Περί των "πνευματικών" ανθρώπων

[Danielli]

Τίγκα στους "κλέφτες" είναι έξω απ΄το σπίτι μου, τότε :shock: 8)

[Vasoula]

:shock: αλήθεια Ντάννυ μου?

Δικοί σου είναι αυτοί που έρχονται στο παράθυρό μου??

ωωωω

[Επισκέπτης]

ω μου έστειλε ένα ο Δημήτρης σαν εικόνα...

έλα όμως που εγώ το πήρα και σαν λόγο!!! Δημήτρηηη μου ένιωσα τα πάντα!!!

To ειχα καιρό σαν αρχείο αλλα εχτες ενοιωσα να στο στείλω!!

[Danielli]

:shock: αλήθεια Ντάννυ μου?

Δικοί σου είναι αυτοί που έρχονται στο παράθυρό μου??

ωωωω

Επειδή μένω στην εξοχή, το μονοπάτι που οδηγεί στο σπίτι εχει δεξιά και αριστερά παντού !!!
Το είχα προσέξει τότε που είχε βάλει ο Ηλίας την εικόνα.
Διόλου απίθανο να σούρχονται !!! :lol: :lol:
Είναι τόσο αέρινα !!! :lol:

[Annoula]

Εγώ πάλι που δεν είμαι στην εξοχή βρήκα έναν σπίτι μου και μάλιστα είχα τη σίτα στο παράθυρο...

[Vasoula]

μπα? τι ακούω?

έρχονται ε? Αννούλαααα...επισκέψεις έχεις μάλλον! χαχαχαχα!

[Annoula]

Καλώς να ορίσουν...
βλέπω και κάτι φτερά ξέμπαρκα...μαζί πάνε και αυτά? είναι σετάκι?

[Vasoula]

α, δύο σε ένα?
μωρέ μπράβο!!

[Μάνος]

Το μήνυμα του Ιησού...αγάπη!!! Μεταφράστηκε σε απλά...λόγια!!
Αγάπη, μόνό αν σου την αποδεικνύω εμπράκτως...αλλιώς είναι λόγια! Αγάπη, μόνο όταν "κινούμαι" σαν αποδεκτό κοινωνικο ον, αλλιώς είναι λόγια.
Αγάπη, που μεταφράζεται σε σκληρότητα, όταν ακολουθείς απλά τον δρόμο σου...
Αγάπη, όταν την αναγνωρίζεις στις πράξεις "κοινωνικής" συμπόνοιας, και η καρδιά σου ας είναι γεμάτη με αμφιβολίες, πόνο, θυμό και ενοχές. Αρκεί που είσαι συνεπής στις "κοινωνικές" υποχρεώσεις...

Αν η ζωή βιώνεται με φόβο, αγωνία και εξάρτηση, αν δεν έχει ήχο, φως και μυρωδιά, τότε ειναι φυσικό να μεταφέρονται τα συναισθήματα και στο άγνωστο μέρος του θανάτου...

Η εμπιστοσύνη στην ζωή, σε κάνει να αναγνωρίζεις την θειότητα του θανάτου, όπου επιστρέφει με ευγνωμοσύνη ό,τι δανειστηκε για να ζήσει σε μορφή.

Βασούλαμου μπορείς να μου εξηγήσεις το δεύτερο κομμάτι της παράθεσης;

[Vasoula]

ανφέρομαι μόνο στην Αιωνιότητα μας, Μάνο μου...Και δεν ξέρω αν σήμερα μπορείς αυτό να το κατανοήσεις με βάθος, από την στιγμή που σου λείπουν πολλά στοιχεία και πολλές εσωτερικές πληροφορίες για τον Άνθρωπο...

όμως μπορώ να πω αυτό το "λίγο"...

ότι έχουμε εδώ είναι "δανεικά"...Όταν έρθει η στιγμή να επιστρέψουμε στο Φως, τούτα τα "δανεικά" επιστρέφονται, αλλιώς παραμένουν σαν χρέος...
Το μόνο που είναι δικό μας είναι ο Εαυτός μας...Καθαρός, αγνός, λιτός και απέριττος...

[Μάνος]

Αντιλαμβάνομαι πως ο εαυτός μας (η ψυχή μας) φεύγει όπως ήρθε.
Αυτά που δεν κατάλαβα είναι τα δανεικά που επιστρέφονται, αλλιώς παραμένει το χρέος...
Δεν πειράζει, το σημειώνω και αυτό για παρακάτώ...
Ευχαριστώ πολύ πάντως για την απάντηση σου. Κατανοώ πως είναι δύσκολο να εξηγήσεις με δυο λόγια κάτι που έχει "ζουμί"...

[Vasoula]

Τα "δανεικά" είναι οι εξαρτήσεις μας, και οι μνησικακίες μας, Μάνο μου...
Αυτά που γεμίζουν την Ψυχή μας και το σώμα μας και κάνουν την ζωή μας μικρή και γεμάτη ασθένεια, πόνο, θλίψη, θυμούς και ντροπές...

Όλα αυτά που κουβαλάμε είναι και το βαρύ μας χρέος, και έτσι ξαναγυρνάμε για να το "ξοφλήσουμε"...

[ARTYADIS]

Η εμπιστοσύνη στην ζωή, σε κάνει να αναγνωρίζεις την θειότητα του θανάτου, όπου επιστρέφει με ευγνωμοσύνη ό,τι δανειστηκε για να ζήσει σε μορφή.

Ωωωωω ναι..

[Δωρουλα]

ότι έχουμε εδώ είναι "δανεικά"...Όταν έρθει η στιγμή να επιστρέψουμε στο Φως, τούτα τα "δανεικά" επιστρέφονται, αλλιώς παραμένουν σαν χρέος...
Το μόνο που είναι δικό μας είναι ο Εαυτός μας...Καθαρός, αγνός, λιτός και απέριττος...

[Θοδωράκος]

Η εμπιστοσύνη στην ζωή, σε κάνει να αναγνωρίζεις την θειότητα του θανάτου, όπου επιστρέφει με ευγνωμοσύνη ό,τι δανειστηκε για να ζήσει σε μορφή.