Περί των "πνευματικών" ανθρώπων

[Vasoula]

Tζιλντά μου πένθησε με τον τρόπο που εσύ ξέρεις και μην ρωτάς γιατι κάτι τέτοιες ώρες που ειναι απλές και ανθρώπινες...
Ο χαμός είναι χαμός και όσα και να σου εξηγήσει κανείς η λογική αυτήν την στιγμή δεν τα δέχεται, γιατί βιωνει την αλήθεια της.

Και η αλήθεια αυτή την στιγμή είναι ότι ένας άνθρωπος πέθανε!
Στο καλό και στο φως να παει η ψυχή της
Και τα παιδιά να έχουν δύναμη και θάρρος...

[Επισκέπτης]

Και η αλήθεια αυτή την στιγμή είναι ότι ένας άνθρωπος πέθανε!
Στο καλό και στο φως να παει η ψυχή της
Και τα παιδιά να έχουν δύναμη και θάρρος...

Πεθανε ενα ανθρωπος αλλα δεν ηταν καμια γιαγιουλα 80 χρονων να πουμε θεος σχωρεστην αναπαυτηκε

πεθανε μια νεα μανα και πριν λιγο καιρο ενα πατερας και εμεινα 2 παιδακια μονα τους

εγω δεν το δεχομαι..

αγανακτω με την μη ισοτιμη αγαπη του θεου προς τα παιδια του

[Vasoula]

δεν θα ήθελα να το συζητήσω αυτήν την στιγμή Γιαννάκη, για αυτόν ακριβώς τον λόγο...

γιατί δεν το δέχεσαι!!

Οπότε σέβομαι αυτό που νιώθεις απόλυτα!!!

[Επισκέπτης]

Κι εγω σεβομαι οτι δεν θελεις να το συζητησεις!



Το δεν το δεχομαι δεν ηταν προς εσενα φυσικα

Ηταν προς στα εκει ψηλα

[Vasoula]

το κατάλαβα πουλάκι μου!

όπως κατανοώ και την "κραυγή" σου!!

[Επισκέπτης]

Πέθανε από ανακοπή σήμερα το μεσημέρι

Δεν ξέρω αλήθεια τι να πώ...όχι στον εαυτό μου, στα παιδιά της

Εγώ έχω μια απάντηση που μαλακώνει τους δικούς μου φόβους...

ή τους αποκοιμίζει ή ενίοτε τους εξαφανίζει....

[Kalliopi]

Από την ώρα που διάβασα γι αυτό το θλιβερό γεγονός του θανάτου

της συναδέλφου της Καλλιόπης, σκέφτομαι ένα παρόμοιο περιστατικό

που συνέβη πριν λίγους μήνες- μια μάνα, 36 χρόνων, πάλεψε με τον

καρκίνο γενναία μα ηττήθηκε. Αυτό που σκεφτόμουν, λοιπόν, είναι

το εξής. Η κοπέλα αυτή, στην επίπονη διαδρομή της μέσα στην

ασθένειά της, είχε δίπλα της έναν άνθρωπο, τον ιερέα της ενορίας

μας. Πιστέψτε με, πρόκειται για μια φωτεινότατη εξαίρεση στον

θολό κανόνα της εκκλησίας. Όσο κι αν ήθελε να τη βοηθήσει, στα

χείλη του ήταν κολλημένο ένα "έχε πίστη"...Κι αναρωτιέμαι.

Υπάρχουν άνθρωποι με τόση καλοσύνη μέσα τους, γνήσια αγάπη,

και ΔΕΝ μπορούν να βοηθήσουν αποτελεσματικά, μόνο να παρηγορήσουν.

’γνοια, άγνοια...αυτό είναι το δικό μου γιατί. Πόσες ψυχές θα

μπορούσε να οδηγήσει στο φως αυτός ο αγνός άνθρωπος...κι όμως

το στόμα είναι σφραγισμένο, τη στιγμή που η ψυχή του είναι ανοιχτή.

Γιάννη, για σένα αυτό. Δεν εννοώ να αποτρέψει το θάνατο, απλά να

οδηγήσει τις ψυχές στο φως...Ίσως κάποιος άλλος να μπορεί να το

εξηγήσει καλύτερα.

[Danielli]

Εγώ έχω μια απάντηση που μαλακώνει τους δικούς μου φόβους...

ή τους αποκοιμίζει ή ενίοτε τους εξαφανίζει....

Θέλεις να την μοιραστείς;;; :roll:

[Επισκέπτης]

Πέθανε από ανακοπή σήμερα το μεσημέρι

Δεν ξέρω αλήθεια τι να πώ...όχι στον εαυτό μου, στα παιδιά της

Εγώ έχω μια απάντηση που μαλακώνει τους δικούς μου φόβους...

ή τους αποκοιμίζει ή ενίοτε τους εξαφανίζει....

Gilda μου γλυκιά,
Για όλα υπάρχει κάποιος λόγος που αδυνατούμε να τον καταλάβουμε σ'αυτή μας την υπόσταση...
Ας ακολουθήσει το φως το αληθινό...

[zefira]

Συνήθως οι απαντήσεις αργούν να έρθουν.

Αυτά που συμβαίνουν στο εδώ και τώρα είναι δύσκολο να τα κατανοήσουμε και να τα εξηγήσουμε γιατί υπάρχει και συναισθηματική φόρτιση.

Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, ίσως και χρόνια πάρουμε τις απαντήσεις για κάποιο συμβάν.

[Δωρουλα]

Gilda και απο μενα είθε να βρει αυτη η ψυχή το δρόμο της όσο το δυνατόν ευκολότερα!!!!

[Επισκέπτης]

Δεν ξέρω αν αυτές οι απαντήσεις απο μόνες τους μπορούν να καλύψουν το φόβο του θανάτου.

Επειδή εργάζομαι σε νοσοκομείο , μου ήταν και είναι σχεδόν αδύνατο να μπορέσω να κατανοήσω αυτό που βλέπω κάθε ημέρα και κυρίως όχι τόσο τον θάνατο αλλά την αρρώστια που σε πάει....

Εχω περάσει ώρες και ωρες σκεφτόμενη όλα οσα εχω διαβάσει περί ψυχής, ενέργειας , φόβου κλπ ....παρατηρώντας τους ανθρώπους σε όλες τους εκφάνσεις γύρω απο όλο αυτό ....τους ίδιους, τους συγγενείς τους.....το χρόνο.....τις αντιδράσεις .....
Προσπαθησα να το δω με μια στεγνή λογική αφαιρόντας κάθε συναίσθημα....αλλά τότε ανακάλυψα οτι εθετα την λογική ως ασπίδα μπροστά στο φόβο...
Αφησα το συναίσθημα ελεύθερο και μετα απο λίγο σχεδόν φώναξα...<< Που Εισαι Ρε? >> Αφου μας εφερες που μας εφερες εδω πέρα και εκανες το κέφι σου ....τι θα σε πείραζε να είχαμε μια ησυχη ημερομηνία λήξεως?....’λλα και πάλι φόβος......
Επεσα με τα μούτρα στο διάβασμα για να ανακαλύψω οτι όλοι αυτοί που τον εξόρκισαν , είχαν ακριβώς τις ίδιες απορίες...

Το μόνο που θα μπορούσα να πω με ειλικρίνια είναι οτι << Αυτή είναι η ζωη Τζίλντα....καλό ταξίδι στη συνάδελφό σου.... Ευχομαι να μην ταλαιπωρηθούν τα παιδάκια της >>

[galazia_sfaira]

.........ΚΑΙ ΠΡΟΧΩΡΑΩ.
Και τα παιδάκια αυτούς τους γονείς διάλεξαν.Μεσα απο αυτην την διαδιακασία ζωής θα εξελιχθουν.
Ναι δεν τοκαταλαβαινω ουτε κι εγω αυτο κι αλλα τόσα.
Ναι με φοβίζει τρελά αλλά το βλεπω καθημερινά διπλα μου ,είναι η ζωή!!!!!!!
Ευχομαι η ψυχες να βρίσκουν τον δρόμο τους εκεί που παν.

[ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ]

''Ειθε η ενεργεια του Θειου Εαυτου να φερνει εμπνευση και το Φως της Ψυχης να καθοδηγει.
Ειθε να οδηγηθουμε απο το σκοταδι στο φως,απο το απατηλο στο πραγματικο και απο τον θανατο στην Αθανασια.''

[Fotinoula]

είναι δύσκολο και πονάει να κατανοηθεί με τη λογική αλλά και δύσκολο να το βιώσεις και να αποδεχτείς το πλάνο της κάθε ψυχής με εμπιστοσύνη

όμως πράγματι η ψυχές γνωρίζουν, έχουν επιλέξει, επιλέγουν, βιώνουν, δίνουν μάχες, εκπαιδεύονται

δεν είναι κανένας έξω απο εμάς να μας βάζει τεστ και τιμωρία

πραγματικά όμως ο πόνος της αρρώστιας μπορεί να σε λυγίσει και το άτομο με την ασθένεια αλλά και το περιβάλλον

ότι όμως λυγίζει το καθένα είναι η δικιά του υποσυνείδητη τρυπούλα

αν σε αυτές υπαρχει φως και αλήθεια τότε ακόμα και στον πόνο και στο θάνατο υπάρχςι αγάπη, κατανόηση όχι λύπηση εμπιστοσύνη