Βάσω έγραψε:Το κλάμα είναι εξίσου «κατακριτέο» και για τα δυο φύλα. Αν κλαίει εκείνη, είναι επειδή είναι ασταθής, ανώριμη, υπερβολική και θέλει να τραβήξει την προσοχή πάνω της. Αν κλαίει εκείνος, είναι δειλός, κότα ή όχι αρκετά αρρενωπός. Όλες αυτές οι γενικεύσεις οδηγούν και τα δυο φύλα να καταπιέζουν βαθιά μέσα τους τις εκφράσεις θλίψης και πόνου.
Έτσι ακριβώς!
...Ακόμα ηχεί στα αυτιά μου η ατάκα από τα παιδικά χρόνια: "Κλαίς; Μωρέ τι άντρας είσαι εσύ;" Βρε αντέ τε μου στον διάολο όλοι ομαδικώς!!!
Διαβάζοντας το άρθρο το μυαλό μου πήγε στην πρόσφατη εμπειρία μου που έκλαψα πολύ... Μέσα στο αεροπλάνο όταν γύρναγα Μελβούρνη. Δε μου έφτανε ο πόνος μου και το συναίσθημα που δεν ήξερα πως να διαχειριστώ, σκεφτόμουνα κι από πάνω μην τυχόν και με πάρει κανείς είδηση, μην τυχόν και ενοχλήσω τον μπροστινό φυσώντας τη μύτη μου κλπ... Βρε ούστ! Ούστ και πάλι ουστ!!!!!!!
