Πως δημιουργούνται τα ενεργειακά «μπλοκαρίσματα» στα παιδιά

[Vasoula]

Στην εποχή μας, πολλές εξαιρετικά ανεπτυγμένες ψυχές περιμένουν να εμφανιστεί το κατάλληλο ζευγάρι γονιών με τους οποίους θα μπορέσουν να ενσαρκωθούν χωρίς να υποστούν περιττά μπλοκαρίσματα που θα παρεμποδίσουν την ολοκλήρωση του έργου τους πάνω στη γη. ’λλες ψυχές θα ήθελαν να ξαναγεννηθούν σε αυτή την εποχή της αλλαγής, γιατί μια τέτοια ευκαιρία για μάθηση και ανάπτυξη δεν θα ξαναπαρουσιαστεί σχεδόν ποτέ.

Επειδή το έμβρυο βιώνει και αντιλαμβάνεται τον κόσμο του κυρίως μέσα από τη μητέρα του, τα μπλοκαρίσματα του ενεργειακού συστήματος μπορεί να αρχίσουν από τη μήτρα αν το παιδί που μεγαλώνει εκεί μέσα αισθάνεται ότι οι γονείς του δεν το θέλουν, ή αν η μητέρα ζει σε συνεχή κατάσταση στρες.

Η αγάπη και η προσοχή προς το μικρό πλάσμα που αναπτύσσεται θα προσφέρει στο ενεργειακό του σύστημα τις απαραίτητες δονήσεις που θα το κάνουν να αισθάνεται απόλυτη ευεξία και ασφάλεια. Αν η μητέρα βιώνει τους μήνες της εγκυμοσύνης σαν μια ευτυχισμένη περίοδο εκπλήρωσης, θα προσφέρει στο παιδί της τις καλύτερες προϋποθέσεις για μια ευτυχισμένη και δημιουργική ζωή.


1ο Ενεργειακό κέντρο (βάση ή ριζικό)

Η στιγμή της γέννησης είναι ένας σταθμός στην ιστορία κάθε ανθρώπου, και μπορεί να αφήσει μια εντύπωση που να κρατήσει μια ζωή, αφού μπορεί να καθορίσει αν αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο σαν ένα φιλικό και ευχάριστο μέρος, ή σαν ένα σκληρό και ψυχρό χώρο χωρίς αγάπη. Με τη γέννηση, το παιδί αφήνει την τέλεια σωματική ασφάλεια που απολάμβανε τους εννιά πρώτους μήνες της ζωής του πάνω στη γη, το περιβάλλον που του πρόσφερε θρέψη και προστασία μέσα σε μια ευτυχισμένη κατάσταση όπου δεν υπήρχε βάρος και χρόνος. Ωστόσο, το μικρό αυτό ον είναι προετοιμασμένο για τη γέννηση, και αισθάνεται επίσης περιέργεια για τον κόσμο. Επομένως, ένας φυσικός τοκετός (στη διάρκεια του οποίου η μητέρα και το παιδί δεν εξασθενούν από φάρμακα), δεν προκαλεί σοκ στο παιδί, έστω και αν συνοδεύεται από μεγάλη προσπάθεια. Εκείνο για το οποίο δεν είναι καθόλου προετοιμασμένο το μωρό, είναι ο χωρισμός από τη μητέρα του αμέσως μετά τη γέννηση. Όσο αισθάνεται τις δονήσεις του σώματος της μητέρας του, δονήσεις στις οποίες έχει συνηθίσει, και παραμένει μέσα στις οικείες ενεργειακές δονήσεις της αύρας της, είναι πρόθυμο να ανοιχτεί σε νέες εμπειρίες μέσα σε ένα συναίσθημα εμπιστοσύνης. Πέρα από αυτό, η σωματική επαφή ανάμεσα στη μητέρα και το παιδί αμέσως μετά τον τοκετό εδραιώνει ένα δεσμό μεταξύ τους. Μια ροή από συναισθήματα αγάπης και από θετική ενέργεια πηγαίνει από τη μητέρα στο νεογέννητο παιδί αυτόματα και χωρίς συνειδητή προσπάθεια, και συνεχίζει χωρίς διακοπή εφόσον το σώμα της αισθάνεται το μωρό κοντά της ή τουλάχιστον μέσα στην ακτίνα της συναισθηματικής της αύρας. Αυτή η ροή της αγάπης γεμίζει τη μικρή ψυχή με εμπιστοσύνη και χαρά. Είναι ενδιαφέρον το γεγονός ότι ο πατέρας αναπτύσσει κι αυτός βαθύτερα συναισθήματα για το μωρό, και μεγαλύτερη διαισθητική κατανόηση, όταν είναι παρών στη στιγμή του τοκετού, και του επιτραπεί να αγγίξει και να κρατήσει το μωρό.
Αν πάρουν το παιδί από τη μητέρα αμέσως μετά τον τοκετό, το μικρό πλάσμα θα αισθανθεί ένα βαθύ πόνο χωρισμού και μοναξιάς. Αν η μητέρα μπορεί να στείλει συνειδητά στο νεογέννητο παιδί συναισθήματα και σκέψεις αγάπης, διατηρείται η επαφή ανάμεσα τους, και το παιδί δεν αποκόπτεται εντελώς από την ενεργειακή παροχή της μητέρας του. Αν όμως η μητέρα απασχοληθεί από άλλα πράγματα, ή είναι κουρασμένη και συναισθηματικά εξαντλημένη από τα φάρμακα που της έχουν δώσει, αυτή η επαφή θα διαταραχτεί.
Το νεογέννητο παιδί θα συνειδητοποιήσει πόσο ανήμπορο είναι μέσα σε έναν άγνωστο, ψυχρό κόσμο στον οποίο αισθάνεται εντελώς μόνο χωρίς την προστατευτική, ζεστή παρουσία της μητέρας του. Αυτή η εμπειρία είναι τόσο συντριπτική ώστε κατά κανόνα το ενεργειακό σύστημα του παιδιού δεν μπορεί να αντεπεξέλθει σε αυτά τα τρομακτικά συναισθήματα, και η εμπειρία αποτυπώνεται βαθιά μέσα του, προκαλώντας ένα πρώτο μπλοκάρισμα των ενεργειών του. Αυτό το μπλοκάρισμα εκδηλώνεται κυρίως στην περιοχή του ριζικού τσάκρα.

Πέρα από την κυριαρχία του φυσικού και υλικού κόσμου, η οποία φθάνει στην αρχική της κορύφωση όταν το παιδί αρχίσει να στέκει όρθιο προς το τέλος του πρώτου χρόνου, το ζήτημα που βρίσκεται στο προσκήνιο αυτή την περίοδο είναι η ανάπτυξη της αρχέγονης εμπιστοσύνης. Αυτή η αρχέγονη εμπιστοσύνη σχηματίζει τα θεμέλια πάνω στα οποία μπορούν να αναπτυχθούν χωρίς φόβο όλες οι δυνατότητες του ατόμου. Ταυτόχρονα, όλα τα άλλα κέντρα τροφοδοτούνται με τη ζωτική ενέργεια της δύναμης του κουνταλίνι μέσα από το ριζικό τσάκρα. Έτσι, ένα μπλοκάρισμα στο ριζικό τσάκρα θα επηρεάσει ολόκληρο το ενεργειακό σύστημα. Δεν είναι καθόλου συμπτωματικό το γεγονός ότι οι ψυχολόγοι θεωρούνταν πρώτο χρόνο της ζωής του ανθρώπου σαν το σημαντικότερο. Σε αυτή την περίοδο, το παιδί συγκεντρώνει εμπειρίες κυρίως μέσα από το φυσικό του σώμα, πράγμα που σημαίνει ότι χρειάζεται πάνω από όλα σωματική επαφή με τη μητέρα του, με τον πατέρα του και άλλα έμπιστα άτομα.
Σε αυτή την ηλικία το παιδί δεν έχει την αίσθηση του χρόνου. Αν κλαίει επειδή πεινάει ή αισθάνεται μοναξιά, δεν ξέρει αν αυτή η κατάσταση θα τελειώσει ποτέ, και μπορεί εύκολα να πέσει σε κατάσταση απελπισίας. Αν όμως οι ανάγκες του ικανοποιούνται γρήγορα, αναπτύσσει μια αίσθηση εμπιστοσύνης, ένα συναίσθημα ότι αυτή η γη εφοδιάζει τα παιδιά της με όσα χρειάζονται για να συντηρούν το σώμα τους και να ικανοποιούν τις συναισθηματικές τους ανάγκες. Στο φυσικό επίπεδο, και στα λεπτά ενεργειακά επίπεδα, το παιδί μπορεί να ανοιχτεί στις θρεπτικές και προστατευτικές ενέργειες πoυ είναι έτοιμος να του προσφέρει ο μητρικός πλανήτης.

Σχεδόν όλοι οι λαοί που εξακολουθούν να ζουν κοντά στη φύση διαθέτουν διαισθητικές γνώσεις για αυτές τις διαδικασίες. Μεταφέρουν τα παιδιά τους συνεχώς κοντά στο σώμα τους και δεν τα αφήνουν πουθενά αλλού, ακόμη και όταν η σταθερή ρυθμική κίνηση έχει αποκοιμίσει το παιδί. Όταν το παιδί φτάνει στο στάδιο που μπουσουλάει, το παίρνουν πάντα και το κρατούν στην αγκαλιά αν το θέλει. Τη νύχτα τα παιδιά κοιμούνται δίπλα στη μητέρα, και αν πεινάσουν, το στήθος της μητέρας είναι δίπλα. Τα λαμπερά μάτια και η ικανοποιημένη έκφραση αυτών των μικρών πλασμάτων μιλούν από μόνα τους. Τα παιδιά αυτών των λαών σπάνια κλαίνε και είναι σε θέση να αναλάβουν κοινωνικές ευθύνες από πολύ μικρή ηλικία.

Αν μια μητέρα στη δική μας κοινωνίας αφοσιωθεί στη φροντίδα του παιδιού της κατ' αυτό τον τρόπο τουλάχιστον για τον πρώτο χρόνο της ζωής του, και είναι διατεθειμένη να αγνοήσει τις δικές της ανάγκες γι' αυτή την περίοδο, θα του έχει προσφέρει τις καλύτερες δυνατές βάσεις για την υπόλοιπη ζωή του. Πιστεύουμε ότι πρόκειται για μια "επένδυση" που αξίζει πραγματικά τον κόπο. Η αυτόματη ροή αγάπης και χαράς που αισθάνεται η μητέρα μέσα από τη συνεχή σωματική επαφή με το παιδί της είναι από μόνη της άφθονη ανταμοιβή για τα πολλά μικροπράγματα που ίσως δεν θα είναι σε θέση να κάνει μέσα σε αυτό το διάστημα.

Αν ένα παιδί χάσει την αίσθηση της αρχέγονης εμπιστοσύνης, ασφάλειας, εκπλήρωσης και προστασίας σε αυτή την περίοδο, θα αρχίσει να αναζητά αυτά τα πράγματα όλο και περισσότερο στον εξωτερικό, υλικό κόσμο καθώς μεγαλώνει. Θα δημιουργεί σχέσεις με πράγματα και όχι με ανθρώπους. Αυτό αρχίζει με τα παιχνίδια-ζωάκια (αρκουδάκια, κλπ.) που παίρνουν τη θέση της ανθρώπινης ζεστασιάς και επαφής. Αργότερα το παιδί απαιτεί όλο και περισσότερα παιχνίδια και γλυκά, σε μια ασυνείδητη αναζήτηση για κάτι που θα γεμίσει αυτή τη βασανιστική αίσθηση του κενού. Όταν ενηλικιωθεί, τα φανταχτερά ρούχα, τα αυτοκίνητα, τα έπιπλα, τα σπίτια, η επαγγελματική ή κοινωνική θέση, γίνονται τα πράγματα στα οποία προσκολλάται για να αποκτήσει και πάλι την αίσθηση της ασφάλειας και της εκπλήρωσης που έχασε στην παιδική ηλικία. Η σημερινή υλιστική μας κοινωνία, έτσι όπως είναι στραμμένη προς την κατανάλωση, δεν θα μπορούσε να υπάρξει χωρίς τις ανικανοποίητες ανάγκες της πλειοψηφίας των ανθρώπων.

Ωστόσο, αυξάνει συνεχώς ο αριθμός των ανθρώπων που συνειδητοποιούν ότι η εμπειρία της εσωτερικής ασφάλειας και ικανοποίησης δεν μπορεί να επιτευχθεί μέσα από τα υλικά αγαθά. Έτσι αρχίζουν μια εσωτερική αναζήτηση, η οποία στην πραγματικότητα αποτελεί τη μοναδική τους δυνατότητα να ανακαλύψουν και πάλι το χαμένο παράδεισο που οι περισσότεροι από μας χάσαμε με τη γέννηση.


2ο Ενεργειακό κέντρο (ιερό)

Στο δεύτερο χρόνο της ζωής, προστίθεται ένα νέο θέμα στο επταετές βασικό θέμα του ριζικού τσάκρα. Καθώς το παιδί μεγαλώνει, αποκτά επαφή με τις ενέργειες του δεύτερου τσάκρα. Το τρυφερό άγγιγμα και το αγκάλιασμα της αγάπης αποκτούν μια σημασία πέρα από την απλή σωματική επαφή. Το παιδί αρχίζει να ανακαλύπτει την αισθησιακότητά του και να βιώνει και να εκφράζει τις αισθήσεις και τα συναισθήματα του πιο συνειδητά. Σε αυτό το σημείο, τα περιεχόμενα του αστρικού σώματος, που έχουν μεταφερθεί από προηγούμενες ζωές, αρχίζουν να εμφανίζονται σταδιακά. Το δεύτερο χρόνο, το παιδί αρχικά βιώνει πολύ βασικά συναισθηματικά πρότυπα.

Τώρα γίνεται όλο και πιο σημαντικό να μην προσπαθούν οι γονείς να επιβάλουν στο παιδί ορισμένες στάσεις και νοοτροπίες, γιατί σε αυτή την περίπτωση το παιδί θα αρχίσει να συγκρατεί τα συναισθήματα του και να παραμένει σε μια άκαμπτη, δεδομένη μορφή. Αν, από την άλλη μεριά, το παιδί μάθει να βιώνει απλώς τα συναισθήματα του, να δέχεται την ύπαρξη τους και να τα αντιμετωπίζει με εύθυμη και παιχνιδιάρικη διάθεση, μπορεί να διαλύσει πολύ γρήγορα όλες τις αρνητικές συναισθηματικές εντυπώσεις.
Οι γονείς πρέπει να καταλάβουν ότι το παιδί δεν εκφράζει αρνητικότητα σε αυτή την ηλικία.
Ο μόνος λόγος για τον οποίο μπορεί να θυμώσει, είναι ότι δεν εκπληρώθηκε κάποια φυσική ανάγκη του. Το θυμωμένο κλάμα ή τα χτυπήματα από μέρους του παιδιού διαλύουν το μπλοκάρισμα που έχει αρχίσει να δημιουργείται, και απαλλάσσουν το παιδί από αυτό. Ωστόσο, οι περισσότεροι γονείς δυσκολεύονται να αποδεχτούν εντελώς την έκφραση συναισθημάτων του παιδιού τους, επειδή οι ίδιοι δεν εκφράζουν τα δικά τους. Αγαπούν το παιδί τους όταν κάνει αυτό και αποφεύγει εκείνο, και με αυτό τον τρόπο του δίνουν να καταλάβει: "Δεν σε αγαπώ έτσι όπως πραγματικά είσαι".
Το παιδί υιοθετεί τις επικρίσεις των γονιών, και επειδή δεν θέλει να χάσει την αγάπη τους, παραμερίζει και απωθεί τα μέρη του εαυτού του που δεν αγαπούν οι γονείς του. Αυτό έχει πολύ σημαντικές ενεργειακές συνέπειες. Αν, επιπλέον, δεν υπάρχει αισθητήριος ερεθισμός, θα δημιουργηθεί μια έλλειψη αρχέγονης εμπιστοσύνης στο συναισθηματικό τομέα, και το ιερό τσάκρα θα μπλοκαριστεί.
Σε αυτή την περίπτωση, ο ενήλικος δυσκολεύεται να δεχτεί και να εκφράσει τα φυσικά του συναισθήματα. Για να νιώσει κάτι, χρειάζεται τραχιά, αισθητήρια ερεθίσματα, και αναπτύσσει μια τάση να βλέπει τους άλλους σαν αντικείμενα που εξυπηρετούν τη δική του ικανοποίηση.


3ο Ενεργειακό κέντρο (ηλιακό πλέγμα)

Στον τρίτο χρόνο της ζωής του, ο άνθρωπος αποκτά επαφή με τις ενέργειες του τσάκρα του ηλιακού πλέγματος. Η συναισθηματική έκφραση διαφοροποιείται περισσότερο, και αυτά που είπαμε για το δεύτερο χρόνο ισχύουν σε μεγαλύτερο βαθμό για τον τρίτο. Το παιδί θέλει τώρα να δοκιμάσει τον εαυτό του σαν μια ανεξάρτητη προσωπικότητα, θέλει να εξακριβώσει την επιρροή του, και λέει "όχι" ξανά και ξανά για να δει τι θα συμβεί.

Αν δημιουργηθεί μια σύγκρουση ισχύος ανάμεσα στους γονείς και το παιδί επειδή οι γονείς πιστεύουν ότι ο μόνος τρόπος με τον οποίο μπορούν να μεγαλώσουν το παιδί τους είναι να το αναγκάσουν να δεχτεί τη δική τους θέληση, τότε αυτή η μάχη θα φτάσει στην πρώτη της κορύφωση στον τρίτο χρόνο της ζωής του παιδιού. Αν το παιδί, με την αφυπνιζόμενη προσωπικότητα του, δεν αισθάνεται ότι το αγαπούν και το αποδέχονται, οι ενέργειες του τσάκρα του ηλιακού πλέγματος θα μπλοκαριστούν.

Όταν το παιδί μεγαλώσει, δεν θα έχει την αυτοπεποίθηση και το κουράγιο να ζήσει σύμφωνα με τη δική του προσωπικότητα, να διαμορφώσει τη ζωή του σύμφωνα με τις δικές του ιδέες και να μάθει από αρνητικές εμπειρίες. Αντί γι' αυτό, θα συμμορφώνεται πάντα ή θα προσπαθεί να ελέγξει τον κόσμο γύρω του.

Κι έτσι συνεχίζεται το ταξίδι του μικρού ανθρώπου μέσα από τις ενέργειες των άλλων τσάκρα.

Όταν διαβάζουμε αυτές τις λεπτομερείς εξηγήσεις, θα πρέπει να θυμούμαστε πάντα ότι εμείς είμαστε εκείνοι που διαλέξαμε τις συνθήκες της ενσάρκωσης μας. Εμείς αποφασίσαμε να γεννηθούμε από τους συγκεκριμένους γονείς για να διαμορφωθούμε όπως πρέπει, να συγκεντρώσουμε τις εμπειρίες που χρειάζεται η ψυχή μας για να αναπτυχθεί προς την τελειότητα.

Κατά πάσα πιθανότητα, είναι ελάχιστα τα άτομα που γεννήθηκαν από γονείς που να διαθέτουν τέτοια βαθιά κατανόηση και τόσο μεγάλη ανιδιοτελή αγάπη ώστε μέσα από τη γνώση και την αγάπη τους να διαλυθούν τα τελευταία περιοριστικά πρότυπα του αστρικού σώματος. Αυτό σημαίνει ότι το έργο και ο σκοπός της ζωής μας είναι να αναπτύξουμε εκείνη την κατανόηση και την αγάπη προς τον εαυτό μας που θα διαλύσει τα μπλοκαρίσματα μέσα μας και θα λυτρώσει τις πλευρές της ψυχής μας που δεν αγαπούμε και που έχουμε "αποκληρώσει". Οι γονείς μας, χωρίς να το συνειδητοποιούν, είναι οι πρώτοι μας δάσκαλοι, γιατί μέσα από τις δικές τους αντιδράσεις στη συμπεριφορά μας μας κάνουν μερικές φορές να αντιλαμβανόμαστε με οδυνηρό τρόπο τα ελαττώματα μας, και έτσι μας δίνουν το κίνητρο να βρούμε έναν τρόπο για να αποκαταστήσουμε το χαμένο συναίσθημα της εσωτερικής πληρότητας.



Αργότερα στη ζωή μας, αναλαμβάνουν το ίδιο έργο άλλα άτομα και καταστάσεις που προσελκύουμε σκόπιμα αλλά ασυνείδητα, και που λειτουργούν σαν καθρέφτες εκείνων των τμημάτων της ψυχής μας που έχουμε εξορίσει στις σκοτεινές γωνίες του εαυτού μας.

[Fotinoula]

πιανω διάβασμα :-B

[Rainmaker]

[Fotinoula]

λέει "όχι" ξανά και ξανά για να δει τι θα συμβεί.

και ο γονιος αν δεν θελει να επιβαλει την θεληση του
πως όμως το αντιμετωπιζει πρακτικα

[Vasoula]

Πρακτικά αν λέει όχι στο φαγητό, απλά δεν θα φάει...
Δεν θα του αρέσει, πίστεψέ με... Το όχι του θα γίνει ναι την άλλη στιγμή και έτσι δεν θα συνδέσει το φαγητό με την εξουσία...
Ενα παράδειγμα ανάφερα...

Σαφώς δεν μπορούμε να αποφύγουμε και λάθη στην εκπαίδευση...
΄Ομως αναγνωρίζοντας ότι αυτή η ψυχή εκπαιδεύεται από εμάς για να ζήσει ελεύθερη αργότερα, κάνεις τα λιγότερα...

Πιστεύω ότι αν νιώσεις ελευθερία με το παιδί σου, και όχι αγχος θα κάνεις το καλύτερο...΄Ετσι κι αλλιώς είμαστε "πονηρεμένοι" με τα μπλοκαρίσματα, αρκεί να μην πάμε στο άλλο άκρο της ασυδοσίας!
Υπάρχουν κι αυτά βλέπεις...
Μα κι αυτά μπλοκάρισμα φέρνουν...

Σκέψου μόνο τι μπλοκάρισμα θα έχει ο "μικρός Βούδας" της φίλης σου... ;)

[Fotinoula]

ναι πραγματι ένα τετοιο μετρο συγκρισης σε κραταει πολυ πονηρεμενο

[Rainmaker]

Διαβάζοντας αυτό το θέμα όταν το είδα στο μουσείο απόρησα για το λόγο που το βάλαμε γιατι είναι πολύ σημαντικό και ενδιαφερον...
Γι αυτό και το έβγαλα έξω πάλι...

Απο τη στιγμή της γέννησης και μετά το παιδί έχει έναν πολύ ισχυρό δεσμό με τη μητέρα.. αυτό το καταλαβαίνω ... Ο πατέρας πώς μπορεί να ισχυροποιήσει τον δεσμό του με το παιδί ;; βλέπωντας γυρω μου τον κόσμο βλέπω τα περισσότερα παιδιά να είναι πιο δεμμένα με την μητερα τους παρα με τον πατέρα τους. αυτό βεβαια είναι επακόλουθο όλων των βιωμάτων τους μέχρι το σήμερα..
Η παρουσία του πατέρα κοντά στη μητέρα η φροντίδα της κατα τη διάρκεια της εγκυμοσύνης το χάδι του στην κοιλιά της εγκυμονούσας μαμας βοηθάει προς αυτό το σκοπο;; Νοιώθει ο παιδί την αγάπη του πατέρα μέσα απο αυτό;;;

και τί ρόλο παίζει η παρουσία του πατέρα την ώρα του τοκετου;

-------------------

Σε αυτή την ηλικία το παιδί δεν έχει την αίσθηση του χρόνου. Αν κλαίει επειδή πεινάει ή αισθάνεται μοναξιά, δεν ξέρει αν αυτή η κατάσταση θα τελειώσει ποτέ, και μπορεί εύκολα να πέσει σε κατάσταση απελπισίας. Αν όμως οι ανάγκες του ικανοποιούνται γρήγορα, αναπτύσσει μια αίσθηση εμπιστοσύνης, ένα συναίσθημα ότι αυτή η γη εφοδιάζει τα παιδιά της με όσα χρειάζονται για να συντηρούν το σώμα τους και να ικανοποιούν τις συναισθηματικές τους ανάγκες. Στο φυσικό επίπεδο, και στα λεπτά ενεργειακά επίπεδα, το παιδί μπορεί να ανοιχτεί στις θρεπτικές και προστατευτικές ενέργειες πoυ είναι έτοιμος να του προσφέρει ο μητρικός πλανήτης.

Ενα αυξανόμενο φαινόμενο στις μέρες μας είναι οι μητέρες και οι πατεράδες να αγνοούν το κλάμα του παιδιού για να του μάθουν ότι δεν μπορεί να τραβήξει την προσοχή τους με αυτό τον τρόπο.. όχι μόνο όταν είναι μωρό αλλα κι όταν μεγαλώνει.. αυτό ναι μεν σε κάποιες περιπτώσεις κάνει το παιδί να σταματήσει να κλαίει αλλα δεν αποξενώνει το παιδί απο τους γονείς;;


Εχω πολλά ακόμα να ρωτήσω ... αλλα πάμε σιγά σιγά...

[Αμαλία]

Όλο αυτό το κείμενο κάτι μου θυμίζει... Μήπως είναι απο το βιβλίο των τσάκρα;

3ο Ενεργειακό κέντρο (ηλιακό πλέγμα)
Αν δημιουργηθεί μια σύγκρουση ισχύος ανάμεσα στους γονείς και το παιδί επειδή οι γονείς πιστεύουν ότι ο μόνος τρόπος με τον οποίο μπορούν να μεγαλώσουν το παιδί τους είναι να το αναγκάσουν να δεχτεί τη δική τους θέληση, τότε αυτή η μάχη θα φτάσει στην πρώτη της κορύφωση στον τρίτο χρόνο της ζωής του παιδιού. Αν το παιδί, με την αφυπνιζόμενη προσωπικότητα του, δεν αισθάνεται ότι το αγαπούν και το αποδέχονται, οι ενέργειες του τσάκρα του ηλιακού πλέγματος θα μπλοκαριστούν.

Όταν το παιδί μεγαλώσει, δεν θα έχει την αυτοπεποίθηση και το κουράγιο να ζήσει σύμφωνα με τη δική του προσωπικότητα, να διαμορφώσει τη ζωή του σύμφωνα με τις δικές του ιδέες και να μάθει από αρνητικές εμπειρίες. Αντί γι' αυτό, θα συμμορφώνεται πάντα ή θα προσπαθεί να ελέγξει τον κόσμο γύρω του.

Ωχ αμάν!
Ο έλεγχος εδώ κολλάει στο οτι, εφόσον δεν με αποδέχονται έτσι όπως είμαι, θα ελέγχω/αλλάξω τον εαυτό μου για να με αποδεχτούν;

[Vasoula]

Αμαλίτσα δεν ξέρω από που είναι...

Το είχα βρει πριν χρόνια στο ιντερνετ και ανταποκρινόταν στην εσωτερική μου αλήθεια, γι' αυτό το αποθήκευσα, αλλά δυστυχώς εκεί δεν αποθηκεύτηκε και η πηγή του άρθρου...

΄Ομως είναι η αλήθεια μου, ο τρόπος που μεγάλωσα ή προσπάθησα να μεγαλώσω τα παιδιά μου, ελευθερώνοντας τις ψυχές τους...

εύχομαι να έχω κάνει το καλύτερο δυνατόν γι' αυτά...

Να βιώσουν την ζωή τους, χωρίς τον φόβο της αποδοχής μου...


Ηλία μου, αν ήξερες πόσο σημαντική είναι η συμμετοχή του Πατέρα, δεν θα έκανες καμία ερώτηση...

Η εμπιστοσύνη δεν πηγάζει από την μητέρα, αλλά από τον πατέρα...

Αν δεν υπάρχει πατέρας, η μητέρα έχει διπλό ρόλο και αυτό είναι δύσκολο...
Γιατί χρειάζεται να δείξει αυταπάρνηση, ευθύνη, ισορροπίά και να μετακινήσει τα "θέλω" της και τις ανάγκες της σε δεύτερη μοίρα, για όσο διάστημα "εκπαιδεύει" τα παιδιά της, πράγμα που αν συμμετέχει και ο πατέρας στην εκπαίδευση, δεν χρειάζεται να κάνει σε τόσο μεγάλο βαθμό!

Αυτό΄το "για όσο διάστημα"...να το προσέξετε!

Συνήθως οι γονείς εξακολουθούν να μπλοκάρουν τα παιδιά και κατά την ενηλικίωσή τους, αφήνοντας τα ανώριμα και χωρίς βούληση να κάνουν το δικό τους ταξίδι ζωής...

Κατά την άποψή μου, οι γονείς χρειάζονται εκπαίδευση, για να γίνουν ΑΝΘΡΩΠΟΙ, πριν γίνουν απλά γονείς...

και τί ρόλο παίζει η παρουσία του πατέρα την ώρα του τοκετου;

στο βρέφος δεν έχει κανένα ρόλο, αυτή η στιγμή!

έχει όμως μεγάλο ρόλο για την μητέρα και τον ίδιο τον πατέρα...

Η μητέρα νιώθει εμπιστοσύνη με την παρουσία του πατέρα, και αυτό ενεργειακά "αντανακλάται" στο βρέθος...

Εμμέσως, δηλαδή έχει μεγάλη αξία η παρουσία του πατέρα κατά τον τοκετό!!
Και για τον ίδιο, γιατί εκείνη την στιγμή αναλαμβάνει ουσιαστικά τον ρόλο του σαν πατέρας, με αφοσίωση και αγάπη γι' αυτό το πλάσμα που έρχεται στον κόσμο!

[galazia_sfaira]

Ρόιδο τα καναμε.
Οταν γέννησα τα μεγαλα σε ιδιωτικό στην Αθηνα υπηρχε το σύστημα να ...σε κοιμηζουν μολις εισουν ετοιμη για τον τοκετο....ετσι χωρις προβλημα.Οποτε το μωρο σου το εβλεπες μετα απο καποιες ωρες που θα είχες ξυπνησει ...σαν ουρανοκατέβατο.
Ο Ταξιάρχης υπηρξε για μενα η πρωτη ουσιαστικά γεννα με ολο της το μεγαλείο.

[angela_al]

Και πώς έκανες τις εξωθήσεις Σφαιρούλα; Κοιμισμένη; Εννοείς να σε κοιμίζουν αμέσως μόλις βγει το μωρό;

[ARTYADIS]

θα προσπαθεί να ελέγξει τον κόσμο γύρω του

Ωχ! Και σ' αυτή την περίπτωση τι γίνεται? Πως διορθώνουμε την κατάσταση όταν παρατηρούμε ότι το παιδί μας έχει πράγματι την τάση να ελέγχει τα πάντα γύρω του?

Πόσα λάθη κάνουμε εμείς οι γονείς που όταν τα συνειδητοποιούμε, εκ των υστέρων, δυστυχώς, γεμίζουμε με ενοχές και αντί να ξεμπλοκάρουμε τα παιδιά μας, μπλοκάρουμε εμείς οι ίδιοι.

[galazia_sfaira]

Και πώς έκανες τις εξωθήσεις Σφαιρούλα; Κοιμισμένη; Εννοείς να σε κοιμίζουν αμέσως μόλις βγει το μωρό;

Εκανα τους πονους,και οταν πλεον το μωρο ηταν ετοιμο να βγει...εκαναν στον ορο μεσα μια ενεση και σε κοιμηζαν .Παιδια το σκεφτομαι και τρελαινομαι.Τις όδύνες τις περασα....στο τελος σε κοιμηζαν.Θεε μου τι μπορει να επιλεγει ενα μωρο για να μαθει.
Ισωε γι αυτο και η σχεση μου με τους μεγαλους μονο μαμαδιστικη δεν ειναι....άσχετα αν εχει διαφορετική δονηση για τον καθενα.
Πωπωπω ....

[Vasoula]

Δημητρούλα, ο έλεγχος δεν έχει εκείνη την νοητική ανάπτυξη που κάνουμε εμείς στον εαυτό μας και τους άλλους...

Το παιδί "ελέγχει", γιατί χρειάζεται να αναγνωρίσει τα όρια του...

έτσι δεν το αφήνουμε "χωρίς όρια" γιατί τότε θα προβάλει το "ανεξέλεγξτο" και στην καθημερινότητά του και αυτό είναι επικίνδυνο για το ίδιο...

Θέλει να εξερευνήσει κάθε πράγμα και να δει τι είναι αυτό σε σχέση με εκείνο...

Δεν αναγνωρίζει κίνδυνο, χρειάζεται απλά να ελέγξει...

Νομίζω ότι ένας γονιός που δεν ανησυχεί, αλλά εμπιστεύεται την ψυχή που ήρθε σε ενσάρκωση για την εξέλιξή της, δημιουργεί και τις καλύτερες προϋποθέσεις για να βιώσει το παιδί την ζωή ΤΟΥ!!!

με ωριμότητα, και κυρίως με ανάπτυξη του πνευματικού ιδεώδους που δεν είναι απλά ο θεός, αλλά η θεϊκότητα...

[margaritarenia]

Μετα σπο δυο χρονια ........επιστροφη .......
Με αφορα θα επιστρεψω τωρα που αποφασισα να γινω ενεργη μαμα