ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΟΣ ΕΚΒΙΑΣΜΟΣ

ολιστική θεραπεία
και ο ρόλος της
επίγνωσης σ' αυτήν
Άβαταρ μέλους
meinall
Δημοσιεύσεις: 675
Εγγραφή: 08 Ιουν 2010 1:47 pm

Δημοσίευση από meinall »

Το δέχομαι ότι είναι πιο βαθύ. Είναι λιγότερο βαθύ βέβαια από παλιότερα, κι αυτό είναι πολύ καλό αλλά όχι το τέλειο.
Επιχείρημα δεν έχω, κάποια πράγματα δεν τα ελέγχεις έτσι απλά. Θα σου πω και το άλλο. Στη γειτονιά έχουμε έναν τρελό. Τον γνωρίζω μόνο εμφανισιακά κι απ' τη φωνή. Μιλάμε όμως για πολύ φωνή. Μόλις μπαίνουν οι ζέστες ξεκινάει τόσο δυνατά μέχρι που αλλοιώνεται η φωνή του. Κι αυτό μου ξυπνάει μνήμες και συγχίζομαι, ταράζομαι! Αυτή την αλλοίωση της φωνής κάπου την ξέρω.
Δεν το ελέγχω, δεν μπορώ όπως λες και συ (δεν μπορώ στην παρούσα φάση-θέλω να πιστεύω). Και δεν ξέρω και τον τρόπο.
Τα ακουστικά με μουσική και τις θετικές σκέψεις (όχι διαλογισμό) τα έχω σκεφτεί και χρησιμοποιήσει με σχετικά καλή επιτυχία. Αν ο διαλογισμός είναι η αρχή του ταξιδιού μου τότε χαίρομαι! Σκεφτόμουν έτσι κι αλλιώς να κάνω μια προσπάθεια. Υποθέτω ότι μακροπρόθεσμα (εκτός των άλλων) ο διαλογισμός θα βοηθήσει να γίνει ο λόγος που ταράζομαι τόσο, λιγότερο βαθύς και λιγότερο και λιγότερο...

>:d< >:d< @};-
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος meinall την 15 Ιουν 2010 2:56 am, έχει επεξεργασθεί 2 φορές συνολικά.
Άβαταρ μέλους
meinall
Δημοσιεύσεις: 675
Εγγραφή: 08 Ιουν 2010 1:47 pm

Δημοσίευση από meinall »

Τώρα μόλις θυμήθηκα κάτι. Ξέρω ότι έχω ακόμα αγάπη (τρομάρα μου! Αγάπη και μίσος δε λέω καλύτερα; ) γιατί φανταστείτε, σκεφτόμουν να σας ρωτήσω αν δίνοντας ρέικι επιτρέπεται να ακουμπήσεις σε μια αρρώστια που έχει -ίσως με την σκέψη ότι αν ποτέ μπορώ να θεραπεύω, να ξέρω αν μπορώ να το θεραπεύσω ή δεν κάνει να πλησιάσω στο σημείο.... τρελά πράγματα!

Αυτό που θυμήθηκα όμως, έρχεται σε αντίθεση με το προηγούμενο...
Έχω γίνει σάκος του μποξ επίσης σε κάποιους ανθρώπους με τους οποίους δεν είχα ποτέ συναισθηματικό δέσιμο. Σάκος του μποξ για χρόνια... βγάζεις άκρη;
Άβαταρ μέλους
ΙΩΑΝΝΑ
Δημοσιεύσεις: 15907
Εγγραφή: 25 Οκτ 2009 7:29 pm
Τοποθεσία: θεσσαλονικη

Δημοσίευση από ΙΩΑΝΝΑ »

Γιατί βλέπεις η Ψυχή δεν αναγνωρίζει συγγένειες…Θέλει να «πετάξει» και το μόνο που θα σου καταλογίσει είναι ότι δεν της έδωσες τα φτερά της!
@};- @};- @};- >:d< >:d< >:d<
Το ΦΩΣ η ΑΓΑΠΗ και η ΔΥΝΑΜΗ αποκαθησούν το σχέδιο πάνω στη γή

Πολέμα και Οραματίσου !!!
Άβαταρ μέλους
Vasoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 88472
Εγγραφή: 24 Απρ 2007 11:47 am
Τοποθεσία: Σείριος

Δημοσίευση από Vasoula »

Επιχείρημα δεν έχω, κάποια πράγματα δεν τα ελέγχεις έτσι απλά.
Ναι το γνωρίζω αυτό! Αλλά νομίζω ότι οι άνθρωποι γενικά,κανένα πράγμα δεν μπορούν να ελέξγουν και όχι μόνο κάποια...
Αυτή είναι και η αιτία κάθε ασθένειας... Η άγνοια! Η μη-λογική...
Κάθε θέμα τους το αντιμετωπίζουν μόνο από συναισθηματικής άποψης και χάνουν τον Εαυτό τους, που είναι εν-λογο πνευματικό Ον!
Ξέρω ότι έχω ακόμα αγάπη (τρομάρα μου! Αγάπη και μίσος δε λέω καλύτερα; )
και Αγάπη έχεις και Αγάπη θέλεις να πάρεις Μαρία...
Δεν έχεις μίσος, φόβο έχεις...
Έχω γίνει σάκος του μποξ επίσης σε κάποιους ανθρώπους με τους οποίους δεν είχα ποτέ συναισθηματικό δέσιμο. Σάκος του μποξ για χρόνια... βγάζεις άκρη;
Φυσικά και βγάζω...Αν διαθέσεις μια φορά τον εαυτό σου για σάκο του μποξ, θα τον διαθέτεις μετά συνεχώς, από συνήθεια...
Μα αυτό κάνουν σχεδόν όλοι οι άνθρωποι που ελεγχονται από την συνήθεια...
Αν μπορέσεις να παρατηρήσεις γύρω σου, πιο ψύχραιμα, θα δεις το φαινόμενο αυτό να επαναλαμβάνεται συνεχώς. Μια γίνεται ο ένας, μια γίνεται ο άλλος! Ο σάκος του μποξ είναι το "έμβλημα" της ανθρώπινης ασθένειας... Γιατί όλοι μαζί τρέφονται από την συλλογική συνήθεια του φόβου και είναι δύσκολο να ξεφύγουν, χωρίς να γνωρίζουν τον "εχθρό"...

Ο θεός όμως μας έδωσε Λογική για να αναπτυχθούμε αυτόνομα και με πληρότητα...Να μην αφήσουμε τον νου μας να κάνει μόνο φυσικές σκέψεις, αλλά να εξελιχτεί σε Συνειδητότήτα!


Ο διαλογισμός είναι η επαφή σου με ότι έχεις ξεχάσει...
Εύχομαι να τα καταφέρεις να το θυμηθείς, Μαράκι!!

>:d< >:d< >:d< >:d< >:d<
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό

Εικόνα
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Άβαταρ μέλους
meinall
Δημοσιεύσεις: 675
Εγγραφή: 08 Ιουν 2010 1:47 pm

Δημοσίευση από meinall »

>:d< Και γώ :x
Άβαταρ μέλους
Fotinoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 31518
Εγγραφή: 21 Σεπ 2007 8:38 pm
Τοποθεσία: Θεσσαλονίκη

Δημοσίευση από Fotinoula »

Μαράκι και εγώ το εύχομαι απο την καρδιά μου >:d< >:d< >:d< >:d< @};-
όσο ζούμε σε τούτον τον κόσμο, θα τον Ερωτευόμαστε με όλη μας την Αγνότητα, έτσι ώστε να πάμε στον Θεό γεμάτοι από Αγάπη και όχι γεμάτοι από φόβο... :x
Άβαταρ μέλους
ΙΩΑΝΝΑ
Δημοσιεύσεις: 15907
Εγγραφή: 25 Οκτ 2009 7:29 pm
Τοποθεσία: θεσσαλονικη

Δημοσίευση από ΙΩΑΝΝΑ »

Μαράκι @};- @};- @};- >:d< >:d< >:d<
Το ΦΩΣ η ΑΓΑΠΗ και η ΔΥΝΑΜΗ αποκαθησούν το σχέδιο πάνω στη γή

Πολέμα και Οραματίσου !!!
Άβαταρ μέλους
meinall
Δημοσιεύσεις: 675
Εγγραφή: 08 Ιουν 2010 1:47 pm

Δημοσίευση από meinall »

Fotini, ΙΩΑΝΝΑ Σας ευχαριστώ :x
Άβαταρ μέλους
Madraoulas
Δημοσιεύσεις: 7577
Εγγραφή: 15 Νοέμ 2007 6:11 pm
Τοποθεσία: Χολαργος-Αθηνα/Νεαπολη-Λακωνια

Δημοσίευση από Madraoulas »

meinall...ο καθε ανθρωποσ σ αυτη τη ζωη εχει το δικο του μοναχικο 'δρομο' προς την ολοκληρωση του(ασχετα μεχρι που φτανει ο καθενας..δεν εχει σημασια)....οι γονεις σου εχουν ο καθενας τους το 'δρομο' του κι εσυ το δικο σου..δεν συμπιπτουν οι 'δρομοι' σας, σκεψου το καλα αυτο..
οι γονεις σου ειναι 'αρρωστοι' αλλα δεν το ξερουν και ουτε-μαλλον- θα το καταλαβουν ποτε..και δεν χρειαζεται να τους κανεις 'καλα', 'σωσε' πρωτα τον εαυτο σου και μετα βλεπεις πως θα πορευθεις..ο καθενας ειναι υπευθυνος ΜΟΝΟ για τη δικη του ζωη να την 'βρει'..μη γινεις 'σωτηρας' για κανεναν
Οποτε σου μιλαει ο πατερας σου και η μητερα σου απλα 'γραψε' τους, θεωρωντας τους 'αρρωστους'(μην τους το πεις βεβαια γιατι δεν θα το καταλαβουν)..και μαζι με την δικη τους 'αρρωστια' αρρωσταινουν κι εσενα πολλακις οταν τους το 'επιτρεπεις'( 'επιτρεπεις'=γιατι πιστευεις οτι εχεις το 'φαρμακο' ν ΑΛΛΑΞΟΥΝ..αλλα κανεις δεν μπορει ν αλλαξει κανενα)...αλλαξε εσυ οπτικη και 'βγες' απο το 'νοσοκομειο' των γονιων σου και οι πληγες σου θα γιατρευτουν..
Δεν τους οφειλεις την ελευθερια(εσωτερικη) σου!!..
ΣΑΣ ΑΓΑΠΑΩ ΟΛΟΥΣ!!..ετσι απλα....
''΄Όταν μέσα μας έχουν εκλείψει οι αιτίες της πράξης, τότε η πράξη η ίδια δεν άγεται από τα συμπτώματα, αλλά εκδηλώνεται αυθόρμητα και αυτούσια, ως αγαθοσύνη. "
Άβαταρ μέλους
meinall
Δημοσιεύσεις: 675
Εγγραφή: 08 Ιουν 2010 1:47 pm

Δημοσίευση από meinall »

Madraoulas Όταν έλεγα στη Βάσω ότι δε με νοιάζει αν με αγαπάνε, αυτό ακριβώς εννοούσα. Ξέρω δηλαδή ότι όταν οι δικοί μου λένε και πιστεύουν ότι με 'αγαπάνε', αυτό γίνεται με τον τρόπο που πιστεύουν αυτοί. Με τον τρόπο που θέλουν αυτοί να με αγαπάνε, όχι με τον τρόπο που θέλω εγώ. Αυτή η αγάπη δε με αφορά, για την ακρίβεια αυτή η αγάπη με χαλάει και δεν την θέλω. Την άλλη, την ιδανική αγάπη ναι την θέλω αλλά δε θα την έχω, ιδίως τώρα που μεγαλώνουν και όλο και πιο πολύ κυριαρχούνται από τους φόβους και τα συναισθήματά τους και κάνουν σαν μωρά. Οπότε, το μόνο που λέω είναι ότι τέτοια αγάπη δε με αφορά. Η αγάπη τους έχει γίνει συνώνυμο της χειραγώγησης και δεν καταλαβαίνουν ότι όσο πιο πολύ μου δίνουν τέτοια αγάπη, τόσο πιο πολύ με απομακρύνουν-αν δεν το έχουν καταφέρει ήδη ολοκληρωτικά. Το έχουν πάρει πρέφα κι έχουν χάσει το μπούσουλα. Πια δεν ξέρουν πώς να μου φερθούνε, ωστόσο συνεχίζουν με τον τρόπο που 'ξέρουν', ρίχνοντας άμεσες και έμμεσες κατηγορίες για την ευτυχία τους και μιλώντας για αγάπη. Και γω τους αγαπώ και θέλω να είναι καλά στην υγεία τους, αλλά μέχρι εκεί. Όχι με τίμημα να μην είμαι εγώ καλά. Δε φέρω καμία ευθύνη για την ψυχολογία τους.
Το μόνο μου πρόβλημα ήταν ότι, αν και ψυχικά την έχω κάνει εδώ και χρόνια, και σωματικά όλο και αραιώνω την επαφή -όχι για να δείξω κάτι, απλά γιατί έτσι το αισθάνομαι, τόσο τραβάει ο οργανισμός μου- γονείς είναι και πόσο μακριά να μείνεις!

Έχω να πάω στο σπίτι τους 10 μήνες. Θα πάω την Πέμπτη, ενώ έχω να μιλήσω με τον πατέρα μου ένα μήνα. Εγώ το προκάλεσα, και δε μετανοιώνω. Δε συμβιβάζομαι σε πολέμους νεύρων και σε άλλα ψυχολογικά τερτίπια, δε ζητάω συγνώμη και δε λέω ευχαριστώ όταν δεν πιστεύω ότι χρωστάω χάρη. Ο μόνος μου συμβιβασμός είναι ότι θα εκθέσω και πάλι τον εαυτό μου στην παρουσία τους και θα ευχηθώ να μη μου το βγάλουν ξινό, κι όλο αυτό για να ξαναχαθώ για ακόμα ένα χρόνο στην ηρεμία μου.

Αν μου κάνει μούτρα it's ok. Ηρεμίααα-ωραίο πράγμα. Έτσι κι αλλιώς δε θα μείνω πολύ σπίτι. Θα πάω να δω τις φίλες μου και τα μωρά τους, θα έρθουν και άλλοι συγγενείς και θα περάσουν οι μέρες. Αν αποφασίσει να μου ξεκινήσει καμία κρίση, με φωνές κλπ, δεν ξέρω πώς θα τη βγάλω. Σίγουρα θα σηκωθώ να φύγω και θα γυρίσω πίσω, ωστόσο εκείνη την ώρα?
Άβαταρ μέλους
Madraoulas
Δημοσιεύσεις: 7577
Εγγραφή: 15 Νοέμ 2007 6:11 pm
Τοποθεσία: Χολαργος-Αθηνα/Νεαπολη-Λακωνια

Δημοσίευση από Madraoulas »

δεν εχεις καταλαβει οτι η μη-οπτικη επαφη δεν ειναι το προβλημα...το προβλημα ειναι οτι τους εχεις συνεχεια στο μυαλο σου...ειτε τους βλεπεις ειτε οχι..
οποτε και βεβαια θα σ απασχολουν συνεχεια αφου θελεις την αποδοχη τους..οσο και να λες οτι το εχεις αποδεχτει οτι τετοια αγαπη δεν θελεις ..αποζητας την αλλη..ποια αλλη ομως?..
κι ενω ειναι αδυνατο αυτη τη στιγμη εσυ εκει και δωσ του να το εκλαβεις..δε γινεται...
ξαναδιαβασε τα τελευταια γραφομενα σου και δεσ ποσο πολυ εισαι μεσα στο ιδιο 'νοσοκομειο' κ εσυ...
Δες πρωτα μεσα σου οτι ειναι 'αρρωστοι'..να γινει συνειδητα ομως και μετα θα καταλαβεις τη διαφορα...σταματα δλδ ΠΡΩΤΑ εσυ να εισαι 'αρρωστη' με τους γονεις σου
δυσκολο μεν εφικτο μεν..απλα ν ακαταλαβεις οτι αλλο εσυ αλλο εκεινοι..

Αν τους αποδεχτεις οτι ειναι οπως ειναι-ασχετα αν σ αρεσει ή οχι- μονο τοτε θα εχεις αποδεχτει κι εσυ τον εαυτο σου και θ αρχισεις να 'γιατρευεσαι' @};-
ΣΑΣ ΑΓΑΠΑΩ ΟΛΟΥΣ!!..ετσι απλα....
''΄Όταν μέσα μας έχουν εκλείψει οι αιτίες της πράξης, τότε η πράξη η ίδια δεν άγεται από τα συμπτώματα, αλλά εκδηλώνεται αυθόρμητα και αυτούσια, ως αγαθοσύνη. "
Άβαταρ μέλους
VasilisM
Δημοσιεύσεις: 8049
Εγγραφή: 27 Φεβ 2009 2:55 pm
Τοποθεσία: Θεσσαλονίκη

Δημοσίευση από VasilisM »

Ναι, και εγώ κάτι παρόμοιο ζω. Έχω μια "ισορροπημένη" σχέση με την μάνα μου. Δηλαδή τις έχω κόψει τα ξεσπάσματα πάνω μου, τις πολλές και ανούσιες παιδικές ερωτήσεις του τύπου "που ήσουν βρε όλη μέρα;" (με μια δόση επίκλησης στο συναίσθημα για να απαντήσω) και περίμενα να νιώσω λύτρωση με αυτό.. αλλά όχι. Το αντίθετο θα έλεγα, υπάρχουν ανείπωτα πράγματα. Που κανείς δεν είναι έτοιμος να ακούσει ή να πει αντίστοιχα.. Γενικά το θέμα γονείς είναι τόοοοοοοοοοοσο μεγάλο και τόσο επώδυνο.. Υπομονή @};-
Πολέμα και Οραματίσου
Άβαταρ μέλους
Madraoulas
Δημοσιεύσεις: 7577
Εγγραφή: 15 Νοέμ 2007 6:11 pm
Τοποθεσία: Χολαργος-Αθηνα/Νεαπολη-Λακωνια

Δημοσίευση από Madraoulas »

Εγω προσωπικα εχω ανεξαρτητοποιηθει απο τους γονεις μου..ε ειμαι και 42...
αυτο εγινε κυριως οταν σταματησα να δινω σημασια σε αυτα που ελεγαν..οταν καταλαβα οτι ειμαι 'ελευθερος' και δεν εχω να δωσω λογαριασμο σε κανενα παρα μονο σε μενα και σ οποιον αρεσει..και προσοχη..ΟΧΙ απο αντιδραση αλλα επειδη πραγματικα εκανα αυτο που ενιωθα :-D
ΣΑΣ ΑΓΑΠΑΩ ΟΛΟΥΣ!!..ετσι απλα....
''΄Όταν μέσα μας έχουν εκλείψει οι αιτίες της πράξης, τότε η πράξη η ίδια δεν άγεται από τα συμπτώματα, αλλά εκδηλώνεται αυθόρμητα και αυτούσια, ως αγαθοσύνη. "
Άβαταρ μέλους
meinall
Δημοσιεύσεις: 675
Εγγραφή: 08 Ιουν 2010 1:47 pm

Δημοσίευση από meinall »

Δεν αποζητώ κάποια αγάπη, ηρεμία θέλω. Αν έκαναν στροφή και με αγαπούσαν όπως ήθελα, τα έσβηνα όλα, αλλά οκ, τί με περάσατε!
Το ότι τους σκέφτομαι είναι αλήθεια, αυτό πρέπει να αποτινάξω. Βασικά δεν τους σκέφτομαι, για την ακρίβεια από πολύ νωρίς τους 'εκπαίδευσα' να μη με παίρνουν τηλέφωνο στα καλά καθούμενα και να μη με ρωτάνε που είμαι κλπ. Τους εκπαίδευσα και να μην περιμένουν από μένα να παίρνω συχνά, αν και αυτό δεν το κατάφερα πλήρως. Τώρα μου το γυρίζουν μπούμερανγκ και φροντίζουν να μου βγάλουν ξινά κάτι τέτοια με σκοπό να....ασχολούμαι μαζί τους. Σου λέει μας ξέχασες; Τώρα θα μας θυμηθείς! Και τότε τους σκέφτομαι.
Ωστόσο το ότι τους σκέφτομαι μου έχει επιτρέψει να ξεκαθαρίσω μέσα μου την κατάσταση. Την πραγματικότητα από την πλάνη. Οποιαδήποτε κατηγορία εις βάρος μου είναι απλά τα λουριά που χρησιμοποιούν. Από αυτή την οπτική γωνία η κατάσταση φαίνεται τουλάχιστον γελοία. Γελοίο φυσικά δεν ήταν όταν συνειδητοποίησα ότι η γνώμη μου για πολλά πράγματα στην πραγματικότητα είναι η δική τους φωνή. Αλλά ήταν λυτρωτικό να ξέρω ότι πλέον μπορώ να καταλάβω πότε κάποια πράγματα που κάνω ή πιστεύω, υπάρχουν εκεί γιατί είχε περάσει στο dna μου η γνώση του αν εκείνοι θα το ενέκριναν ή όχι.
Πλέον φοράω αυτά που θέλω και κάνω οτιδήποτε λαχταρώ-άσχετα με το ότι έχουν πέσει επάνω μου (ακόμα και ο αδελφός μου) και ασχολούνται με το μήκος της μπλούζας ή με την αδιαφορία μου να ασχοληθώ (ναι, υπάρχουν και τέτοια....'γιατί έχεις ύφος, δεν μπορούμε να πούμε μια κουβέντα;').
Επίσης τελευταία βρίσκω ότι μου αρέσουν πιο extreme πράγματα από αυτά που θα ενέκριναν και προσπαθώ να πηγαίνω κόντρα όχι σ' αυτούς, αλλά στη φωνή τους μέσα μου όταν βλέπω ότι είναι αυτή που με καθοδηγεί.
Μπροστά τους δεν αποκαλύπτω τα περισσότερα απ' όλα αυτά, κι αυτό ίσως είναι κακό σημάδι για την εξέλιξή μου. Ίσως αυτό πάλι σημαίνει ότι υπολογίζω στη γνώμη τους. Ωστόσο σκέφτομαι ότι αν πχ έβαφα τα νύχια μου τιγρέ μπροστά τους (ενώ συνήθως δεν τα βάφω κι αν τα βάψω θα είναι κάτι συνηθισμένο, αλλά το χω κάνει κι αυτό), θα γινόταν από αντίδραση και θα πυροδοτούσε ένα κλίμα καθόλου ήρεμο. Θα το έκανα μόνο για επανάσταση, ή για άνοιγμα...παρτίδας. Ξέρω δικαίωμά μου να βάψω τα νύχια μου όπως θέλω και να μη δίνω λογαριασμό (οκ τα νύχια είναι ένα παράδειγμα, έτσι; ), όμως δε βρίσκω το λόγο να ανοίξω καινούργια μέτωπα.
’λλο ένα παράδειγμα...φέτος μπήκα σε μια μπάντα. Είναι η τρίτη φορά που μου πρότειναν συνεργασία σε γκρούπ και θεώρησα ότι, αφού με 'κυνηγάει', κάποιος λόγος θα υπάρχει. Σκέφτηκα επίσης ότι ποτέ δεν το χω κάνει και ότι θέλω να ξέρω πώς είναι να παίζεις με άλλους, θέλω να μπω σε ένα στούντιο, θέλω να γεράσω και να το χω κάνει...κλπ. Παλιότερα σκεφτόμουν ότι θα αντιδράσουν. Ότι θα πιστεύουν πως τα άλλα μέλη θα παίρνουν ναρκωτικά, ότι θα μπλέξω στη νύχτα. Τώρα ακούω τί θέλω εγώ. Όχι μόνο μπήκα στην μπάντα αλλά βρέθηκα να είμαι από τα βασικά μέλη καθώς ξέρω μουσική όσο κανείς τους κι έτσι τους βοηθάω και επιπλέον υπάρχει περίπτωση να την αφήσω για κάποια καλύτερη. Στις αρχές αντιδρούσα στο άκουσμα live. Τώρα ξέρω ότι θέλω να το ζήσω. Ίσως πάλι ασχοληθώ όσα χρόνια έχω το χρόνο και την όρεξη. Αυτό δε σκοπεύω να το στερηθώ, όπως και πολλά πράγματα ακόμα. Ωστόσο δε σκοπεύω να τους το πώ. Και μόνο η 'ανάκριση' που θα ακολουθήσει μου φτάνει. Δεν είναι το αν θα μ' αφήσουν ή όχι, είναι το ότι θέλω ιδιωτικότητα και να νιώθω ότι οι αποφάσεις μου δε φιλτράρονται από κανέναν, ακόμα κι αν δεν του πέφτει λόγος. Αισθάνομαι ότι όταν έχω κρυμμένα χαρτιά, είμαι πιο δυνατή. Γιατί όταν δεν υπολογίζουν στη δύναμή σου, η επίθεση παραμένει ανίσχυρη. Και ξενερώνω μόνο με τη σκέψη των "μπα, και τί.. και ποιός.., και που.., και γιατί;". Ακόμα χειρότερα ξενερώνω που πρέπει να λογοδοτήσω για το χαρακτήρα μου, επειδή αρνούμαι ή δυσανασχετώ να κουβεντιάσω και να αρχίσω να αριθμώ στοιχεία για να μη τους μείνει καμία απορία άλυτη. Αν θα πρεπε να υπάρχουν αυτά; Όχι. Γιατί αυτά είναι άμυνες. Και άμυνα έχεις όταν φοβάσαι κάτι. Πέρα από αυτό που φοβάμαι (η απειλή ότι θα με αφήσει στο δρόμο), τα υπόλοιπα είναι απλά μπλοκαρίσματα.
Αυτά λοιπόν είναι τα μπλοκαρίσματα που μου έχουν μείνει και που θα πρέπει να δουλέψω, ακόμα κι αν ανεξαρτητοποιηθώ εντελώς οικονομικά. Ωστόσο πιστεύω ότι αν δεν ανεξαρτητοποιηθώ, τελείως, δε θα τα εξαλείψω.

Το καλό σε όλα αυτά είναι ότι επιτέλους τα ξέρω. Το κακό είναι ότι δε με παίρνει να χαραμίσω άλλα τόσα χρόνια για να ξεγράψω την κασέτα. Πρέπει να γίνει....ούτε στο ένα όγδοο του χρόνου, των χρόνων που ζω. Και δε ζω τόσα λίγα χρόνια όσο θα νομίζετε ακούγοντας για μπάντες και πτυχιακές και :)) τιγρέ νύχια.

Συγνώμη αν σας κούρασα. Γράφω τις σκέψεις όπως μου βγαίνουν.
Άβαταρ μέλους
Ellaki
Δημοσιεύσεις: 27248
Εγγραφή: 30 Ιούλ 2007 11:02 am
Τοποθεσία: Αγάπη

Δημοσίευση από Ellaki »

Αν έκαναν στροφή και με αγαπούσαν όπως ήθελα, τα έσβηνα όλα, αλλά οκ, τί με περάσατε!
Μήπως δεν γνωρίζουν άλλο τρόπο να αγαπούν ?
Μήπως κι εμείς, τα παιδιά τους, που μιλάμε για αγάπη, ακολουθούμε τον ίδιο δρόμο ?
Μάθαμε άραγε εμείς να παίρνουμε και να δίνουμε αγάπη ?

:x :x
Ας ξεκινήσουμε να αγαπάμε, κι ας μην ξέρουμε ακόμα καλά τον τρόπο... :romance-heartbeating:

Επιστροφή στο “ΘΕΡΑΠΕΙΑ”