Αχ Βασούλα μου...
Στη φάση την οποία βρίσκομαι, ναι, θεωρώ πως δεν ήρθα τυχαία Μελβούρνη. Ήμουνα τόσο πολύ προσκολλημένος στον οικογενειακό ιστό που όχι μόνο δεν υπήρχε περίπτωση να φύγω, αλλά ούτε να ανοίζω λίγο τα στραβά μου και να δώ πέρα από τη μύτη μου. Και ρωταώ τώρα: είναι τυχαίο που βρέθηκα κοντά σας εκείνη ακριβώς την περίοδο;;;
Ναι, ξέρω πόσο καλό μου έχει κάνει σε αυτόν τον τομέα. Ένιωσα να πέρνω μόνος μου την ευθύνη του εαυτού μου (στον βαθμό που αντιλαμβάνομαι φυσικά), να γίνομαι ανεξάρτητος και τώρα που θα ειστρέψω πίσω, να μην έχω την ανάγκη να επιστρεψω στο πατρικό μου (σε περίπτωση που θα είναι για μόνιμα). Μου έκανε καλό η Μελβούρνη και λόγω απόστασης. Και αυτό το αναγνωρίζω! Το σύμπαν με έστειλε εδώ ώστε να είναι αποκοπεί εντελώς η γέφυρα! Αν ήμουν καπου στην Ευρώπη και πεταγόμουν τα Σαββατοκύριακα, εμ, έτσι δε θα κάναμε δουλειά!!!!
Όοοοοοοοοχι καριολάκι!!!!
Στην άλλη άκρη της γης θα πας για να στρώσεις! Αυτό ήταν το σκεπτικό το σύμπαντος θεωρώ... ;)
Από εκεί και πέρα δεν ξέρω αν υπάρχει και άλλος λόγος που βρίσκομαι εδώ ή τουλάχιστον δεν είναι ακόμα εμφανής στα μάτια μου!
Βάσω έγραψε:Ο Εαυτός μας φέρνει πολλαπλά μηνύματα και ευκαιρίες μπροστά μας, το ότι εμείς δεν τις βλέπουμε ή δεν τις θέλουμε, δεν σημαίνει ότι αυτές δεν μας παρέχονται...
Βάσω έγραψε:Όσο πιο μεγάλη η απόσταση που αναγκαστικά έχουμε πάρει από το βολικό και οικείο, τόσο πιο μεγάλη και η απόσταση που έχουμε πάρει οικειοθελώς από τον Εαυτό μας, προσπαθώντας αυτήν την απόσταση να την αντικαταστήσουμε με διεξόδους...
Επίσης Βασούλα μου, αυτό δεν καταλαβαίνω γιατί το λες; Λογικά δεν θα έπρεπε να είναι αντιστρόφως ανάλογη η απόσταση που αναγκαστικά έχουμε πάρει από το βολικό και οικείο, σε σχέση με την από σταση που έχουμε πάρει οικειοθελώς από τον εαυτό μας; Και γιατί οικιοθελώς;;; Και αυτό δεν καταλαβαίνω...
