ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΟΣ ΕΚΒΙΑΣΜΟΣ

ολιστική θεραπεία
και ο ρόλος της
επίγνωσης σ' αυτήν
Άβαταρ μέλους
VasilisM
Δημοσιεύσεις: 8049
Εγγραφή: 27 Φεβ 2009 2:55 pm
Τοποθεσία: Θεσσαλονίκη

Δημοσίευση από VasilisM »

Ω ναι! :x
Πολέμα και Οραματίσου
Άβαταρ μέλους
meinall
Δημοσιεύσεις: 675
Εγγραφή: 08 Ιουν 2010 1:47 pm

Δημοσίευση από meinall »

Όλα αυτά καλά, μπορεί κάποιος να ξέρει τους μηχανισμούς χειρισμού που χρησιμοποιούν οι άλλοι. Αλλά να τον επηρεάζει τόσο πολύ ψυχολογικά που να μην μπορεί να ηρεμήσει. Εγώ όταν προσπαθώ να καταπνίξω κάτι τέτοιο, όταν το ερμηνεύω και λέω στον εαυτό μου να το αφήσει να περάσει, στο τέλος το πρόβλημα στρέφεται πάλι εναντίον μου, με βίαια ξεσπάσματα, με πολύ θυμό. Δε βρίσκω όμως εναλλακτική διέξοδο.

Τελικά, αυτό αναζητούσα και να που το βρήκα.

Πώς κλείνεις τ' αφτιά σου σε ακραίες καταστάσεις χειρισμού; Σε λεκτική και ψυχολογική βία;
Θα ευγνομωνούσα όποιον μπορούσε να με οδηγήσει στην απάντηση.
Άβαταρ μέλους
Vasoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 88472
Εγγραφή: 24 Απρ 2007 11:47 am
Τοποθεσία: Σείριος

Δημοσίευση από Vasoula »

Είναι πολλά κομμάτια του εαυτού μας, που δεν τα γνωρίζουμε meinall, γι' αυτό και έχει σημασία να ξεκινήσεις από εκεί.

Μια απάντηση για το πως μπορείς να αμυνθείς στην ψυχολογική βία, δεν θα σε βοηθούσε σε βάθος, γιατί η άμυνα φέρνει και επίθεση ενίοτε!

Σημασία έχει να ανακαλύψεις μέσα σου την μαγική αναλογία της αγάπης και του αυτοσεβασμού!
Και αυτό γίνεται μόνο με το "διάβασμα" των πεδίων της Ψυχής σου.

Η ψυχολογική βία πάντα θα ανθίζει σε μια κοινωνία, που οι άνθρωποι ξέχασαν να ατενίζουν με εμπιστοσύνη τον θεό και θέλουν να ισχυροποιήσουν την θέση τους, με κάθε τίμημα.
Σκοπός μας, λοιπόν, δεν μπορεί να είναι η αντιμετώπισή της με εξωτερικούς παράγοντες, αλλά με βαθιά γνώση της αιτίας των αδυναμιών μας!

Η ταπεινή μου γνώμη είναι ότι η βία, από κάθε άποψη, αντικατοπτρίζει τα κενά μας.
Είτε την δεχόμαστε, είτε την προσφέρουμε, πάντα θα υπάρχει μια δικαιολογία για να συνεχίσουμε το δράμα, που παίζεται μέσα μας...

:x :x :x :x
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό

Εικόνα
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Άβαταρ μέλους
meinall
Δημοσιεύσεις: 675
Εγγραφή: 08 Ιουν 2010 1:47 pm

Δημοσίευση από meinall »

Δεν ξέρω αν με βοηθάει αυτό...
Βάσω πέρσι όταν έκανα ρέικι μου είπαν ότι τα πάντα λύνει η κουβέντα με τον άνθρωπο που έχεις πρόβλημα. Δεν το πιστεύω καθόλου αυτό. Μπορεί να αληθεύει αλλά μόνο αν έχεις τις συνθήκες κι αν έχεις τον άνθρωπο-περίπτωση απέναντί σου.
Ή παραμένεις λοιπόν και θωρακίζεις τα μέσα σου, ή εργάζεσαι όσο καιρό χρειαστεί προς το στόχο του να δραπετεύσεις μια για πάντα (αν και η απόσταση δε σημαίνει ότι τα μέσα σου πάλι θα είναι σε καλή κατάσταση...). Αλλά μέχρι να...εξαφανιστείς, μέχρι τότε τί γίνεται;
Άβαταρ μέλους
ARTYADIS
Δημοσιεύσεις: 14369
Εγγραφή: 24 Μαρ 2009 12:36 pm
Τοποθεσία: Universe

Δημοσίευση από ARTYADIS »

To να εξαφανιστείς, δεν νομίζω ότι αποτέλεσε ποτέ λύση για κανέναν!
Κοινώς : Το βάζεις στα πόδια?
Μα, όπου και να πας, ότι και να κάνεις εάν δεν αντιμετωπίσεις το
πρόβλημά σου, αυτό θα εμφανιστεί πάλι μπροστά σου πολύ πιο ισχυρό αυτή τη φορά! Μέχρι να αναγκαστείς να το αντιμετωπίσεις..

Αλλιώς, όπως λέει και η Βάσω μας θα συνεχίσεις εξακολουθητικά να παίζεις το ίδιο δράμα μέσα σου..

Μέσα σου θα βρεις τις απαντήσεις meinall και όχι στην φυγή!
Όταν δεν υφίστανται κενά που χρειάζεται να συμπληρωθούν, τότε το να υπάρχεις απλώς σ' αυτόν τον κόσμο μέσα στο σώμα σου, είναι η υψηλότερη κατάκτηση!
________________
Πολέμα και Οραματίσου!
Άβαταρ μέλους
Danielli
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 23105
Εγγραφή: 31 Οκτ 2007 4:53 pm
Τοποθεσία: Κέρκυρα

Δημοσίευση από Danielli »

meinall έγραψε:Βάσω πέρσι όταν έκανα ρέικι μου είπαν ότι τα πάντα λύνει η κουβέντα με τον άνθρωπο που έχεις πρόβλημα. Δεν το πιστεύω καθόλου αυτό. Μπορεί να αληθεύει αλλά μόνο αν έχεις τις συνθήκες κι αν έχεις τον άνθρωπο-περίπτωση απέναντί σου.
Ή παραμένεις λοιπόν και θωρακίζεις τα μέσα σου, ή εργάζεσαι όσο καιρό χρειαστεί προς το στόχο του να δραπετεύσεις μια για πάντα (αν και η απόσταση δε σημαίνει ότι τα μέσα σου πάλι θα είναι σε καλή κατάσταση...). Αλλά μέχρι να...εξαφανιστείς, μέχρι τότε τί γίνεται;
Νομίζω ότι η κουβέντα με το άτομο που έχεις θεμα δεν οφελει αν εξαρταται η αρμονία σου από τη δική του αλλαγή συμπεριφοράς!

Το προβλημα είναι εκει για να το εντοπίσουμε, για να δούμε τα δικά μας κενά στη δική μας ψυχη.

Οταν μέσα σου θα είσαι απόλυτα διαυγες για το τι είναι δικαιο και επιθυμητό για σένα μόνο, τότε ο άλλος απομακρύνεται είτε φυσικά , είτε παυει να είναι θέμα για σένα, διότι το έχεις λύσει εσυ εσωτερικά, και δεν επιτρέπεις σε κανέναν να το πάρει αυτο!

Δεν χριεάζεται να πάς πουθενά, ούτε να δραπετευσεις ...
Αυτο κερδίζεται μέρα -μέρα. Ωρα -ωρα.
Και αν ξαναπέσεις , ξανασηκώνεσαι... και τι έγινε??
Κάθε φορά που θα εντοπίζεις εστω και μια μικρή αλλαγη στον τρόπο που αντιμετωπίζεις τα πράγματα, που περιφρουρεις τα όρια σου , γινεσαι περισσοτερο συνειδητη στην Υπαρξη Σου!
:x @};-
Όμως και θα στο πω, γιατί είναι βιωμένο, μέσα στην ανοιχτή καρδιά, αλλάζουν όλα και όλοι...
Γιατί η ανοιχτή καρδιά ξέρει να συγχωρεί και να προχωράει
Και αυτό από μόνο του είναι Σκοπός!
Άβαταρ μέλους
meinall
Δημοσιεύσεις: 675
Εγγραφή: 08 Ιουν 2010 1:47 pm

Δημοσίευση από meinall »

Ξέρω ότι όταν ένας άνθρωπος υπομένει κάποιον άλλο παρόλο που έχει συνειδητοποιήσει τις τεχνικές που ο άλλος χρησιμοποιεί για χειραγώγηση, αυτό το κάνει γιατί κάτι έχει να κερδίσει απ' αυτόν.

Έχω συνειδητοποιήσει και των δυο πλευρών τα κίνητρα. Γι' αυτό μιλάω για φυγή. Όταν θα μπορέσω να κερδίσω μόνη μου αυτά από τα οποία εξαρτώμαι από τον άλλο, τότε θα μπορέσω και στην πράξη να του πω: κάνε μας τη χάρη. Και τώρα το λέω, αλλά δεν το φτάνω στα άκρα κι εκείνος ξέρει ότι αυτή η αδυναμία μου είναι η δύναμή του.

Αλλά επειδή είμαι και πάντα ήμουν το είδος του χαρακτήρα που αντιδρά στο άδικο, κι επειδή είμαι η μόνη στη ζωή του που δείχνει τάσεις να ξεφύγει από τον έλεγχό του, σε μένα ξεσπάει όλα του τα νεύρα. Φοβάται, το ξέρω, αλλά αν δε θέλει ο άλλος να παραδεχτεί την κατάστασή του, δεν μπορείς να τον σώσεις. Να σώσω λοιπόν εμένα επιτέλους. Είναι πολλά και ακραία τα νεύρα. Δεν είναι καθημερινά γιατί τη σωματική φυγή την έχω καταφέρει και πρέπει να πω ότι θα ήμουν κατεστραμένη τελείως αν δεν το κατάφερνα. Αλλά κι έτσι, μια φορά το μήνα επαφής αρκούν να μου χαραμίσουν πολλές μέρες ηρεμίας και ισσοροπίας.
Άβαταρ μέλους
Fotinoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 31518
Εγγραφή: 21 Σεπ 2007 8:38 pm
Τοποθεσία: Θεσσαλονίκη

Δημοσίευση από Fotinoula »

meinall έγραψε: Είναι πολλά και ακραία τα νεύρα. Δεν είναι καθημερινά γιατί τη σωματική φυγή την έχω καταφέρει και πρέπει να πω ότι θα ήμουν κατεστραμένη τελείως αν δεν το κατάφερνα. Αλλά κι έτσι, μια φορά το μήνα επαφής αρκούν να μου χαραμίσουν πολλές μέρες ηρεμίας και ισσοροπίας.
meinall απο ο,τι έχω κατανοήσει στην ζωη μου σίγουρα οι σχεσεις μας ειναι ευκαιρίες του Θεου για να ερθουμε πιο κοντά του οσο και αν εμεις το εκφραζουμε σαν αναποδια ή πονο

με γνωμονα αυτο θυμαμαι να κρατιεμαι και να λειτουργω στην ζωη μου για να με μαθω μεσα και απο τους αλλους ανθρωπους που δεν προκειται να ειναι τυχαιοι στην ζωη μου

ομως αν κατι μας πιέζει αφόρητα ψυχικά καλό ειναι να θετουμε και τα ορια μας απεναντι σε αυτο καθως πιθανον η δυαρμονια να ειναι τοσο εντονη που δεν μας αφηνει το περιθωριο να αξιολογησουμε και να εργαστουμε με τον εαυτο μας μεσα σε αυτη αφου διαρκως πνιγόμαστε

σκεψεις κανω, πολλες φορες χρειαζεται να αποστασιοποιηθουμε για να δωσουμε χωρο και αναπνοη στον εαυτο μας για να παρουμε και επιγνωσεις για εμας παρα να βρισκομαστε μεσα σε μια σχεση που μας μπουκωνει

:x :x
όσο ζούμε σε τούτον τον κόσμο, θα τον Ερωτευόμαστε με όλη μας την Αγνότητα, έτσι ώστε να πάμε στον Θεό γεμάτοι από Αγάπη και όχι γεμάτοι από φόβο... :x
Άβαταρ μέλους
meinall
Δημοσιεύσεις: 675
Εγγραφή: 08 Ιουν 2010 1:47 pm

Δημοσίευση από meinall »

Vaso έγραψε:Είναι πολλά κομμάτια του εαυτού μας, που δεν τα γνωρίζουμε meinall, γι' αυτό και έχει σημασία να ξεκινήσεις από εκεί.

Μια απάντηση για το πως μπορείς να αμυνθείς στην ψυχολογική βία, δεν θα σε βοηθούσε σε βάθος, γιατί η άμυνα φέρνει και επίθεση ενίοτε!

Σημασία έχει να ανακαλύψεις μέσα σου την μαγική αναλογία της αγάπης και του αυτοσεβασμού!
Και αυτό γίνεται μόνο με το "διάβασμα" των πεδίων της Ψυχής σου.

Η ψυχολογική βία πάντα θα ανθίζει σε μια κοινωνία, που οι άνθρωποι ξέχασαν να ατενίζουν με εμπιστοσύνη τον θεό και θέλουν να ισχυροποιήσουν την θέση τους, με κάθε τίμημα.
Σκοπός μας, λοιπόν, δεν μπορεί να είναι η αντιμετώπισή της με εξωτερικούς παράγοντες, αλλά με βαθιά γνώση της αιτίας των αδυναμιών μας!

Η ταπεινή μου γνώμη είναι ότι η βία, από κάθε άποψη, αντικατοπτρίζει τα κενά μας.
Είτε την δεχόμαστε, είτε την προσφέρουμε, πάντα θα υπάρχει μια δικαιολογία για να συνεχίσουμε το δράμα, που παίζεται μέσα μας...

:x :x :x :x
Τελικά το καταλαβαίνω αυτό. Φράση-φράση.

Αυτή τη στιγμή θα σταθώ μόνο στο "Σημασία έχει να ανακαλύψεις μέσα σου την μαγική αναλογία της αγάπης και του αυτοσεβασμού!"

Πέρα της σημασίας του περί "προσωπικής ευθύνης, δικαιωμάτων και προσφοράς", θα σταθώ σε κάτι πιο γήινο που μου ήρθε στο νου: ένα παράδειγμα.

Νομίζω ότι ένιωσα κάτι τέτοιο, όταν, βρισκόμενη σε μια ακραία κατάσταση, πήρα τα βιβλία και τα τετράδιά μου και διάβασα και επανέλαβα τις θετικές δηλώσεις μου. Αυτό πρέπει να μου τόνωσε τον αυτοσεβασμό και να μου πρόσφερε αγάπη, γιατί ένιωσα πραγματικά καλά, και τότε τίποτα από το άσχημο συμβάν που μου κατέστρεψε πριν την ψυχολογία δε μετρούσε πια.

Αυτό είναι το μόνο που με έχει βοηθήσει ποτέ να ανταπεξέλθω. Βέβαια να προσθέσω ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση, οι φωνές είχαν καταλαγιάσει, στο δωμάτιο βρισκόμουν μόνη μου και το μόνο που είχα να αντιμετωπίσω ήταν η ανισορροπία που μου είχε προκληθεί λίγα λεπτά πριν.

Υπό άλλες συνθήκες, δεν το χω βρει ακόμα....
Άβαταρ μέλους
ΙΩΑΝΝΑ
Δημοσιεύσεις: 15907
Εγγραφή: 25 Οκτ 2009 7:29 pm
Τοποθεσία: θεσσαλονικη

Δημοσίευση από ΙΩΑΝΝΑ »

Δεν χριεάζεται να πάς πουθενά, ούτε να δραπετευσεις ...
Αυτο κερδίζεται μέρα -μέρα. Ωρα -ωρα.
Και αν ξαναπέσεις , ξανασηκώνεσαι... και τι έγινε??
Κάθε φορά που θα εντοπίζεις εστω και μια μικρή αλλαγη στον τρόπο που αντιμετωπίζεις τα πράγματα, που περιφρουρεις τα όρια σου , γινεσαι περισσοτερο συνειδητη στην Υπαρξη Σου!
:x :x :x @};- @};- @};-
Το ΦΩΣ η ΑΓΑΠΗ και η ΔΥΝΑΜΗ αποκαθησούν το σχέδιο πάνω στη γή

Πολέμα και Οραματίσου !!!
Άβαταρ μέλους
meinall
Δημοσιεύσεις: 675
Εγγραφή: 08 Ιουν 2010 1:47 pm

Δημοσίευση από meinall »

Συγνώμη που ανοίγομαι έτσι από το πουθενά, αλλά έχω ένα πρόβλημα αυτή τη στιγμή στη ζωή μου.

Υπάρχει θέμα με τον πατέρα μου και μένα. Ο πατέρας μου πρέπει να έχει διάφορα ψυχολογικά προβλήματα, το θέμα είναι ότι ξεσπάει λεκτικά επάνω μου. Αυτό με ταράζει ολόκληρη και για μέρες. Με κάνει πολύ θυμωμένη και στεναχωρημένη κάθε φορά. Καμιά φορά νομίζω ότι το κεφάλι ή το στήθος μου θα εκραγεί από την πίεση, ιδίως όταν ακούω φωνές. Θέλω να πεταχτώ μακριά να μην ακούω, έχω φτάσει να βάζω μπαμπάκια στα αφτιά μου και να τα χτυπάω με τα δάχτυλα για να ακούω μόνο το ταπ ταπ :(

Είναι μεγάλη ιστορία και αναγκάζομαι να πω γενικόλογα- το ξέρω.

Το πρόβλημά μου είναι πως δε μου πάει το χέρι να τους πάρω τηλέφωνο, κι όταν τους πάρω ή με πάρει η μάνα μου, δε ζητάω τον πατέρα μου και έχουμε να μιλήσουμε καιρό.

Το οποίο είναι καλό -χε! Γιατί δεν ακούω μπηχτές και άσχημη διάθεση. Και κακό γιατί ισχυροποιείται ένα άσχημο κλίμα που πάλι επάνω μου θα πέσει αργά η γρήγορα. Ωστόσο ξέρω ότι αν φταίει κάποιος για το κλίμα αυτό, είναι οι δυο τους.

Παρόλ' αυτά δε με ενοχλεί η απουσία αλλά η παρουσία τους. Αλλά με ενοχλεί και η ένταση που έχει δημιουργηθεί, αν και μεγαλύτερο τίμημα είναι για μένα να πάω με τα νερά τους για να την κατευνάσω. Την τελευταία φορά που έριξα νερό στο κρασί μου, τον άκουσα από μέσα να λέει ότι δεν έχει ν αμου πει τίποτα. Όχι, είναι η τελευταία φορά που έριξα τα μούτρα μου.

Το θέμα είναι.... πριν από λίγο μίλησα με τη μάνα μου που μου έκανε παράπονα γιατί δεν παίρνω τηλέφωνο κι έλεγε χίλια δυο άσχετα περιμένοντας να της πω ότι θέλω να του μιλήσω, πράγμα που δεν έκανα.

Κι ενώ είπα στον εαυτό μου ότι δε θα αφήσω να με επηρεάσει η σκέψη του ότι θα χτυπιέται από τα νεύρα....

...πάλι νιώθω μια ανακατωσούρα μέσα μου και φοβάμαι μην αρχίσω βραδυάτικα να ουρλιάζω και να χτυπάω ντουλάπες. Το ελέγχω λίγο, αλλά αν τα πράγματα ήταν χειρότερα τώρα θα ήμουν σε πολύ χειρότερη κατάσταση. Και κάποια στιγμή θα γίνουν, σε μια επόμενη επίσκεψη που θα τους έχω face to face.

Το κύριο ερώτημα είναι... πώς να ηρεμώ σε έκτακτες καταστάσεις; Και σήμερα τί να σκεφτώ για να ηρεμίσω; Δεν είναι το τώρα. Τώρα μπορώ να σκεφτώ ότι ο καθένας κανονίζει την πορεία του κι εγώ αποφασίζω να είμαι καλά σήμερα. Αλλά μετά; Δεν υπάρχει πιο πεισματάρης και εγωιστής άνθρωπος και γι' αυτό δεν έχω επιλογή απ' το να πάω κόντρα όσο με παίρνει. Η σκέψη όμως του πόσο με παίρνει...του αν θα τον αρρωστήσω (πιο πολύ; τεσπα!) ή θα καταρρεύσει τελείως η σχέση μας στο άμεσο μέλλον δε μου αφήνει πολλά περιθώρια ηρεμίας. Τα πράγματα σφίγγουν προς μια κατεύθυνση αλλά δεν είμαι το στυλ του ανθρώπου που θα πω συγνώμη για κάτι που φταίει ο άλλος. Το ξέρει αυτό και του αρέσει, γιατί όταν έχει νεύρα ξέρει που να ξεσπάει. Από τη στιγμή που το κατάλαβα, έπαψα να του δίνω πατήματα. Η απάθειά μου όμως από τη μια τον έχει κάνει να χάσει τον μπούσουλα, από την άλλη του έχει εντείνει τον εγωισμό τόσο πολύ που έχουμε γίνει....γκρίζα ζώνη! Με μεγάλες και τεράστιες εκρήξεις. Πότε θα τιναχτούμε στον αέρα δεν ξέρω. Κι έχουμε και τη μαμά που προκειμένου να μην τα ακούει αυτή, πιέζει ψυχολογικά εμένα. Τουτέστιν...είμαι μόνη μου σε έναν αγώνα που δε θέλω να πάρω μέρος. Πώς να ηρεμώ; Δε με παίρνει πολύ, έχω τις μύριες αρρώστιες από άγχος κλπ κλπ, δε θέλω άλλες.

Πραγματικά, τα προηγούμενα ποστ μου ήταν μια τέτοια ερώτηση, παρόλο που ίσως δε φάνηκε. Τις απαντήσεις σας μάλλον δεν τις κατάλαβα, αλλά, ίσως ξανακάνω μια προσπάθεια... ?

Δε θέλω να το πάρετε ελαφρά, ανοίγομαι γιατί δεν έχω άλλα περιθώρια.
Επισκέπτης

Δημοσίευση από Επισκέπτης »

Μακαρι να μπορουσα να πω κατι αλλα δεν εχω τετοια εμπειρια και τι θα ηταν καλυτερο :-(
Θα ερθει η απαντηση ομως απο αλλου ειμαι σιγουρος O:-)
Αλλα και παλι το θεμα ειναι εσυ τι μπορεις να κανεις πανω στις απαντησεις που θα λαβεις :-?

Το λεω αυτο γιατι πολλες φορες ακουμε τις απαντησεις που ακομα και σωστες να ειναι παλι στο τελος κανουμε το δικο μας.(εγω το κανω)

Ευχομαι ολα να ηρεμησουν σιγα σιγα μαζι και εσυ :x
Άβαταρ μέλους
Vasoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 88472
Εγγραφή: 24 Απρ 2007 11:47 am
Τοποθεσία: Σείριος

Δημοσίευση από Vasoula »

Μαρία μου, κατ' αρχήν να σου πω ότι κατανοώ την έντασή σου.
Ξέρω, ότι ιδανικά θα ήθελες να ήταν όλα όμορφα με τους γονείς σου και να υπήρχε επικοινωνία, αλλά μάλλον δεν γίνεται με τις παρούσες συνθήκες που περιγράφεις. :-( :-( >:d<

Πάντα, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, οι γονείς απαγορεύουν στα παιδιά τους να ενηλικιωθούν και εκείνα μένουν με την ενοχή ότι δεν μπορούν να αγαπηθούν...Και προσπαθούν αδιάκοπα να αντλήσουν αγάπη από το περιβάλλον, επί ματαίω!

Δεν λύνονται οι εσωτερικές συγκρούσεις με συμβουλές από το ιντερνετ και, ιδιαίτερα, δεν υπάρχουν άμεσες λύσεις για τέτοιου είδους ψυχολογικές καταστάσεις, βήμα βήμα κατακτιέται η αυτάρκεια!

Ο άνθρωπος ωριμάζει και "απογαλακτίζεται" όταν νιώσει ότι μπορεί έστω και σε ένα μέρος του να γίνει αποδεκτός από τον εαυτό του.
΄Οταν δεν περιμένει να τον αποδεχτούν οί άλλοι πρώτα και κυρίως οι γονείς του, και συμφιλιωθεί με την ιδέα, ότι υπάρχει περίπτωση να μην τον αποδεχτούν ποτέ, γι’ αυτό που είναι, μόνο και μόνο γιατί είναι σαν κι αυτούς!
Αν δεν αποδέχομαι τον εαυτό μου, δεν αποδέχομαι και ότι μου μοιάζει ή μου τον θυμίζει!
Να σώσω λοιπόν εμένα επιτέλους
Ναι γλυκιά μου! Αυτό να κάνεις και άμεσα μάλιστα! Να μην τους μοιάσεις…ξέφυγε, ελευθερώσου και Αγάπα!! ΄Οσο πιο δυνατά μπορείς…
Ο καθένας μας κάνει τον δικό του απολογισμό, κανείς δεν μπορεί να καταθέσει για κάποιον άλλον, ελαφρυντικά ή επιβαρυντικά δεδομένα, ακόμα κι αν είναι στενός συγγενής του.
Γιατί βλέπεις η Ψυχή δεν αναγνωρίζει συγγένειες…Θέλει να «πετάξει» και το μόνο που θα σου καταλογίσει είναι ότι δεν της έδωσες τα φτερά της!

>:d< >:d< >:d< >:d< >:d< >:d<
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό

Εικόνα
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Άβαταρ μέλους
meinall
Δημοσιεύσεις: 675
Εγγραφή: 08 Ιουν 2010 1:47 pm

Δημοσίευση από meinall »

Αυτό σημαίνει ότι λύνουμε τους δεσμούς αν δε γίνεται τίποτ' άλλο; Κάποιος μου είπε για τη φυγή. Αυτό μοιάζει με φυγή. Αν η φυγή είναι η μόνη λύση δε με πειράζει, απλά θα πάρει χρόνο και μέχρι τότε τί κάνω;

Στην προσπάθειά μου να κόψω την επικοινωνία που δε βγάζει πουθενά, μένοντας σιωπηλή και φεύγοντας απ' το δωμάτιο (κάτι που κάνω τελευταία για να μη δείξω μεταμέλεια αλλά και να μη ρίξω λάδι στη φωτιά), έχει τύχει να έρθει η μάνα μου και να με τσιγκλάει να πάω να του ..."τριφτώ" κοινώς. Δηλαδή να του ζητήσω συγνώμη που εκείνος με θέλει για σάκο του μποξ (λεκτικά πάντα) κι εκείνη μπαλάκι για τη σχέση τους και σανίδα σωτηρίας για την επιλογή της. Της είπα μερικές φορές να σταματήσει γιατί μου κάνει κακό και εκείνη συνέχιζε. ’σχημη κουβέντα για μάνα βγήκε από το στόμα μου, κάτι που δεν το έκανα από επιλογή, ή αυτό θα έκανα, ή κακό στον εαυτό μου, ή θα έφευγα νυχτιάτικό απ' το σπίτι. Αλλά μου βγήκε σε κουβέντα. Μάζεψε τα μαξιλάρια της και πήγε στο σαλόνι "για να μου δείξει". Κι εκεί με έπιασε βήχας που κατέληξε σε δύσπνοια. ’νοιξα παράθυρα, aircondition, πήρα και φάρμακο εισπνοή... Όταν μου ζήτησε συγνώμη που το προκάλεσε ήταν ήδη αργά. Τί να το κάνω, μου λέτε; Εγώ δε ζήτησα αγάπη, αγάπη πήρα στα παιδικά μου χρόνια που τη χρειαζόμουν. Τώρα η λέξη αγάπη χρησιμοποιείται για να εφαρμόσουν τύψεις σε έναν ενήλικα που καταλαβαίνει ότι υπάρχει αγάπη, η οποία όμως διοχετεύεται στην ψυχολογική ισορροπία (λέμε τώρα) των γονιών εις βάρος του παιδιού. Ας μην ξεχνάμε τους ρόλους μας. Αυτοί είναι οι γονείς, όχι εγώ. Κι αν κουράστηκαν, τουλάχιστον ας μην κουράζουν εμένα. Ξέρετε ποιά είναι τα αγαπημένα μου άτομα αυτή τη στιγμή; Ο φίλος μου και μια φίλη μου. Κι όταν μιλάμε για αγάπη, στο πρόσωπό τους εκπληρώνεται, με όλη τη φροντίδα και το σεβασμό που μπορούν να της δώσουν.
Το θέμα λοιπόν παραμένει. Δε με παίρνει να φύγω από το σπίτι που σχεδόν όλο το χρόνο δε μένω μαζί τους από τη μια, αλλά από την άλλη φιλοξενούμαι ουσιαστικά απ' αυτούς. Που σημαίνει ότι πρέπει να ανέχομαι μέχρι ένα σημείο μέχρι να ορθοποδήσω. Μέχρι τότε, πώς θωρακίζομαι; Δεν παίρνει άλλη αναβολή, έχω πάθει δύσπνοιες, θυροειδή, δερματικά, διαλυμένο ανοσοποιητικό, έχω παχύνει... όχι κατ' ανάγκη απ' αυτούς, αλλά πιστεύω ότι έβαλε κι αυτό το χεράκι του για να μην μπορώ να επανέλθω! Μένει ο καρκίνος και κανένα ψυχολογικό για να μη συμαζεύεται μετά. Ε αρνούμαι! Κανείς δεν το αξίζει να το πάθω εγώ για το καπρίτσιο του.

Το θέμα είναι, πώς θα συνυπάρξουν και θα ηρεμήσουν τα πράγματα; Καμία τεχνική για ηρεμία όταν δίπλα σου ακούς φωνές; Όταν γύρω σου η ατμόσφαιρα είναι ηλεκτρισμένη;
Κι επίσης, χαράζεις το δρόμο σου αγνοώντας με σκληρότητα τους δυνάστες σου; Ή αυτό σημαίνει φυγή από το πρόβλημα, οπότε χρειάζεται κάποιος τρόπος ισορρόπησης των 'θέλω' του καθενός;
Άβαταρ μέλους
Vasoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 88472
Εγγραφή: 24 Απρ 2007 11:47 am
Τοποθεσία: Σείριος

Δημοσίευση από Vasoula »

ποτέ δεν θα σου έλεγα να φύγεις Μαρία, γιατί ουσιαστικά δεν μπορεις να φύγεις από ότι κουβαλάς!

Θα σου έλεγα να ξεφορτώσεις το βάρος αυτό πρώτα, αν ήξερα πως θα μπορούσες να το κάνεις, έτσι απλά...Αλλά ξέρω ότι δεν μπορείς.

Δες την θεραπεία σου σοβαρά...Δεν θέλεις λύσεις, αλλά κατανόηση πρώτα του προβλήματος. Δεν είναι απλά ένα πρόβλημα συμβίωσης και συγκατοίκησης...Δεν έχει να κάνει με αυτό! Είναι πιο βαθύ...
Εγώ δε ζήτησα αγάπη, αγάπη πήρα στα παιδικά μου χρόνια που τη χρειαζόμουν
Ενώ τώρα λες, δεν την χρειάζεσαι από τους γονείς σου?

Και τότε γιατί όλη αυτή η "φασαρία"?

Αν δεν χρειάζεσαι αγάπη, γιατί αφήνεσαι να γίνεσαι μπαλάκι του τέννις, όπως λες? Για ποιόν λόγο αρρώστησες? Γιατί, εντέλει, το επιτρέπεις?
Υπάρχει ένα λογικό επιχείρήμα να αναφέρεις?
Καμία τεχνική για ηρεμία όταν δίπλα σου ακούς φωνές
ακουστικά και μπορείς να ακούς την αγαπημένη σου μουσική ή έναν διαλογισμό!

>:d< >:d< >:d< >:d< >:d<
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό

Εικόνα
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι

Επιστροφή στο “ΘΕΡΑΠΕΙΑ”