Η γλώσσα της θεραπείας - άρθρο του Jean-Jacques CREVECOEUR

ολιστική θεραπεία
και ο ρόλος της
επίγνωσης σ' αυτήν
Άβαταρ μέλους
Fotinoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 31518
Εγγραφή: 21 Σεπ 2007 8:38 pm
Τοποθεσία: Θεσσαλονίκη

Δημοσίευση από Fotinoula »

Η ανθρωπότητα κινείται και αυτο είναι ενα απο τα χαρμόσυνα μηνύματα
Και τέλος, ως ασθενείς και ως πολίτες, έχουμε όλοι το καθήκον να ενημερώνουμε τον περίγυρό μας, όσο περισσότερο μπορούμε, γύρω από αυτές τις νέες έρευνες, έτσι ώστε η τρέλα που έχει καταλάβει την ιατρική, πολιτική και οικονομική εξουσία σε σχέση με κάθε τι το εναλλακτικό, να γελοιοποιηθεί, να αποδειχθεί ακατάλληλη, ξεπερασμένη. Όταν βλέπω τις διώξεις τις οποίες υφίστανται πολλοί θεραπευτές που έχουν επιλέξει να υπηρετήσουν πραγματικά την υγεία και τον ασθενή (και επομένως να μην υπηρετούν πια τα συμφέροντα των μεγάλων φαρμακευτικών ομίλων), γνωρίζω ότι αυτή η νέα μορφή ιεράς εξέτασης δεν θα σταματήσει παρά μόνο όταν θα είμαστε αρκετοί για να πούμε ευθέως στους κλασσικούς γιατρούς μας, αυτό που πραγματικά μας θεράπευσε. Αλλιώς, η ασθένεια θα παραμείνει για πολύ ακόμη στα χέρια αυτών που έχουν πάρει την εξουσία πάνω στη ζωή μας και το σώμα μας. Έχουμε τον κόσμο που μας αξίζει. Θα έχουμε τον κόσμο που δικαιούμαστε ; Αυτό θα εξαρτηθεί από μας.
εκεινο που εχω αντιληφθει απο την εμπειρια μου με γιατρους ειναι ότι το σημαντικο ειναι να εισαι απο μονος σου εστιασμενος και συνειδητος στο σωμα σου και στο αποηχους που αυτο δηλωνει με στοχο την επιβιωση και μεσα απο αυτο την εμβαθυνση στην αιτια με ειλικρίνια

παρατηρησα απο την λιγη μου επαφη με γιατρους σε συχνη μαλιστα συχνοτητα της εξουσια που τους εχουμε δωσει, οχι δεν την πηρανε μονοι τους κανενας ανθρωπος δεν παιρνει την εξουσια μονος του.

ο γιατρος εκφραζει μια αποψη την οποια μεσα απο το φιλτρο μια ωριμοτητας και σεβασμου στο σωμα σου καλεισαι να ακριβως να φιλτραρεις και να προσαρμοσεις στον εαυτο σου, εν ολιγοις τιποτα δεν καταπινεται αμασητο επειδη ειπωθηκε απο ενα γιατρο

ακομα και αν αυτο μπορει ακομα και να τους δυσαρεστησει.......

και για να μην παρεξηγηθω δεν βραζουν όλα στο ιδιο καζανι και πολώνονται, δλδ και το αιτιατο εχει τροπους θεραπειας και αυτο εινια σεβαστο και σημαντικο αλλα δεν ειναι μονο αυτο.........

ευχομαι λοιπον την αιτια να ξυπνουν πολλές συνειδησεις και ιδιατερα στο ιατρικο αλλα και ψυχαναλυτικο κυκλο, ωστε να ενσκυπτουν προς αυτη με ερευνητικη διαθεση και με σεβασμο στο ολον του ατομου

πολύ ωραιο αρθρο πραγματικα

@};-
όσο ζούμε σε τούτον τον κόσμο, θα τον Ερωτευόμαστε με όλη μας την Αγνότητα, έτσι ώστε να πάμε στον Θεό γεμάτοι από Αγάπη και όχι γεμάτοι από φόβο... :x
Άβαταρ μέλους
Vasoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 88472
Εγγραφή: 24 Απρ 2007 11:47 am
Τοποθεσία: Σείριος

Δημοσίευση από Vasoula »

Eγώ θα έλεγα, ,μόνο από την προσωπική μου εμπειρία, ότι την εξουσία του οργανισμού μας, την παραδίνουμε στην ιατρική επιστήμη, γιατί απλά φοβόμαστε την άγνοιά μας...

Η ζωή θέλει θάρρος και απόφαση να την ζήσουμε...Αυτό εμπεριέχει και το ρίσκο της ευθύνης μας γι' αυτήν, αλλά έτσι κι αλλιώς κάποια στιγμή πρέπει όλοι οι άνθρωποι να καταλάβουν, ότι δεν τους κάνει η ασθένεια αδύναμους, αλλά ο φόβος τους να τολμήσουν να ζήσουν διαφορετικά από τους άλλους...

Και λέω..."δεν φοβάμαι μήπως πεθάνω, γιατί αυτό κρατάει ένα δευτερόλεπτο. Αν φοβάμαι όμως να ζήσω, αυτό κρατάει σε όλη μου την ζωή!"

@};-
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό

Εικόνα
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Άβαταρ μέλους
Fotinoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 31518
Εγγραφή: 21 Σεπ 2007 8:38 pm
Τοποθεσία: Θεσσαλονίκη

Δημοσίευση από Fotinoula »

Vaso έγραψε:Και λέω..."δεν φοβάμαι μήπως πεθάνω, γιατί αυτό κρατάει ένα δευτερόλεπτο. Αν φοβάμαι όμως να ζήσω, αυτό κρατάει σε όλη μου την ζωή!"

@};-
η ασθένεια ειναι τόσο μα τοσο αλήθεια ότι οφέιλεται στην ασθενεια του φόβου μας για ΄την ζωή

μαλιστα στο αρθρο γραφει το εχουμε μαθει να ξεχωριζουμε τα παντα σε θετικα και αρνητικα και τα αρνητικα να τα απωθουμε δινοντας ετσι τα ινια στο εγκεφαλο μας να δρασει για να επιβιωσει εμφανιζοντας ετσι τα συμπτωματα

εχουμε μαθει δλδ να φοβομαστε την ζωή στο ολον της

εχουμε μαθει να απωθουμε την εμπειρια μηπως τελικα πληγωθουμε απο αυτη και αυτην την πληγη δεν την λαμβανουμε σαν εμπειρια και ζωή αλλα σαν θανατο και σε αυτον τελικα μπαινουμε σε ενα ζωντανο θανατο!!!!! μεχρι να επελθει και ο φυσικος

ειναι τραγικο πραγματικα αν σκεφτει κανεις του τι ειμαστε οσο μπορουμε να το συλλαβουμε εν αρχη
όσο ζούμε σε τούτον τον κόσμο, θα τον Ερωτευόμαστε με όλη μας την Αγνότητα, έτσι ώστε να πάμε στον Θεό γεμάτοι από Αγάπη και όχι γεμάτοι από φόβο... :x
Άβαταρ μέλους
BIBH
Δημοσιεύσεις: 468
Εγγραφή: 22 Οκτ 2009 1:29 pm
Τοποθεσία: Σαλαμινα

Δημοσίευση από BIBH »

Αυτα τα κειμενα πραγνατικα με ταρακουνησαν γιατι ζωντας και 'γω τις δικες μου φοβιες προσπαθω να βρω μια εσωτερικη λυση που θα με βοηθηση να θεραπευτω,μπορει ο γιατρος να θεραπευσει τις εσωτερικες φοβιες μας?οχι βεβαια απλα μπορει να βρουμε απο αυτη την πλευρα μια παρηγορια,που ξερει ο γιατρος τι εχεις μεσα σου?Εκεινος εξεταζει μονο το σωμα σου,εσυ εχεις την ευθυνη της ψυχης σου απλα πρεπει να ξερεις να την ελενχεις και να μην αφηνεις τους αλλους να την ποδοπατουν,γιατι μετα αρρωσταινει και η ψυχη και με την δικη μου εμπειρια δυσκολα γιατρευεται,δεν ειπαρχει χαπι θεραπειας παρα μονο η ελπιδα για ενα αυριο γεματο αγαπη... @};- @};-
Άβαταρ μέλους
Vasoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 88472
Εγγραφή: 24 Απρ 2007 11:47 am
Τοποθεσία: Σείριος

Δημοσίευση από Vasoula »

δυνατά Βιβή >:d< αυτός που πληγώνει την ψυχή είναι μόνο ο φόβος για τη πληγή...
Στην ουσία μάθαμε να αμυνόμαστε, προτού καν πληγωθούμε.
Ας το τολμήσουμε, βρε αδερφέ, να ειμαστε ευάλωτοι στην αγάπη...
και ας νομίσουν οι όποιοι άλλοι ότι μπορούν να μας πληγώσουν, γιατί για μια στιγμή φαίνονται πιο δυνατοί...

Να ξέρεις κορίτσι μου, ότι απλά το νομίζουν! Τίποτα άλλο, πίστεψέ με! :x :x :x :x
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό

Εικόνα
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Άβαταρ μέλους
VasilisM
Δημοσιεύσεις: 8049
Εγγραφή: 27 Φεβ 2009 2:55 pm
Τοποθεσία: Θεσσαλονίκη

Δημοσίευση από VasilisM »

Η ζωή θέλει θάρρος και απόφαση να την ζήσουμε...Αυτό εμπεριέχει και το ρίσκο της ευθύνης μας γι' αυτήν, αλλά έτσι κι αλλιώς κάποια στιγμή πρέπει όλοι οι άνθρωποι να καταλάβουν, ότι δεν τους κάνει η ασθένεια αδύναμους, αλλά ο φόβος τους να τολμήσουν να ζήσουν διαφορετικά από τους άλλους...
:-| :-| :thumbsup:
Πολέμα και Οραματίσου
Άβαταρ μέλους
ΙΩΑΝΝΑ
Δημοσιεύσεις: 15907
Εγγραφή: 25 Οκτ 2009 7:29 pm
Τοποθεσία: θεσσαλονικη

Δημοσίευση από ΙΩΑΝΝΑ »

Vaso έγραψε:δυνατά Βιβή >:d< αυτός που πληγώνει την ψυχή είναι μόνο ο φόβος για τη πληγή...
Στην ουσία μάθαμε να αμυνόμαστε, προτού καν πληγωθούμε.
Ας το τολμήσουμε, βρε αδερφέ, να ειμαστε ευάλωτοι στην αγάπη...
και ας νομίσουν οι όποιοι άλλοι ότι μπορούν να μας πληγώσουν, γιατί για μια στιγμή φαίνονται πιο δυνατοί...

Να ξέρεις κορίτσι μου, ότι απλά το νομίζουν! Τίποτα άλλο, πίστεψέ με! :x :x :x :x
:thumbsup: :thumbsup: :thumbsup: :thumbsup: :thumbsup:
@};- @};- @};- @};- @};- @};-
Το ΦΩΣ η ΑΓΑΠΗ και η ΔΥΝΑΜΗ αποκαθησούν το σχέδιο πάνω στη γή

Πολέμα και Οραματίσου !!!
Άβαταρ μέλους
Μπεττουλα
Δημοσιεύσεις: 6425
Εγγραφή: 03 Οκτ 2011 12:22 pm

Re: Η γλώσσα της θεραπείας - άρθρο του Jean-Jacques CREVECOE

Δημοσίευση από Μπεττουλα »

- να εκφράζουμε τις ανάγκες μας : πολλές απογοητεύσεις, πολλές καταστάσεις στρες προέρχονται από το γεγονός ότι αφενός, λίγοι είναι οι άνθρωποι που γνωρίζουν συνειδητά τις αληθινές ανάγκες τους και αφετέρου, ακόμη πιο σπάνιοι είναι εκείνοι που έχουν την ικανότητα να τις εκφράσουν με κατάλληλο τρόπο. Συνεπώς, συσσωρεύουμε μίση και μνησικακίες, μένουμε μπλοκαρισμένοι σε αδιέξοδα. Αισθανόμαστε βέβαια ότι κάτι δεν μας ταιριάζει, αλλά δεν γνωρίζουμε πώς να ξεφύγουμε. Μας συμβαίνουν συχνά απαράδεκτα πράγματα. Εντούτοις τα δεχόμαστε, επειδή δεν γνωρίζουμε ούτε καν τα όριά μας, σχετικά με το τι θέλουμε και τι δεν θέλουμε, τι μπορούμε και τι δεν μπορούμε.
Το να ξαναμάθουμε να αναγνωρίζουμε τις ανάγκες μας και τα όριά μας για όσα δεν θέλουμε πια, το να είμαστε ικανοί να τα εκφράσουμε στους συνομιλητές μας, χωρίς να φοβόμαστε τις συνέπειες, αυτό είναι ένας από τους τρόπους που μπορεί να προλάβουν ή να θεραπεύσουν τις ασθένειες που προκαλούνται από τις ανθρώπινες εσωτερικές συγκρούσεις και τις απογοητεύσεις.

- να εκφράζουμε τα συναισθήματά μας : Το συναίσθημα μοιάζει με το σύμπτωμα. Είναι ο δείκτης του βαθμού ικανοποίησης ή μη ικανοποίησης των αναγκών μας. Μια ανάγκη μας ματαιώνεται· εμφανίζεται ένα δυσάρεστο συναίσθημα (θυμός, θλίψη, φόβος, κ.λπ.). Μια ανάγκη μας ικανοποιείται· ένα ευχάριστο συναίσθημα θα εκδηλωθεί (χαρά, ευχαρίστηση, κ.λπ.). Δυστυχώς, η παιδεία μας μας έχει διδάξει, να αντιμετωπίζουμε τα συναισθήματά μας όπως η ιατρική αντιμετωπίζει τα συμπτώματα : να τα αρνούμαστε, να τα απορρίπτουμε, να τα εξαφανίζουμε. Με αυτό τον τρόπο στερούμαστε τα καλύτερα σημάδια, που έχουμε στη διάθεσή μας για να γνωρίζουμε με βεβαιότητα τι είναι καλό για μας και τι δεν είναι. Αυτή η άγνοιά μας μάς οδηγεί στην απογοήτευση, αφού μην έχοντας πια τους φωτεινούς δείκτες στον πίνακα ελέγχου, δεν ειδοποιούμαστε καν ότι μια ή περισσότερες ανάγκες μας ματαιώνονται. Σ’ αυτό το σημείο ο εγκέφαλος παίρνει αναγκαστικά τα ηνία, για να εγγράψει στη βιολογική διαδικασία των οργάνων τις ίδιες πληροφορίες που μας είχαν δώσει τα συναισθήματα [θυμηθείτε : στο παράδειγμα με το αυτοκίνητο, εάν οι φωτεινοί δείκτες του πίνακα ελέγχου (τα συναισθήματα) δεν λειτουργούν πια ή δεν ληφθούν υπόψη, η βλάβη θα εκδηλωθεί στα όργανα της μηχανής (στα όργανα του σώματος)].
Το να ξαναμάθουμε λοιπόν να ακούμε τα συναισθήματά μας, να τα αναγνωρίζουμε και να τα δεχόμαστε, να τα ευχαριστούμε μάλιστα που επαγρυπνούν για μας, είναι ένας πρώτος σταθμός για να αποφεύγουμε τις καταστρεπτικές εσωτερικές συγκρούσεις και το στρες. Εάν, επιπλέον, μπορούμε να εκφράσουμε τα συναισθήματά μας με τρόπο κατάλληλο, υπεύθυνα, χωρίς να αποδίδουμε στους άλλους την ευθύνη, θα μπορέσουμε πολύ γρήγορα να ξαναβρούμε την ισορροπία μας.

- να τολμούμε τις αντιπαραθέσεις, με σεβασμό στους άλλους : πόσες φορές, σε δύσκολες, τεταμένες, δυσάρεστες καταστάσεις, δεν συνέβη να μη τολμήσουμε να πούμε τα πράγματα στον άλλο, με σεβασμό, αλλά και σταθερά, με θάρρος ; Πόσες φορές δεν κατάπιαμε τα λόγια μας από φόβο μην προκαλέσουμε σύγκρουση ; Φοβόμαστε συχνά να πούμε δυσάρεστα πράγματα, επειδή πιστεύουμε ότι είναι προτιμότερο να διατηρούμε την ειρήνη ανάμεσα στους ανθρώπους. Όμως αυτή η ειρήνη είναι απατηλή, αφού μέσα μας μπορεί να γεννιέται ένα ισχυρό βίαιο συναίσθημα. Σημειώστε ότι ακόμη και ο υπολογισμός είναι λανθασμένος : θέλοντας να αποφύγουμε τη σύγκρουση, δεν λέμε αυτό που θα έπρεπε να ειπωθεί. Όμως, μην λέγοντας τίποτα, αυξάνουμε την αίσθηση απογοήτευσης και μνησικακίας μέσα μας, μέχρι που η κατάσταση γίνεται αφόρητη. Τότε, είτε ξεσπάμε βίαια πάνω στον άλλο, οπότε συμβαίνει αυτή η σύγκρουση και η ρήξη που ακριβώς θέλαμε να αποφύγουμε, είτε καταπίνουμε τα συναισθήματά μας για άλλη μια φορά, και τότε συμβαίνει ο καρκίνος ή η οξεία ασθένεια, που μας καλεί να εξετάσουμε προσεχτικά την ανισορροπία που έχουμε δημιουργήσει ...
Το να τολμάμε την σύγκρουση, είναι το να μάθουμε να μιλάμε για τα πράγματα που μας ενοχλούν, ήρεμα, χωρίς υπεκφυγές. Το να μάθουμε να εκφράζουμε με ειλικρίνεια το τι μας συμβαίνει, είναι ο καλύτερος τρόπος για να φροντίζουμε τις σχέσεις μας με τους άλλους.

- να αναγνωρίζουμε και να δεχόμαστε την πραγματικότητα όπως αυτή είναι : συχνά έχω παρατηρήσει, ότι πολλές ασθένειες ξεκινάνε όταν αρνούμαστε να δούμε μια κατάσταση, όταν της αντιστεκόμαστε, όταν δεν δεχόμαστε αυτό που μας συμβαίνει. Έτσι, μπορεί να μπούμε σε καταστάσεις εσωτερικής σύγκρουσης, αντίστασης, αυτοϋποτίμησης, απώλειας της ταυτότητας ή του χώρου κυριαρχίας μας. Και όσο περισσότερο μαχόμαστε την πραγματικότητα, τόσο περισσότερο ενισχύουμε την επιρροή της και τη δύναμή της πάνω μας, μέχρις ότου εξαντληθούμε.
Χωρίς να είμαστε καθόλου μοιρολάτρες (το θέμα δεν είναι να είμαστε ανθρώπινα ράκη που δέχονται τα πάντα χωρίς αντίδραση, αντιθέτως), το να δεχόμαστε την πραγματικότητα είναι το να τολμάμε να την κοιτάμε κατάματα, αντικειμενικά, χωρίς να κρίνουμε. Είναι επίσης το να αλλάξουμε τον τρόπο που βλέπουμε τα γεγονότα, θεωρώντας τα ούτε καλά, ούτε κακά : η συμβουλή μου είναι, να θεωρούμε μάλλον ό,τι μας συμβαίνει σαν ευκαιρίες που μας προσφέρονται για να μάθουμε κάτι καινούργιο.

- οι πράξεις μας να είναι προσαρμοσμένες στην πραγματικότητα : Ο Γιούνγκ επέμενε πολύ σε αυτό το σημείο. Πράγματι, δεν υπάρχει θεραπεία εάν δεν δράσουμε πραγματικά. Συχνά, μένουμε εγκλωβισμένοι στις εσωτερικές συγκρούσεις μας και τα στρες, επειδή δεν τολμάμε να δράσουμε. Ή ακόμα χειρότερα : επειδή νομίζουμε ότι αρκεί να συνειδητοποιήσουμε την αιτία του καρκίνου μας για να θεραπευθούμε. Λάθος. Όσοι πίστεψαν πως είναι έτσι, έχουν πεθάνει. Η δράση είναι ο μόνος τρόπος να δώσουμε στον εγκέφαλο την πληροφορία ότι η συγκρουσιακή κατάσταση τελείωσε. Ειδάλλως, το είδαμε παραπάνω, η ενεργοποίηση της ασθένειας δεν θα σταματήσει ποτέ.

- να τελειώνουμε τις όποιες συναισθηματικές εκκρεμότητες έχουμε με τους άλλους: αυτή η έννοια εκφράστηκε για πρώτη φορά από την Ελίζαμπεθ Κίμπλερ Ρος (Kübler-Ross), την ελβετίδα γιατρό που μετανάστευσε στις Η.Π.Α, από όπου ξεκίνησε η εφαρμογή της φροντίδας για την ανακούφιση των βαριά ασθενών, που σήμερα είναι διαδεδομένη σε ολόκληρο τον κόσμο. Έλεγε, ότι πολλοί ασθενείς, στο τέλος της ζωής τους, αισθανόντουσαν την απόλυτη ανάγκη να συμφιλιωθούν με αυτούς με τους οποίους είχαν έρθει σε ρήξη. Παρατήρησε χιλιάδες φορές, ότι μόλις αυτές οι εκκρεμείς υποθέσεις έκλειναν, οι ασθενείς πέθαιναν την ίδια νύχτα, νηφάλιοι και γαληνεμένοι.
Νομίζω ότι δεν χρειάζεται να περιμένουμε το τέλος της ζωής μας, στο τελευταίο στάδιο μιας μακράς και επίπονης ασθένειας για να το κάνουμε αυτό. Από προσωπική εμπειρία ξέρω, ότι κλείνοντας ταχτικά τις εκκρεμείς υποθέσεις μου, με βοηθάει να διατηρώ την ισορροπία μου και να μην δημιουργώ άχρηστες και επιζήμιες πηγές άγχους.

- να συγχωρούμε : τέλος, τελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό, να συγχωρούμε. Όχι, να συγχωρήσουμε τον άλλο για το κακό που μπορεί να μας έχει κάνει, αλλά να συγχωρήσουμε τον εαυτό μας για τον πόνο που δεχτήκαμε να ζήσουμε τόσο καιρό, μέχρις ότου χαλαρώσουμε, μέχρις ότου εκφράσουμε στον άλλο τις ανάγκες και τα συναισθήματά μας, μέχρις ότου τολμήσουμε την αντιπαράθεση, μέχρις ότου, επιτέλους, αναγνωρίσουμε και δεχτούμε την πραγματικότητα, μέχρις ότου κλείσουμε τις εκκρεμότητές μας.
Όσο και αν μας εκπλήσσει, υπεύθυνοι για τα σοκ, τις εσωτερικές συγκρούσεις, το στρες μας, δεν είναι ποτέ οι άλλοι, ούτε τα γεγονότα. Ο τρόπος που δεχτήκαμε το γεγονός, ο τρόπος που το αντιληφθήκαμε, το ερμηνεύσαμε, το φιλτράραμε, αυτός είναι πάντα που γεννάει τον πόνο μας ή την χαρά μας. Δηλαδή, τελικά, με πολλή αγάπη, χιούμορ και ταπεινότητα, θα πρέπει να ευχαριστήσουμε τον εαυτό μας για την ηλιθιότητά μας και να μας συγχωρήσουμε για το κακό που μας κάναμε.
προς εμπέδωση... :x :x :x
Η εσωτερική σπουδαιότητα του ανθρώπου είναι το Φως που τον ακολουθεί, όπου και να βρίσκεται...Να πολεμάει γι' αυτήν την σπουδαιότητα είναι το ζητούμενο
Άβαταρ μέλους
Θοδωράκος
Δημοσιεύσεις: 23391
Εγγραφή: 27 Απρ 2007 3:37 pm
Τοποθεσία: Αθήνα

Re: Η γλώσσα της θεραπείας - άρθρο του Jean-Jacques CREVECOE

Δημοσίευση από Θοδωράκος »

- οι πράξεις μας να είναι προσαρμοσμένες στην πραγματικότητα : Ο Γιούνγκ επέμενε πολύ σε αυτό το σημείο. Πράγματι, δεν υπάρχει θεραπεία εάν δεν δράσουμε πραγματικά. Συχνά, μένουμε εγκλωβισμένοι στις εσωτερικές συγκρούσεις μας και τα στρες, επειδή δεν τολμάμε να δράσουμε. Ή ακόμα χειρότερα : επειδή νομίζουμε ότι αρκεί να συνειδητοποιήσουμε την αιτία του καρκίνου μας για να θεραπευθούμε. Λάθος. Όσοι πίστεψαν πως είναι έτσι, έχουν πεθάνει. Η δράση είναι ο μόνος τρόπος να δώσουμε στον εγκέφαλο την πληροφορία ότι η συγκρουσιακή κατάσταση τελείωσε. Ειδάλλως, το είδαμε παραπάνω, η ενεργοποίηση της ασθένειας δεν θα σταματήσει ποτέ
:x :x :x
Πολέμα και Οραματίσου @};-

Ανοίγω την Καρδιά μου στον Θεό. :romance-heartbeating:
Άβαταρ μέλους
panos
Δημοσιεύσεις: 7812
Εγγραφή: 27 Ιαν 2008 12:58 pm
Τοποθεσία: ΑΘΗΝΑ

Re: Η γλώσσα της θεραπείας - άρθρο του Jean-Jacques CREVECOE

Δημοσίευση από panos »

να αναγνωρίζουμε και να δεχόμαστε την πραγματικότητα όπως αυτή είναι : συχνά έχω παρατηρήσει, ότι πολλές ασθένειες ξεκινάνε όταν αρνούμαστε να δούμε μια κατάσταση, όταν της αντιστεκόμαστε, όταν δεν δεχόμαστε αυτό που μας συμβαίνει. Έτσι, μπορεί να μπούμε σε καταστάσεις εσωτερικής σύγκρουσης, αντίστασης, αυτοϋποτίμησης, απώλειας της ταυτότητας ή του χώρου κυριαρχίας μας. Και όσο περισσότερο μαχόμαστε την πραγματικότητα, τόσο περισσότερο ενισχύουμε την επιρροή της και τη δύναμή της πάνω μας, μέχρις ότου εξαντληθούμε.
Χωρίς να είμαστε καθόλου μοιρολάτρες (το θέμα δεν είναι να είμαστε ανθρώπινα ράκη που δέχονται τα πάντα χωρίς αντίδραση, αντιθέτως), το να δεχόμαστε την πραγματικότητα είναι το να τολμάμε να την κοιτάμε κατάματα, αντικειμενικά, χωρίς να κρίνουμε. Είναι επίσης το να αλλάξουμε τον τρόπο που βλέπουμε τα γεγονότα, θεωρώντας τα ούτε καλά, ούτε κακά : η συμβουλή μου είναι, να θεωρούμε μάλλον ό,τι μας συμβαίνει σαν ευκαιρίες που μας προσφέρονται για να μάθουμε κάτι καινούργιο.
:thumbsup: :thumbsup:

πολυ ομορφο και αληθινο!! :x :x

αυτη η αρχη και ολο το παραπανο κειμενο θα επερεπε να βρισκονται αναμεσα στις σελιδες που διαβαζουν τα παιδεια στο σχολειο σημερα και σε αυτα που διαβαζαμε εμεις καποτε . θα ηταν ομορφο να γινει οδηγος απο μια μανα και εναν πατερα στα παιδεια του ....θα ειναι ομορφο να γινει αρχη και αξια απο εμας για εμας. :x
Πίστη και εμπιστοσύνη στο ότι όλα γεννήθηκαν για εσένα και εσύ γεννήθηκες για όλα, χωρίς να είσαι το κέντρο του Σύμπαντος, αλλά να νιώθεις σαν κέντρο σου το Σύμπαν...
Άβαταρ μέλους
Ελενα Κ.
Δημοσιεύσεις: 7335
Εγγραφή: 14 Δεκ 2009 12:46 am
Τοποθεσία: αθηνα

Re: Η γλώσσα της θεραπείας - άρθρο του Jean-Jacques CREVECOE

Δημοσίευση από Ελενα Κ. »

Η ζωή θέλει θάρρος και απόφαση να την ζήσουμε...Αυτό εμπεριέχει και το ρίσκο της ευθύνης μας γι' αυτήν, αλλά έτσι κι αλλιώς κάποια στιγμή πρέπει όλοι οι άνθρωποι να καταλάβουν, ότι δεν τους κάνει η ασθένεια αδύναμους, αλλά ο φόβος τους να τολμήσουν να ζήσουν διαφορετικά από τους άλλους...
@};- @};- @};-
Το Θέλημά ΣΟΥ είναι Θέλημά μου
Άβαταρ μέλους
VasilisM
Δημοσιεύσεις: 8049
Εγγραφή: 27 Φεβ 2009 2:55 pm
Τοποθεσία: Θεσσαλονίκη

Re: Η γλώσσα της θεραπείας - άρθρο του Jean-Jacques CREVECOE

Δημοσίευση από VasilisM »

Η ζωή θέλει θάρρος και απόφαση να την ζήσουμε...Αυτό εμπεριέχει και το ρίσκο της ευθύνης μας γι' αυτήν, αλλά έτσι κι αλλιώς κάποια στιγμή πρέπει όλοι οι άνθρωποι να καταλάβουν, ότι δεν τους κάνει η ασθένεια αδύναμους, αλλά ο φόβος τους να τολμήσουν να ζήσουν διαφορετικά από τους άλλους...
Πέρασαν 3 χρόνια και τώρα αρχίζω να νιώθω την ουσία αυτής της φράσης.. :x
Πολέμα και Οραματίσου
Άβαταρ μέλους
Ελενα Κ.
Δημοσιεύσεις: 7335
Εγγραφή: 14 Δεκ 2009 12:46 am
Τοποθεσία: αθηνα

Re: Η γλώσσα της θεραπείας - άρθρο του Jean-Jacques CREVECOE

Δημοσίευση από Ελενα Κ. »

Ναι Βασιλη μου, κι εγω τωρα φλερταρω με τη θεληση για Ζωη @};- @};- @};- τωρα αρχισε να βγαινει ο Αποφασιστικος απο μεσα μου O:-) O:-)
Το Θέλημά ΣΟΥ είναι Θέλημά μου
Άβαταρ μέλους
VasilisM
Δημοσιεύσεις: 8049
Εγγραφή: 27 Φεβ 2009 2:55 pm
Τοποθεσία: Θεσσαλονίκη

Re: Η γλώσσα της θεραπείας - άρθρο του Jean-Jacques CREVECOE

Δημοσίευση από VasilisM »

Καιρός είναι Ελενάκι μου! Δυνατά!!! >:d< >:d< >:d< :x :x :x
Πολέμα και Οραματίσου
Άβαταρ μέλους
Ελενα Κ.
Δημοσιεύσεις: 7335
Εγγραφή: 14 Δεκ 2009 12:46 am
Τοποθεσία: αθηνα

Re: Η γλώσσα της θεραπείας - άρθρο του Jean-Jacques CREVECOE

Δημοσίευση από Ελενα Κ. »

Παμε Δυνατα :x :x :x >:d<
Το Θέλημά ΣΟΥ είναι Θέλημά μου

Επιστροφή στο “ΘΕΡΑΠΕΙΑ”