και εδώ μας έμαθαν να ταίζουμε ο ένας τον άλλον, αλλά μας αφαίρεσαν το ρύζι και μας έδωσαν σ@@@ά για να του δίνουμε...
Ταίζουμε με τόση "αγάπη" ο ένας τον άλλο που έχουμε γίνει ανάπηροι και δεν μπορούμε να φάμε μόνοι μάς.. περιμένουμε να μας ταΐσουν..
μπουχτισαμεΜόνο αλήθειες.. χορτάσαμε από τα υπόλοιπα! Παχύναμε και κοντεύουμε να σκάσουμε..
) 
Εν μέρη το ζω ήδη! Όσοι βράζουν ακόμα με κοιτάνε σαν εξωγήινο...όποτε βέβαια τύχει να κοιτάξουν! Οι περισσότεροι δεν κοιτάνε καν έξω απ την κατσαρόλα! Απλά απορούν για το τι μου συμβαίνει και ξαφνικά αποφάσισα να πηδήξω! Κι όταν τους λες ότι δεν θέλω να γίνω το γεύμα κάποιου, τότε κοιτάνε με μεγαλύτερη απορία! Και ναι... ούτε εγώ ένιωσα άνετα όταν πήδηξα γιατί ξαφνικά έκανε πολύ κρύο! Δεν γινόταν αλλιώς όμως! Η αλλαγή θερμοκρασία κάνει τα κόκαλα να πονάνε αλλά δεν τα σπάει! Αντιθέτως τα δυναμώνει! Εγώ απλά δεν κοιτάω πλέον προς την κατσαρόλα! Όποιος θέλει, ας ακολουθήσει και θα τον καλωσορίσω! Αλλά δυστυχώς είναι απειροελάχιστοι αυτοί που θα το κάνουν! Καλύτερα να ακολουθήσω αυτούς που έχουν ήδη πηδήξει παρά να προσπαθήσω να τραβήξω κάποιους έξω! Μπορεί τελικά να ξαναπέσω μέσα και τότε θα έρθει σίγουρα ο βρασμός!!!Vaso έγραψε:σημασία έχει ότι πήδηξες, Γρηγοράκο μου
Ξέρεις πόσοι σιγοβράζουν και το χαίρονται, λέγοντας εμάς ανόητους, παράξενους ή τρελούς...
μα δεν ξέρουν ότι κι εμείς κάποτε παραλίγο να καούμε...Ότι δεν ξυπνήσαμε ένα πρωί και αρχίσαμε να σκεφτόμαστε διαφορετικά...
Μέχρι να πηδήξεις από την κατσαρόλα, όσο τους βλέπεις όλους μέσα, λες ότι αυτοί που είναι έξω είναι εντελώς τρελοί, επειδή είναι έξω...
Βλέπεις μέσα στην κατσαρόλα, είναι οι πολύ περισσότεροι...Η λανθασμένη ασφάλεια του βρασμένου...(λέω εγώ
όχι φίλε, να βράσεις μόνος σου...
Να το θυμάσαι Γρηγοράκο αυτό συνεχώς!
όχι φίλε, να βράσεις μόνος σου...
Γρηγόρη μου, ο καθένας είναι υπεύθυνος όχι μόνο για την ζωή του, αλλά και για την ψευδαίσθησή του, όπως και για την αλήθεια του...Και τα τρία είναι απόλυτοι παράγοντες στις αποδείξεις τους...Δεν αφήνουν κανένα περιθώριο πλάνης σε διάρκεια χρόνου...Greg έγραψε:Και τώρα που το σκέφτομαι... υπάρχουν και μερικοί οι οποίοι βράζουν ακόμα αλλά νομίζουν ότι έχουν πηδήξει! Κι αν τολμήσεις να τους πεις ότι κάνουν λάθος... εκεί να δεις γλέντια!!
Και γι αυτούς είναι μάλλον χειρότερη η κατάσταση γιατί ζουν σε ένα παραμύθι! Σε ένα ψέμα! Σε μια ψευδαίσθηση που τους κρατάει ναρκωμένους!! Εκεί άραγε υπάρχει ελπίδα?
Σ' αυτό το εσωτερικό ταξίδι της Ζωής, το πρώτο πράγμα που χρειαζόμαστε είναι να αφοσιωθούμε στο δικό μας μονοπάτι, αφήνοντας τους άλλους ήσυχους να είναι όπως θέλουν.
Διαφέρουν βλέπεις οι προσδοκίες μας και όχι οι φόβοι μας, τελικά...
Έτσι ακριβώς...!!!Βάσω έγραψε:Σ' αυτό το εσωτερικό ταξίδι της Ζωής, το πρώτο πράγμα που χρειαζόμαστε είναι να αφοσιωθούμε στο δικό μας μονοπάτι, αφήνοντας τους άλλους ήσυχους να είναι όπως θέλουν.
