Vasoula έγραψε:το παιδί που επικρίνεται συνεχώς αρχίζει και μαζεύει ντροπή...
και κάποια στιγμή, μπορεί τούτο το συναίσθημα να υπερβεί τόσο τα όρια, ώστε να σπρώξει τον ενήλικα σε ακραία αυτοκαταστροφή...Δεν αντέχεται το βάρος της ντροπής, όταν δεν υπάρχει άμυνα...
Γι' αυτό μην κρίνετε τους ανθρώπους, γιατί δεν ξέρετε τι τόνους βάρους κουβαλάει ο καθένας πίσω από τις συμπεριφορές του.
Φυσικά δεν λέω να ανεχτείτε τις συμπεριφορές τους, αλλά να σταματήσετε να κρίνετε...
Vasoula έγραψε:εδώ είναι η αιτία...Απλά έχω συνηθίσει να μου φωνάζουν.
το παιδί που επικρίνεται συνεχώς αρχίζει και μαζεύει ντροπή...
και κάποια στιγμή, μπορεί τούτο το συναίσθημα να υπερβεί τόσο τα όρια, ώστε να σπρώξει τον ενήλικα σε ακραία αυτοκαταστροφή...Δεν αντέχεται το βάρος της ντροπής, όταν δεν υπάρχει άμυνα...
Γι' αυτό μην κρίνετε τους ανθρώπους, γιατί δεν ξέρετε τι τόνους βάρους κουβαλάει ο καθένας πίσω από τις συμπεριφορές του.
Φυσικά δεν λέω να ανεχτείτε τις συμπεριφορές τους, αλλά να σταματήσετε να κρίνετε...
Τι να σχολιάσω για αυτό; Τόνοι επίκρησης επι σειρά ετών στο βωμό της οικογενειακής αγάπης και θαλπωρής! Επικρήσεις για πολλά πράγματα και ντροπές για άλλα τόσα! Από το πως εκφράζομαι, πως γελάω, πως ντύνομαι, πως περνάω τον ελεύθερο μου χρόνο, τι επιλογές κάνω... Είμαι κι εγώ ένα από εκείνα τα παιδιά, μόνο που εμένα δε με χτύπησε η ανορεξία, αλλά η κατάθλιψη! Πάει ένας χρόνος όμως τώρα που σταμάτησα τα αντικαταθλιπτηκά και αυτό χάρη σε σάς αγαπημένοι μου Φίλοι!!!Βάσω έγραψε:το παιδί που επικρίνεται συνεχώς αρχίζει και μαζεύει ντροπή...
Βάσω έγραψε:Γι' αυτό μην κρίνετε τους ανθρώπους, γιατί δεν ξέρετε τι τόνους βάρους κουβαλάει ο καθένας πίσω από τις συμπεριφορές του.
Φυσικά δεν λέω να ανεχτείτε τις συμπεριφορές τους, αλλά να σταματήσετε να κρίνετε...
