Περί των "πνευματικών" ανθρώπων

[Επισκέπτης]

Θεωρητικά , ετσι είναι Φωτεινή , αλλά πρακτικά οταν όλο αυτό είναι στην πόρτα μας η στο σπίτι μας , πολλά απο αυτά ξεχνιούνται.

Αυτο που ο ανθρωπος δεν αντέχει είναι η πλήρης αδυναμία του μπροστά σε αυτά τα φαινόμενα.[ αρρωστια , θάνατος].

[Fotinoula]

αυτό είναι αετέ, αν είναι μέσα στο σπίτι σου, ο φόβος και ο πόνος είναι παραθυράκια του δικού σου υποσυνειδήτου που χρειάζονται φως

η έκφραση της ουσίας μας μπορεί να εκδηλώνεται βρισκόμενη δίπλα σε έναν ασθενή χωρίς να νοίωθει πόνο, λύπη ή φόβο παρά αγάπη

φυσικά αυτό αφορά και τον ίδιο τον ασθενή

όντως θέλει πολύ φως μέσα μας για να βιωθεί αλλά δεν είναι ακατόρθωτο

αφου μπορεί ένας μπορούν όλοι!

[Επισκέπτης]

όντως θέλει πολύ φως μέσα μας για να βιωθεί αλλά δεν είναι ακατόρθωτο

αφου μπορεί ένας μπορούν όλοι!

Μακάρι να είναι ετσι...για την ωρα δεν ξέρω...

[Fotinoula]

να σου πω αετέ και επειδή υπάρχει στην οικογένεια μου άτομο με ασθένεια, και εγώ το προσπαθώ και ανακαλύπτω κάθε φορά και κάτι

το "αφού μπορεί ένας μπορούν όλοι" το έχω δανειστεί απο την ομιλία της Βάσως για την θεραπεία, έτσι ολοκληρώνεται

μου δίνει αλήθεια και δύναμη

[toxotis]

"αφού μπορεί ένας μπορούν όλοι"

Φωτεινούλα καλή μου συμφωνώ απόλυτα μαζί σου και φυσικά με τη Βάσω από την οποία το δανείστηκες.

Δύο χιλιάδες χρόνια πριν κάπως έτσι το εννοούσε και ο Χριστός, πως αφού μπορούσε Εκείνος, μπορούμε όλοι μας να ακολουθήσουμε τα βήματα του...

Γλυκιέ μου αετέ,

Αυτο που ο ανθρωπος δεν αντέχει είναι η πλήρης αδυναμία του μπροστά σε αυτά τα φαινόμενα.[ αρρωστια , θάνατος].

Θέλει αποδοχή και πολύ αγάπη. Θέλει αγκάλιασμα ακόμη και όταν η ασθένεια χτυπά τη δική μας πόρτα έχει πολλά να μας πει. Αλλά πάντα υπάρχει θεραπεία -όποια μορφή κι αν έχει, ακόμη και ο θάνατος είναι για κάποιες ψυχές επιλογή-αποδέσμευση και αναχώρηση... Κατά κάποιο τρόπο "θεραπεία" σε άλλο επίπεδο...

Αν μάθουμε να βλέπουμε τη φύση μας σε ενεργειακή μορφή πρώτα και πάνω απ' όλα. Αν μάθουμε πως είμαστε κυρίως πνεύμα και πως το σώμα και ο εγκέφαλος μας δεν είναι παρά οχήματα-εργαλεία του πνεύματος μας, θα είναι πολύ πιο εύκολο να απδεχτούμε το θάνατο το σωματικό, ως προέκταση της ζωής μας σε άλλο επίπεδο...

Τίποτε δεν "πεθαίνει" με την έννοια που μάθαμε να σκεπτόμαστε. Καμία ενέργεια δεν χάνετε, απλά μετατρέπεται-μεταμορφώνεται.

[xamogelo]

toxoti μου συμφωνω μαζι σου απολυτα ....... τα ειπες οπως ηθελα να τα πω και εγω...... ετσι τα νιωθω και τα αισθανομαι οπως τα λες.
σε ευχαριστω πολυ.

[Vasoula]

Αυτή η αλήθεια δεν τεκμηριώνεται, αν δεν βιωθεί...

Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι, και άλλες τόσες είναι και οι πεποιθήσεις για το τρυφερό αυτό κομμάτι της φυσικής ζωής...τον θάνατο!

Δεν τελειώνει η ζωή...και αυτό είναι μια αλήθεια,για κάποιους, όπως επίσης είναι και μια ελπίδα, για κάποιους άλλους!

Εγώ θα πω κάτι άλλο...

Αν η ζωή βιώνεται με φόβο, αγωνία και εξάρτηση, αν δεν έχει ήχο, φως και μυρωδιά, τότε ειναι φυσικό να μεταφέρονται τα συναισθήματα και στο άγνωστο μέρος του θανάτου...

Νιώθω ότι πολλοί θέλησαν να το ερευνήσουν και γι' αυτό αναπτύχθηκε ο εσωτερισμός...
Πολλοί άνθρωποι, ζητώντας απαντήσεις στην υπερβατική τους αγωνία για τον θάνατο, ανακάλυψαν τον εαυτό τους.

Η εμπιστοσύνη στην ζωή, σε κάνει να αναγνωρίζεις την θειότητα του θανάτου, όπου επιστρέφει με ευγνωμοσύνη ό,τι δανειστηκε για να ζήσει σε μορφή.

Ο θάνατος δεν είναι η άγρια μορφή της ζωής, αλλά η εξέλιξή της.
Αρκεί να έχουμε καταφέρει να την βιώσουμε με τον φυσικό τρόπο της εκδήλωσής της. Και αυτό σημαίνει "ζω συνειδητά"...

Ανοίγω τα μάτια, βλέπω φως...κλείνω τα μάτια, πάλι φως βλέπω...

Αλλιώς...

Ανοίγω τα μάτια, βλέπω σκοτάδι, κλείνω τα μάτια, πάλι σκοτάδι βλέπω...

Οι καταστάσεις εντός μας δεν αλλάζουν, αλλάζουν μόνο όσα δεν μπορουμε να βιώσουμε σαν αλήθεια!

Η αγάπη δεν είναι ελκτική δυναμική... Η αγάπη είναι η φύση του Εαυτού μας. Αν γεμίσουμε από αυτόν, τότε δεν χρειάζεται καν να το αποδεικνύουμε στους άλλους, γιατί αυτή η φύση έχει την δύναμη να ενσωματωνεται στο σύνολο, σαν αλήθεια...
και αυτή κάνει τον θάνατο και την ζωή, ίδια μέρη του ίδιου "όλου"

[galazia_sfaira]

[Vasoula]

το βήμα προς το φως το γνωρίζουν όλοι!
΄Ολοι το επιθυμούν, το ονειρεύονται, το θαυμάζουν!

όταν έρθει η στιγμή να το βιώσουν πραγματικά όμως, τότε το φοβούνται...
Γιατί μέσα στο φως είναι όλα "ορατά"...ακόμα και όσα προσπαθούν να κρύψουν από τον εαυτό τους...

το βήμα προς το φως δεν είναι ένα απλός οραματισμός...

μπορεί έτσι να φαίνεται, αλλά δεν είναι...

είναι το πιο συνειδητό βήμα στην φυσική μας ζωή...

που πολλοί το αποφεύγουν, διαλογιζόμενοι...

[galazia_sfaira]

ΤΩΡΑ σε καταλαβαίνω!

Τελικά μονο μεσω του βιώματος εκδηλωνεται η ψυχή αλλα ποσο ευφανταστο φαινεται το βιωμα αληθεια...μεχρι να το βιώσεις.ΑΚομα και τότε φαντάζει αλοκοτο,παράδοξο....σου φέρνει μια γλυκεια αμηχανία ...βλεπεις τα πλαγια σου και λες μα που ειναι η αγνωνία μου ,τα θελω μου,η ορμή μου,η τρέλα μου.
Κι όμως ζυτοπου ζεις εχει μόνο πληρότητα και ενα άνοιγμα Θεε μου που ακουμπα τα παντα.Ναι διευρυνεσαι όχι οπως παλια που ενοιωθες απο το πλευρο σου να λείπει κάτι αλλα σαν να εχεις γίνει πελωριος κι ακουμπάς τα πάντα!Και η καρδια σου σαν να εχει γινει ενα Συμπαν! :roll:

.........και τότε ζεις την υπερβατική παραλαβομαρα

[Danielli]

Αυτήν την απόλυτη παράδοση στο Φως ...

Την βιώνω σαν να κάθομαι και να βρέθω τα πόδια μου σε μιά υπέροχη παραλία με υπέροχα νερά, αλλά φοβάμαι να πέσω να με αγκαλιάσουν τα νερά...

[Vasoula]

αντιστέκεται η ζωή στην ζωή....

μόνο όταν νιώσει το ίδιο, τότε θα παραδοθεί για να εκδηλωθεί!

το βήμα προς το φως, περιέχει την διαδρομή του φόβου...

το πόσο μακρυνή είναι, εξαρτάται από τον καθένα μας...


μέσα στην φυσική μας πραγματικοτητα, πάντα εκδηλώνεται και ο "καταστροφέας"....
εκείνος ο εαυτός που βιώνει την αλήθεια μέσα από την αυτο-καταστροφή του...

είναι αυτός που αγαπά και προσδοκά την ανάσταση
είναι αυτός που αγαπά και διεκδικεί την αγάπη
είναι αυτός που δεν αντέχει την φύση, γιατί τον ενοχλεί η αλήθεια της

είναι αυτός που "προσπαθεί" να κάνει το βήμα προς το φως, αιώνια επιθυμία...

[Vasoula]

και τότε ζεις την υπερβατική παραλαβομαρα

η ουσία της ψυχής απλώνεται στο είναι σου...και τότε ναι βιώνεις την υπερβατική παλαβομάρα του πνεύματος!!!!
Που έρχεται στην ζωή για να "παίξει", αγνά σαν μικρό παιδί, αθώα σαν τον θεό!!!!!

[Danielli]

Αν και αφορά το τόπικ του διαλογισμού...

Αυτή η διευρυνση του σώματος που βιώνω ξεκινώντας, με τρομάζει... και μαζεύομαι.
:roll:

[Vasoula]

ο φόβος συρρικνώνει...

όλα γίνονται μικρά, ακόμα και ο εαυτός μας!

και όλα τα υπόλοιπα φαντάζουν μεγάλα, ακόμα και ο φόβος μας!!!


χρειάζεσαι να αφαιθείς στην ασφάλεια που σου παρέχει η αγάπη!

εκεί μέσα τίποτα δεν μπορείς να "πάθεις" εκτός από αυτό που επιθυμεις...Να βιώσεις την φυση σου!

Η αλήθεια δεν λέγεται, ούτε διαβάζεται...Δεν μπορώ να σε πείσω παρά μόνο γι' αυτό που ΕΙΜΑΙ...

αν το νιώσεις βαθιά, θα αναγνωρίσεις τι ΕΙΣΑΙ και εσύ...