Περί των "πνευματικών" ανθρώπων

[Danielli]

χρειάζεσαι να αφαιθείς στην ασφάλεια που σου παρέχει η αγάπη!

εκεί μέσα τίποτα δεν μπορείς να "πάθεις" εκτός από αυτό που επιθυμεις...Να βιώσεις την φυση σου!

Ενα κλίκ μακρυά...
Ενα αφήνομαι...
Και το άγνωστο , γίνεται γνωστό και γνώριμο !!

Δεν μπορώ να σε πείσω παρά μόνο γι' αυτό που ΕΙΜΑΙ...

αν το νιώσεις βαθιά, θα αναγνωρίσεις τι ΕΙΣΑΙ και εσύ...

Αν δεν ήταν αυτό αλήθεια δεν θα΄είχα φτάσει ούτε εδώ....
Σ'ευχαριστώ

[Vasoula]

ιδού ο δρόμος, η αλήθεια, η ζωή...

σου είναι γνώριμοι και οικείοι οι λόγοι...
χρειάζεται να τους νιώσεις σαν δική σου αλήθεια!!!

[Danielli]

:lol:

[galazia_sfaira]

Γελαω απο την καρδια μου...........Θεε μου είσαι εδώ!

[Vasoula]

χμ γελάω, γιατί είναι παράλληλη η δόνηση!!!!!!!

Say I Am You
http://www.youtube.com/watch?v=QqVBGv2h ... re=related

[galazia_sfaira]

ΑΚΡΙΒΩΣ!!!!!!!!!!

[galazia_sfaira]

ΑΚΡΙΒΩΣ!!!!!!!!!!

[Vasoula]

:shock:

τρεις φορές ηρθε στο μπαλκόνι μου σήμερα!!!

σ' ευχαριστώ!!!!

[toxotis]

Η εμπιστοσύνη στην ζωή, σε κάνει να αναγνωρίζεις την θειότητα του θανάτου, όπου επιστρέφει με ευγνωμοσύνη ό,τι δανειστηκε για να ζήσει σε μορφή.

Πόσο όμορφα το περιγράφεις! Ακριβώς αυτό: "επιστρέφει με ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ ότι ΔΑΝΕΙΣΤΗΚΕ για να ζήσει σε ΜΟΡΦΗ"

αυτό είναι ο θάνατος όταν τον έχεις αγκαλιάσει με την ίδια τρυφερότητα που αγκαλιάζεις τη ζωή.
Εξάλλου για το ίδιο πράγμα πρόκειται, αρκεί να το έχουμε δει...

το βήμα προς το φως δεν είναι ένα απλός οραματισμός...

μπορεί έτσι να φαίνεται, αλλά δεν είναι...

είναι το πιο συνειδητό βήμα στην φυσική μας ζωή...

που πολλοί το αποφεύγουν, διαλογιζόμενοι...

Το αποφεύγουν διαλογιζόμενοι? Θέλεις να πεις Βασούλα μου, πως αποφεύγουν το ίδιο το φως στη ζωή τους χρησιμοποιόντας το διαλογισμό σαν κρυφτούλι? Έτσι που λέμε για να ξεφεύγουμε σε άλλη γη σ' άλλα μέρη για να μην αντιμετωπίσουμε την ίδια τη ζωή?

Πολύ περίεργο μου φαίνεται, αν και μπορώ να φανταστώ πως πολύ πιθανόν για κάποιους ο διαλογισμός να λειτουργεί σαν το ... "ναρκωτικό" τους... Πολύ θλιβερό...
Και πολύ κρίμα, αν ο διαλογισμός δεν χρησιμεύει ως μία βαθειά επαφή-σύνδεση με το ΕΙΝΑΙ μας αλλά σαν κουκούλα...

Σαν να λέμε από μέσα κούκλα κι από έξω πανούκλα

[Evoula]

το βήμα προς το φως το γνωρίζουν όλοι!
΄Ολοι το επιθυμούν, το ονειρεύονται, το θαυμάζουν!

όταν έρθει η στιγμή να το βιώσουν πραγματικά όμως, τότε το φοβούνται...
Γιατί μέσα στο φως είναι όλα "ορατά"...ακόμα και όσα προσπαθούν να κρύψουν από τον εαυτό τους...

το βήμα προς το φως δεν είναι ένα απλός οραματισμός...

μπορεί έτσι να φαίνεται, αλλά δεν είναι...

είναι το πιο συνειδητό βήμα στην φυσική μας ζωή...

που πολλοί το αποφεύγουν, διαλογιζόμενοι...

Κι εγώ θέλω διευκρινήσεις επ' αυτού...

Και μία μεγάάάάλη παράκληση.
Πώς λέγεται βρε παιδιά αυτό το φούρφουλο? Όλο το ξεχνάω.
Σας υποσχομαι να το σημειώσω σαν καλό κορίτσι και να μην ξαναρωτήσω.

[Danielli]

Ποιό είναι το "φούρφουλο"???

[Evoula]

Αυτό το λουλουδάκι, που μικροί το ξέραμε ως " κλέφτη".
Όσο ταπεινό είναι στην όψη, τόσο όμορφο είναι το όνομά του, αλλά όλο το ξεχνάω

[Επισκέπτης]

.

http://www.youtube.com/watch?v=BiAb_guQX-o

Στα λαγκάδια της Λιλιπούπολης
βγαίνει ένα λουλουδάκι
που το λεν Χρυσαλιφούρφουρο
και μοιάζει με χρυσό τριανταφυλλάκι.

Φύσα, φύσα το Χρυσαλιφούρφουρο,
φύσα το την ’νοιξη να φέρεις.
Κι αν πετάξει σα φτερό και πούπουλο,
κάποιος σ' αγαπάει και δεν το ξέρεις.

Χρυσαφένια φλουράκια κρέμονται
κάτω από τα πέταλά του.
Και στου Ζέφυρου το παιχνίδισμα
σαν να κουδουνίζει κάπου κάπου.

Φύσα, φύσα το Χρυσαλιφούρφουρο,
που κρατάς την ’νοιξη στο χέρι
Κι αχ! Αν γίνει σκόνη και χρυσόσκονη,
κάποιον αγαπάς και δεν το ξέρει...

[Evoula]

:lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol:

[Vasoula]

ω μου έστειλε ένα ο Δημήτρης σαν εικόνα...

έλα όμως που εγώ το πήρα και σαν λόγο!!! Δημήτρηηη μου ένιωσα τα πάντα!!!

Εύη μου, είναι τεράστια η ομορφιά και το φως του για μένα...

και ας έλεγε ο τύπος στην Μήλο

"καλέ τι κοιτάς? το γαϊδουράγκαθο?"

Το φως κρύβεται εκει, που οι άνθρωποι κλείνουν την μύτη τους...
για μένα πάντα!