Η ουσιαστική σημασία της θεραπείας (φεστιβάλ ρέικι 2008)

[Vasoula]

Όταν λοιπόν πάψει να μας είναι χρήσιμο οτιδήποτε εξωτερικό τότε φτάνουμε στην λεγόμενη "κατάσταση Αγάπης";

ω κάτσε Βασίλη μου για να μην γίνει καμιά παρεξήγηση και φτάσουμε σε ασυνείδητες απωθήσεις.
Ο φυσικός κόσμος έχει πολλά χρήσιμα πράγματα.

όταν λέω να μην σου είναι χρήσιμος κάποιος άνθρωπος, εννοώ να μην συνδέεις μαζί του ασυνείδητες ελλείψεις σου!
Τον αγαπάς αληθινά, όταν πραγματικά και συνειδητά δεν τον χρειάζεσαι...και όχι να κάνεις πως δεν τον χρειάζεσαι!
Αυτό φαίνεται αμέσως αν μπορείς να επικοινωνείς με τα συναισθήματά σου με ειλικρίνεια...

Η κατάσταση Αγάπης που αναφέρεις, έχει να κάνει με σένα και τον θεό σαν πνευματική Πηγή ενεργειακής ροής που σε καθιστά σε επάρκεια, την οποία, χωρις καμία διεκδίκηση, διοχετεύεις στον Κόσμο!

Μερικές φορές αυτό το "πολύ εργασία" είναι και μια αιτία απογοητεύσεων και δεσμεύσεων...
Ξεκαθάρισμα με την Ζωή θα μου ταίριαζε καλύτερα σαν έννοια, αν και στα εσωτερικά θέματα, πολλές φορές δεν υπάρχουν λέξεις για να αποδώσεις την αλήθεια τους! Ελπίζω όμως να κατάλαβες τι θέλω να πω Βασίλη μου...

[ΙΩΑΝΝΑ]

να μπορείς να αγαπάς τον εαυτό σου και να αγαπάς και τους ανθρώπους δίπλα σου, συγχωρώντας τους, Ιωαννούλα...

Ξέρεις, η πραγματική αγάπη δίνεται στους άλλους, όταν οι άλλοι δεν σου είναι χρήσιμοι...΄Οταν δεν υπάρχει σκοπιμότητα, τότε είναι σίγουρο ότι είσαι αυτάρκης και μπορείς να βιώνεις αγάπη μέσα και έξω σου!

Συνήθως όλα γίνονται για την αποδοχή...
Από εκεί ξεκινούν οι μάχες μας!
Είτε προς τα μέσα, είτε προς τα έξω...

δυστυχώς Βασούλα τίποτα από όλα αυτά που λές δεν έχω καταφέρει ακόμα ,χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει ότι κρατάω κακία σε ανθρώπους που με έχουν πληγώσει αλλά όταν εμπλέκεται ο θυμός ,για την αδικία ,για της σκληρές κουβέντες που έχεις ακούσει ,για της προσβολές που έχεις δεχτεί και θεωρείς ότι όλα αυτά δεν σου άξιζαν μετά από όλη την προσπάθεια σου να δεχτείς και να κατανοηείς όσο μπορείς την διαφορετικότητα του άλλου ....πόσο εύκολο είναι τα ξεχάσεις και να θεραπέυσεις όλα αυτά

[Vasoula]

Ιωαννάκι, αναφέρεις συχνά το "να σε έχουν πληγώσει"...και συμβαίνει συχνά μεταξύ των ανθρώπων να πληγώνουν ο ένας τον άλλον, χωρίς καμία συναίσθηση αυτού που κάνουν. Συνήθως ο καθένας θεωρεί ότι υποστηρίζει το δίκαιο, χωρίς ούτε μία στιγμή να αναρωτηθεί πόσο υποκειμενικό είναι αυτό που θεωρεί σαν δίκαιο.

Ο άνθρωπος επικεντρώνεται σε μια υποκειμενική άποψη και την υποστηρίζει από μια περιορισμένη οπτική, γιατί αυτή η άποψη δεν είναι τυχαία, δημιουργήθηκε από "εντολές" που πήρε όταν ήταν παιδί και με αυτές παλεύει σε όλη του την ζωή. Αυτές οι "εντολές" διαμορφώνουν και τις πεποιθήσεις του και φυσικά και τις συμπεριφορές του.

Η "θεραπεία", λοιπόν, ενός ανθρώπου είναι να παρατηρήσει και να βιώσει την εμπειρία του σαν αληθινός Εαυτός και όχι σαν απλή προσωπικότητα. Σ' αυτήν την εργασία χρειάζεται απαραίτητα να μην βάζει τον εαυτό του στο κέντρο του κόσμου και να διευρύνει τον νου του, πέρα από τα κοινωνικά όρια. Ουσιαστικά χρειάζεται να ανακαλύψει την πόλωση μέσα στην οποία κινείται ο εαυτός του μηχανικά, επιλέγοντας το καλό και το κακό σύμφωνα με τις "εντολές" με τις οποίες προγραμματίστηκαν τα ένστικτά του.

Με τις "εντολές" αυτές ξεχνάει ποιός είναι και από που προήρθε, όπως ξεχνάει και που κατευθύνεται..Αγωνίζεται να αποδείξει ότι υπάρχει, ότι είναι σημαντικός και ότι είναι άξιος να αγαπηθεί. Και σ' αυτήν την μάχη των αποδείξεων, μετράει τις πληγές του και όχι τις ευλογίες του, γιατί έχει απομακρυνθεί εντελώς από τον θεό, τον οποίο έχει απομονώσει σε έναν περιορισμένο χώρο στο σύμπαν...

Ασυνείδητο και συνειδητό είναι μέρος του, αλλά νομίζει ότι είναι περισσότερο συνειδητός, παρερμηνεύοντας εντελώς τον αυτοπεριορισμό του...

Αυτή η ζωή είναι μόνο μάχη και όχι χαρά και ευλογία.
Κάποιοι άλλοι αποφάσισαν να γεννηθεί και αυτό το "φυλάει" στο ασυνείδητο, αντικαθιστώντας την Αρχή του, με τους γονείς του.
Οι συμπεριφορές του ανθρώπου έχουν πανομοιότυπη διαδρομή με τους γονείς του, ακόμα και αν ο ίδιος νομίζει ότι έχει ωριμάσει και μπορεί να επιλέξει το ακριβώς αντίθετο από εκείνους.

[Sofoula]

Αυτή η ζωή είναι μόνο μάχη και όχι χαρά και ευλογία.

Ακριβώς αυτό!

[ΙΩΑΝΝΑ]

Ασυνείδητο και συνειδητό είναι μέρος του, αλλά νομίζει ότι είναι περισσότερο συνειδητός, παρερμηνεύοντας εντελώς τον αυτοπεριορισμό του...

αυτό δεν το πιάνω

σε όλα τα άλλα που λές έχεις απόλυτο δίκιο ,και νοητικά το καταλαβαίνω και το δέχομαι απλά δυσκολέυομαι να το ενσωματώσω στο συναισθηματικό

[VasilisM]

Ευχαριστώ για τις διευκρινήσεις νομίζω πως κατάλαβα..

[Vasoula]

Ασυνείδητο και συνειδητό είναι μέρος του, αλλά νομίζει ότι είναι περισσότερο συνειδητός, παρερμηνεύοντας εντελώς τον αυτοπεριορισμό του...

αυτό δεν το πιάνω

Ιωαννάκι δεν είναι συνειδητός ένας άνθρωπος στην ζωή του, 100%...μόνο 10% είναι συνειδητός και 90% ασυνείδητος, γι' αυτό δεν μπορεί να αντιληφθεί την συμπεριφορά του, γιατί άλλα νομίζει, άλλα σκέφτεται και άλλα κάνει...

Τις μεγαλύτερες τηγανιές τις έχουν φάει οι άνθρωποι όταν με αποδείξεις τους δείχνεις την συμπεριφορά τους, που οι ίδιοι επικρίνουν στους άλλους...Και αυτό σημαίνει ότι οι πράξεις τους δεν ελέγχονται, παρά από το ασυνείδητο μέρος τους!
Υπάρχουν βέβαια και εκείνοι που αρνούνται ακόμα και τις αποδείξεις, γιατί δεν θέλουν με τίποτα να δουν την συμπεριφορά τους, αφού δεν είναι συνειδητή!
Είναι οι άνθρωποι εκείνοι που δεν αντέχουν την "μαθητεία" τους!

΄Οταν τα ψυχικά πεδία δεν είναι γεφυρωμένα, τότε οι επιγνώσεις παραμένουν στο νοητικό πεδίο και δεν μπορούν να γίνουν συνειδητές μέσω πράξεων, γιατί το συναισθηματικό πεδίο αρνείται να συνεργαστεί με ενθουσιασμό! ΄Ετσι οι πράξεις είναι αποτέλεσμα μιας ασυνείδητης απογοήτευσης που κυριαρχεί στο πεδίο αυτό, λόγω των πολλαπλών μπλοκαρισμάτων.
Αυτό οδηγεί πολλές φορές σε μελαγχολία και θλίψη...

[ΙΩΑΝΝΑ]

Τις μεγαλύτερες τηγανιές τις έχουν φάει οι άνθρωποι όταν με αποδείξεις τους δείχνεις την συμπεριφορά τους, που οι ίδιοι επικρίνουν στους άλλους...Και αυτό σημαίνει ότι οι πράξεις τους δεν ελέγχονται, παρά από το ασυνείδητο μέρος τους!

όσο πιό πολύ προσπαθώ να μην επικρίνω τους άλλους ,τόσο το κάνω ,και όταν το σεινυδητοποιώ τα βάζω με τον εαυτό μου

΄Οταν τα ψυχικά πεδία δεν είναι γεφυρωμένα, τότε οι επιγνώσεις παραμένουν στο νοητικό πεδίο και δεν μπορούν να γίνουν συνειδητές μέσω πράξεων, γιατί το συναισθηματικό πεδίο αρνείται να συνεργαστεί με ενθουσιασμό! ΄Ετσι οι πράξεις είναι αποτέλεσμα μιας ασυνείδητης απογοήτευσης που κυριαρχεί στο πεδίο αυτό, λόγω των πολλαπλών μπλοκαρισμάτων.
Αυτό οδηγεί πολλές φορές σε μελαγχολία και θλίψη...

έτσι ακριβώς νιώθω τον τελευταίο καιρό θλίψη γιατί δεν καταφέρνω να γεφυρώσω τα ψυχικά παιδία και δεν ξέρω με ποιόν τρόπο να το κάνω

[Giotoula]

Καταπληκτική ομιλία!
Σε ευχαριστώ!

[Vasoula]

έτσι ακριβώς νιώθω τον τελευταίο καιρό θλίψη γιατί δεν καταφέρνω να γεφυρώσω τα ψυχικά παιδία και δεν ξέρω με ποιόν τρόπο να το κάνω

Αμύνεσαι Ιωαννάκι απέναντι στα συναισθήματά σου και αυτή η άμυνα σε βάζει στην θέση της επίκρισης.

Ο τρόπος γεφύρωσης για κάθε άνθρωπο είναι διαφορετικός, δεν υπάρχει συνταγή, αλλά παρατήρηση.

Αν κάποιος από το περιβάλλον σου σού έδωσε το βίωμα της επίκρισης μέσα από κάποια εντολή, αυτή αυτοματοποιείται στον νου σου και λειτουργεί αυθόρμητα όταν νιώσεις ευάλωτη.
΄Αρα ένας καλός τρόπος να νιώσεις τα συναισθήματά σου είναι να τα παρατηρήσεις και να τα θεραπεύσεις, να αποδεχθείς μέσα σου ότι δεν φταίει ο άλλος που εσύ νιώθεις έτσι...

Συνήθως για να προστατεύσουμε το πιο ευαίσθητο μέρος μας, για να νιώσουμε ασφαλείς και αποδεχτοί, "υποκρινόμαστε" ότι είμαστε κάτι άλλο, από αυτό που επιτίθεται ή (αντίθετα) από αυτό που "λουφάζει"...Παίρνουμε τους ρόλους μέσα από τους οποίους μάθαμε ότι θα επιβιώσουμε με ασφάλεια και θα αγαπηθουμε...

Εχουμε "χτίσει" έναν κοινωνικό εαυτό που ακολουθεί τα πρότυπα της θρησκείας, της κοινωνίας και της οικογένειας και αγνοούμε τον Εαυτό μας καθ΄ολοκληρίαν!

Τα θέματά σου βρίσκονται λοιπόν στο 2ο και στο 3ο κέντρο. Αν τα κάτω κέντρα δεν είναι σε θέση να στηρίξουν τον Εαυτό σου, αλλά εργάζονται με τις συνηθισμένες απωθήσεις, τότε είναι δύσκολο να νιώσεις δημιουργική και παραπέρα δεν μπορείς να παραμείνεις στο κέντρο σου και η καρδιά αντί να βιώνει αγάπη, βιώνει διαχωρισμό και φόβο!

Η "κάθοδος" του Ανώτερου Εαυτού μας χρειάζεται ένα λειτουργικό και πλήρως ενεργοποιημένο 2ο κέντρο, η θεραπεία του οποίου μας κάνει να μπορούμε να εκφράσουμε αυθόρμητα την πραγματική μας φύση και τα συναισθήματά μας στην ευαισθησία μας, στον ενθουσιασμό μας, στην αγάπη, στην ερευνητικότητά μας και παραπέρα στην ανάπτυξη της προσωπικότητάς μας, που εξελίσσεται απαλλαγμένη από τον επίκτητο χαρακτήρα της!

Το να ανεβάζεις την συνείδησή σου σε μια υψηλότερη κατάσταση ύπαρξης, δεν σημαίνει ότι μπορείς να αγνοήσεις τα κάτω κέντρα. Αυτή είναι μια κατεξοχήν πλάνη που απωθει τις φυσικές δυνάμεις, αντί να τις συνθέτει με τις πνευματικές δυνάμεις!

Η ζωή στον φυσικό κόσμο γινεται έτσι δύσκολη και απορριπτική και χάνεται, στην πνευματική πλάνη, το νόημα της ενσάρκωσης!

[ΙΩΑΝΝΑ]

Πόσο δίκιο έχεις σε όλα
σε ευχαριστώ πολύ

[Vasoula]

Ιωαννάκι μου, δεν χρειάζεται ούτε να ντρέπεσαι, ούτε να νιώθεις άβολα με αυτά που ανακαλύπτεις!
Είναι μια διαδρομή που κανένας άνθρωπος δεν θα μπορέσει να αποφύγει, από την στιγμή που ενσαρκώνεται στον φυσικό κόσμο!

Η πνευματική μας φύση στηρίζεται στην ψυχολογική μας κατάσταση, έτσι δεν μπορούμε να αποφύγουμε την εσωτερική έρευνα της ψυχής μας και του τρόπου που την "εγκλωβίσαμε" μέσα στις κοινωνικές και θρησκευτικές αξίες και στην πλάνη του "ανώτερου"...

Παρατηρώντας τις μεθόδους "θεραπείας" γύρω μου και τον τρόπο με τον οποίον ισχυρίζεται το μάρκετινγκ ότι θα μας "θεραπεύσουν", φέρνοντάς μας σε επαφή με τον Ανώτερο Εαυτό μας, πονάω περισσότερο από τους "ασθενείς"...
Γιατί την "ασθένεια" μας την εξορκίζουμε με την πλάνη της πνευματικής μας φύσης χωρίς να έχουμε την δύναμη (άρα και την ανάγκη) να "θεραπεύσουμε" πρωτίστως την ψυχή μας!

[Danielli]

Ιωαννάκι μου, δεν χρειάζεται ούτε να ντρέπεσαι, ούτε να νιώθεις άβολα με αυτά που ανακαλύπτεις!

Συμφωνώ απόλυτα με τη Βασω!

όσο πιό πολύ προσπαθώ να μην επικρίνω τους άλλους ,τόσο το κάνω ,και όταν το σεινυδητοποιώ τα βάζω με τον εαυτό μου

Αυτη η επίγνωση είναι τόσο πολύτιμη, που άπαξ και κατασταλάξει μέσα σου, θα ανατρεψει τον τρόπο που αυτοεπικρίνεσαι!

Ειμαστε εδώ για να τον αγαπήσουμε όπως είναι , με αλήθεια και χωρις πλάνες!

[ΙΩΑΝΝΑ]

Ιωαννάκι μου, δεν χρειάζεται ούτε να ντρέπεσαι, ούτε να νιώθεις άβολα με αυτά που ανακαλύπτεις!
Είναι μια διαδρομή που κανένας άνθρωπος δεν θα μπορέσει να αποφύγει, από την στιγμή που ενσαρκώνεται στον φυσικό κόσμο!

Ντρέπομαι από την άποψη ότι ενώ ξέρω κάτι ,ξέρω ότι δεν θέλω να είμαι επικριτική γιατί όπως δείχνω ( όσο μπορώ βέβαια τη δεδομένη στιγμή )κατανόηση πρός τον εαυτό μου ,την ίδια κατανόηση θα έπρεπε να δείχνω και πρός τους άλλους και να μην τους επικρίνω με αυστηρό τρόπο.κάποιες φορές τα καταφέρνω αλλάόταν κάποιος με τσιγκλάει πολύ νιώθω ότι πρέπει να αμυνθώ και τελικά το κάνω με λάθος τρόπο

Παρατηρώντας τις μεθόδους "θεραπείας" γύρω μου και τον τρόπο με τον οποίον ισχυρίζεται το μάρκετινγκ ότι θα μας "θεραπεύσουν", φέρνοντάς μας σε επαφή με τον Ανώτερο Εαυτό μας, πονάω περισσότερο από τους "ασθενείς"...
Γιατί την "ασθένεια" μας την εξορκίζουμε με την πλάνη της πνευματικής μας φύσης χωρίς να έχουμε την δύναμη (άρα και την ανάγκη) να "θεραπεύσουμε" πρωτίστως την ψυχή μας!

Βασούλα πέρασα όλη μου τη ζωή νιώθωντας μοναξιά ,θλίψη και ξένη μέσα στο ίδιο μου το σώμα ,και τόσο μακριά από τα πραγματικά θέλω της ψυχής μου ,οπότε θέλω τόσο μα τόσο πολύ να θεραπέυσω την ψυχή μου

Αυτη η επίγνωση είναι τόσο πολύτιμη, που άπαξ και κατασταλάξει μέσα σου, θα ανατρεψει τον τρόπο που αυτοεπικρίνεσαι! Thumbs Up

Ειμαστε εδώ για να τον αγαπήσουμε όπως είναι , με αλήθεια και χωρις πλάνες!

Ντανιέλακι μου γλυκό

[Danielli]

Ιωάννα!