το ξέρω ότι θα σας "πρήξω" πάλι, αλλά έχω κάποια ερωτήματα να θέσω.
Προς σκαπανέα (επειδή λες ότι αυτό που περιμένεις θα σε βρει σίγουρα, γιατί το προσκαλείς κοντά σου με τη σκέψη σου...) οkey, εμένα γιατί με βρήκαν αυτά που με βρήκαν αφού βεβαιώνω ότι δεν τα προσκάλεσα?
Δλδ, αν για παράδειγμα αρχίσω να οραματίζομαι το φως που λες ότι υπάρχει (εδώ θα ήθελα να ρωτήσω εάν το λες βιωματικά ή θεωρητικά) θα αλλάξει η ζωή μου κάπως μαγικά ας πούμε? Κάπως περίπου όπως το λέει και η Ντάννυ? Ωραίο, αλλά έχω πολλά αλλά....
Γαλάζια σφαίρα, να σου πώ ότι διέγραψα απτή ζωή μου και τον θεό και τους αγγέλους, και τα διαβόλια. Εφτασα να πιστεύω μόνο στην τύχη και το πεπρωμένο και τίποτα μα τίποτα άλλο (ίσως μόνο σε κάποιους ανθρώπους...) Προσευχή(στο Θεό, στους αγγέλους, στο Σύμπαν) ούτε καν θυμάμαι από πότε έχω να κάνω. Απέραντη μοναξιά και αδικία... αυτό αισθάνθηκα, και υποστήριξη δεν πήρα από τους παραπάνω...
Συντάσσομαι μάλλον με την άποψη του Νίκου, περί ασυνείδητης σκέψης, αλλά το θέμα είναι πως φέρνεις το ασυνείδητο στο συνειδητό έτσι ώστε να μην το επαναλάβεις?
Γιατί η συνηδειτοποίηση είναι το πρώτο βήμα προς τη θεραπεία...Φιλιά σε όλους....
) και εν τέλη το πρόλαβα. Όμως μου έχει αφήσει ακόμα βήχα και κούραση στην φωνή. Στον ΩΡΛ που πήγα χθες μου είπε ότι ήταν ιογενής λοίμοξη, η οποία όμως έχει περάσει και το μόνο που έχει μείνει είναι φλέγματα και ελαφρύ μπούκωμα στην μύτη. Ο λαιμός είναι μια χαρά, οι φωνητικές χορδές μια χαρά, αλλά είναι γεμάτος ο κόσμος με φλέγματα! Το βράδυ που πέρασε η μύτη μπούκωσε τελείως και το πρωί έγινε το έλα να δεις με καθαρισμούς σε μύτη και λαιμό...
