Συνεχίζοντας το μίνι-ταξιδάκι μου στα διάφορα συμπτώματα/ενοχλίσεις, παραθέτω τις σκέψεις μου για άλλο ένα από αυτά: το αίσθημα "παλμών" στην καρδιά.
Το αίσθημα παλμών, είναι ένα αίσθημα σαν η καρδιά να κάνει έναν δυνατό χτύπο ξαφνικά, σαν να "χάνει" κάποιον άλλο, σαν να "σκοντάφτει" λίγο. Συνήθως γίνετια αντιληπτό στο μέρος της καρδιάς, αλλά και του λαιμού. Ένα δυνατό, ή άλλες φορές λιγότερο δυνατό, πάντα όμως σαφέστατα αισθητό "ΝΤΟΥΠ".
Ίσως όλα αυτά να μην είναι τίποτα άλλο από ένα απλό: "άκουσέ με!". Είναι χαρακτηριστικό ίσως πως μία τέτοια κατάσταση σε οδηγεί αμέσως στο να βάλεις το χέρι στην καρδιά, να αισθανθείς τους χτύπους της. Η καρδιά θέλει επί τέλους να την ακούσεις και να σταματήσεις να την αγνοείς! ’κου το συναίσθημά σου, τις επιθυμίες της και μην τις εμποδίζεις να εκφραστούν (λαιμός).
Μία άλλη, όχι και τόσο διαφορετική ερμηνία: η καρδιά είναι το συναίσθημα, αλλά είναι και αυτή που χειρίζεται το αίμα, την πηγή της ζωής. Η καρδιά είναι και η ζωή του ανθρώπου: κάνει κίνηση, κάνει ήχο (σε αντίθεση με το σιωπηλό και ακίνητο μυαλό). Μία έντονη αίσθηση αυτών λοιπόν μπορεί να είναι και μία παρότρυνση: "ζήσε!".
Νομίζω είναι από τα πιο όμορφα παραδείγματα σωματοποίησης της εσωτερικής μας φωνής...
Ποιές είναι οι δικές σας σκέψεις/εμπειρίες πάνω σε αυτό;
