδιαφέρον.
Aν δεν σου λέει τίποτα, εμένα μου λέει πολλά...
Αφ' ενός συμφωνώ απόλυτα με τον Νίκο, και αφ' ετέρου με διαχωρίζει νοητικά από εσένα, γιατί εσύ δεν με καταλαβαίνεις, και εγώ δεν αποδέχομαι την ανάλυση του πνευματικού δρόμου, που εσύ αναζητάς...
Νομίζω ότι για σένα η δυσκολία είναι να σταματήσεις να αναλύεις τον θεό...και να σιγουρευτείς ότι τον αγαπάς βιώνοντάς τον...
Ξέρεις όλη αυτή η ανάλυση, μου θυμίζει έναν άντρα που αγαπά μια γυναίκα, την παρακολουθεί και ξέρει τα πάντα γι' αυτήν, αλλά δεν τολμά να αφήσει τον εαυτό του ελεύθερο για να την νιώσει με συναισθήματα και βίωμα, φοβούμενος μην πληγωθεί...
