Πως δημιουργούνται τα ενεργειακά «μπλοκαρίσματα» στα παιδιά

[ARTYADIS]

Μακάρι Βάσω μου, να είχα μπει στην διαδικασία της αυτοθεραπείας πολύ πριν αποκτήσω παιδί! Πιστεύω ότι θα είχα γλυτώσει από πολλές κακοτοπιές και λάθος συμπεριφορές. Όμως ευτυχώς, γιατί τίποτα δεν είναι τυχαίο, όλα έχουν το λόγο τους που γίνονται έτσι όπως γίνονται. Η αγάπη, μόνο αυτός είναι ο δρόμος, αγνή κι αληθινή αγάπη.
Εδώ υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι δεν έχουν μορφωθεί ποτέ, δεν έχουν ιδέα για ενεργειακά κέντρα και μπλοκαρίσματα και σωστούς μεθόδους διαπαιδαγώγησης και παρόλα αυτά καταφέρνουν μόνο με την αγάπη τους ν' αναθρέφουν παιδιά άξια και υγιή (πνευματικά και ψυχικά) σε αντίθεση με πολλούς δήθεν μορφωμένους και καταξιωμένους που μεγαλώνουν παιδιά στερημένα ψυχικά και με χιλιάδες προβλήματα

[Vasoula]

είναι στην μοναδική εκπαίδευση που δεν παίζει ρόλο η φυσική μόρφωση, Δημητρούλα...

Μπορώ τώρα να βεβαιώσω, μετά από άπειρες συνεδρίες με ανθρώπους, ότι η φυσική μόρφωση των γονιών, αντί να διευκολύνει την ανάπτυξη προς όλα τα επίπεδα, δεσμεύει το παιδί στην νοητική μόνο...

Του δημιουργεί μεγαλύτερο διαχωρίσμο σε κοινωνική αποδοχή και αξίες που δεν το αναπτύσσουν...
Μία από αυτές είναι η φιλοδοξία...η πρακτική επιβεβαίωση των αξιών, μέσα από αναζήτηση υλικών αποκτημάτων, που δεν αφήνει τον άνθρωπο να αναζητήσει την πνευματική του διαδρομή και αξία...αλλά χρειάζεται να έχει πολλά, για να αποδείξει...
΄Ετσι δεν μαθαίνει να χαίρεται με όσα έχει, αλλά ζητά διαρκώς και περισσότερα, με φόβο μήπως τα χάσει...

παθούσα ούσα!
από τους γονείς μου...

[galazia_sfaira]

Καλέ κι εμας με αγαπη αγνή κι αληθινή μας μεγάλωσαν.
Ξερουμε άρραγε τί σημαίνει αγάπη αγνή κι αληθινή;
Εδω ειναι το ζητουμενο.
Οσο για τους μορφωμένους...μαλλον δεσμευουν τα παιδιά τους και τα εγκλωβιζουν ουφ..

[ARTYADIS]

Καλέ κι εμας με αγαπη αγνή κι αληθινή μας μεγάλωσαν.

Μη το λές αυτό Καλλιόπη μου! Εμείς οι γονείς μπορεί να λέμε ότι αγαπάμε τα παιδιά μας αγνά κι αληθινά, αλλά μόνο έτσι δεν τ' αγαπάμε. Συνήθως τ' αγαπάμε εγωϊστικά και νομίζουμε ότι αυτό είναι αγάπη!
Πόσο μάλλον οι δικοί μας γονείς, ή οι γονείς των γονιών μας..

Εγώ μιλάω για την αγνή κι αληθινή αγάπη που μόνο να θεραπεύει και να δημιουργεί μπορεί κι όχι να προκαλεί εγκλωβισμούς και μπλοκαρίσματα!

[Vasoula]

ειρωνικά το λέει η σφαιρούλα...

είναι κάτι που έχουμε μάθει εδώ μέσα, όλοι πολύ καλά!

Μην ξεχνάς ότι κάνουμε σεμινάριο 2ου κέντρου εδώ μέσα, Δημητρούλα, και έτσι και να θέλαμε να το ξεχάσουμε, τα βιώματα δεν θα μας επέτρεπαν...

[VasilisM]

Σίγουρα δεν είναι απαραίτητη προϋπόθεση να γνωρίζεις όλα αυτά περί ενεργειακών μπλοκαρισμάτων, αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι κάνουν παιδιά επειδή έτυχε, δηλαδή εντελώς ασυνείδητα. Αν λοιπόν οι ίδιοι δεν νιώσουν έτοιμοι για κάτι τέτοιο τότε πως θα μπορέσουν να δώσουν σωστά μαθήματα στο παιδί.. βέβαια υπάρχει και το θέμα της επιλογής που έχει κάνει το παιδί για να πάρει τα μαθήματα που χρειάζεται..

Στην δική μου οικογένεια πάντως επειδή έχω μια μικρή αδερφή προσπαθώ να της περνάω μηνύματα ώστε να έχει όσο το δυνατόν λιγότερους φόβους στο μέλλον, μέσω της απομυθοποίησης. Το εντελώς αντίθετο κάνει η μάνα μου στην μικρή, ασυνείδητα βέβαια.

Είναι πολύ ενδιαφέρον το θέμα γιατί αναγνωρίζουμε και κάποια δικά μας μπλοκαρίσματα..

[ARTYADIS]

ειρωνικά το λέει η σφαιρούλα...

Ναι, το κατάλαβα μετά, αφού το ξαναδιάβασα!!
’ρα Καλλιόπη μου συμφωνούμε

[galazia_sfaira]

Εγώ μιλάω για την αγνή κι αληθινή αγάπη που μόνο να θεραπεύει και να δημιουργεί μπορεί κι όχι να προκαλεί εγκλωβισμούς και μπλοκαρίσματα!

Αχ Δήμητρά μου.....πούντην πουλακιι μου αυτή η αγάπη;
Τράι μωρα μεγαλωσα....και βλεπω τα μπλοκαρισματα τους μεσα απο τα δικα μου.
Πως να την βρείς τιην αγνη και την αληθινή αγαπη;
Στα βιβλλια την γράφει.
Εμείς την παπαγαλίζουμε ...
Και η ζωή μας την εκδηλώνει!!
Θελει σκάψιμο θελει σκάψιμο...και τωρα τελευταία μαθαίνω οτι ακόμα κι ο πονος του "σκαψίματατος"στην ουσία ειναι νοητική αντισταση.
Ασε άσε.... (αυτο ειναι το αγαπημενο μοου εικονιδιακι γαιτι μετα απο αυτο ολα γινονται Φως) κι αυτο ερχεται μετα...οταν με αγαπω εμενα και ολο τον κοσμο μαζί!!

[angela_al]

Στην δική μου οικογένεια πάντως επειδή έχω μια μικρή αδερφή προσπαθώ να της περνάω μηνύματα ώστε να έχει όσο το δυνατόν λιγότερους φόβους στο μέλλον, μέσω της απομυθοποίησης. Το εντελώς αντίθετο κάνει η μάνα μου στην μικρή, ασυνείδητα βέβαια.

Bρήκα ενδιαφέρον σ' αυτή την παράγραφο και θα ήθελα να τοποθετηθώ κι εγώ πάνω σ' αυτό.
Μεγαλώνω τη μικρή μου με περισσότερη γνώση από ότι την πρώτη μου κόρη, δεν μπορώ να αποφύγω όμως τις επιρροές του ευρύτερου περιβάλλοντος. Ευτυχώς, σπάνια χρειάζεται να μου την κρατήσει κάποιος. Πάντως από την συναναστροφή της αυτή φέρνει διάφορα που χρειάζεται να ακυρώσω...
Περισσότερο με δυσκολεύει η επιθυμία της να ταυτιστεί με λίγο μεγαλύτερα παιδάκια, που για να το λένε αυτά, έτσι θα ναι...
Δεν μπορεί κανείς φυσικά να αποφύγει τους απ' έξω.
Προσπαθώ όμως να είμαι όσο γίνεται περισσότερο συνειδητή στο τι λέγεται στο σπίτι μας μέσα και τι της περνάμε εμείς καθημερινά.

[ARTYADIS]

Αχ Δήμητρά μου.....πούντην πουλακιι μου αυτή η αγάπη;
Τράι μωρα μεγαλωσα....και βλεπω τα μπλοκαρισματα τους μεσα απο τα δικα μου.

Εγώ να δεις Καλλιόπη μου ! Και το κακό με μένα είναι ότι όταν το αντιλαμβάνομαι νιώθω κι ενοχές από πάνω! Τώρα το κατά πόσο διορθώνω την κατάσταση, αυτό είναι άλλο θέμα. ’λλες φορές διορθώνεται, άλλες φορές ανακυκλώνουμε το πρόβλημα. Τουλάχιστον το παλεύουμε κάθε φορά όσο πιο συνειδητά μπορούμε

[galazia_sfaira]

όταν το αντιλαμβάνομαι νιώθω κι ενοχές από πάνω!

Ποτέ καρδια μου οι ενοχές δεν μας βοήθησαν ,αντιθετα μας κρατάν δέσμιους κι ανημπορους να κάνουμ εβήματα μπρός.Κατάλοιπα κι αυτές με τόσα αλλα....
Να θυμασαι οτι την συγκεκριμενη στιγμη,ό,τι κάνεις είναι το καλυτερο που μπορείς να κάνεις...μεχρι να το "δείς" μεσα σου και να το αγαπήσεις!

[ARTYADIS]

Ποτέ καρδια μου οι ενοχές δεν μας βοήθησαν ,αντιθετα μας κρατάν δέσμιους κι ανημπορους να κάνουμ εβήματα μπρός.Κατάλοιπα κι αυτές με τόσα αλλα....

Ναι, αλήθεια! Είναι αυτό που είπα και προηγουμένως, ότι αντί να ξεμπλοκάρουμε τα παιδιά μας, μπλοκάρουμε εμείς οι ίδιοι!

Να θυμασαι οτι την συγκεκριμενη στιγμη,ό,τι κάνεις είναι το καλυτερο που μπορείς να κάνεις...μεχρι να το "δείς" μεσα σου και να το αγαπήσεις!

[VasilisM]

Αγγέλα, πολύ σημαντικό αυτό που κάνεις. Όσο για την τάση της να ταυτίζεται με μεγαλύτερα παιδιά, επειδή και εγώ την είχα αυτήν την τάση, αυτό που μπορώ να πω, είναι ότι εγώ τουλάχιστον δεν είχα βρει τα σταθερά μου σημεία, οπότε ταυτιζόμουν με μεγαλύτερους από εμένα, τελικά όμως από αυτά παίρνουμε τις εμπειρίες που χρειαζόμαστε.

[AMALIA]

Ποτέ καρδια μου οι ενοχές δεν μας βοήθησαν ,αντιθετα μας κρατάν δέσμιους κι ανημπορους να κάνουμ εβήματα μπρός.Κατάλοιπα κι αυτές με τόσα αλλα....
Να θυμασαι οτι την συγκεκριμενη στιγμη,ό,τι κάνεις είναι το καλυτερο που μπορείς να κάνεις...μεχρι να το "δείς" μεσα σου και να το αγαπήσεις!

ειναι πολυ σημαντικο αυτο που λεει η σφαιρουλα μου πηρε χρονια να το καταλαβω , και αν δεν ηταν το σεμιναριο του δευτερου μπορει και να μην το ειχα καταλαβει ακομα ;)

[Namaste]

Ξαναφέρνω αυτό το θέμα στο προσκήνιο γιατί με ενδιαφέρει πάρα πολύ η άποψη σας… Διάβασα όλες τις απαντήσεις σας. Είναι πραγματικά σκέψεις που έχουν περάσει πολλες φορές από το μυαλό μου και ιδίως ένα χρόνο τώρα που έχω συνέλθει από την κατάθλιψη…

Λίγες μέρες πριν βρω το θέμα αυτό εδώ στο φόρουμ, έτυχε (τίποτα δεν είναι όμως τυχαίο) να διαβάσω και εγώ το βιβλίο των τσάκρα και ομολογώ ότι αυτό το κομμάτι που παρέθεσε η Βάσω, μου τσάκισε τη ψυχή. Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό… αλλά θα ήθελα να είναι η τελευταία…

Σίγουρα αυτό που λέει η Artyadis ποιο πάνω ότι υπάρχουν άνθρωποι που έχουν περάσει πολύ χειρότερα είναι αλήθεια… αλλά η δικιά μου η αλήθεια με καίει και με τσουρουφλίζει…

’φησα τρίτους να με κάνουν σκουπίδι στη ποιο ευαίσθητη φάση της ζωής μου (εγκυμοσύνη και λοχεία) και ταυτόχρονα της ζωής του παιδιού μου. Ένιωθα τελείως ανήμπορη να κάνω το οτιδήποτε. Ζητούσα απεγνωσμένα την αγάπη όλων και έπαιρνα το αντίθετο. Αυτό με κατέστρεψε…

Λογικά τα νεύρα μου, οι κρίσεις μου και οι φωνές μου επηρέασαν το παιδί μου… αν και μέχρι στιγμής δεν μου έχει δώσει δήγματα να καταλάβω ότι έχει επηρεαστεί. Έχω ένα παιδί με απίστευτη σωματική και νοητική δύναμη που χαίρει άκρας υγείας μέχρι τώρα. Και απορώ.... Πως γίνεται αυτό??? Και αναρωτιέμαι… αξίζω να έχω ένα τόσο καλό παιδί με όσα του έχω κάνει??? Και φυσικά υπάρχει πάντα η πιθανότητα να φανεί στο μέλλον το πόσο έχει επηρεαστεί…

Έχει περίπου ένα χρόνο τώρα, που έχω ηρεμήσει… Καταφέρνω μέρα με τη μέρα να συγχωρώ τον εαυτό μου και να πηγαίνω παρακάτω.

Υπάρχει άραγε κάποιος τρόπος να ξεμπλοκάρω τα τσάκρα της??? Να επανορθώσω??? Να καλύψω αυτό το χάσμα που πιθανών να δημιούργησα στη ψυχή της??? Με το ρείκι μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο???? Αυτό το θέμα με απασχολεί όσο τίποτα άλλο στη ζωή μου…